Άδωνις Γεωργιάδης: «Άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια...»

Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που βρέθηκα «αντιμέτωπος» με έναν κυβερνητικό παράγοντα, που να συνδέεται άμεσα με τον τομέα της ναυτιλίας και να δίνει καθημερινά δείγματα πως το παλεύει. Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ένας τέτοιος κυβερνητικός παράγοντας, όχι γιατί όπου πάει – και πάει παντού – λέει αυτά που θέλουν να ακούσουν οι άνθρωποι που τον συναντούν, αλλά κυρίως γιατί στη περίπτωση του συμβαίνουν δύο πράγματα: Το πρώτο είναι πως κάθε θέμα που φτάνει στο γραφείο του, το ψάχνει και το δεύτερο, πως αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα περί τίνος πρόκειται. Έχει ακόμη ένα προτέρημα. Δε λέει ψέμματα και γενικά συμπεριφέρεται με έναν τρόπο όχι και τόσο πολιτικάντικο, όπως είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα... Μέχρι τώρα, δε θα βρείτε ούτε έναν άνθρωπο που να τον έχει συναντήσει για θέμα της αρμοδιότητας του και να έχει ακούσει από το στόμα του Άδωνι, ή πολιτική σαχλαμάρα ή ψέμα. Ακόμη και εκείνοι που για ιδεολογικούς λόγους διαφωνούν μαζί του, μπορούν να του βρουν τα χίλια μύρια, αλλά δεν μπορούν να του προσάψουν την κατηγορία ότι παραπληροφορεί ή ότι δεν είναι ειλικρινής σε αυτά που λέει. Συνάμα, δείχνει συνέχεια υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους πολίτες που συναλλάσσονται με το φορέα που διοικεί. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγει έξω από υπουργικό συμβούλιο για να υπογράψει αποφάσεις που αφορούν σε τρέχοντα θέματα, τις οποίες περιμένουν κάποιοι συμπολίτες μας. Η εικόνα αυτή έχει προκαλέσει πλήθος συζητήσεων στην Ακτή Μιαούλη για το πρόσωπο του και σχεδόν όλοι προσπαθούν να καταλάβουν τι είδους «φρούτο» είναι ο Άδωνις, διότι είχε χρόνια να τους συμβεί κάτι παρόμοιο. Κάποιοι αποδίδουν αυτό που βλέπουν σε καθαρά πολιτικούς λόγους. Λένε δηλαδή πως ο Άδωνις ούτε και που φαντάζονταν ποτέ του ότι η ζωή θα του έκανε ένα τέτοιο δώρο να γίνει υφυπουργός από το πουθενά και για αυτό δίνει τα ρέστα του, προσπαθώντας να μη κάνει λάθη, δημιουργώντας έτσι μια θετική παρακαταθήκη για το μέλλον και της παράταξης του και το δικό του. Κάποιοι άλλοι όμως αποδίδουν τον τρόπο που διοικεί ο Άδωνις σε πιο απλούς λόγους που όλοι μας έχουμε ξεχάσει όταν έχουμε απέναντι μας πολιτικούς, τον εξής έναν. Ο Άδωνις έχει δουλέψει στη ζωή του. Είναι πολύ νέος, αλλά από πολύ νωρίς είχε δική του επιχείρηση. Η εμπειρία του αυτή – κατά τη γνώμη των δεύτερων – αποτελεί το χρυσό κανόνα για να μπορέσει κανείς να διοικήσει αποτελεσματικά χωρίς να χάνει χρόνο και χωρίς να κυνηγά χίμαιρες... Ότι και αν διαλέξετε, αυτό που έχει σημασία είναι πως ο Άδωνις έχει καταφέρει να προκαλέσει την προσοχή της ναυτιλιακής κοινότητας, στην οποία έχει αρχίσει σιγά – σιγά να υποχωρεί η διστακτικότητα να τον αποδεχθεί λόγω της πολιτικής του καταγωγής και έχει ενισχυθεί η άποψη που περιγράφει σχεδόν τέλεια η φράση του Κινέζου πολιτικού Ντενγκ Ξια Πίνγκ: Άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια... Σε ότι τον αφορά προσωπικά, εκτιμώ, ότι ο Άδωνις θα φύγει, όταν φύγει, με ψηλά το κεφάλι γνωρίζοντας πως μέσα από τις πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες αυτής της περίεργης συγκατοίκησης, θα έχει βάλει ένα μικρό έστω λιθαράκι για την υπόθεση της ναυτιλίας των Ελλήνων, σε αντίθεση με τα συνηθισμένα. gskordilis@theseanation.com Υ.Γ. : Θα επιθυμούσα να διευκρινίσω προς άρση κάθε παρεξήγησης πως δε γνωρίζω προσωπικά τον Άδωνι, ούτε και αυτός με ξέρει. Γράφω αυτό που εισπράττω από το κόσμο με τον οποίο επικοινωνώ, αλλά και από αυτά που βλέπω.