Περί Οικονομίας (τι έφταιξε και τι πρέπει να γίνει).Κυριάκου Λουκάς.Οικονομολόγος – Καθηγητής.ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΛΑ.Ο.Σ

Σε όλους μας πλέον είναι γνωστόν ότι η ελληνική οικονομία διέρχεται μια άνευ προηγουμένου βαθειά κρίση.

Σήμερα όλο και πιο συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με εικόνες που κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί προ ολίγων ετών. Πολύ κόσμος δεν μπορούσε να φαντασθεί, ότι θα ερχόταν μια μέρα που δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό στον εαυτόν του και την οικογένεια του. Σήμερα το 95% του ελληνικού λαού είναι εγκλωβισμένο στα δραματικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει στην χώρα μας η οικονομική κρίση, με μεγαλύτερο πρόβλημα αυτό της επιβιώσεως, ποτέ άλλοτε η χώρα μας δεν βρέθηκε «ελευθέρα» σ’ αυτήν κατάσταση πλην της Γερμανοϊταλικής κατοχής. Εδώ και αρκετόν καιρό διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις με πρωτοστατούσα την ελληνική εκκλησία άρχισαν την διανομή συσσιτίων και την στέγαση των αστέγων σ’ όλη την χώρα, η δε διατροφή ολοκλήρου του πληθυσμού, πλην ελαχίστων, θα καταστεί σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα προβληματική!!!..

Ελπίδες σωτηρίας δυστυχώς με την συνταγή της Τροϊκας δεν φαίνεται να υπάρχει αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει και Εθνική φωνή για Δημοσιονομική προσαρμογή.

Αντί οι ηγέτες αυτής της χώρας να εμβαθύνουν στην κρίση και να ερευνήσουν τα αίτια, που μας οδήγησαν σ’ αυτήν, επιδιώκουν να συσκοτίσουν, αλληλοκατηγορούμενοι την θλιβερή κατάσταση.

Συμπαραστάτες σ’ αυτήν την κατάσταση είναι τα ΜΜΕ με κάποιους δημοσιογράφους και «οικονομολόγους καθηγητές», που επιρρίπτουν όλα τα δεινά στους κομματικά αντιπάλους και τους ξένους. Στο μέτρο των δυνατοτήτων μου θα προσπαθήσω να αναφερθώ στα αίτια που προκάλεσαν αυτήν την κρίση.

Σήμερα η οικονομία μας βάλλεται από πέντε αρνητικά επιτεύγματα ή τέσσερις αρνητικές κυρίως συνιστώσες πρώτη: Συσσωρευμένο δημόσιο χρέος που ανέρχεται πάνω από τριακόσια δις €  και για να έχουμε κάποιο μέτρο συγκρίσεως αναφέρω ότι η Γαλλία ένα πολύ μεγαλύτερο κράτος μόλις άγγιζε προ ολίγου τα εκατόν είκοσι δις €.

Δεύτερη:  Έχουμε συνεχώς ένα διευρυνόμενο διαχειριστικό έλλειμμα που προ ολίγου με τις επίσημες ενημερώσεις, υπολογίζεται ότι οι δαπάνες του Κράτους μηνιαίως ξεπερνούν τα δυόμιση δις € ή περί τα 30 δις €  ετησίως περίπου.

Τρίτην: Φοβερά μειωμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας έναντι των ομόρων Βαλκανικών και Ευρωπαϊκών Κρατών.

Τέταρτην: Έχουμε μια πολύ μεγάλη εκροή συναλλάγματος από τους λαθρομετανάστες χωρίς την παραμικρή φορολόγησή τους, διότι η πλειοψηφία τους στερείται αριθμό φορολογικού Μητρώου αλλά και μονίμου διαμονής έχοντας όμως το ελληνικό κράτος ένα πολύ μεγάλο ποσόν διαθέσει για αυτούς στο θέμα της υγείας.

Πέμπτην:  Η θέσις της χώρας μας στο εξωτερικό από απόψεως κύρους και αξιοπρέπειας στο κατώτερο δυνατό σημείο. Για την κρίση της ελληνικής οικονομίας τον τελευταίο καιρό πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις.

Ατελείωτες συζητήσεις από δημοσιογράφους, πολιτικούς και από ανθρώπους που κάνουν τον ειδικό περί τα οικονομικά γύρω από την κρίση που περνάει η ελληνική οικονομία και όχι μόνον. Η τηλεόραση πολλές φορές μας έδειξε ατελείωτες συζητήσεις στην Βουλή για το καυτό αυτό θέμα. Όμως ποτέ κατά την γνώμη μου το πρόβλημα δεν παρουσιάστηκε καθαρά και ολοκληρωμένο.

Πάντα με μισόλογα και μισο ριμένες αλήθειες αυτό το γνωρίζουν βέβαια οι ειδικοί περί τα οικονομικά, όπως ο πολύς κόσμος πλανάται, δεν πληροφορείται σωστά και οπωσδήποτε βρίσκεται σε κατάσταση συγχύσεως. Έτσι γεννάται το ερώτημα, γιατί δεν μας λένε την αλήθεια; Τι τέλος πάντων συμβαίνει; Και η απάντηση είναι μία. Γιατί δεν συμφέρει σε κανέναν, ούτε τολμάει κανείς να πει ολόκληρη την αλήθεια.

Η εκάστοτε κυβέρνηση δεν τολμάει να πει την αλήθεια, γιατί είναι η άμεσα υπεύθυνη για το οικονομικό χάλι. Είναι αυτή που βρίσκεται στο πηδάλιο του σκάφους. Αλλά και η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση λέει και ψελίζει ένα πολύ μικρό μέρος της αλήθειας διότι αν την πει ολόκληρη θα την βρει μπροστά της όταν γίνει κυβέρνηση, (αφού τα δύο μεγάλα κόμματα εδώ και χρόνια εναλλάσσονται στην εξουσία).

Έτσι θα είναι αναγκασμένη να συμφωνήσει με τα εκάστοτε μέτρα λιτότητας της κυβερνήσεως, χάνοντας έτσι την αντιπολιτευτική της δύναμη, πράγμα που δεν συμφέρει το κόμμα προεκλογικά (τελευταίο παράδειγμα η ρήσις ότι «λεφτά υπάρχουν»). Όσο για την δογματική αριστερά αυτή δεν ζει πλέον στην εποχή μας, διότι συγχέει το παρελθόν με το παρόν, άνευ προοπτικής για το μέλλον, χωρίς βέβαια να είναι πάντοτε σε λάθος δρόμο. Οι εφημερίδες και γενικά ο τύπος, αυτός ευθυγραμμίζεται ανάλογα με την πολιτική του τοποθέτηση και με το κόμμα που πρόσκειται και υποστηρίζει.

Γενικότερα οι εφημερίδες έχουν στάνταρ σχεδόν αναγνωστικό κοινό και φοβούνται μη το δυσαρεστήσουν και το χάσουν από την πελατεία τους.

Ακόμη οι διάφορες συζητήσεις στις τηλεοράσεις είναι λίγο- πολύ πολιτικά στημένες και που δεν αποκαλύπτουν ολόκληρη την αλήθεια του οικονομικού μας αδιεξόδου, ή οι απαντήσεις που δίδονται σε μια ερώτηση είναι γεμάτες υπεκφυγές και δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτήν. Στο περιορισμένο χώρο της φιλόξενης εφημερίδος, Βοιωτικά Νέα, θα προσπαθήσω εν συντομία να αναφέρω ορισμένα πράγματα που κατά την γνώμη μου δημιούργησαν και δημιουργούν το σημερινό χάλι.

Προσωπικά πιστεύω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της σημερινής οικονομικής κρίσεως εκτός των άλλων που θα αναφερθώ κατωτέρω, είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής των οικονομούντων ατόμων της κοινωνίας μας.

Οι ανέσεις που προσέφερε, η πρόοδος της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια, στον άνθρωπον τον ώθησαν στην απόκτηση όλο και περισσοτέρων αγαθών.

Δυστυχώς τρώμε και καταναλώνουμε περισσότερα από όσα έχουμε από όσα βγάζουμε και από όσα μπορούμε να ξοδεύουμε.

Γνωστό σε όλους ότι τα τελευταία χρόνια έχει διευρυνθεί ο ορίζοντας του Νεοέλληνα καταναλωτού, τα μυαλά του έχουν πάρει αέρα και τον οδηγούν σε νέες πράξεις και περισσότερες καταναλώσεις ώστε να θέλει να τρώει περισσότερα από όσα βγάζει.

Πολλοί θα θυμάστε ακόμη ότι μια από τις εκθέσεις που γράφαμε κάθε χρόνο στα σχολεία μας ήταν και η έκθεση της αποταμιεύσεως για να τονιστούν τα αγαθά της στις επενδύσεις και την εν γένει οικονομία.

Αλλά ας εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στο θέμα και ας εξετάσουμε λίγο περισσότερο τον νέο ρυθμό ζωής του άκρατου πλουτισμού, της χλιδής, του καταναλωτισμού, μαζισμού ζαμαν φουτισμού, ισότητας και σοσιαλισμού πάνω στο αιώνιο αίτημα της τεμπελιάς, της αμεριμνησίας της «ήσσονος προσπαθείας» και του ξαπλώματος στο καφενείο και την καφετέρια σε τρείς καρέκλες ή στον αναπαυτικό καναπέ. Διαμορφώνοντας έτσι το ιδανικό της οικονομικής ελευθερίας να εργαζόμαστε λίγο και να απολαμβάνουμε πολλά. Είναι η νέα θρησκεία που ενέσκυψε μετά το 1974 όταν οι συνθήκες έγιναν ευνοϊκές με την είσοδο των μεταναστών και λαθρομεταναστών από τότε ο νέος τρόπος ζωής έχει ενσκύψει στη χώρα μας και όλοι ονειρευόμαστε την καλοπέραση την δίκαιη εντός παρενθέσεως κατανομή του εισοδήματος την διάκριση των εργασιών σε προνομιούχες και με αποτέλεσμα 2.000.000 μετανάστες και λαθρομετανάστες να βρίσκουν εργασία στην ψωροκώσταινα και ο γενικός δείκτης ανεργίας για μας να περνά το 20% και για τους νέους το 47%. Οι τελευταίες κυβερνήσεις μας λένε και τονίζουν την διεθνή οικονομική συγκυρία που συμπαρέσυρε στο βάθρο και την ελληνική οικονομία. Μας λένε ακόμα για την υποανάπτυκτον ή υποανάπτυξιν ελληνική βιομηχανία.

Τα δύο ανωτέρω επιχειρήματα δεν έχουν όλη την αλήθεια διότι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάς δεν λειτουργεί πάντα με τους διεθνείς οικονομικούς κανόνες. Δεν είχαν αγοράσει ομόλογα αμερικανικών ιδρυμάτων (Τοξικά απόβλητα). Τα ανωτέρω επιχειρήματα θέλουν πολύ χρόνο να αναλυθούν. Ας προχωρήσουμε όμως στην αναζήτηση της πραγματικής αιτίας της οικονομικής κρίσεως στην πατρίδα μας. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας στην χώρα μας συνοδεύτηκε με την αλλαγή και τον νέον τρόπο ζωής που εκφράστηκε με περισσότερες παροχές, περισσότερη κατανάλωση και περισσότερη από ότι έπρεπε δημοκρατία με ελευθερίες χωρίς τελειωμό που δεσμεύουν τον άνθρωπο και τον κάνουν δούλο των παθών του χωρίς τελειωμό. Διότι οι μεγάλες και πολλές ελευθερίες φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Δηλαδή έχουμε περισσότερη δημοκρατία μέχρι καταχρήσεως και πιο πολύ κατανάλωση μέχρι σπατάλης. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πίεσαν και πέτυχαν ώστε το κράτος να μοιράσει λεφτά στον κόσμο πέραν από τα έσοδα του και τις δυνατότητές του κρατικού προϋπολογισμού έτσι άρχισε ο εξωτερικός δανεισμός για την αντιμετώπιση των μεγάλων εισαγωγών, η υπερχρέωση του κράτους που έχει η εξόφληση μεταφερθεί και στα εγγόνια μας. Εκτός όμως από το έλλειμμα του Δημοσίου Τομέως που δημιούργησαν  οι χωρίς μελέτες παροχές, ανέκυψε και το πρόβλημα των καταχρήσεων, των κλοπών, της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, που χρόνια τώρα καθιστάμεθα καθημερινώς μάρτυρες. Αλλά και το σπουδαιότερον το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών ένα πρόβλημα δυσεπίλητο και κωμικοτραγικό. Για το πώς προέκυψε αξίζει να σταθούμε για λίγο. Μόλις οι διάφορες τάξεις, οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι, οι αγρότες, οι κλέφτες, οι αμειβόμενοι χωρίς προσφορά, οι πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι, οι αργόμισθοι, οι (Golden Boys) και γενικά οι απανταχού ωφεληθέντες από τις παροχές χωρίς αντίκρισμα, τσέπωσαν τα χρήματα, έσπευσαν να τα ξοδέψουν σε ουσίκι, κρις – κραφτ, ταξίδια αναψυχής στο εξωτερικό, ρούχα εισαγωγής, αυτοκίνητα πολυτελείας, video, και λοιπές δαπάνες διότι όπως λέει η οικονομία διευρύνθη ο ορίζοντας του καταναλωτού λόγω οικονομικής ευμάρειας, αντιγράφοντας έτσι τον αμερικάνικο καταναλωτισμό. Όμως, η χώρα μας δεν είναι αυτάρκης σ’ όλα αυτά τα καταναλωτικά προϊόντα και θριάμβευσε το εισαγωγικό εμπόριο, έτσι ώστε να υποθηκεύσουμε το μέλλον μας μέχρι τρίτης γενεάς.  Το πλαστικό χρήμα στο εσωτερικό εθριάμβευσε οποιοσδήποτε προ ολίγου μπορούσε να αγοράσει χωρίς κανένα ευρώ την ίδια μέρα ένα αυτοκίνητο, μια ηλεκτρική σκούπα, ένα ψυγείο, μια ηλεκτρική κουζίνα, χωρίς τίποτα, με μόνον την εγγύηση της τραπέζης, η κατανάλωση στο αποκορύφωμα και τα χρέη περισσότερα από τα έσοδα με την απορρέουσα πλέον δυσκολία αποπληρωμής. Έτσι βρέθηκε και το Κράτος χρεωμένο αλλά και οι πολίτες.

Αυτοί που βρέθηκαν ωφελημένοι ως πάντοτε οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις εισαγωγών κυρίως και οι έμποροι οι οποίοι εκδίδουν επιταγές κατά την αγορά προϊόντων χωρίς αντίκρισμα και δυστυχώς χωρίς συνέπειες ύστερα από την αποποινικοποίηση των επιταγών.

Ακόμη η πληθώρα των μεταναστών και λαθρομεταναστών εξάγει καθημερινά στη χώρα τους ένα πολύ μεγάλο ποσοστό συναλλάγματος και έτσι εστέρεψε η αγορά από χρήμα οργίασε το πλαστικό χρήμα και δεν έμεινε τίποτα πλέον για διανομή στους χαμηλόμισθούς και συνταξιούχους για καλύτερες ημέρες αλλά φτάσαμε στα περίφημα μέτρα λιτότητος, στο σφίξιμο της ζώνης και την κατάκλιση της αγοράς με διαμαρτυρημένα γραμμάτια.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά η προηγούμενη κυβέρνηση έφθασε να επιδοτεί τις χρυσοφόρες τράπεζες οι οποίες καρπούνται υψηλά επιτόκια στην διατραπεζική εξωτερική αγορά αφήνοντας έτσι τις δικές μας μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε δανεισμό από αυτές με υπέρογκα επιτόκια και σε καθημερινούς πλειστηριασμούς και κλεισίματα, αυξάνοντας έτσι την ανεργία και την φτωχολογιά. Του λόγου του αληθές αποδεικνύουν τα υπερκέρδη των τραπεζών προ ολίγων ετών. Και δύο λόγια ακόμη για τις δημόσιες σπατάλες, τις μίζες, την κακοδιαχείριση χωρίς ελέγχους και τιμωρία.

Όλοι γνωρίζουμε την υπερκοστολόγηση των δημοσίων έργων, καμία σύγκριση κόστους όταν γίνεται ένα έργο από ιδιώτη με το ίδιο έργο όταν γίνεται από το Δημόσιο όσο για την κατασκευή των ολυμπιακών έργων, προ ολίγων ετών δεν μιλάμε πια εδώ, έγινε ο χαμός και η σπατάλες με το πρόσχημα της απευθείας ανάθεσης λόγω χρόνου.

Ακόμη συχνά ακούμε ότι βρισκόμεθα στο καθεστώς της φιλελεύθερης οικονομίας «λάθος Μέγα».

Δυστυχώς βρισκόμεθα στο καθεστώς των μεγαλοεμπόρων των ΤΡΑΣΤ και Καρτελ και ασύδοτου τραπεζικού συστήματος. Ούτε το ταχυδρομικό ταμιευτήριο αυτή την κρατική τράπεζα δεν άφησαν να τους συναγωνίζεται αλλά περιήλθε και αυτό στην ιδιωτική πρωτοβουλία λες και δεν έφταναν τόσες ιδιωτικές τράπεζες που υπάρχουν.

Λιτότητα λοιπόν και σφίξιμο στα ζωνάρια που πράγματι ως κάποιο σημείο το μέτρο είναι σωστό διότι επιδιώκει να μειωθούν τα πραγματικά εισοδήματα όλων των ελλήνων για να μειωθεί η κατανάλωση και οι εισαγωγές, αλλά αυτό το μέτρο δεν πλήττει όλους στον ίδιο βαθμό αυτοί που θα το πληρώσουν σχεδόν εξ ολοκλήρου είναι οι χαμηλόμισθοι, οι συνταξιούχοι και οι αγρότες. Αυτοί δεν αντέχουν στο πάγωμα των μισθών και την αύξηση του τιμαρίθμου, διότι αύξηση των μισθών όποτε τους γίνεται ανεβαίνει από τα σκαλιά ενώ ο τιμάριθμος με το ασανσέρ.

Αλλά και κάτι ακόμη αυτός που έμαθε να ζει σε ένα τρόπο ζωής δύσκολα των μεταβάλει σε μικρό χρονικό διάστημα διότι οι προτιμήσεις του καταναλωτού διαμορφώνονται και προσαρμόζονται μακροχρονίως έτσι οι οποιεσδήποτε αλλαγές είναι περισσότερο επώδυνες. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά η οικονομία δεν θα βγεί εύκολα από την κρίση και την φοβερή περιπέτεια που έμπλεξε. Ακόμη δυστυχώς βρισκόμεθα στην αρχή, θα ακολουθήσει ακόμη φοβερότερη ανεργία κυρίως στους νέους, αχαλίνωτος πληθωρισμός, ασυδοσία και εξανεμισμός των εισοδημάτων και των οποίων μέχρι σήμερα αποταμιεύσεων. Χρόνια τώρα μετά την μεταπολίτευση ζούσαμε με δανεικά και τώρα πρέπει να τα επιστρέψουμε πίσω, οι ως σήμερα δανειστές αρνούνται να μας ξαναδώσουν ή αν το κάνουν το κόστος θα είναι μεγάλο και δυσβάσταχτο.

Οι μετά την αντιπολίτευση ηγέτες μας τα έκαμαν θάλασσα, διόρισαν ημετέρους, γιούς, θυγατέρες, golden boys, παρέβλεψαν τις διάφορες καταχρήσεις και διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ατιμωρησίας. Οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων οι οποίοι είναι και οι υπεύθυνοι αυτής της καταστάσεως (φαινομενικά τουλάχιστον) αλληλοκατηγορούνται λες και είναι αρχηγοί δύο εμπόλεμων αντιπάλων κρατών που μισούνται θανάσιμα.

Το 2005 όταν η κυβέρνηση Καραμανλή προέβει στην δημοσιονομική απογραφή, ο κ. Γ. Παπανδρέου υποστήριζε ότι ο κ. Καραμανλής με αυτή την πράξη διέσυρε τη χώρα στο εξωτερικό. Περίμενε λοιπόν κανείς ότι με την άνοδο του κ. Παπανδρέου στην εξουσία δεν θα συνέβαιναν τα ίδια, όμως όπως όλοι διαπιστώσαμε, για μήνες η κυβέρνησή του, έκανε τα πάντα για να διασύρει την ελληνική οικονομία στο εξωτερικό. Και εντεύθεν το ερώτημα σε ποιο άραγε, πολιτικό όφελος απέβλεπαν και αν ναι δεν αντελήφθησαν ότι αυτές τους οι ενέργειες θα ξεσπούσαν στην πλάτη των ελλήνων πολιτών;

Και όταν αυτό έγινε αντιληπτό ο χθεσινός πρωθυπουργός αναγκάστηκε να δώσει ο ίδιος συνέντευξη στο παγκοσμίας τηλεθεάσεως δίκτυο τωνC.N.N. και στο Νταβός και να ενημερώσει και διαβεβαιώσει την διεθνή κοινή γνώμη, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε το €  και ότι δεν υπάρχει θέμα χρεοκοπίας της Ελλάδος, καταβάλλοντας έτσι μία αγωνιώδη προσπάθεια να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Άκουσε όμως τον πρόεδρον της Ευρωζώνης κ. Γιούνκερ να του λέει σε αυστηρό τόνο ότι «τα παιχνίδια τελείωσαν και πως ότι έχετε να κάνετε  αποφασίστε το και κάντε το τώρα το συντομότερον δυνατόν».

Για το χάλι της Ελληνικής οικονομίας φταίμε τόσο και εμείς, με τις οικονομικές απαιτήσεις μας μέσω των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όσο και η πολιτική δημαγωγία που ποτέ δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τα αιτήματα των πολιτών για ψηφοφορία.

Είναι κοινή πεποίθηση ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει, ή και αν υπάρχει, δεν έχει εμφανισθεί δυναμικά, αδιάφθορη πολιτική δύναμη και τούτο διότι η διαφθορά, γίνεται από ανθρώπους που έχουν προνομιακή σχέση με το Κράτος, την οικονομική και μακροχρόνια διοίκηση σ’ αυτό, παραμένοντες έτσι στο απυρόβλητο λόγω οικονομικής και διοικητικής ισχύος, αλλά και νομικής προστασίας την οποία οι ίδιοι έχουν από πολλά χρόνια διαμορφώσει. Η χώρα μας στο εξωτερικό εμφανίζεται ως χώρα διεφθαρμένων, με τους ξένους ηγέτες να μη μας έχουν εμπιστοσύνη.

Στο πρόσφατο παρελθόν η χώρα μας δανειζόταν στις 150-160 μονάδες βάσεως λίγο ψηλότερα από το επιτόκιο της Γερμανίας και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από άσκοπους χειρισμούς ξεπέρασε τις 1000 και 1500 μονάδες.

Στην Ελλάδα υπάρχει κενό εξουσίας, τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις είναι ανύπαρκτες, συνεπικουρούμενες, στην ανυπαρξία από τις αντιπολιτεύσεις που εναγωνίως περιμένουν να ανέλθουν στην Κυβέρνηση χρόνια τώρα η εναλλαγή στην εξουσία είναι κληρονομική οικογενειοκρατική.

Έτσι ο πολιτικός μας κόσμος είναι ξεπερασμένος, κουρασμένος, δεν παράγει έργο και έχει αποδειχθεί κατώτερος των περιστάσεων.

Δεν μας πείθει σε τίποτε και μας έχει στην κυριολεξία απογοητεύσει.

Ο Έλληνας πολίτης γνωρίζει ότι ο πολιτικός κόσμος εδώ και χρόνια είναι ανεξέλεγκτος, δεν αναγνωρίζει σφάλματα παραλείψεις, εγκληματικές πράξεις στον εαυτό του και ο μόνος υπεύθυνος για την κατάντια μας είναι ο καημένος ο Έλληνας λαός, ο οποίος πάντοτε καλείται να πληρώσει το μάρμαρο χωρίς βέβαια να μη είναι και αυτός υπεύθυνος που διατηρεί αυτό το φαύλο σύστημα στην πολιτική. Απίθανα άτομα ικανοποιούν  τις προσωπικές τους φιλοδοξίες σε βάρος αυτής της χώρας με το μεγάλο όνομα που λέγεται Ελλάδα.

Δυστυχώς ο πολιτικός κόσμος συμπεριφέρεται ως κατακτητής και μόνον τις προεκλογικές περιόδους σκορπά υποσχέσεις κτυπήματα στην πλάτη και χρυσαφένια χαμόγελα για να σφετερισθεί την ψήφο του λαού, και αμέσως μετά έρχεται η λησμονιά, η κοροϊδία και το προσωπικό τους συμφέρον. Κοινή λοιπόν η διαπίστωση ότι η χώρα μας κυβερνάται από μικρούς, ξενόφερτους οικογενειοκράτες και εντολοδόχους υπαλλήλους με πλήρη ασυδοσία και ατιμωρησία, όταν ακόμη ομολογούν το έγκλημα τους. Άνθρωποι χωρίς γνώση της ιστορίας μας καταβάλλονται σε μαζανθρώπους, σε αποδέκτες ξένων συμφερόντων, σε όντα ευκολόπλαστα και ευκολόχρηστα που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση η αδιάφθορη πολιτική δύναμη δεν υφίσταται οι πολιτικές εναλλαγές είναι πολιτικές παραλλαγές ενός και του αυτού σάπιου κατεστημένου που διαπερνά όλη την χώρα μας εδώ και χρόνια.

Σήμερα βεβαίως ο πολίτης αισθάνεται ότι ο πολιτικός κόσμος τον εμπαίζει, τον κοροϊδεύει, τον εξαπατά, και ότι έχει καταντήσει ο κατ’ ανάγκη επιβήτορας του πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά, αξιόποινες πράξεις όπως η κλεψιά, η παρανομία και προ πάντων η ατιμωρησία κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία με ανύπαρκτους ή υπαρκτούς νόμους, που όμως δεν εφαρμόζονται. Αλλά δεν είναι μόνον οι πολιτικοί την διαφθορά έχει αγγίξει και χαρακτηρίζει έναν πολύ μεγάλο αριθμό επιχειρηματικών της Ελίτ που δεν βασίζονται σε κάποιον οικονομικό δυναμισμό, αλλά θέλουν τον « κισσού το πλάνο ψήλωμα» από την προνομιακή σχέση με το διεφθαρμένο κράτος, το κράτος των παρανόμων διαγωνισμών για την ανάθεση μεγάλων έργων κλπ. Τον τελευταίον καιρό ένα πλήθος ειδικών που είναι ή παριστάνουν τους οικονομολόγους εμφανίζεται στα Μ.Μ.Ε και συμπορεύεται ή και συστρατεύεται με την Τροϊκα στο κόψιμο του 13^ου , 14^ου μισθού στην μείωση του κατωτάτου και την περικοπή μισθών και συντάξεων, δια να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να γίνουν ανταγωνιστικές. Πράγματι το εργατικό κόστος είναι ένας παράγων που υπεισέρχεται στην κατά μονάδα τιμή του προϊόντος, όμως δεν είναι το μόνον, πολλές φορές δε σήμερα με τις μηχανικές εξελίξεις και την πρόοδον της τεχνικής ίσως το μικρότερο.

Τα προϊόντα μιας επιχειρήσεως επιβαρύνουν συνήθως τα κάτωθι: Σταθερά έξοδα, αναλογικά έξοδα, οι τιμές για την αγορά των πρώτων υλών, το πλήθος της ημερήσιας παραγωγής και η ποιότητα αυτών, ή εξειδίκευσης των εργατών, η παραγωγικότητα και αποδοτικότητα αυτών, η εν σειρά παραγωγή και η μείωση της υποαπασχολήσεως, ο χόρος και ο χρόνος αποθηκεύσεως, ένα μέρος του κόστους, που αναφέρεται στην εκπαίδευση και την έρευνα το κόστος του (επιταχυντού) ή άλλως κόστος αποσβέσεως των μηχανημάτων κ.λ.π. Εδώ όμως υπεισέρχεται ένα πολύ μεγάλο ερώτημα εάν μία επιχείρηση δουλέψει πράγματι ιδεατά και τα ανωτέρω κόστη, από το κόστος εργασίας, έως και το τεκμαρτό του επιχειρηματία είναι πρότυπα κόστη με πρότυπες αποδόσεις και τιμές, αλήθεια σε ποια αγορά θα πουληθούν; Σε αυτήν που κόπηκαν οι μισθοί, οι συντάξεις, που ανέβηκε το Φ.Π.Α. σ’ αυτήν που φορολογείται αγρίως και που χιλιάδες βρίσκονται στο δρόμο με ανοιχτή την παλάμη για δύο πενταροδεκάρες; Σ’ αυτήν που οι οικογενειάρχες σιτίζονται από τους Δήμους και τις εκκλησίες; Σ’ αυτήν την αγορά που όσο καλά και νάναι τα προϊόντα μας παραμένουν αζήτητα διότι το Κράτος δεν βοηθά το εξαγωγικό εμπόριο; Αλλά ελληνικά προϊόντα αρίστης ποιότητος αλλάζουν ταμπέλα και πωλούνται ακριβότερα ακόμη και στην δικά μας αγορά. Παράδειγμα οι πατάτες, τα κρεμμύδια μας και οπωσδήποτε το λάδι μας, που είναι το καλύτερο στον κόσμο, και ένα άλλο πλήθος αγροτικών προϊόντων.

Έχουμε πράγματι ανάγκη από την βελτίωση της ανταγωνιστικότητος και να αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας με μειωμένες τιμές με την προσδοκία να αυξηθούν οι εξαγωγές να παραχθεί φρέσκο χρήμα μήπως μπορέσουμε και εξαλείψουμε τα μηνιαία ελλείμματα μειώσουμε δε και αντιμετωπίσουμε το Δημόσιο χρέος.

Αδήριτος προβάλει η ανάγκη σήμερα να τονωθεί η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας.

Δυστυχώς η κυβέρνηση με εντολές της Τροϊκα προχώρησε στην αύξηση των φόρων και του Φ.Π.Α. που οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα θα λειτουργήσουν αντιαναπτυξιακά θα επιτείνουν την ύφεση, θα μεγαλώσουν την ανεργία και θα ωθήσουν πιθανώς τον κόσμο σε κοινωνικές εντάσεις.

Η οικονομική πολιτική της κυβερνήσεως με τα εξαγγελθέντα μέτρα σταθερότητος ίσως βραχυχρονίως επιβεβλημένη, μακροχρονίως όμως λανθασμένη. Η αύξηση της ήδη υψηλά υπάρχουσας φορολογίας και του Φ.Π.Α. επιτείνει το κόστος παραγωγής άρα μειώνει την ανταγωνιστικότητα και συμβάλει στην στασιμότητα και στο αρνητικό κλίμα επενδύσεων. Η αύξησις του Φ.Π.Α ίσως φέρει ακόμη και τα αντίθετα αποτελέσματα διότι οι προτιμήσεις και η αγοραστική δύναμη των υψηλομίσθων καταναλωτικών δεν θα μεταβληθούν, η αγοραστική όμως δύναμη των χαμηλόμισθων θα περιορισθή διότι είναι τα όρια της αντοχής και της φτώχιας, και για πολλούς κάτω από αυτήν.

Επομένως λόγω της πτώσεως της αγοραστικής δυνάμεως το κέρδος από το ΦΠΑ πολύ λίγο, ή και αρνητικό. Ακόμη ο φόρος στην ακίνητη περιουσία δίνει την εντύπωση ότι οι κυβερνώντες θέλουν να τιμωρήσουν αυτούς που με κόπο και μόχθο και στερήσεις πέτυχαν κάτι στην ζωή τους και θέλουν να τους το πάρουν πίσω. Όταν πολλοί από τους συνομηλίκους των, έτρωγαν τα χρήματα στα μπουζούκια και τις διάφορες απολαύσεις της ζωής.

Δυστυχώς ο πλούτος δεν παράγει μόνος του πλούτο. Πρέπει επομένως για να είναι δίκαια η φορολογία να επιβάλλεται μόνον στο εισόδημα και όχι στην ακίνητο περιουσία που κατά την απόκτησή της έχει πολλές φορές πληρώσει την εφορία.

Εξεταστέον λοιπόν αν πραγματοποιεί ή όχι εισόδημα διότι και η κτηματαγορά θα παραλύση και ένα σωρό άλλα επαγγέλματα θα υποφέρουν, με το μεγαλύτερο κακό την αύξηση της ανεργίας και τις μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις.

Αλλά ας εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στο θέμα τι περίπου πρέπει να γίνει ώστε να φύγουμε από την σημερινή κρίση.

Σήμερα η μόνη διέξοδος σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες είναι:

1^ον Η κυβέρνηση να εξηγήσει με ειλικρίνεια στους πολίτες πως και γιατί φθάσαμε εδώ.

2^ον Να μας πεί που πήγαν τα λεφτά, αυτό που φώναζε προεκλογικά σήμερα μπορεί να το δει και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους.

3^ον Να δώσει στον κόσμο να καταλάβει ότι επί χρόνια δαπανούσε περισσότερα απ’ ότι έβγαζε και ότι τα χρήματα που ερχόσαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση για αναδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας εξοδεύοντο σε καταναλωτικές δαπάνες και είδη πολυτελείας με ευθύνη και των δύο μεγάλων κομμάτων.

4^ον Ότι σήμερα δανειζόμαστε με ψηλά επιτόκια για να πληρώσουμε, τόκους, μισθούς, και συντάξεις που οι περισσότερες προσλήψεις έγιναν πληθωριστικά και ρουσφετολογικά στο Δημόσιο και μάλιστα με διαφορετικούς μισθούς.

5^ον Να μειώσει τις διάφορες μισθολογικές διαφορές στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, κλείνοντας έτσι την αδικαιολόγητη ψαλίδα. Δεν δικαιολογείται ετήσιο εισόδημα του ΟΠΑΠ 80.000 € σε οδηγό και της υπαλλήλου της ΕΡΤ 400.000 €.

6^ον Να καταργήσει αμέσως την γραφειοκρατία και μάλιστα σε αποφάσεις που αφορούν και διευκολύνουν την ανάπτυξη και το στήσιμο επιχειρήσεων για να περιορίσει την ανεργία.

7^ον Να πάψει να επιρρίπτει ευθύνες στους ευρωπαίους επειδή ανέχθηκαν να τους κοροϊδεύουμε επί χρόνια με ψευδή στοιχεία, διότι αυτό ίσως και να τους συνέφερε στα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής και της Εθνικής μας κυριαρχίας. Αλλά όπως και να έχει το θέμα αυτή την στιγμή δεν είναι συμφέρον.

8^ον Να περιορίσει δραστικά και το συντομότερον δυνατόν την φοροδιαφυγή και την εξαγωγή συναλλάγματος από λαθρομετανάστες που δεν έχουν ΙΚΑ, ΟΓΑ και γενικά φορολογικό μητρώο.

9^ον Να τιμωρήσει παραδειγματικά αυτούς που έκλεψαν ή θα κλέψουν στο μέλλον τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού που σήμερα το καλούν να βγάλει την χώρα από το αδιέξοδο που άλλοι την έφεραν.

10^ον Να κάνει έκκληση σ’ όλους τους Έλληνες να συστρατευθούν στον αγώνα για την σωτηρία της πατρίδος.

11^ον Να εξεύρει πόρους για διαθρωτικά έργα που θα ευνοούν την ανάπτυξη δίνοντας μεγάλη σημασία στους συντελεστάς της οικονομίας τον πολλαπλασιαστή και τον επιταχυντή ο δεύτερος αναφέρεται στην ταχεία απόσβεση του κεφαλαίου και ο πρώτος στον πολλαπλασιασμό του κεφαλαίου που εισέρχεται στην οικονομία.

12^ον Δια να οδηγηθεί η οικονομία μας σε ανάκαμψη πρέπει να αναστραφεί το αρνητικό κλίμα που επικρατεί και να ανέβει ψηλά ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης, διότι έτσι τα οικονομούντα άτομα αυξάνουν την ζήτηση με αποτέλεσμα να αυξάνεται η παραγωγή και δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας τα πάντα εξαρτώνται από την καλή ψυχολογία και την διάθεση των καταναλωτών. Δυστυχώς το κλίμα που επικρατεί μετά τις εκλογές είναι αρνητικό η χώρα μας εξακολουθεί να έχει αρνητικό πρόσημο αναπτύξεως, ενώ όλα τα κράτη μέλη της Ευρώπης έχουν μικρή μεν (1%) μέση αύξηση του ΑΕΠ. Σήμερα η ψυχολογία της αγοράς στην χώρα μας είναι πολύ κακή, συνεχώς ακούμε ότι κλείνουν μαγαζιά ότι απολύονται υπάλληλοι ότι πτωχεύουν επιχειρήσεις, ότι διαμαρτύρονται γραμμάτια, ότι ο κόσμος υποφέρει.

Η κυβέρνηση οφείλει με κάθε μέσον να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στα οικονομούντα άτομα και που για ένα μεγάλο μέρος η ίδια εδημιούργησε.

13^ον Το πρόβλημα της Δικαιοσύνης είναι επίσης πολύ σοβαρό. Δυστυχώς, χρονίζουν οι ατασθαλίες που εδώ και χρόνια βρίσκονται στα χέρια της. Κανέναν δεν βλέπουμε να επιστρέφει τα κλεμμένα, αλλά ούτε και κανέναν να μπαίνει φυλακή, απεναντίας για την αύξηση των εσόδων βλέπουμε να μειώνονται οι μισθοί των χαμηλομίσθων, συνταξιούχων, να αυξάνεται το ΦΠΑ και η ατιμωρησία να θριαμβεύει.

Η τιμωρία των κλεπτών και διεφθαρμένων και των πάσης φύσεως επιβητόρων της οικονομίας, θα μας ανακούφιζε αρκετά και θα γέμιζε τα ταμεία του Κράτους που αυτοί επί χρόνια έχουν αδειάσει.

14^ον Η επανίδρυση του Κράτους, η επαναφορά της χαμένης τιμής και αξιοπρέπειας της πολιτικής, δεν είναι απλώς ηθική επιταγή, αλλά μετά την τροθείσαν αξιοπρέπεια, είναι μία αδήριτος ανάγκη εθνικής επιβιώσεως για να υπάρξει εθνική φωνή. Έχουμε διεθνώς γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Ιδιαίτερα ας προσέξουμε διότι αυτήν την φοράν η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει από τους Στρατιωτικούς που ντρέπονται να φορέσουν την στολή τους αλλά από την διαφθορά, την συγκάλυψη και την ατιμωρησία πολιτών, πολιτικών και κάθε είδους ανηθικότητα.

Σε μια δύσκολη δε στιγμή θα κληθεί και πάλι το παιδί του λαού, του γεωργού, του τσοπάνη, του οικοδόμου, και του εργάτη να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, διότι τα μαμόθρευτα  του Κολωνακίου θα διασκεδάζουν στα κλαμπ του εξωτερικού.

Πολλοί εχθροί που μας περιτριγυρίζουν και χωρίς οικονομία, μεγάλη μας η αδυναμία να τους αντιμετωπίσουμε.

Μία πρόταση που θα μπορούσε να μπεί στο τραπέζι ήταν και το να ζητηθεί, οι αποπληρωμές των χρεών να γίνουν μετά από τρία χρόνια και τα χρήματα να πέσουν σε έργα αναπτυξιακά ώστε να αναζωπυρωθεί η οικονομία και κατόπιν να επιστραφούν τα χρέη, με κάποιο βεβαίως αυξημένο επιτόκιο.

Είναι σύνθετο λοιπόν πρόβλημα η οικονομία και πολλοί οι συντελεστές που συμβάλλουν σ’ αυτήν και όχι μόνον ο μισθός του εργάτη και του υπαλλήλου.

Ακόμη οι πολίτες να παρακινηθούν ώστε να δραστηριοποιηθούν να ρίξουν χρήματα στην αγορά και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας διότι σήμερα βρίσκονται υπό διωγμόν με την γενική ανεργία στο 20% και την ανεργία των νέων στο 47% και όχι μόνον, δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στην ηγεσία.

Γνωστόν πλέον σε όλους ότι η χώρα μας πάσχει, όπως και όλη η Ευρώπη από ηγέτες, και ηθικές αξίες, που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Τούτος ο τόπος στην απωτάτην γωνία της Βαλκανικής γής άξιζε καλύτερης μοίρας και οσάκις είχε από αρχαιοτάτων χρόνων ηγέτες εμεγαλούργησε.

Δυστυχώς όμως σήμερα, δέστε πως τον κατήντησαν που οι ξένοι ανερυθρίαστα θέλουν να του βάλλουν ακόμη και κηδεμόνες. Ντροπή!!!!

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και να στρωθούμε στην δουλειά, αφήνοντας κατά μέρος τις αρπαχτές, το ραχάτι, τις κλεψιές, τις μίζες, τις παροχιές, να επιβάλλουμε τιμωρία στους ενόχους, να προσέξουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία να την αφήσουμε να λειτουργεί ανενόχλητα μέσα σε αυστηρούς Νόμους της ελεύθερης αγοράς, μακριά από τράστ και καρτέλ. Τότε ίσως υπάρξει ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε:

Πως εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν, μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι, που σημαίνει με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις, δυστυχώς όμως δεν την ξαναφτιάχνεις σήμερα με τις Κυβερνήσεις που επί τόσα χρόνια εκυβέρνησαν, αυτόν τον τόπο και μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι. Εγώ προσωπικά θα πω ότι όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε στην Ευρώπη, σαν Έλληνες και όχι στην Ελλάδα σαν Ευρωπαίοι…..

                                                                                            Μετά τιμής

                                                                                     Κυριάκου Λουκάς

                                                                            Οικονομολόγος – Καθηγητής

                                                                                         Άρμα Τανάγρας