Ζητείται Ελπίς…*Γράφει η Σίσσυ Αλιγιζάκη

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Ανατολή ο Μέγας Αλέξανδρος διέσχισε με το στράτευμά του την έρημο Γεδρωσία. Ο στρατός ήδη εξαντλημένος από τις μάχες και της κακουχίες είχε πλέον να αντιμετωπίσει και τη λειψυδρία της ερήμου. Σε ένα σημείο της αχανούς αυτής ερήμου, κάποιοι στρατιώτες ανακάλυψαν σε ένα βράχο λίγο νερό και αφού το έβαλαν σε ένα μικρό δοχείο έσπευσαν να το προσφέρουν στο βασιλιά τους. Ο Μέγας Αλέξανδρος όμως το πήρε στα χέρια του και αφού το σήκωσε ψηλά το έχυσε στην άμμο λέγοντας: Δεν μπορώ να πιω εγώ και να ξεδιψάσω, ενώ όλοι οι στρατιώτες μου υποφέρουν από τη δίψα....

Αυτή η στάση του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη, έμπρακτη απόδειξη του ηθικού και ηγετικού του διαμετρήματος, δυστυχώς σπανίως απαντάται σήμερα, παρόλο που η χώρα μας έχει ίσως, περισσότερο από ποτέ άλλοτε,  ανάγκη εμπνευσμένων ταγών, πολιτικών που μπορούν να αφουγκραστούν τις ανησυχίες και τα προβλήματα του λαού τους, παραμερίζοντας το όποιο ίδιον όφελος προς χάρη του κοινού συμφέροντος, γιατί ο γνήσιος ηγέτης, όπως δίδαξε και ο Αριστοτέλης,  υπηρετεί το κοινό καλό και  «άρχει» πείθοντας το λαό, πρωτίστως, με το παράδειγμά του.

Γιατί τι να ελπίζει κανείς όταν βλέπει και ακούει καθημερινά πολιτικούς άλλα να λένε και να υπόσχονται και άλλα να πράττουν, από τη μία να ηθικολογούν και από την άλλη να ανοσιουργούν, ελπίζοντας προφανώς ότι δε θα «συλληφθούν». Αυτός όμως είναι ο ορισμός της ηθικής συνέπειας: να εμμένεις σταθερός στις αξίες που διακηρύττεις ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα «μαρτυρήσεις» για αυτές, έστω και αν είναι εύκολο να διαφύγεις... Για αυτό άλλωστε δεν ήπιε το κώνειο ο Σωκράτης; Παρόλο που θα μπορούσε να αποδράσει με τη βοήθεια των μαθητών του, επέλεξε να μείνει και να πεθάνει,  δίνοντας τους έτσι ένα τελευταίο, έμπρακτο μάθημα ηθικής και ενάρετης συμπεριφοράς.

Τα ιστορικά αυτά παραδείγματα του ένδοξου ελληνικού παρελθόντος, δυστυχώς, δεν φαίνεται να αγγίζουν τους περισσότερους Έλληνες πολιτικούς. Παράλληλα με το «λεφτά δεν υπάρχουν» δυστυχώς πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχουν και ηγεσίες, πλην ελάχιστων «φωτεινών» εξαιρέσεων.  Και αν κοιτάξει κανείς με μια πιο διεισδυτική ματιά το ελληνικό πολιτικό «γίγνεσθαι» διαπιστώνει ότι δυστυχώς παράλληλα με το έλλειμμα πολιτικών ηγετών παρατηρείται και περίσσευμα πολιτικών ηγεμόνων, πολιτικών που μετέρχονται κάθε μέσο για να επιτύχουν τους ίδιους στόχους, κάνοντας πράξη τη γνωστή μακιαβελική αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Για τον πολλαπλασιασμό των κάθε είδους ηγεμόνων και ηγεμονίσκων, και το έλλειμμα πραγματικών, εμπνευσμένων ηγετών μερίδιο ευθύνης φέρει βέβαια και ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων  ψηφοφόρων που με την ψήφο τους διαιωνίζουν στην εξουσία, εν είδει κληρονομικού δικαιώματος, τους κάθε λογής απογόνους των μεγάλων πολιτικών οίκων, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ελπίζοντας ότι το παρελθόν θα μας διδάξει- γιατί σημειωτέον όποιος δεν διδάσκεται από το παρελθόν του είναι υποχρεωμένος να το ξαναζήσει- οφείλουμε στο μέλλον να εμπιστευθούμε την τύχη του τόπου μας, σε ηγέτες που μπορούν να διαισθανθούν τα προβλήματα και τις ανησυχίες του απλού λαού, γιατί απλούστατα έχουν ζήσει και πορευθεί όπως αυτός, έχουν εργαστεί και έχουν δημιουργήσει με κόπο από το μηδέν. Είναι αταλάντευτοι στις αξίες τους και, παράλληλα,  διαλλακτικοί και αδογμάτιστοι. Είναι σταθεροί στον πατριωτικό και φιλολαϊκό προσανατολισμό τους και δεν φείδονται προσπαθειών για να τον υπηρετήσουν, χαράσσοντας μια πορεία ανάλογη με αυτήν στην οποία βαδίζει ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ,  του οποίου η καρδιά χτυπά στο ρυθμό των ανησυχιών του απλού Έλληνα πολίτη, τον οποίο αφουγκράζεται  έχοντας κοινά βιώματα με αυτόν.

Σε μια εποχή όπου η δυσπραγία και η  εξαθλίωση δεν είναι δυνατόν να κρυφτούν πλέον κάτω από το «χαλί»…όντας εμφανείς σε κάθε έκφανση της  ελληνικής πραγματικότητας,  είναι μοιραίο λάθος να επενδύει κανείς τις ελπίδες του, για το μέλλον του τόπου και των παιδιών του, σε πολιτικούς που αφενός οικοδόμησαν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους το σημερινό αδιέξοδο και αφετέρου δεν θέλουν ή αδυνατούν να συμπορευθούν με τις ανησυχίες του λαού τους, ασκώντας μια ανθρώπινη, κοινωνική και πατριωτική πολιτική.

*Σίσσυ Αλιγιζάκη

Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου ΛΑ.Ο.Σ