Πορτογαλία και Ισπανία προστατεύουν τους λαούς τους. Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ως γνωστόν, ο Ρουσό έλεγε πως όταν χρειάζεται να βοηθήσουμε τους αδυνάμους, το κακό έχει ήδη συντελεστεί.
Φυσικά, ο Ρουσό και το Κοινωνικό του Συμβόλαιο έχουν από καιρό πάψει να παίζουν κάποιο ρόλο, καθώς προ πολλού τα ηνία έχουν αναλάβει διάφοροι ειδήμονες, τεχνοκράτες και πάνσοφοι παντογνώστες, που αφού προκάλεσαν το κακό, τώρα παριστάνουν τους φιλάνθρωπους.
«Ήταν μια όμορφη, πιστεύω, και ζεστή ατμόσφαιρα», πληροφορηθήκαμε ότι είπε ο πρωθυπουργός, περιγράφοντας το πρωτοχρονιάτικο συσσίτιο του Δήμου Αθηναίων στου Ρουφ.
Δεν γνωρίζω πόσο «όμορφη και ζεστή» είναι η ατμόσφαιρα για τους επισκέπτες των συσσιτίων. 
Αυτό που γνωρίζω είναι πως γι’ αυτούς που καταφεύγουν στα συσσίτια πρόκειται για λύση ανάγκης και έσχατη προσπάθεια επιβίωσης και για τους εθελοντές υψηλό καθήκον.
Αυτοί, όμως, που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας, μόνο ντροπή πρέπει να νιώθουν για την κατάντια της..
Και να κρύβονται, αντί να «γιορτάζουν» ανάμεσα σε ρημαγμένες ζωές.

Θα πείτε, τι φταίει ο Παπαδήμος, αυτός τώρα ανέλαβε.

Ναι, αλλά ανέλαβε από τους καταστροφείς και διατηρεί τους καταστροφείς παρά το πλευρό του.

Ούτε αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο ο δήμαρχος Αθηναίων βρήκε την πρωθυπουργική παρουσία «συμβολική», επειδή «δείχνει ότι η πολιτεία είναι κοντά στους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη». 

Η δουλειά της Πολιτείας δεν είναι να μοιράζει συσσίτια, λες και η χώρα προέρχεται από πόλεμο.

Η δουλειά της Πολιτείας είναι να δημιουργεί προϋποθέσεις ευημερίας για όλους, εξασφαλίζοντας σε όλους δουλειά και αξιοπρεπή διαβίωση. 

Το καινούργιο παραμύθι ξεκίνησε την προηγούμενη Τετάρτη, όταν πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με θέμα «Δράσεις κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης» και με τη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου, των δύο (ζάπλουτων) αντιπροέδρων της κυβέρνησης, καθώς και μιας πλειάδας υπουργών που έχουν περάσει όλη τους τη ζωή μέσα στην ασφάλεια και την άνεση. 

Στο τέλος της σύσκεψης, πληροφορηθήκαμε πως μια σειρά προγράμματα που θα υλοποιηθούν το πρώτο τρίμηνο του 2012, προϋπολογισμού 773,8 εκ ευρώ, θα εξασφαλίσουν 153.080 θέσεις εργασίας.

Τέτοια προπαγάνδα! Είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν τόσες χιλιάδες θέσεις σε ένα τρίμηνο;

Και αν είναι δυνατόν, γιατί δεν το έκαναν πριν στείλουν τον κόσμο είτε στα ψυχοφάρμακα, είτε στα συσσίτια; 

Την ίδια ώρα πληροφορούμεθα πως η χρονιά που μόλις μπήκε φέρνει 25 διαφορετικούς νέους φόρους!

Οπότε είναι βέβαιο πως θα προστεθούν και νέες στρατιές ανέργων, ενώ ουδείς θα είναι πλέον σε θέση να πληρώνει όλους αυτούς τους φόρους – εκτός κι’ αν ξεπουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει. 

Την ίδια ώρα, σ’ εκείνη τη σύσκεψη διαπιστώθηκε και κάτι το επίσης καταπληκτικό:

Ότι υπάρχουν διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια, που δυσχεραίνουν την αποτελεσματική υλοποίηση των κοινωνικών δράσεων σε επίπεδο περιφέρειας και δήμου. 
Και για να αρθούν αυτά τα εμπόδια, αποφασίστηκε η σύσταση (κι’ άλλης) Επιτροπής, υπό την προεδρία του Υπουργού Επικρατείας κ. Γ. Σταυρόπουλου, με τη συμμετοχή και του Υπουργείου Εργασίας, της Περιφέρειας, του Δήμου Αθηναίων, και άλλων φορέων, με σκοπό τη νομική επεξεργασία σχετικού πολυνομοσχεδίου. 

Τώρα ησυχάσαμε. Ζήσε Μαύρε μου, να φας τριφύλλι (στην κυριολεξία)!

Όλα αυτά, δύο σχεδόν χρόνια μετά την επιβολή του Μνημονίου και την απόλυτη φτωχοποίηση της χώρας – και μάλιστα χωρίς να φαίνεται καν φως στην άκρη του τούνελ. 

Όλοι αυτοί οι κύριοι και όλες αυτές οι κυρίες που εδώ και πάνω από δύο χρόνια υποδύονται τους υπουργούς – με επικεφαλής, βέβαια, τον κ. Παπανδρέου – έπεσαν με τα μούτρα στην εφαρμογή του Μνημονίου χωρίς να λογαριάσουν τις συνέπειες και χωρίς να προβλέψουν, ώστε να λάβουν εγκαίρως τα αναγκαία μέτρα, που τώρα παρουσιάζονται με την μορφή φιλανθρωπίας.

Στην Πορτογαλία, σχεδόν αμέσως μετά την είσοδο της χώρας στο Μνημόνιο, έσπευσαν να εφαρμόσουν «Πρόγραμμα αντιμετώπισης επειγουσών κοινωνικών αναγκών» (ήδη από τις αρχές Αυγούστου του 2011). 

Επρόκειτο για Πρόγραμμα τριετίας, αφορούσε από την αρχή τρία περίπου εκατομμύρια πολίτες και για τον πρώτο μόνο χρόνο διατέθηκαν 400 εκ ευρώ. 

Μάλιστα, δηλώθηκε από την αρχή ότι το Πρόγραμμα θα αναθεωρείται ανά εξάμηνο ως το 2014, ανάλογα με τις παρουσιαζόμενες ανάγκες. 

Φυσικά, δεν μιλάμε για πρόγραμμα συσσιτίων. Σύμφωνα με αυτό το (πορτογαλικό) πρόγραμμα, οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα ενισχύονται με στεγαστικό επίδομα – και όχι χαράτσι μέσω της εταιρίας ηλεκτροδότησης – ενώ άλλες λαμβάνουν μικρές καταναλωτικές πιστώσεις.

Παράλληλα, αυξήθηκε το επίδομα ανεργίας κατά 10% στα άνεργα ζευγάρια με παιδιά, ενώ το κράτος καλύπτει ασφαλιστικά όσους προσφέρουν εργασία κοινωνικού χαρακτήρα. 

Την ίδια ώρα, εξαγγέλθηκε και πρόγραμμα «προνομιακού επιχειρηματικού δανεισμού» εκ μέρους των πορτογαλικών τραπεζών – παρά το γεγονός ότι στην Πορτογαλία η κρίση ήταν τραπεζική. 

Στην Ισπανία πάλι, τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, επιβλήθηκε φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας μόνο σε αυτούς που διαθέτουν τέτοια, δηλαδή συνολικά σε 160.000 ανθρώπους – και όχι σε όλα τα εκατομμύρια των ανθρώπων που διαθέτουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. 

Και μάλιστα, όπως ανακοινώθηκε, ο φόρος θα αφορά αποκλειστικά το 2011 και το 2012 – και όχι μόνιμο χαράτσι για όλους, όπως αποφάσισαν οι δικοί μας.  
Νωρίτερα, τον Αύγουστο του 2011, η Ισπανία μείωσε τον ΦΠΑ για την αγορά νέων κατοικιών, ώστε να στηριχθεί η ανάπτυξη και να ανακάμψει ο κατασκευαστικός τομέας. 

Παράλληλα, η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε και αύξηση του κατώτερου μισθού από 1,5% ως 2,5% το 2012, για να τονωθεί η κατανάλωση. 

Και όχι μόνο αυτό. Αν και την τελευταία ημέρα του 2011 η Ισπανία ανακοίνωσε δημοσιονομικό έλλειμμα υψηλότερο του επίσημου στόχου, η αντιπρόεδρος της συντηρητικής κυβέρνησης ανακοίνωσε (απλώς) ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα παραμείνουν παγωμένοι και το 2012 και δεν θα γίνουν προσλήψεις εκτός από τους τομείς της υγείας, της παιδείας και των σωμάτων ασφαλείας. 

Ανακοίνωσε παράλληλα και αύξηση ορισμένων φόρων μόνο για τους υψηλόμισθους και μόνο για το 2012 και 2013, προσθέτοντας ότι αυτοί θα επιβληθούν σταδιακά – και όχι εν μια νυκτί, όπως εδώ.

Παράλληλα, ανακοίνωσε αύξηση των συντάξεων κατά 1% και πάγωμα των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς και μείωση των δαπανών των υπουργείων κατά 8,9 δις ευρώ. 

Η κατάσταση είναι δραματική και στις δύο αυτές χώρες. Μάλιστα η Ισπανία μαστίζεται από μια εφιαλτική ανεργία.

Αλλά εν πάση περιπτώσει, οι κυβερνώντες εκεί παίρνουν κάποιες λογικές αποφάσεις. Αποφάσεις που ουδεμία σχέση έχουν με αυτές που λαμβάνονται στην άτυχη χώρα που λέγεται Ελλάς και όπου όλες οι αποφάσεις παραπέμπουν σε ανίκανους και παράφρονες.