Σ’ αυτόν εδώ τον μαρτυρικό τόπο έχουν περάσει γενιές Ελλήνων Μαχητών που δίδαξαν πως ο αγώνας για την ελευθερία είναι διαρκής και πολυμέτωπος. Ένας αγώνας ενάντια στον εισβολέα ακόμα κι αν αυτός μεταχειρίζεται γλώσσα ελληνική αλλά υπηρετεί σκοπό ξένο. Κι ακόμα πως η ελευθερία της Πατρίδος δεν χαρίζεται, μονάχα κατακτιέται.
Σ’ αυτό το μάθημα της Φυλής μας πρώτευσαν και έγιναν συνάμα διδάχοι ανυπέρβλητης ελληνοφροσύνης και ηρωισμού οι δυνάμεις του Στρατοπέδου Χωροφυλακής Μακρυγιάννη...
Παιδιά γεμάτα ενθουσιασμό και αγάπη δίχως όρια προς την Πατρίδα και την αποστολή που λάβανε από αυτήν να φυλάνε την ασφάλεια του λαού και την κοινωνική συνοχή.
Παιδιά γεμάτα ενθουσιασμό και αγάπη δίχως όρια προς την Πατρίδα και την αποστολή που λάβανε από αυτήν να φυλάνε την ασφάλεια του λαού και την κοινωνική συνοχή.
Υπηρέτησαν τον ιερό σκοπό στην πιο δύσκολη στιγμή για το Έθνος που πάλευε να χτίσει από τα ερείπια και μέσα από τις φλόγες του πολέμου συντεταγμένο κράτος και υποδομές. Αλλά για κάποιους ο πόλεμος σε βάρος του Ελληνισμού δεν είχε κοπάσει γιατί γυρεύανε οπωσδήποτε να κλέψουν δοτή εξουσία μέσα από πτώματα αδελφών μας και αποκαΐδια. Και έτσι οι κομμουνιστές εξοπλισμένοι από «συμμαχικούς» σκοπούς για μια μικρότερη Ελλάδα σηκώσανε τα όπλα κατά του αδελφού που όρισε τη μοίρα του την Ελλάδα μονάχα να φυλάει.
Η πρεμούρα του κομμουνισμού γρήγορα έδειξε τον σκοπό του και όρμισε να καταλάβει τα στρατηγικά σημεία ελέγχου της Πολιτείας. Αστυνομικά τμήματα, στρατώνες και το στρατόπεδο της χωροφυλακής. Το Ελληνικό αίμα διόλου δεν επηρέαζε τους κομμουνιστοσυμμορίτες. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να μην αποκτήσει την ελευθερία η Πατρίδα. Να μην απαιτήσει τα δίκαιά της, να μην ανασάνει. Να καταλήξει τελικά υπό βολική ψευτοηγεσία στο άρμα του διεθνούς μπολσεβικισμού.
Όμως οι χωροφύλακες του Μακρυγιάννη παρά τις αντίξοες συνθήκες δεν είχαν πει την τελευταία λέξη. Η στρατηγική της περικύκλωσης που είχαν να αντιμετωπίσουν από τον εσωτερικό εχθρό δεν τους πτόησε. Ούτε η νεανική καρδιά τους φοβήθηκε για να γλιτώσει τη ζωή με τη φυγή. Οι Έλληνες Χωροφύλακες σταθήκανε σαν τα λιοντάρια μπροστά στις επάλξεις αδιαφορώντας για το κόστος. Φτάνει να μην περάσουνε οι αιμοδιψείς δολοφόνοι και σύρουνε εκ νέου στη σκλαβιά τις μανάδες, τα αδέλφια και τις γυναίκες τους. Και έτσι κίνησε η μεγάλη αντάρα. Οι χωροφύλακες στου Μακρυγιάννη, οι Χίτες στους δρόμους των Αθηνών, οι αστυφύλακες στα αστυνομικά τμήματα.
Ο αγώνας εκείνος στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Οι εγχώριοι μπολσεβίκοι νικήθηκαν κατά κράτος. Η Ελλάς δεν έγινε επαρχία του ανατολικού μπλοκ. Όσες μάχες σαν κι αυτή του Μακρυγιάννη κι αν έγιναν. Οι νεκροί της μάχης των Αθηνών του Δεκεμβρίου του 1944 μας δείχνουν το μονοπάτι της λευτεριάς για τα σημερινά δεινά που τραβούμε. Τώρα που οι «συμμαχικοί» εταίροι συνεχίζουν την προσπάθεια να μας σκλαβώσουν πάλι με χέρια ελληνοφώνων που, αν και είναι τάχα αντίπαλοι σήμερα των κομμουνιστών, επιδιώκουν με τη δοτή τους κυβέρνηση να σύρουν σκλάβα της παγκοσμιοποίησης την Ελλάδα μας.
Τιμούμε τους Ήρωες Χωροφύλακες του στρατοπέδου Μακρυγιάννη και τους συμπολεμιστές τους και ορκιζόμαστε να κρατήσουμε το δικό μας κράτος ελληνικό και αδέσμευτο με κάθε κόστος. Θα δώσουμε τη δική μας μάχη, αλλά το Αίμα των Ηρώων θα δικαιωθεί. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.