ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Ν.Ε. ΑΝ. ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΤΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ (24/02/2012)

 Σύνορκοι του τίμιου και καλού αγώνα, αισθάνομαι εξαιρετικά ευτυχής, που η περιφέρεια αυτή, η εκλογική περιφέρεια Αττικής έδωσε μια τόσο ηχηρή απάντηση στα τελευταία πολιτικά γεγονότα.

Υπάρχει μια διάχυτη φοβία, ιδιαίτερα στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας για το τι θα πράξει ο Καρατζαφέρης, που θα πάει ο ΛΑ.Ο.Σ. και με κάθε τρόπο λεκτικό, δια συμβούλων του κυρίου Σαμαρά, αλλά και εμπράκτων καταστάσεων, νομίζουν ότι θα κάνουν αυτό το κόμμα, αυτό το λαϊκό κίνημα να κιοτέψει.

Ανοητίζουν, γιατί δεν ξέρουν την πίστη την οποία έχουμε, την αφοσίωση την οποία έχουμε στις αρχές τις οποίες εμείς όλοι με πολύ κόπο καταλήξαμε. Στις αρχές και τις αξίες του πατριωτισμού, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξει ένας απλός σοσιαλιστής, κομουνιστής ή φιλελεύθερος

Εμείς είμαστε πρώτα η Ελλάδα και το αποδεικνύουμε σε κάθε πράξη.

-Ουδέποτε Έλληνας πατριώτης, ουδέποτε άνθρωπος ο οποίος εμπνέεται από τις αρχές του κόμματος μας, άνθρωπος που έχει διαβάσει την ιδεολογία μας τον Πατριωτικό παρεμβατισμό ουδέποτε θα έπεφτε θύμα της εξουσιομανίας.

Εμείς πιστεύουμε στην Ελλάδα και όχι στα οφίτσια τα οποία προσφέρονται και αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά....

Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι κατορθώσαμε μαζί το ακατόρθωτο, μόλις μέσα σε 10 χρόνια λειτουργίας του κόμματος.

Καταρχήν είμαστε το μακροβιότερο κόμμα, εκτός από τα 2 κατεστημένα που υπάρχουν στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Κατορθώσαμε να έχουμε δύο εισόδους στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, δυο εισόδους με κλιμακούμενη απόδοση στο Ελληνικό κοινοβούλιο και μέσα σε 4 χρόνια από την ημέρα που μπήκαμε στη Βουλή, κατορθώσαμε αυτό που δεν κατόρθωσε ποτέ κανένα άλλο κόμμα. Να γίνουμε κυβέρνηση.

Και γίναμε κυβέρνηση από αυτούς που πριν από δυο χρόνια, έλεγαν μετ ΄ επιτάσεως μέσα στη Βουλή, ότι δεν συνομιλούμε με τα άκρα. Και έφτασαν αυτοί που έλεγαν αυτά, να με εκλιπαρούν μέσα στο προεδρικό μέγαρο να συμμετέχω στην κυβέρνηση. Αυτό θέλει ψυχή, καρδιά, αποφασιστικότητα στιβαρότητα.

Σας είχα υποσχεθεί στις εκλογές του 2009 ότι θα διώξω τα 3 τζάκια.

Σήμερα κανένα τζάκι δεν απειλεί την πολιτική μας ζωή. Ούτε οι Παπανδρέου ούτε οι Καραμανλήδες, ούτε οι Μητσοτάκηδες.

Σας έλεγα ότι θα σπάσουμε το διπολισμό και το κατορθώσαμε. Αυτό που δεν κατόρθωσε ποτέ κανείς στα 38 χρόνια της μονοκρατορίας τους και άλλα τόσα πιο πριν.

Πριν από 15 ημέρες το όλο πολιτικό σύστημα που συμπεριλαμβάνει εκδότες καναλάρχες, κεφάλαιο, είχαν επιβάλλει δια των μέσων τους, μια έντονη αντιμνημονιακή πολιτική.

Μόλις εμείς κάναμε τη συνέντευξη Τύπου πριν δυο Παρασκευές και είπαμε «όχι στο μνημόνιο», τότε αυτομάτως το κεφάλαιο κατάλαβε πόσο σαθρό ήταν το επίπεδο στο οποίο είχαν στήσει τη δουλειά τους και αυτομάτως γίνανε μνημονιακά. 

Το έχω πει πάρα πολλές φορές, ότι το «όχι» του Μαΐου του 2010, το «όχι» πληρωνόταν πάρα πολύ καλά, από όλους εκείνους που είχαν παίξει εκατομμύρια σε CDS, οι οποίοι θέλανε την χρεοκοπία τότε της χώρας.

Και ήταν εύκολο να πάρει κανείς το αεροπλάνο και να πάει στην Ουάσιγκτον, να κάνει τις ανάλογες διαβουλεύσεις.

Κάποιοι πήγαν βέβαια και τους «δάγκωσαν κοριοί» και κάθισαν δύο εβδομάδες εκεί, όπου μπήκαν στο «μαγειρείο» των προσφάτων εξελίξεων.

Εμείς λοιπόν, όλη η Κοινοβουλευτική Ομάδα, συμφωνήσαμε να πούμε «ναι» μόνο στο Άρθρο 1 για να πάρουμε τα λεφτά. Σε όλα τα άλλα άρθρα «Όχι». Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός πρέπει να διευκρινιστεί, ότι δεν έχει ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο, παρά μόνο το Άρθρο 1. Και αυτό έγινε από όλους τους βουλευτές.

Περνάει ο χρόνος και έρχεται το δεύτερο Μνημόνιο, το επονομαζόμενο και Μεσοπρόθεσμο και οι Εφαρμοστικοί Νόμοι αυτού. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός αποφάσισε ομοφώνως στην Κοινοβουλευτική Ομάδα να ψηφίσουμε «Όχι» στο Μεσοπρόθεσμο.

Θυμίζω ότι η Νέα Δημοκρατία ψήφισε τότε, σε μεγάλο βαθμό, τους Εφαρμοστικούς Νόμους και επαίρετο ότι εψήφισε εκείνο το Ενδιάμεσο Μνημόνιο.

Η Ελλάδα πήγαινε όμως από το κακό στο χειρότερο. Ήταν η εποχή που δημόσια είπα ότι δεν μπορούμε να ψηφίζουμε ο,τιδήποτε έφερνε η κυβέρνηση Παπανδρέου και ότι έπρεπε να φύγει.

Τον έπεισα στο Προεδρικό Μέγαρο, αλλά χάλασε τότε η αλλαγή από τα φοβικά σύνδρομα του κ. Σαμαρά.

Θα μπορούσαμε να έχουμε απαλλάξει τη χώρα μας έξι μήνες νωρίτερα. Το Νοέμβριο, όταν ο κ. Παπανδρέου μη έχοντας που να ακουμπήσει σκέφτηκε το δημοψήφισμα, τότε πλέον ήταν σαφές ότι δεν μπορούσε να επιβιώσει πολιτικά.

Οι δυο τους ξεκίνησαν την Παρασκευή τις διαβουλεύσεις σας θυμίζω. Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα δεν μπορούσαν να καταλήξουν ποτέ! Σε τίποτα! Και τότε με φώναξαν, δια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είχαμε πάει με τον Γιώργο τον Γεωργίου και με ρώταγε ο Γιώργος: «Τι λες να σε θέλει»; «Δεν μπορούν να το φτιάξουν το πράγμα και με θέλουν μέσα» του λέω.

Συζητώ με την Κοινοβουλευτική Ομάδα, εδώ είναι οι βουλευτές, και συμφωνούμε σε τρεις προϋποθέσεις, τις οποίες είπα στο Προεδρικό Μέγαρο έξω.

Θα στηρίξουμε μια τέτοια κυβέρνηση με τρεις απαράβατες προϋποθέσεις:

1) Όχι μειώσεις μισθών και συντάξεων.

2) Όχι μείωση εθνικής κυριαρχίας.

3) Να αλλάξουμε τη νομοθεσία που αφορά τους λαθρομετανάστες και να αρχίσουμε να τους δείξουμε σιγά-σιγά, την πόρτα εξόδου.

Αυτή ήταν η συμφωνία που έκανα δημοσίως με τον Ελληνικό Λαό. Δημόσια. Μπροστά στις κάμερες. Όταν λοιπόν φτάσαμε σε μία συμφωνία, ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς, για να καταλάβει ο Ελληνικός λαός το τι κουβαλάνε σαν αντίληψη, ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες του εσωτερικού και του εξωτερικού, κατέληξαν ότι οι καταλληλότεροι για να κυβερνήσουν τη χώρα στην πιο δύσκολη ιστορική στιγμή, ήταν ο Φίλιππος Πετσάλνικος και η Έλσα Παπαδημητρίου.

Με ειδοποίησαν λοιπόν, να πάω στο Προεδρικό Μέγαρο για να τακτοποιηθεί η συμφωνία και η ορκωμοσία.

Εγώ πήγαινα έχοντας υπόψη μου ότι έχουν επιλέξει το νέο πρωθυπουργό. Και όταν πήγα μέσα και κατάλαβα το παιχνίδι.

Ενθυμείστε πως έφυγα από το Προεδρικό Μέγαρο και τι παγκόσμια αναστάτωση έγινε με τα συνεργεία που ήταν απέξω.

Τελικά τους επέβαλα τη λύση που πρότεινα. Τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Όταν τελείωσαν οι συμφωνίες την επόμενη μέρα, τους είπα ότι θα βοηθήσω με αυτές τις προϋποθέσεις που έχω θέσει, αλλά δεν θέλω να είμαι στην κυβέρνηση. Δεν θέλω να συμμετέχω στην κυβέρνηση.

Τότε, όλοι μαζί, προεξάρχοντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, και παραληρούντος περίπου του κ. Σαμαρά, «πρέπει να ΄σαι μέσα, πρέπει να ΄σαι μέσα», ο Γιώργος ο Παπανδρέου δεν λαμβάνεται υπόψη, δεχτήκαμε να μπούμε στην κυβέρνηση.

Όταν μπήκαμε στην κυβέρνηση και αναλάβαμε στην ουσία οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί την ευθύνη του βηματισμού του πρωθυπουργού, εξαρχής κατάλαβα ότι μας χωρίζει άβυσσος.

Και είπα τότε στους στενούς συνεργάτες, επειδή το έργο θα είναι πάρα πολύ δύσκολο και ξεκινάει ως τραγωδία και θα καταλήξει σε κωμωδία, και επειδή πρακτικά εκεί δεν κρατάνε, αποφάσισα σε κάθε συνάντησή μου που είχα με τον πρωθυπουργό και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, να τους δίνω και μία επιστολή.

Ακριβώς το περιεχόμενο των θέσεών μου.

Έτσι έδωσα τέσσερις επιστολές, δύο ΜΕΜΟ και το σημείωμα της αποχώρησης, τα οποία καταδεικνύουν εξ αρχής τις ενστάσεις μου και τις αιτιάσεις μου εκεί που πηγαίνανε το πράγμα. Είχαν καταλάβει ότι δυσανασχετώ με αυτό που έρχεται.

Στο βιβλίο μου που έχετε μπροστά σας «Ελευθερία», περιγράφω κάτι από το έργο του μεγάλου Αισχύλου, στις «Ικέτιδες» -ο Λεωνίδας ο Γεωργιάδης τα γνωρίζει πάρα πολύ καλά, γιατί κάνει έκδοση πάνω σε αυτά.

Λέει λοιπόν ο μεγάλος αυτός διανοούμενος της εποχής, αλλά και μεγάλος στρατιώτης, πολέμησε και στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα, «δεν είναι ανόητο να είμαστε υπήκοοι δεσποτών, που ντροπιάζουν το Άργος;»

Και τους το είπα: «Δεν είναι ανόητο εμείς να είμαστε υπήκοοι της κυρίας Μέρκελ και των υπολοίπων όταν ως Έλληνας έχω την εντολή, εδώ και 2.500 χρόνια, τι πρέπει να πράξω;»

Τους είπα εξαρχής ότι μας έχει βάλει σε ράγες η όποια Ευρώπη. Τους είπα λοιπόν ότι αυτό δεν «περπατάει», δεν μπορεί να προχωρήσει, και επανέλαβα την πρόταση που είχα κάνει και στο Κοινοβούλιο και στη Θεσσαλονίκη.

Η πρόταση είναι απλή και ρεαλιστική. Πρώτα-πρώτα από την απόφαση της 21ης Ιουλίου να κάνουμε χρήση του άρθρου που λέει για «Σχέδιο Μάρσαλ». Να ζητήσουμε από τους εταίρους μας να μας δώσουν αυτά τα χρήματα για να τα χρησιμοποιήσουμε για Ανάπτυξη, για Ανάπτυξη, για Ανάπτυξη!

Πέντε χρόνια να πάρουμε μία περίοδο χάριτος και εν συνεχεία να συγκεντρώσουμε, να «κωδικοποιήσουμε» όλο το χρέος μέσω ενός φορέα της Ευρώπης, ενδεχομένως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να δίνουμε ετησίως 10 δισεκατομμύρια ευρώ, με επιτόκιο 1%, που είναι το επιτόκιο που δίνει η Κεντρική Τράπεζα στις Τράπεζες, μέχρι εξοφλήσεως.

Αν λοιπόν είχα πέντε χρόνια μια περίοδο χάριτος και είχα αυτό το ποσό του «Σχεδίου Μάρσαλ» θα άλλαζα την Ελλάδα, χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς, όπως γίνεται σήμερα με λάθος τρόπο.

Θα πατάσσαμε τη γραφειοκρατία. Θα αλλάζαμε τη φορολογία. Δεν θα είχαμε ανάγκη υψηλών φόρων για να υπηρετήσουμε το δημόσιο χρέος.

Και δια της αναπτύξεως θα μπορούσαμε ευκόλως να δίνουμε αυτά τα 10 δισεκατομμύρια. Το έχουμε κάνει και στο παρελθόν. Χρησιμοποιήσαμε την ανάπτυξη ως «τρακτέρ» για να κάνουμε «εύφορα» τα οικονομικά της χώρας. Ήταν η πρώτη χρυσή οκταετία του Κωνσταντίνου Καραμανλή -γιατί μετά μας τα χάλασε λίγο- όπου η ανάπτυξη της χώρας ήταν 7% - 8% και η μόνη χώρα στον πλανήτη που ξεπερνούσε την Ελλάδα ήταν η Ιαπωνία. Το είπα πολλές φορές. Έπεσα σε έναν «τοίχο».

Ανώτατος λειτουργός της Ευρωπαϊκής Ένωσης - στις 4 του μηνός μίλαγα Θεσσαλονίκη το απόγευμα, είχα βγάλει από την παραμονή τα εισιτήρια για να πάω επάνω - με ειδοποιεί Επίτροπος από τους πιο γνωστούς που καθημερινά αναφέρονται στην τηλεόραση, με ειδοποίησε και μου λέει: «Δεν κυβερνάμε εμείς την Ευρώπη, αλλά η κυρία Μέρκελ. Κάντε κάτι εσείς που έχετε το πρόβλημα για να απαλλαγούμε από το βρόγχο της Μέρκελ».

Του εξήγησα ότι είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αναλάβει ένα κόμμα σαν και εμάς, ή ένας άνθρωπος.

Δεν μου άφησε περιθώρια και την άλλη μέρα το πρωί συναντήθηκα στο «Χίλτον» με τον εκπρόσωπό του και φυσικά πήγα το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη καθυστερημένος.

Στο «Χίλτον» λοιπόν μου είπε: «αυτό και αυτό». Και με ρώτησε εάν θα το αναλάβω. Και του είπα: «Θα το αναλάβω».

Σας θυμίζω λοιπόν σε όλους εσάς που παρακολουθείτε το κανάλι ότι πήγα Θεσσαλονίκη, όπου μίλησα για το θέμα αυτό, και συμπλήρωσα: «Με την απόφασή μου αυτή γνωρίζω ότι θα προσπαθήσουν να μειώσουν και να αλλοιώσουν το εκτόπισμα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.

Θα προσπαθήσουν να κάνουν πράγματα ή να βγάλουν πράγματα που θα είναι σε βάρος του χώρου».

Επιβεβαιώθηκα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.

Όμως αν πρόκειται για το καλό της Πατρίδας, νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε σε αυτήν την αίθουσα, ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες.

Όταν λοιπόν πήγα στο Προεδρικό Μέγαρο, εις το Μέγαρο Μαξίμου μάλλον, συνέβησαν τα εξής:

Μας έχουν ειδοποιήσει ότι θα έχουμε πρωί-πρωί και Μνημόνιο, λίγο πιο μεγάλο από τον Χρυσό Οδηγό. Μας το έστειλαν γύρο στις 10.00 -στα αγγλικά- και έπρεπε στις 12.00 να πάω εγώ να πω «ναι».

Τους λέω ότι: «Εδώ είναι Ελλάδα ακόμα και δεν είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να μιλάμε αγγλικά Οξφόρδης». Και θέλω να εξηγηθώ.

Εγώ δεν είμαι κολεγιόπαιδο ούτε πέρασα από κανένα ίδρυμα της Βοστόνης. Ήμουν παιδί μίας φτωχής οικογένειας που για να ανέβω έπρεπε να δουλέψω σκληρά. Έπρεπε να ακούω το θρόισμα της κοινωνίας, να ακούω τους ψιθύρους της κοινωνίας. Και πάνω από όλα να μπορώ να καταγράφω και να αποκωδικοποιώ τις κραυγές και τις αγωνίες αυτής της κοινωνίας, η οποία με εμπιστεύεται και την οποία δυστυχώς κάποια κολεγιόπαιδα δεν μπορούν να ακούσουν.

Ακούστε λοιπόν τι συνέβη. Με πήρε ο Πρωθυπουργός τηλέφωνο στις 08.00 το πρωί και μου λέει: «Τώρα το ετοιμάζουμε, θα έρθει». Λέω: «Να το στείλετε και στα Ελληνικά». Και μου λέει: «Δίκιο έχεις». Και φωνάζουν τη μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών. Η καλύτερη που έχουμε στη χώρα. Και τους πάνε το κείμενο και λένε: «Αδυνατούμε, γιατί έχει οικονομικές ορολογίες που δεν τις ξέρουμε».

Και φεύγουν τρεις από το Υπουργείο Οικονομικών να πάνε στο Υπουργείο Εξωτερικών για να μπορέσουν να μεταφράσουν το Μνημόνιο. Μου το στείλανε στις 16.40, και στις 17.00 εγώ έπρεπε να πω «ναι». 600 σελίδες. Είχα ζητήσει λοιπόν εγώ από πριν, από τον Πρωθυπουργό, τρεις ρητές διαβεβαιώσεις, λέγοντάς του «δεν θέλω να είμαι στην κρεμάλα δίπλα σας», γιατί το ενδεχόμενο να υπάρξει λαϊκό δικαστήριο ή δικαστήριο της ιστορίας είναι πολύ μεγάλο.

Ζήτησα λοιπόν, για να καταλάβετε τι έγινε εκεί μέσα, να έχω τρεις ρητές διαβεβαιώσεις.

Το Ελεγκτικό Συνέδριο της χώρας να μου πει αν η σύμβαση είναι εντάξει ή πάσχει. Εμείς οι ίδιοι έχουμε νομοθετήσει, ότι για κάθε σύμβαση που κάνει το Δημόσιο για πάνω από ένα εκατ. ευρώ, πρέπει να υπάρχει η διαβεβαίωση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Για 130 δισ. δεν χρειαζόταν.

Τους ζήτησα να υπάρχει ρητή διαβεβαίωση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ότι δεν πάσχει νομικά. Ότι δεν είναι κόντρα στο Σύνταγμα. Αρνήθηκαν. Ποιος το βάζει αυτό με υπογραφή; Ζήτησα να έχω ρητή διαβεβαίωση από την Τράπεζα της Ελλάδας και το Γενικό Λογιστήριο ότι το σχέδιο αυτό το οικονομικό είναι προς το συμφέρον της χώρας και μας βγάζει πάνω από εκεί που ήμασταν. Όχι, δεν το έδωσε η Τράπεζα της Ελλάδος. Τους ζήτησα να πάμε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να αποφανθεί η Ολομέλεια ότι δεν είναι κόντρα στη Συνθήκη της Λισαβόνας και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Και τι μου απάντησαν: «Όχι, μη Γιώργο, μην το ανακατεύεις». Ο Πρωθυπουργός και οι δύο αρχηγοί.

Τους είπα: «Τι είναι αυτά. Θα πάω μόνος μου». Και έστειλα τις επιστολές στους Αρχηγούς των πολιτικών Ομάδων της Ευρώπης και είδατε την κατάληξη. Συνεδρίασε η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξ αιτίας των δικών μας επιστολών.

Και δόθηκε το μήνυμα ότι η κ. Μέρκελ δεν μπορεί να κάνει κουμάντο και ότι αυτά που μας ζητά η τρόικα προσβάλλουν τον ελληνικό λαό.

Ως εκ τούτου λοιπόν μπαίνοντας στην τελευταία συνεδρίαση, τους είπα «Γι αυτούς τους λόγους και τους οποίους σας ζητώ εγγράφως, εγώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω τον κατήφορο στον οποίο οδηγείτε τη χώρα».

Είπα να φύγω. Δεν με άφηναν. Και μου είπαν ότι: «Μία έξοδός σου θα φέρει αναστάτωση στις αγορές» κλπ. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, όπως διηγήθηκα από το πρώτο βράδυ, μου πατούσε το πόδι και μου έλεγε: «Γιώργο μείνε για να με στηρίξεις στην υπόθεση των Επικουρικών Συντάξεων» και εντάξει...

Έξι ώρες κουβέντα. Από τις έξι μέχρι τις δώδεκα. «Μην κόψουμε, μην κάνουμε». Κι άλλες 12, και άλλες 48.

Άξιζε τον κόπο να μείνουμε εκεί. Συμφωνήσαμε σε ένα πλαίσιο. Και μόλις συμφωνούμε σε αυτό το πλαίσιο λέει ο Βενιζέλος: «Ωραία, συμφωνήσαμε. Να πάρουμε τον κ. Πωλ Τόμσεν να παρακαλέσουμε να δεχθεί;».

Εκεί τους είπα κάτι «γαλλικά» και έφυγα. Το θεωρώ αδιανόητο. Είμαστε οι 5 πιο ισχυροί άντρες της χώρας -ο Πρωθυπουργός, οι τρεις αρχηγοί και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης- και έπρεπε να πάρουμε την άδεια του μικρο-υπαλλήλου από το ΔΝΤ.

Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό, έφυγα. Είπα το στίχο του Καβάφη και άρχισαν πλέον οι υπόγειες διαδρομές.

Μέσα σε αυτές τις 6 ώρες -και τον προκαλώ αν θέλει να με διαψεύσει- ο κ. Σαμαράς μου είπε περισσότερες από 10 φορές: «Γιώργο σε ευχαριστώ και θα σου το χρωστάω».

Και φεύγοντας για το γραφείο, μου λέει: «Σε παρακαλώ, κάνε μία δήλωση στους δημοσιογράφους, ότι προσπάθησα».

Και του είπα «Θα το κάνω». Και μου είπε: «Θα πω κι εγώ στους δημοσιογράφους τα ίδια». Εγώ το έκανα. Εκείνος μου είπε μετά: «Το ξέχασα». Γιατί σας λέω λεπτομέρειες. Θέλω να σας δείξω πως λειτουργεί. Επιτέλους σε αυτόν τον τόπο η αναγκαία ευπρέπεια και το ήθος που πρέπει να έχουμε. «Γιώργο, θα σ΄ το ξεπληρώσω».

Και σε δύο ημέρες το ξεπλήρωσε. Το ξεπλήρωσε με την έννοια ότι απαλλαχτήκαμε κάποιων καταστάσεων. Το θέμα είναι και θέλω να κάνω μία διευκρίνιση εδώ και θέλω να την κάνω παρόντος του Λεωνίδα και τον συγχαίρω.

Άλλη περίπτωση η μία και άλλη περίπτωση η άλλη.

Η μία περίπτωση ήταν πράγματι ο πυρήνας της κομματικής συνείδησης.

Η άλλη περίπτωση ήταν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ο περαστικός που αισθάνθηκε ότι είμαστε δημόσια τουαλέτα να αφοδεύσει και να συνεχίσει το ταξίδι του. Για τη μία περίπτωση ομολογώ, αισθάνθηκα ανακούφιση.

Για την άλλη πρέπει να σας πω ότι πικράθηκα για το λάθος δρόμο. Ο πολιτικός, λένε, ότι δεν πρέπει να έχει συναίσθημα. Και θυμάμαι το Κων/νο Καραμανλή που είπε για την πολιτική: «Στέγνωσα την καρδιά μου».

Εγώ λοιπόν δεν θα στεγνώσω την καρδιά μου και θα συνεχίσω να έχω συναισθήματα απέναντι στους συνεργάτες μου, τους ανθρώπους με τους οποίους πορεύομαι τη δύσκολη πορεία. Δεν έφτασε το γεγονός αυτό και θυμάμαι, προχθές στο «Αποκαλυπτικό Δελτίο» με τον κ. Παυλόπουλο, μου είπε κάποιος για το γεγονός και του είπα ότι θα του απαντήσω με μια μικρή ιστορία:

Τη Δευτέρα μια γυναίκα θάβει τον άντρα της. Εάν την Παρασκευή πάει με κάποιον εραστή, θα την πεις πόρνη. Μετά από δύο χρόνια, εσύ ο ίδιος θα της πεις “βρες κάποιον να φτιάξεις τη ζωή σου”.

Αυτά ήταν τα γεγονότα εκείνης της ημέρας και το νόημά τους.

Το χθες είναι χθες. Το σήμερα είναι σήμερα. Και το αύριο που μας περιμένει θέλει την κοινή προσπάθεια όλων για να έχει τα αποτελέσματα που όλοι οι Έλληνες θέλουμε να πετύχουμε.

Να ξέρετε ότι η χώρα έχει ανάγκες.

Σήμερα ήμουν στη Βουλή -δεν ξέρω πως το είδατε- με τον Αντιπρόεδρο ο οποίος είπε ότι δεν τον ενδιαφέρει αν χαθεί παντελώς η εθνική κυριαρχία. «Είμαστε Ευρωπαϊκή Ένωση» λέει, «να είμαστε ένα». Και του θύμισα ότι πριν από μερικά χρόνια, όλοι αυτοί φωνάζανε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Αυτές είναι οι μεταλλάξεις. Τους είπα λοιπόν ότι έχουμε μείνει από ενέργεια. Ότι σήμερα μπορούμε να έχουμε αυτά τα φώτα, οι προβολείς είναι αναμμένοι, επειδή το Ιράν δεν έκλεισε τη ροή του πετρελαίου. «Και τι κάνετε γι΄ αυτό; Καλά, ευχαριστώ».

Τους είπα λοιπόν «Εάν έχουμε απωλέσει τόσο πολύ την εθνική μας κυριαρχία και δεν μπορούμε να ασκήσουμε εξωτερική πολιτική, εάν μας έχουν αφαιρέσει αυτό το ενδεχόμενο, εάν έγινε κάποιο ταξίδι στην Τεχεράνη. «Όχι». Εάν έγινε κάποιο στην Βεγγάζη, στην Τρίπολη, στη Λιβύη. «Όχι». Ε λοιπόν, αυτό που δεν μπορούν να κάνουν αυτοί, θα το κάνουμε εμείς για να εξασφαλίσουμε πετρέλαιο στην Ελλάδα.

Δεν μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι πολύ σύντομα θα σας επιστραφούν αυτά που σας στέρησαν με τις λάθος επιλογές. Μπορώ όμως να σας υποσχεθώ κάτι άλλο που βαραίνει την καρδιά σας εξίσου πολύ.

Θα εξαφανίσουμε την εγκληματικότητα, την ανασφάλεια και τη λαθρομετανάστευση.

Δεν υπάρχουν ημίμετρα. Εμείς είμαστε αποφασισμένοι. Εάν η Ευρώπη δεν θελήσει να μας απαλλάξει από το φορτίο που της ανήκει, γιατί κανένας Αφγανός, Πακιστανός ή άλλος από εκεί κάτω, δεν ξεκινάει για να έλθει στην Ελλάδα.

Έρχονται στην Ευρώπη διά μέσου της Ελλάδος και αποκλείονται εδώ λόγω του «Δουβλίνο-2». Προκειμένου να απαλλαγώ από το βάρος των 2.000.000 λαθρομεταναστών, μεταξύ των οποίων πολλοί είναι κακοποιοί, εάν η Ευρώπη δεν δεχτεί να απορροφήσει για να μείνουμε στα ανεκτά όρια του 2%, δηλαδή από 2.000.000 είναι 200.000, που θα ξέρουμε ποιοι είναι, τι δουλειά κάνουν, που μένουν, κυρίες και κύριοι είμαι αποφασισμένος την επόμενη μέρα να πάρω σφραγίδα και να τους δίνω ταξιδιωτικά έγγραφα και να πάνε όλοι στην κυρία Μέρκελ. Ακούω πάντα από τους δημοσιογράφους την ανόητη ερώτηση: «Πως θα τους διώξεις»;

Δεν θα τους διώξω. Θα τους δώσω αυτό που θέλουν. Διαβατήριο για να φύγουν. Να πάνε στον παράδεισο της Ευρώπης. Η Ελλάδα δεν αντέχει ούτε μία ημέρα παραπάνω με 2.000.000 λαθρομετανάστες. Ας το καταλάβουν.

Σήμερα, και σας παρακαλώ τους πιο θαρραλέους από εσάς, αλλά χωρίς τη γυναίκα σας και τα παιδιά σας, πηγαίνετε να πάρετε από την Πειραιώς την Ευριπίδου για να πάτε στην Κλαυθμώνος. Ηρωική πράξη!

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι βλέπετε εκεί. Κάθε καρυδιάς καρύδι. Εκπορνεύονται κορίτσια 14 και 15 ετών, με την ανοχή της Πολιτείας που το ξέρει και δεν κάνει τίποτα.

Αυτήν την Ελλάδα είχαμε στα όνειρά μας παιδιά; Αυτήν την Ελλάδα θέλουμε να κληρονομήσουμε στα παιδιά μας;

Σε ένα χρόνο από την ημέρα που θα κυβερνήσουμε θα μπορείτε στις 4 η ώρα το πρωί να πάτε να πιείτε καφέ στην πλατεία Ομονοίας, χωρίς περιττά νταηλίκια στις πλατείες, όπως γίνεται σε κάποιες περιοχές της Αθήνας, στον Άγιο Παντελεήμονα, αλλά με πυγμή, αποφασιστικότητα και στιβαρότητα. Δώδεκα δισεκατομμύρια το χρόνο βγάζουν οι λαθρομετανάστες στην πατρίδα μας.

Και στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, παρόντος και του Πρωθυπουργού, τους είπα ότι ταλαιπωρούμε τον Έλληνα και για να πάρει δύο ευρώ από την τράπεζα θα πρέπει να έχει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα.

Από αύριο το πρωί να νομοθετήσουμε. Όποιος θέλει να βγάλει λεφτά στο εξωτερικό θα πρέπει να έχει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα.

Δεν θα μπορέσουν ποτέ να στείλουν ούτε ένα ευρώ, γιατί δώδεκα δισεκατομμύρια λιγότερα από την τσέπη της Ελλάδος και πολλά άλλα λεφτά που χάνουμε από ΦΠΑ και από το παραεμπόριο του πεζοδρομίου.

Θα αποφασίσουμε να βοηθήσουμε τον Έλληνα καταστηματάρχη. Θα τον απαλλάξουμε από τον βρόγχο όλων αυτών που καθιστούν το παραεμπόριο κανόνα και εξαίρεση ότι είναι εμπόριο.

Έχουμε μια σειρά προγραμμάτων. Δεν θα σας κουράσω με ανάλυση όλων αυτών. Θα σας πω όμως μερικά πράγματα που είναι στο πρόγραμμά μας εδώ και δέκα χρόνια. Λέμε ότι θα αναστήσουμε τη ΜΟΜΑ και όποιος θέλει να δουλέψει και όποιος είναι άνεργος θα μπορεί αυθημερόν να υποβάλλει τα χαρτιά του και να πάει πενταετούς θητείας στη ΜΟΜΑ.

Και θα αναλάβει αυτή η ΜΟΜΑ στις ακριτικές περιοχές να δώσουμε ζωή στους ακρίτες, που η Τρόϊκα επέβαλε σε επίορκους πολιτικούς, να δεχτούν τη μείωση των δυνατοτήτων που παρέχονται στις ακριτικές περιοχές.

Και θα παράγουν προϊόντα πρώτης καθημερινής ανάγκης. Δεν θα απαγορεύσουμε το εμπόριο και την επιχειρηματικότητα. Ο καθένας θα μπορεί να δουλεύει και να παράγει ό,τι θέλει. Εγώ όμως, μέσω δημοτικών πρατηρίων θα έχω παπούτσια με δύο ευρώ, θα έχω την ευκαιρία να ντυθεί άλλος με πέντε ευρώ και ας πουλάει ο άλλος όσο θέλει. Αλλά θα ζήσει ο φτωχός. Δεν είναι δυνατόν να καλπάζουν οι τιμές παραπάνω και το εισόδημα να βυθίζεται.

Έχετε δει τραγικές φιγούρες μέσα στα σούπερ-μάρκετ;

Έχετε δει μητέρες να παίρνουν τώρα πια τόσο τυρί όσο είναι για να φάει το παιδί μόνο το μεσημέρι; Πενήντα γραμμάρια;

Έχετε δει να μην μπορεί να ψωνίσει αυτά που χρειάζεται;

Έχετε δει παιδιά νηστικά να πηγαίνουν στο σχολείο; Δεν μπορούν τα παιδιά της Ελλάδος να πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο γιατί δεν μπορεί να τα θρέψει η Ελλάδα.

Είπαν: «Θα δώσουμε 30 δισεκατομμύρια. Όταν έφυγα γίναν 40 στις τράπεζες, οι οποίες έχουν πάρει 130 μέχρι στιγμής από την Ελλάδα και από το εξωτερικό.

Δηλαδή θα πάρουν οι τραπεζίτες, όσο είναι το σύνολο των καταθέσεων που έχουν όλοι οι Έλληνες.

 Να τα δώσετε είπα αλλά με μια προϋπόθεση: Οι τραπεζίτες τι θα μας δώσουν; Θα μας δώσουν μετοχές. Τι θα τις κάνουμε τις μετοχές; Θα τις κρατήσουμε. Γιατί; Μήπως και τις ζητήσουνε κάποτε πίσω.

Όχι τους λέω. Θα πάρουμε 30 δις μετοχές και θα τις δώσουμε στον ασφαλιστικό τομέα, για να έχει ο ασφαλισμένος εξασφαλισμένη την σύνταξή του αύριο και να μην την ξανακόψουμε. Να του δώσουμε την ικανοποίηση ότι τουλάχιστον βγήκε ωφελημένος από αυτή την κρίση. Μου το αρνήθηκαν και μάλιστα χωρίς επιχειρήματα. Και όπως σας είπα όσο ήμουνα μέσα δεν υπήρχε μείωση επικουρικών και κυρίων συντάξεων.

Μόλις έφυγα, «να» μειώσεις στις επικουρικές, «να» στο ΝΑΤ. Βρήκανε και κάνανε. Και θα κλείσω αυτή την ιστορία με ένα ακόμη περιστατικό που θέλω να πιστεύω ότι είναι αμέλεια. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ήταν δόλος. Μετέφρασαν λοιπόν οι άνθρωποι του υπουργείου εξωτερικών και οικονομικών το μνημόνιο των 600 σελίδων κατά λέξη. Ξέχασαν όμως μία παράγραφο να μεταφράσουν στα Ελληνικά.

Η παράγραφος που έλεγε μέσα: Οι πολιτικοί αρχηγοί δεσμεύονται όσο πολιτεύονται να μην ασκήσουν ποτέ άλλη πολιτική από αυτή του μνημονίου. Τους είπα ότι αυτά για μένα είναι απαράδεκτα και δεν θα υπογράψω.

Μου είπε και κάποιος άλλος μέσα εκεί και εγώ δεν θα υπογράψω. Ώσπου να πάω στο γραφείο μου όμως, είχε υπογράψει. Δεν υπέγραψα την πρώτη φορά και έστειλα ανοιχτή επιστολή στον Ελληνικό λαό και βεβαίως δεν θα δεχόμουνα να υπογράψω εγώ όχι την δική μου πολιτική καταδίκη, αλλά την καταδίκη της υπερηφάνειας του Έλληνα πολιτικού.

Γιατί κάποιοι πολιτικοί επιμένουμε να είμαστε περήφανοι και όχι να είμαστε θεραπαινίδες του συστήματος.

Άκουσα χθες τον κύριο Λοβέρδο και το είπα και στη Βουλή. Και επιβεβαιώθηκα για το τι ετοιμάζουν την επομένη των εκλογών: Να συγκυβερνήσει για μια 4ετία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Τόσο εύκολα δηλαδή ο κύριος Σαμαράς δίνει συγχωροχάρτι στα ανομήματα στα εγκλήματα και στις παλιανθρωπιές του ΠΑΣΟΚ.

Αυτός λοιπόν μπορεί ευκόλως να συγχωρεί. Εμείς δεν θα συγχωρέσουμε κανένα έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος. Αυτά είναι μερικά από αυτά που είδα. Γιατί βεβαίως δεν είμαι ανόητος έχοντας 4 υπουργούς και να συγκυβερνώ ουσιαστικά να τα παρατήσω και να φύγω.

Είδα πράγματα που τρόμαξα. Είδα πράγματα που με έκαναν να καταλάβω ότι δεν μπορώ να γίνω εχθρός της ιστορίας αυτού του τόπου. Και σήμερα στη Βουλή είπα κάποια πράγματα στον κύριο Πάγκαλο.

Είπα «θα βρεθεί αέριο. Έχουμε πολύ αέριο στην Κρήτη και στο Καστελόριζο μόνο που αυτός ο θησαυρός θα διέπεται από Αγγλικό δίκαιο».

Δηλαδή στην ουσία δεν θα μπορέσουμε να τον χρησιμοποιήσουμε να σωθεί ο τόπος εάν κάτι δεν πάει καλά. Αυτές λοιπόν τις θέσεις που για μένα ισοδυναμούν με προδοσία δεν θα μπορούσα ποτέ να τις υιοθετήσω.

Και ο πολύ καλός νομικός του κόμματος μας, ο Θάνος Πλεύρης που τις σπουδές του τις έχει ολοκληρώσει στο καλύτερο νομικό σχολείο της Ευρώπης ήρθε και μου είπε: Γιατί να πάμε με Αγγλικό δίκαιο και να μη πάμε με το Γερμανικό δίκαιο που είναι πολύ πιο ελαφρύτερο, ακόμα και από το Ελληνικό; Διερωτώμαι εφόσον η Μέρκελ κάνει κουμάντο και η Μέρκελ λέει ότι δίνει τα λεφτά, γατί δεν πάμε με το δικό της δίκαιο και πάμε με το Αγγλικό;

Γιατί ξέρουν ότι θα έρθουν εδώ να πάρουν τον ορυκτό πλούτο της χώρας ! Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτά είδα και θα επιχειρηματολογήσω για αυτά και δεν πρόκειται ποτέ να τους παραδώσω την Ελλάδα, όσο και αν το θέλει ο κύριος Σαμαράς ή ο κύριος Παπανδρέου.

Σε αυτόν ο οποίος ξεκίνησε την κούρσα της προσβολής του κόμματος μας να ξέρει ότι σε λίγες ημέρες θα τον καταστήσουμε κατηγορούμενο, γιατί πήρε 300.000 ευρώ από το ΠΑΣΟΚ για μια δουλειά της τάξεως των 7-8 χιλιάδων ευρώ.

Ξεχνάνε οι ανόητοι και οι αφελείς, ότι η πρώτη ιδιότητα μου είναι ρεπόρτερ και ως ρεπόρτερ δεν κάθομαι παθητικά σε ένα γραφείο, αλλά ψάχνω και ψάχνομαι.

Ένας καλός ρεπόρτερ πριν ξεκινήσω για να έρθω εδώ με αιφνιδίασε με μια ερώτηση. Μου λέει «έμαθα ότι ο Λεωνίδας Γεωργιάδης θα είναι υποψήφιος στις εκλογές. Του απήντησα ως εξής Λεωνίδα. Ο Λεωνίδας ο Γεωργιάδης είναι κόσμημα και εάν το αποφασίσει, ο ΛΑΟΣ δεν θα του πει «όχι».

Κυρίες και κύριοι σας είχα υποσχεθεί το 2009 ότι θα ΄χουμε 15 βουλευτές. Σας υπόσχομαι από σήμερα ότι στις επόμενες εκλογές θα έχουμε 25 !

Θα ήθελα να σας πω ότι από τις αρχές και τις αξίες που πρεσβεύει το κόμμα δεν θα ξεφύγουμε κατά κεραία.

Πιστεύουμε στην Ελλάδα, πιστεύουμε στους Έλληνες και να θυμούνται ένα πράγμα: Ότι μπορεί κάτω από την ανάγκη που είχε η πατρίδα να βρεθήκαμε για λίγες μέρες στο ίδιο τραπέζι αλλά για μας το κύριο σύνθημα μας από την ημέρα που ιδρύθηκε το κόμμα είναι «Ρήξη και ανατροπή με το σάπιο και το κατεστημένο».

Εμείς θα είμαστε δυνατά απέναντι για να στηρίξουμε το μεροκάματο του φτωχού Έλληνα. Να στηρίξουμε τον ιδρώτα της Ελληνικής οικογένειας για να υπάρξει ένα σταθερό αποκούμπι, γιατί το δίλλημα που έρχεται μπροστά μας είναι κομμουνισμός ή νεοφιλελευθερισμός.

Ο κομμουνισμός είναι διεθνής κατάσταση. Οι εραστές του νεοφιλελευθερισμού ποντάρουν στην παγκοσμιοποιημένη αγορά.

Εμείς δεν θέλουμε ούτε το νεοφιλελεύθερο κράτος που πνίγει τον πολίτη και βεβαίως δεν θέλουμε τον κομμουνισμό γιατί ζήσαμε κάποιες πικρές στιγμές στο τόπο αλλά πικρότερες έζησε όλο το ανατολικό μπλοκ.

Εμείς ανάμεσα στους δύο προτάσσουμε την ιδέα του πατριωτικού παρεμβατισμού. Εκεί είμαστε, εκεί θα λειτουργήσουμε, έτσι θα πάμε μπροστά. Και εάν νομίζουν κάποια μέσα ότι προσπερνώντας τον λόγο μας θα μας ξεφορτωθούν, να ξέρουν ότι εάν χρειαστεί θα πάρουμε ντουντούκες στα χέρια, θα βγάλουμε εφημερίδες του τοίχου.

 Η φωνή του ΛΑΟΣ θα συνεχίζει να υπάρχει, δυνατή και καθαρή, γιατί αυτό υπηρετεί το συμφέρον της Ελλάδος!!