«ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΜΑΙ, ΩΡΕ...!». Του Σαράντου Καργάκου Ιστορικού - Συγγραφέως
Γιά νά πάψει ἡ λέξη Ἑλλάς νά συντάσσεται μέ τήν ντροπή...
Θαρρῶ πώς τό ἔχω ξαναγράψει στά «Πολιτικά Θέματα» πρό 25ετίας. Κάποια συγκυρία μέ ἔκανε νά τό ξαναθυμηθῶ. Ἤμαστε στό σωτήριο ἔτος 1958. Τότε ἡ μεγάλη «ἀττραξιόν» τῶν Ἀθηνῶν ἦταν ἡ ἀναμορφωμένη ἀπό τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ πλατεία Ὁμονοίας, μέ τό συντριβάνι καί τόν λοξό πίδακα καί τίς κυλιόμενες σκάλες. Ἦταν ἀκόμη ἐποχή πού ἡ Ἀθήνα γινόταν τραγούδι καί ἡ ἀξέχαστη Βλαχοπούλου (ἄν δέν κάνω λάθος) «κρεάρισε» τό ἄσμα: «Νά ἡ Ὁμόνοια πλάτς». Τώρα ἡ Ἀθήνα δέν εἶναι γιά τραγούδι· εἶναι γιά κλάματα...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.