«Δημοσία δαπάνη» στη χρεοκοπημένη Ελλάδα Γιατί, …πρέπει ο βλάκας ο λαός νάναι και πάλι ο χορηγός…;! Του Γ. Π. Δημακόγιαννη

Το παραμύθι των επαγγελματιών πολιτικών εις βάρος του λαού πρέπει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να σταματήσει. Οι προκλήσεις τους ας έχουν κάποιο όριο. Ας υπάρξει μια «κόκκινη γραμμή» και σ’ αυτό.

Διαβάζουμε: «Δημοσία δαπάνη θα κηδευτεί ο ευπατρίδης Κεφαλογιάννης».

Νομοθετικά πρέπει άμεσα το θέμα «Δημοσία δαπάνη» για τους πολιτικούς να λάβει τέλος. Για δύο κυρίως λόγους.

Ο πρώτος ότι ήταν και είναι οι καλύτερα αμειβόμενοι Έλληνες, «κρατικοί υπάλληλοι πολυτελείας», οι κατά τα άλλα «υπηρέτες του λαού». Μισθός -«βουλευτική αποζημίωση» το λένε- περίπου πέντε/έξι χιλιάδων ευρώ μηνιαίως σήμερα και παχυλή σύνταξη βουλευτού μετά από θητεία ολίγων (τεσσάρων;) ετών στο κοινοβούλιο! Διαχρονικά (στη Μεταπολίτευση) εξωφρενικές ρυθμίσεις για τα εαυτόν δωρούμενα!..

Ο δεύτερος ότι οι πολιτικοί «πρώτης γραμμής», των δύο κυβερνητικών κομμάτων από το 1974, είναι συνυπεύθυνοι για την χρεοκοπία της Χώρας. Έχουν ΟΛΟΙ βάλει το λιθαράκι τους στην υπερχρέωση τής Πατρίδας μας, στην παγκόσμια συκοφάντηση τού ονόματός Της (το «Έλληνας» το μετέτρεψαν σε βρισιά στον κόσμο!) με την παροιμιώδη ανεπάρκεια, ιδιοτέλεια και φαυλότητά τους. Στην υπερχρέωσή τής Χώρας πρέπει να συμβάλλουν και μετά θάνατον;!

Υπάρχει ατομική και συλλογική ευθύνη των επιφανών και πάμπλουτων πολιτικών μας! Σε μια Ελλάδα που υποφέρει είναι Ύβρις η συμπεριφορά και η αναισθησία τους. Κι ας μην θυμηθούμε την πρόσφατη δικαστική προσφυγή τους για «δικαιούμενα» αναδρομικά ύψους πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Για όλα αυτά και για το «δημοσία δαπάνη», ο λογαριασμός στο σύνηθες θύμα, στον χειμαζόμενο Έλληνα, στον «κυρίαρχο λαό». Δηλαδή, σε όλους μας!

Αν περισσεύουν λεφτά στην άθλια πολιτεία, ας μιμηθοεί τον Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κκ.Ευστάθιο που πρόσφατα εκήδευσε «δημοσία δαπάνη» (με έξοδα της Μητροπόλεως) μια «ανώνυμη» Σπαρτιάτισσα, πολύτεκνη Μάνα.

Κι ένα τελευταίο για το «ευπατρίδης». Ευπατρίδης θεωρώ ότι είναι ο διαθέτων το βιός του ή μέρος του, για κοινωφελή σκοπό, υπέρ Πατρίδος.

Οι πολιτικοί είναι τού «πάρε» και μόνο, ή αλλιώς, τί διέθεσε υπέρ Πατρίδος ο μακαρίτης Κεφαλογιάννης;…

Γ. Π. Δημακόγιαννης

(εκδότης της «Αδούλωτης Μάνης»)

…κι ένα «ψάλσιμο» στο μανιάτικο – δωρικό γλωσσικό ιδίωμα από τον λαϊκό ποιητή τής Μάνης Πέτρο Κασιδόκωστα που γράφτηκε σε παλαιότερο χρόνο, αλλά διατηρεί την επικαιρότητά του χάρη στην αναίδεια των ελεεινών πολιτικών μας:

Πολιτικοί: Δημόσια Δαπάνη

Απ’ το Τριάντα(=1930) μέχρι επά (=επαδά, τώρα), ογδόντα χρόνια μετρητά

μου τα δώκ’ ο καλός Θεός κι είμαι γερός και δυνατός

Στο δρόμο μου είδιεκα πολλά, τα πλέα(=περισσότερα) ήτανε λοβά(=άσχημα)

έζησα και τη γΚατοχή, σκλάβα η Ελλάδα και φτωχή.

Είδια ΝΑΖΙδες Γερμανούς, τού Μουσουλίνι Ιταλούς

είδια και άκουσα χωνιά που εσκούζασι απ’ τη γωνιά

κλάματα και μνημόσυνα, ποτέ νέα χαρμόσυνα,

κι άμμετρες είνιαι οι βολές(=φορές) πόχε η χώρα εκλογές.

Ακού και του(ς) πολιτικούς με λόγους πολύ πειστικούς

που ξεγελούσι το Λαό το πρόβατο τ’ απολωλό

παίρνουσι ό,τι χρειάζονται, τη ψήφο και δε σκιάζονται

τρώσι και πίνουσι καλά κι αποθηκεύουσι πολλά.

Μα το σπουδαίο γεγονός έναι τ’ ο πλούσιος «φτωχός»

όντιες πεθάνει, οριστικά και πάλι τα κηδευτικά

θα πλιερωθούσι απ’ το Λαό, να ολοκληρώσει το «καλό»

Δαπάνη πάει Δημόσια στα ιερά στα όσια!

Αναρωτιώμαι το λοιπό(ν) γιατί το κράτος το φτωχό

κι ένας Λαός που α(σ)φυχτιά από τα χάλια τα φριχτά

νάναι το θύμα μια ζωή και να πλιερούνει ας μη μπορεί

του(ς) ψεύτες του(ς) πολιτικούς, σαν ήρωες, σα νηστικούς;!

Με δύο λόγια σταυρουτά ετούτα είνιαι χτυπητά

ο ζωντανός τρώει να ζει, ο πεθαμένος το γιατί;

Μήγαρε δε είχε λεφτά για να θαφτεί και τυπικά;

(ν)ή πρέπει ο βλάκας ο Λαός νάναι και πάλι ο χορηγός;!

Αν έναι νέος ο «φτωχός», φτάνει ο δικό(ς) του ο μιστός

να πάρει εισιτήριο, του Χάρου διαβατήριο,

να πλιερουθεί η βαρκαδιά για την απέναντι μεριά

κι αν έναι γέρος πιο καλά, εφάπαξ έπαρε(=πήρε, έλαβε) πολλά!!

 Π. Κασιδόκωστας