Συνέντευξη του π. Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Λευτέρη Κωνσταντινίδη στήν Δέσποινα Βαρσάμη.

«Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα τυμπανιαίο πτώμα και όσο πιο γρήγορα το ενταφιάσει ο ελληνικός λαός, τόσο το καλύτερο για το λαό και τη χώρα» 

 Για όλους και για όλα μίλησε ο π. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Λευτέρης Κωνσταντινίδης στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Γνωστός για τα αιχμηρά του σχόλια και την έντονη προσωπικότητά του ο Λευτέρης Κωνσταντινίδης δίνει τη δική του εκδοχή για όσα συμβαίνουν σήμερα στην χώρα μας και κριτικάρει κόμματα και πολιτικούς τονίζοντας «Μην περιμένει ο ελληνικός λαός  από αυτούς που παριστάνουν τους πολιτικούς καμία ελπίδα, ακόμη και οι αθώοι του αίματος είναι ένοχοι. Πρέπει να ενταφιαστούν και αυτοί και τα κόμματά τους».

Μιλάει -όπως πάντα- με…διευθύνσεις και ονόματα για αυτούς που θεωρεί ότι «η θέση τους είναι στη φυλακή», σημειώνοντας «Για να δικαιωθεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού πρέπει τουλάχιστον να τους δούμε στα δικαστήρια να απολογούνται»....

Δε διστάζει να μιλήσει για τα “μεγάλα” έργα και τις “διαδικασίες” που ακολουθούνται για να φορτωθούν με άχρηστα έργα και χρέη χώρες όπως η Ελλάδα, και τονίζει «Να μας πουν αυτοί οι κύριοι, αυτά τα δις που χρωστά η χώρα, γιατί τα χρωστά, πόσα χρωστά, σε ποιους και από πότε τα χρωστά».

Θεωρεί ότι «Παρότι είμαι λόγω αρχών εναντίον των πρόωρων εκλογών η μόνη ίσως διέξοδος σήμερα είναι οι εκλογές», ενώ για πιθανή υποψηφιότητά του με κάποιο κόμμα δηλώνει «Μπορεί να είμαι υποψήφιος, μπορεί και όχι. Για την ώρα περιίπταμαι και προβληματίζομαι. Ένα είναι βέβαιο ότι δεν θα ψηφίσω κανένα κλεπτοκόμμα ούτε Ν.Δ., ούτε ΠΑΣΟΚ. Τα κόμματα αυτά πρέπει να έχουν την τύχη των κομμάτων της Τσιλέρ, του Ετσεβίτ, και του Γιλμάζ. Να μην ξαναμπούν στο ελληνικό κοινοβούλιο».

Κρίνοντας τις θέσεις και τη σκέψη του Λευτέρη Κωνσταντινίδη με αντικειμενικότητα,  ο αναγνώστης θα έχει την ευχέρεια να σχηματίσει τη δική του άποψη για την ορθότητα των θέσεων του Λευτέρη Κωνσταντινίδη, αλλά και για το πόσο αυτές έχουν δικαιωθεί στο πέρασμα του χρόνου…

Το σχόλιό σας για το νέο Μνημόνιο, τη στάση των κομμάτων και την κυβέρνηση Παπαδήμου…

Τα εκβιαστικά διλήμματα που εξακολουθητικά τίθενται από το πολιτικό αληταριάτο της χώρας, δεν είναι απλώς ψευτοδιλήμματα, είναι ένας ωμός εκβιασμός του ελληνικού λαού για ευρώ ή δραχμή. Είναι γνωστά τα κατά καιρούς διλήμματα “Μνημόνιο ή χρεοκοπία”, “Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή”, “Νέα μέτρα ή Αργεντινή”. Ούτε η κοινωνία, ούτε η οικονομία, ούτε η πολιτική δεν μπορούν να προχωρήσουν με εκβιαστικά διλήμματα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν διαπραγματεύθηκε. Δεν είχε προτάσεις, δεν είχε σχέδιο συμφωνίας. Υιοθέτησε τις θέσεις των δανειστών τοκογλύφων. Κάθε φορά που επέστρεφαν από την Ευρώπη ή την Αμερική ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου επέστρεφαν ως θριαμβευτές, ως σωτήρες γιατί κάποιος τους χαμογέλασε, κάποιος τους υποσχέθηκε κάτι, για να δικαιωθεί ο Τάγκε Ερλάντερ πνευματικός και πολιτικός πατέρας του Ούλοφ Πάλμε ο μακροβιότερος Πρωθυπουργός δημοκρατικής χώρας “Απεχθάνομαι και περιφρονώ τους πολιτικούς εκείνους που είναι ψόφιοι για ένα χαμόγελο και ένα χτύπημα στην πλάτη”. Κακώς λοιπόν ψηφίσανε τα μνημόνια και κακώς κάκιστα υπάρχει η κυβέρνηση Παπαδήμου, η οποία είναι ένα προϊόν εξωθεσμικών παραγόντων,  όχι μόνο ελληνικών, αλλά και ευρωπαϊκών και αμερικανικών. Ξέρετε, μία από τις πολιτικές της Goldman Sachs -όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Γάλλος δημοσιογράφος Μαρκ Ροσέ “Η τράπεζα”- είναι να εκπαιδεύουν στελέχη και να τα…φυτεύουν στις διάφορες χώρες, κι εδώ έχουμε πολλούς φυτευτούς της Goldman Sachs.

            Ποιος μας κυβερνά λοιπόν κ. Κωνσταντινίδη;

Διάβαζα πριν λίγες μέρες σε Αθηναϊκή εφημερίδα ότι 147 επιχειρήσεις κυβερνούν τον κόσμο. Αυτό το είχε γράψει και ο Άγγλοςοικονομολόγος Oliver Taplin το 1968 στο βιβλίο του “Οι μεγάλες επιχειρήσεις παίρνουν την εξουσία”, το οποίο διάβασα στα μέσα του ’70. Εκεί έγραφε ότι: Στις αρχές της επόμενης χιλιετίας 300 πολυεθνικές, εκ των οποίων οι 220 αμερικανικές και τις κατονόμαζε θα κυβερνούν τον κόσμο. Δεν θυμάμαι αν μιλούσε τότε για χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία έχουν αναδειχθεί σε έναν παγκόσμιο Μινώταυρο, όπως γράφει στο ομώνυμο βιβλίο του και ο κ.Γιάννης Βαρουφάκης.

                        Τα “μεγάλα” έργα…

Η νέα συμφωνία, μπορεί να ανατάξει την οικονομία, να καταστήσει βιώσιμο το χρέος, να ωθήσει σε επανεκκίνηση την ανάπτυξη, ποια είναι η απάντησή σας; 

Η απάντηση είναι δυστυχώς όχι. Οδηγούμαστε στην τελική εξαθλίωση. Το μνημόνιο 2 δεν περιείχε καμία ρήτρα ανάπτυξης, παρά μόνο δήθεν δημοσιονομική προσαρμογή. Η ανάπτυξη έχει προϋποθέσεις ρευστότητας στην αγορά, ενός σύγχρονου κράτους, μιας νέας παραγωγικής κατεύθυνσης, διαφορετικού πολιτικού και κομματικού μοντέλου. Πιστεύει κανείς ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν από αυτό το πολιτικό κατεστημένο;Με προκαλείτε όμως με τη λέξη ανάπτυξη. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ένθερμος οπαδός των συνομοσιολογιών που κατά καιρούς διαβάζουμε, ότι όλα δηλαδή γίνονται για το αέριό μας, για το πετρέλαιό μας, για τον ορυκτό μας πλούτο, για την γεωγραφική μας θέση, βλέπετε η Ελλάδα είναι γωνιακό οικόπεδο. Άκουγα κάποιες προκλητικές δηλώσεις του κ. Πάγκαλου, και μάλιστα αναρωτήθηκα: “με ποιον υπήρξα σύντροφος”;  Έλεγε σ’ ένα τηλεοπτικό κανάλι ότι κι αυτός συνετέλεσε με τις δυνάμεις του και από τα πόστα που πέρασε να γίνουν τα μεγάλα έργα, τα οποία καταψήφιζα εγώ συνεχώς.

Δηλαδή γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;

Κοιτάξτε οι ανεπαρκείς πολιτικοί μας και το κατεστημένο επιδίωξαν και εν μέρει το κατάφεραν να αυτοενοχοποιηθεί ο ελληνικός λαός, ότι για όλα φταίει αυτός και ότι πρέπει να πληρώσει. Το μόνο που δεν μας είπανξεκάθαρα είναι ότι εμείς είμαστε η αιτία της παγκόσμιας κρίσης. Η Ελλάδα είναι μέρος και θύμα της παγκόσμιας κρίσης, η οποία ξεκίνησε από την Αμερική για να έρθει στην Ευρώπη, για να την φορτώσουν Έλληνες και ξένοι πολιτικοί στον ελληνικό λαό. Δηλαδή δεν συμφωνείτε με τη δήλωση του κ. Πάγκαλου “όλοι μαζί τα φάγαμε”;. Ήταν η πιο χυδαία, γελοία και βλακώδης ύβρης προς τον ελληνικό λαό. Πρώτα-πρώτα αν ο λαός τα έφαγε μαζί με τον Πάγκαλο, θα είχε και ο ίδιος την τεράστια κοιλιά του. Τα λεφτά τα έφαγε το οικονομικό κατεστημένο, που επάξια εκπροσωπεί ο Πάγκαλος στη βουλή. Τα λεφτά τα έφαγαν αυτοί που έχουν καταθέσεις στην Ελβετία, μιλούν για 600 δις ευρώ. Ο ελληνικός λαός δικαιούται να μάθει τα ονόματα όλων των μεγαλόσχημων νομίμων και κυρίως παράνομων καταθετών.  Θα αναφερθώ στα δήθεν μεγάλα έργα, όπως η Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου,  η Αττική οδός, το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, οι Ολυμπιακοί αγώνες κλπ. Κανένας μέχρι σήμερα δεν βγήκε να μας πει, τι έχουν κοστίσει αυτοί οι Ολυμπιακοί αγώνες, πόσα ξοδεύτηκαν και που ξοδεύτηκαν. Κανένας δεν έδωσε λογαριασμό στον ελληνικό λαό. Θέλω να θυμίσω ότι αυτή η θέση μου και αυτή η αντίδρασή μου ήταν από τότε. Θυμάμαι ότι τότε είπα στον υπουργό  ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτη: “θα φέρεις κ. Υπουργέ και κανένα νομοσχέδιο να σου ψηφίσω; Νοιώθω βουλευτής της αντιπολίτευσης, γιατί έχεις φέρει 6 νομοσχέδια, στα 2 είπα όχι, στα 2 δήλωσα παρών και στα άλλα 2 είπα μέσα μου ένα …αϊ σιχτίρ και βγήκα από την αίθουσα”. Με ρώτησε: “γιατί δεν τα ψηφίζεις”; Του απάντησα “γιατί μου… μυρίζουν, γιατί δεν τα έχει ανάγκη ο τόπος αυτά τα έργα”. Και βέβαια από το βήμα της Βουλής του είπα: “κ. υπουργέ, θέλετε να μιλήσουμε και με την άλλη την ιδιότητά μας την συναδελφική”; Είπε, “ευχαρίστως”: Είπα λοιπόν: “Πριν από 40 χρόνια έγινε μια οδοντιατρική έρευνα στην Αμερική που έλεγε ότι: όταν ένας ασθενής πάει στον οδοντίατρό του, ο οδοντίατρός του δεν του κάνει εκείνες τις δουλειές που έχει ανάγκη το στόμα του, αλλά του κάνει εκείνες που έχουν οικονομικό όφελος για τον ίδιο. Φέρτε αυτήν την έρευνα στο υπουργείο σας και θα δείτε  ότι κάνετε έργα που δεν έχει ανάγκη ο τόπος, αλλά έργα που δίνουν μεγάλα κέρδη στους μεγαλοεργολάβους και μεγάλες μίζες στους πολιτικούς”.

Από τα μεγάλα έργα οδηγήθηκε η χώρα μας εδώ; 

Θα αναφέρω κάτι για να γίνει αντιληπτό πως γίνονται τα “μεγάλα” έργα. Το 1988 έτυχε να είμαι στη συνοδεία του Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος επισκέφτηκε τα Γιάννενα που γιόρταζαν την 75^η επέτειο της απελευθέρωσή τους. Επιστρέφαμε στην Αθήνα με το υπουργικό αυτοκίνητο του τότε υπουργού εθνικής οικονομίας και νυν Αντιπροέδρου εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ κ. Παναγιώτη Ρουμελιώτη. Όταν φτάσαμε στο Αντίρριο ανοίξαμε συζήτηση πάνω στο ferryboat γύρω από την γέφυρα Ρίου  Αντιρρίου. Τον ρώτησα: “γιατί πρέπει να κάνουμε αυτή τη γέφυρα κ. υπουργέ; Τι θα διακινεί και σε πόσα χρόνια θα γίνει η απόσβεση των χρημάτων”. Γιατί το ποσό που ακούγαμε ήταν τερατώδες, 350 δις δραχμές. Θυμάμαι είπα στον υπουργό, ότι στη Σουηδία διακινούν τον τεράστιο όγκο των βιομηχανικών της προϊόντων και την ξυλεία της με παρόμοια ferryboats. Απόρησε ο υπουργός και μου απαντά: “Λευτέρη αυτό είναι ωραίο παράδειγμα θα το χρησιμοποιήσω”, και συνέχισε σχεδόν ψιθυριστά: “ξέρεις τι τρομερές πιέσεις δέχομαι για να γίνει αυτή η γέφυρα”; Τότε νόμιζα ότι οι πιέσεις είναι εσωτερικές. Αργότερα έμαθα ότι οι Γάλλοι τον πίεζαν για το έργο. Έτσι φορτώθηκε με άχρηστα πολυδάπανα έργα η Ελλάδα. Φορτώθηκε με χρέη. Πολύ αργότερα κατάλαβα πως γίνονται αυτές οι πιέσεις, και πως γίνονται αυτά τα δήθεν μεγάλα έργα σε τριτοκοσμικές και φτωχές χώρες, και πως τις φορτώνουν με δυσβάσταχτα χρέη και μετά γίνονται υποχείρια όργανα των μεγάλων και πλούσιων βιομηχανικών χωρών. 

                                    Οι “διαδικασίες”

Δηλαδή; Πως γίνονται;

Στο βιβλίο "Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου" ο συγγραφέας του Τζον Πέρκινς αναφέρει, πως εκπαιδεύτηκε σε κέντρα μυστικών υπηρεσιών και πως όταν θέλανε να κατασκευάσουν σε κάποια χώρα ένα μεγάλο έργο και να το αναλάβει μια Αμερικάνικη εταιρία, πήγαιναν αυτοί οι οικονομικοί δολοφόνοι και βρίσκανε τον πρωθυπουργό ή τον αρμόδιο υπουργό και λέγανε: “Στη δεξιά μου τσέπη έχω ένα περίστροφο με μια σφαίρα που γράφει το όνομά σου, στην αριστερή τσέπη έχω μια επιταγή με 2εκ δολάρια για εσάς και την οικογένειά σας”. Και αναφέρει περιπτώσεις, σημειώνοντας ότι: όταν αποτυγχάναμε εμείς οι οικονομικοί δολοφόνοι, τότε ακολουθούσαν οι πραγματικοί δολοφόνοι της ΣΙΑ, και όταν αποτύγχαναν και οι πραγματικοί δολοφόνοι, τότε εισέβαλε ο Αμερικάνικος στρατός. Αυτό όταν το διηγήθηκα στον καλό μου φίλο, στρατηγό ε. α. και συγγραφέα, Χάρη Τσιρκινίδη μου είπε: “στη δική μας περίπτωση δεν χρειαζόταν να μιλήσουν για τη δεξιά τσέπη αρκεί να έλεγαν ότι στην αριστερή τσέπη έχω μια επιταγή για εσάς”.  Λοιπόν “μεγάλα” έργα, σπατάλες, δημόσιο, κάποιοι τα φάγανε κλπ και όλα σε υπερθετικό βαθμό, μας φέρανε εδώ που βρισκόμαστε. Και όλα από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν και ξεκίνησαν από την Ελλάδα, γιατί υπήρχαν οι κατάλληλοι ενδοτικοί πολιτικοί.

                                    “Η Ελλάδα στα γόνατα”

Που οδηγείται η ελληνική κοινωνία κ. Κωνσταντινίδη; Φοβάστε πιθανή λαϊκή εξέγερση;

Βέβαια. Την φοβάμαι όχι μόνο εγώ, αλλά και οι ξένοι. Αυτή τη στιγμή έχει καθηλωθεί ο ελληνικός λαός φοβισμένος και κατατρομοκρατημένος, αλλά κάποια στιγμή θα αντιδράσει και θα ξεσηκωθεί. Οι άνθρωποι λειτουργούν ή με το κεφάλι -εγκέφαλο ή με την κοιλιά. Αυτήν τη στιγμή η κατάσταση δεν έχει επιδράσει την κοιλιά των πολλών, οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση εκφοβισμού, αυτό μπορεί να κρατήσει από λίγους μήνες μέχρι ένα χρόνο, δεν ξέρω. Μόλις ο πολύς κόσμος πεινάσει θα φωνάξει “ψωμί” όπως στη Γαλλική επανάσταση, που το σύνθημα του λαού ήταν “ψωμί” και “εργασία”. Το ίδιο έγινε και με την Ρώσικη επανάσταση και στην κάθε επανάσταση. Ξέρετε,  μια αγγλική εφημερίδα πριν λίγες μέρες είχε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο “Η Ελλάδα στα γόνατα”. Στο άρθρο έγραφε, ότι: με τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου οι Άγγλοι και οι Γάλλοι είχαν ένα τρομερό μίσος εναντίον των Γερμανών, για όλα αυτά τα οποία το ναζιστικό καθεστώς είχε προκαλέσει. Κι όμως, τους όρους λέει που βάλαμε εμείς οι νικητές στους ηττημένους Γερμανούς δεν ήταν τόσο σκληροί όσο αυτοί που βάζει η Γερμανία στην Ελλάδα. Και κάθονται εδώ οι ψευτοπολιτικοί  μας  και πανηγυρίζουν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν και δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στη χώρα, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η θέση τους, το τομάρι τους και η εξουσία για την οποία πουλάνε και τη μάνα τους και την πατρίδα. Μην περιμένει ο ελληνικός λαός  από αυτούς που παριστάνουν τους πολιτικούς καμία ελπίδα, πρέπει να ενταφιαστούν και αυτοί και τα ψευτοκόμματά τους.

Στη φυλακή και… στα σπίτια τους

Σε ποιους αναφέρεστε συγκεκριμένα;

Θα ξεκινήσω από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου, και τον Πάγκαλο και μια σειρά από άλλους πολιτικούς. Θεωρώ ότι η θέση τους είναι στη φυλακή. Δεν διαπραγματεύτηκαν. Παραδώσανε τη χώρα έρμαιο στους δανειστές. Από τα 130 δις €, οι Έλληνες δεν θα δούμε ούτε δεκάρα. Θα πάνε όλα για την αποπληρωμή των δυσβάστακτων τόκων. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος με ηττημένη την Ελλάδα πήγε στη Λωζάνη και με διαπραγματεύσεις κατάφερε να επιστρέψει στην Ελλάδα με τη συνθήκη της Λωζάνης στα χέρια του, λες κι αυτός ήταν ο νικητής. Ένας Α. Παπανδρέου κατάφερε να πάρει τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), διαπραγματευόμενος σκληρά, φτάνοντας μέχρι την αποχώρησή του από την αίθουσα των διαπραγματεύσεων στο Δουβλίνο, αφήνοντας άναυδους την Θάτσερ, τον Κολ και όλους τους άλλους ηγέτες οι οποίοι διαφωνούσαν, και τον κάλεσαν να επιστρέψει  στην αίθουσα λέγοντας, ότι έγινε δεκτό το αίτημά του για τα ΜΟΠ. Η ίδια η Θάτσερ έγραψε για τον Α. Παπανδρέου ότι: ποτέ της δεν τον χώνεψε, αλλά σε κάθε συνάντηση όλο και κάτι έπαιρνε για τη χώρα του. Ο Γιώργος Παπανδρέου λοιπόν και οι υπόλοιποι θα έπρεπε να είναι στη φυλακή, τουλάχιστον να περάσουν από ειδικό δικαστήριο. Για να δικαιωθεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού πρέπει τουλάχιστον να τους δούμε στα δικαστήρια να απολογούνται. Σημίτης, Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκης, Αλογοσκούφης και μια σειρά “πολιτικών” πρέπει να λογοδοτήσουν, να απολογηθούν στην ελληνική δικαιοσύνη. Ο ελληνικός λαός αυτό που μπορεί και πρέπει να κάνει είναι να τους στείλει στα σπίτια τους. Πήγανε και παρέδωσαν σιδηροδέσμια τη χώρα μας στις ορέξεις των δανειστών μας. Είδα προχθές την έρευνα του Αυγερόπουλου για την Ισλανδία “Μαθήματα Δημοκρατίας από τους Βίκινγκς” και έμεινα άφωνος. Καλά θα κάνουν οι πολιτικοί μας, και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να το δουν και να το ξαναδούν και να πάρουν τα μαθήματά τους. Τα χρειάζονται.

Ο Ελληνικός λαός δεν ευθύνεται καθόλου;

Δεν είναι σωστό να μιλάμε για ευθύνες του ελληνικού λαού. Είναι το μεγάλο θύμα. Για όλα ευθύνονται οι πολιτικοί. Αυτοί αποβιομηχάνισαν, αποαγροτικοποίησαν και αποβιοτέχνησαν τη χώρα. Αυτοί υπέγραψαν συμφωνίες αποικιακές για να μπούμε στην ΕΟΚ. Αυτοί υπέγραψαν ότι δεν μπορούμε να παράγουμε περισσότερο από το 50% κρέας που καταναλώνουμε, και περισσότερο γάλα από το 50% από αυτό που έχει ανάγκη η χώρα. Αυτοί επιδότησαν το κόψιμο των, άκουσον-άκουσον, των ελαιοδέντρων και το ξεπάτωμα των αμπελιών. Μια χώρα που για χιλιετίες έζησε με το εμπόριο του λαδιού και του κρασιού αποστερείτο από τις πηγές πλούτου. Αυτοί επιδότησαν την έξοδο των βιοτεχνιών στις χώρες των Βαλκανίων, αδιαφορώντας για τους χιλιάδες ανέργους που άφηναν πίσω τους. Αυτοί ήταν που δημιούργησαν τις πελατειακές σχέσεις πολιτών και ψηφοφόρων. 

                                    “Κόλρουτς ρέκναρε”

Ακούγεστε θυμωμένος, αγανακτισμένος και σκληρός με τους πολιτικούς…

Βεβαίως και είμαι θυμωμένος και αγανακτισμένος. Γέμισαν τα κανάλια μας με πολιτικούς και καθηγητάδες λαντζιέρηδες “κόλρουτς ρέκναρε” κατά τον Γκούναρ Στρένγκ ο οποίος υπήρξε για 21 ολόκληρα χρόνια (1955-1976) υπουργός οικονομικών της Σουηδίας, ένας από τους βασικούς συντελεστές του οικονομικού θαύματος αυτής της χώρας. Θεωρείται ο καλύτερος και πιο επιτυχημένος υπουργός οικονομικών όλων των εποχών. Το επάγγελμά του;  Βοηθός κηπουρού. Ο Πάλμε σε ένα βιβλίο του αναφέρεται σε ένα συνέδριο όπου προήδρευε ο Στρένγκ. Ο Πάλμε άκουγε τα… μαργαριτάρια  που πετούσαν διάφοροι οικονομολόγοι και σε ένα σημείωμα έγραψε στον Στρένγκ “θαυμάζω την υπομονή σου, πως τους αντέχεις αυτούς τόσα χρόνια”. O Στρένγκ επέστρεψε το σημείωμα γράφοντας:  “Βλέπεις Ούλοφ όταν εγώ τους αποκαλώ “κόλρουτς ρέκναρε” με αποπαίρνεις και μου λες υπερβάλω”.

Τι είναι αυτό το “κόλρουτς ρέκναρε”;

Αυτολεξεί η μετάφραση είναι: μετρητής ραπανακίων. Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο αναλφαβητισμός ήταν τόσο μεγάλος στη Σουηδία που υπήρχαν άνθρωποι, κυρίως αγρότες, που δεν ήξεραν να μετρήσουν ούτε μέχρι το δέκα. Υπήρχαν και αυτοί που ήξεραν να μετρούν μέχρι το δέκα. Ήταν οι “κόλρουτς ρέκναρε”. Μετρούσαν λοιπόν δέκα ραπανάκια και οι γυναίκες τα έδεναν σε ματσάκια…

                                    Προτάσεις και λύσεις…

Δηλαδή κ. Κωνσταντινίδη, δεν υπάρχουν στη χώρα μας κάποιοι πολιτικοί και κάποιοι οικονομολόγοι που θα μπορούσαν να κάνουν τις δικές τους προτάσεις;

Υπάρχουν προτάσεις και λύσεις οι οποίες κατά καιρούς ακούστηκαν. Υπήρχαν και υπάρχουν αξιόλογοι πολιτικοί οι οποίοι βρίσκονται στο περιθώριο και οι οποίοι όχι απλώς δεν χρησιμοποιήθηκαν, αλλά ούτε καν ρωτήθηκαν. Θα αναφέρω κάποια ονόματα όπως: Πεπελάσης, Άρις Καζάκος, Γ. Κασιμάτης που υπήρξε και σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, Νίκος Κοτζτιάς. Αδικώ σίγουρα πολλούς όπως ο Μανώλης Γλέζος που έχει θαυμάσιες ιδέες. Βεβαίως, είναι μια ευχάριστη έκπληξη ότι αυτή η χώρα έχει και έναν Βαρουφάκη, λυπάμαι που δεν τον γνωρίζω θα θελα όμως να ρωτήσω γιατί οι δυνάμεις αυτού του τόπου δεν τον χρησιμοποιούν; Δυστυχώς, είναι κομμένος και από τα κανάλια, τα οποία εμφανίζουν τα ίδια ανακυκλωμένα σκουπίδια,  που φοβίζουν τον ελληνικό λαό, και του ζητούν να πει κι ευχαριστώ γι αυτά που του “προσφέρουν”, να πει ευχαριστώ για τα δεσμά του. Να μας πουν αυτοί οι κύριοι, αυτά τα δις γιατί τα χρωστάμε, πόσα χρωστάμε, σε ποιους και από πότε τα χρωστάμε. Και βέβαια θέλω να είμαστε εντάξει απέναντι στους έντιμους πιστωτές της χώρας, αυτούς που θέλησαν να βοηθήσουν, αλλά όχι στους τοκογλύφους, σ’ αυτούς θα συμπεριφερθούμε ανάλογα. Στους διεθνείς Καραμπέρηδες θέλω να συμπεριφερθώ διαφορετικά από τους έντιμους εκείνους θεσμούς που δάνεισαν αυτή τη χώρα. Μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση, οι ανίκανοι και  ανεπαρκείς πολιτικοί, οι οποίοι για να πάρουν τις μίζες καταχρέωσαν τη χώρα και τώρα μας λένε ότι θέλουν να μας σώσουν. Βέβαια, δεν βάζω τους 300 στο ίδιο τσουβάλι, βάζω κυρίως αυτούς που διαχειρίστηκαν το χρήμα του ελληνικού λαού. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος από τον τάφο του να καταπιεί αυτό που είπε για τον Σοφοκλή Βενιζέλο, ότι είναι δηλαδή αχθοφόρος ενός μεγάλου ονόματος. Που να ήξερε ότι και ο εγγονός του είναι αχθοφόρος ενός μεγάλου ονόματος, αλλά ο Σοφοκλής Βενιζέλος δεν έκανε και το κακό που έκανε ο εγγονός του. Προσέβαλε την χώρα, και τον ελληνικό λαό τον καθύβρισε. Τα μηνύματα που έρχονται είναι ότι: στο εξωτερικό αυτή τη στιγμή το όνομα Έλληνας είναι συνώνυμο με αυτό του κλέφτη, του απατεώνα, του τεμπέλη, του λαμόγιου και του αφερέγγυου, και αυτά είναι έργο και επίτευγμα του Γιώργου Παπανδρέου και της παρεούλας που συγκέντρωσε γύρω του. Άκουσα και κάτι τρομερό. Υπάρχουν πινακίδες στο εξωτερικό που λένε “Απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους και σε Έλληνες”. Κάποτε υπήρχαν πινακίδες που έλεγαν “απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους και σε μαύρους” την περίοδο του ρατσισμού, στην Ναζιστική Γερμανία ήταν “σε σκύλους και σε Εβραίους…”. Ένα άλλο μεγάλο έγκλημα και αυτό έχει σχέση με την κοινωνιολογία, την οποία έχει σπουδάσει; ο Γιώργος και θα έπρεπε να ξέρει ότι, όταν η ανεργία αυξάνεται κατά μία ποσοστιαία μονάδα, αυξάνεται σημαντικά η πορνεία, τα ναρκωτικά, οι ληστείες και οι αυτοκτονίες.

Λύση οι εκλογές…

Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, ποια η λύση; Τι μπορούμε να αλλάξουμε;

Μπορούσαμε να κάνουμε πολλά, και τώρα μπορούμε να κάνουμε πολλά. Πέρσι ένας φίλος οικονομολόγος από τη Βραζιλία πρώην σύμβουλος του Λούλα στα οικονομικά, μου είπε: “Τι κάνετε εσείς εδώ; Δίνετε στη Γερμανία και στους πιστωτές σας χρόνο να οργανωθούν και να προετοιμαστούν, γιατί έχουν δει το τσουνάμι που έρχεται και σας έχουναποκοιμίσει.  Η Γερμανία είχε ελληνικά ομόλογα γύρω στα 90 δις, το ίδιο και η Γαλλία και στο διάστημα αυτό τα ξεφορτώθηκαν, και τώρα μόλις αισθανθούν ότι μπορούν να αντέξουν το τσουνάμι θα σας αφήσουν να πνιγείτε”. Η μόνη λύση λοιπόν είναι οι εκλογές, παρά του ότι από λόγους αρχής είμαι εναντίον των πρόωρων εκλογών. Δεν μπορεί άνθρωποι της διεθνούς μαφίας να κυβερνούν τον τόπο, άνθρωποι που είναι εκπρόσωποι του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που γαλουχήθηκαν εκεί να κυβερνούν την Ελλάδα. 

Τι πρέπει να ψηφίσει ο λαός; 

Εκτός από τα δύο μεγάλα κόμματα, ότι θέλει, γιατί την ευθύνη την έχουν και τα δύο, με μεγαλύτερη αυτή του ΠΑΣΟΚ, κι αυτό με πονάει γιατί ήταν το κόμμα μου. Γιατί -όπως είπε και ο Σημίτης- ήμουν κι εγώ συνιδρυτής του. Τελικά το ΠΑΣΟΚ κατάντησε να είναι χειρότερο και από την ΝΔ. Ο Όργουελ στη φάρμα των ζώων σε κάποιο σημείο λέει, πως τα ζώα κοιτούν σε κάποιο δωμάτιο όπου είναι μέσα τα γουρούνια με τους ανθρώπους, και κοιτούν μια τους ανθρώπους και μια τα γουρούνια και σε λίγο δεν ξεχώριζαν ποιος είναι ποιος. Κι εγώ δεν μπορώ να ξεχωρίσω τη ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ. Και πολύ σωστά είπε ο Λοβέρδος ότι θα συμπράξουνε, το θέλουν δεν το θέλουν θα συμπράξουνε, γιατί ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν πιο κόμμα είναι πιο δεξιό και εθελόδουλο από το άλλο. 

                        Το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα

Σας ενδιαφέρει σήμερα το ΠΑΣΟΚ;

Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα τυμπανιαίο πτώμα και όσο πιο γρήγορα το ενταφιάσει ο ελληνικός λαός, τόσο το καλύτερο για το λαό και τη χώρα. Και μη νομίζεις ότι αυτό το λέω τώρα, αυτό το λέγαμε τότε και εμείς του ΠΑΚ για την Ένωση Κέντρου. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε να πάρει γνώμες και απόψεις από τα στελέχη του ΠΑΚ για το που θα πήγαινε το ΠΑΚ, αν θα επιστρέφαμε δηλαδή στην Ένωση Κέντρου ή όχι. Κάποιοι μεταξύ αυτών κι εγώ, του λέγαμε ότι δεν υπάρχει επιστροφή στην Ε.Κ. γιατί την αποστολή της την έχει ολοκληρώσει..

Mε όλη αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, πείτε μας ποιο ρόλο πρέπει να έχουν τα κόμματα; Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία…τι θεωρείτε ότι πρέπει να γίνει;

Δύσκολα να απαντήσει κανείς. Πρέπει τα κόμματα που υπάρχουν να ενταφιαστούν. Η λειτουργία τους δεν είναι λειτουργία δημοκρατικών κομμάτων , κυρίως των δύο μεγάλων.

Τα ποσοστά της Δημοκρατικής Αριστεράς αυξάνονται. Πως το σχολιάζετε;

Ο Φώτης ο Κουβέλης είναι ένας ήπιος πολιτικός, θα τον ήθελα πιο δυναμικό. Τον εκτιμώ βαθύτατα και γι αυτά που λέει, και για το πώς τα λέει, και γι αυτά που πράττει.  Όμως, όταν βλέπω στο κόμμα του να εισρέουν άνθρωποι και στοιχεία εξ αιτίας των οποίων εγώ, αλλά και άλλοι, φύγαμε από το ΠΑΣΟΚ, στεναχωριέμαι. Δικαιώνεται έτσι ο φίλος μου ο Τζήμης ο Βασιλειάδης -πρώην Νομάρχης Πιερίας, μια εμβληματική μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα στη Σουηδία-, ο οποίος μου έλεγε σε ανύποπτο χρόνο: “Λευτέρη αν σηκωθούμε και φύγουμε απηυδισμένοι γι αυτά τα οποία βλέπουμε και ακούμε μέσα στο ΠΑΣΟΚ και πάμε σ’ έναν νέο σχηματισμό, μόλις θα πάμε εκεί θα βρούμε να στρογγυλοκάθονται στις πρώτες θέσεις άτομα που εξ αιτίας της πολιτικής των και του ήθους τους σηκωθήκαμε και φύγαμε”.

Ο Λευτέρης Κωνσταντινίδης που τοποθετείται σήμερα; Θα τον δούμε σε κάποιο ψηφοδέλτιο;

Περιίπταται… Μπορεί να είμαι υποψήφιος, μπορεί και όχι. Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο… Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα ψηφίσω Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Για άλλες χώρες, σαν αυτές που έζησα, οι περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται με την πολιτική σήμερα στη χώρα μας θεωρούνται αποτυχημένοι και κοινωνικά περιττώματα. Και όλα αυτά τα σκουπίδια ανακυκλώνονται με έναν θαυμαστό τρόπο…