Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του…
Κι αν είναι
κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί ωργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό!.. Φωτιά ! Τσεκούρι !Τράβα !,
ξεσπέρμεψέ το , χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα…
Ο κατατρεγμός της Πατρίδος μας δεν είναι ξαφνικός κι ούτε δίχως εξήγηση. Γιατί πολύ απλά δεν είναι νιόφερτος ούτε αυτός ούτε οι μέθοδοι που ζούμε. Πάντα οι δυνάμεις της Εσπερίας διέθεταν ένα μίσος και επιζητούσαν το πλιάτσικο ενάντια στον εργώδη Ελληνισμό μας. Το μίσος οφειλόταν στο παλιό σύμπλεγμα των Ευρωπαίων και λοιπών «συμμάχων» όταν σε κάθε ανακάλυψη και κάθε βήμα που κάνανε προς τα εμπρός βρισκόντουσαν πάντοτε να κοιτούνε τις πλάτες Ελλήνων που όργωσαν πιο πριν τους δρόμους που βάδιζαν οι τάχα δυνατοί. Και το πλιάτσικο αποσκοπούσε στην προσπάθεια αρπαγής ελληνικών θησαυρών γνώσεως και ύλης.
Κι αν ο κατατρεγμός στηριζόταν στα γρόσια και τα ενοχικά σύνδρομα ότι τάχα στους ξένους «φίλους» μας χρωστάγαμε τη λευτεριά μας και το κράτος μας, αυτό συνέβαινε και συμβαίνει γιατί στις κεφαλές της Πολιτείας και των «συμμάχων» δεν βρίσκονταν ελεύθεροι πολίτες ντόπιοι, αλλά δούλοι και υπερεθνικοί έμποροι ψυχών. Με τα δάνεια για ψεύτικες ανάσες, τους ξένους επιτρόπους για τυράννους, τους κωλέττηδες για παραφουσκωμένους διάνους και τους Κολοκοτρωναίους υπό διωγμό. Και τον Τούρκο πάντα για χωροφύλακα της υπερεθνικής συμμορίας.
Μα οι ανορθογραφίες δεν θα έβρισκαν τόπο να σταθούν ανάμεσα στη Φυλή μας αν φροντίζαμε εγκαίρως να ακούσουμε τις ορμήνιες σοφών Ελλήνων που μας ζητήσανε να βαστήξουμε γερά στα χέρια μας το πανώριο περιβόλι που το λεν Ελλάδα. Να στεριώσουμε την Πατρίδα. Να φροντίσουμε την καρποφορία του περιβολιού, κρατώντας τους καρπούς ανέγγιχτους από ξένες επεμβάσεις και νόθα ζιζάνια και ύστερα να το πλατύνουμε. Και οι ζηλευτοί καρποί αυτού του περιβολιού δεν είναι μόνον μες το χώμα το αιματοπότιστο αλλά και στην ικανότητα του λαού μας για πάλεμα, για μάτωμα και για καινούργια γέννα. Έτσι όπως ονειρευόταν την Ελλάδα ο σπουδαίος Πατριώτης και Εθνικιστής ποιητής μας Κωστής Παλαμάς.
Μας λέει λοιπόν ο Παλαμάς να μην παρατήσουμε το περιβόλι που μάτωσαν για να μας το παραδώσουν οι περασμένες γενιές Ελλήνων. Αντιθέτως, μας παροτρύνει με σαφήνεια: «σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα, και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του». Πιστός στα ρήματα των προγόνων μας ο ποιητής γίνεται οδός διελεύσεως αρχών μιας κοσμοκρατόρισσας Ελλάδος που μεταγγίζεται ως καθαρόαιμο και ατόφιο εργαστήριο πολιτισμών και ηγεμονίας ελεύθερων Ελλήνων.
Βασική θέση στην απρόσκοπτη δράση της Φυλής μας έχει η δημιουργία μιας Πατρίδος σιδερόφρακτης που στηριγμένη στην αρετή, το ήθος και την τόλμη μιας συνεκτικής και αξιοκρατικής κοινότητας θα ορθωνόταν μεγαλύτερη και καλύτερη από πρώτα. Με τον λαό να κρατάει τη γέννα του ελληνική και να αναπτύσσει το στρατηγικό πλεονέκτημα της γης. Με τον Νου του Φιλόσοφου να οδηγεί τα χέρια του Πολεμιστή.
Δεν διαθέτουν ωστόσο όλες οι γέννες του Ελληνισμού μας τις ίδιες αντοχές ούτε το ίδιο ήθος. Ακόμη και η δύναμη έχει εχθρό της το χρήμα και απέναντι στον πατριωτισμό βρίσκεται συχνά ο τυχοδιωκτισμός για οφέλη άκοπα και χλιδή δανεική. Το θάρρος πάλι δεν είναι ίδιον όλων των ανθρώπων. Και οι δυνατοί που έχουν πρωτύτερα ευεργετηθεί από τον Ελληνισμό ψάχνουν την στιγμή να λεηλατήσουν τον πεσμένο κορμό του Έθνους μας.
Είπε για τούτες τις στιγμές ο Παλαμάς: «κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεκτα, πέσουν καιροί ωργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δεν φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό! Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.
Η φωτιά φουντώνει για τα καλά. Ο χαλασμός είναι δίπλα μας. Τώρα είναι ο καιρός για το τσεκούρι. Το κάστρο του Ελληνισμού έχει υπερασπιστές έτοιμους από καιρό τους συκοφαντημένους αλλά Πιστούς Μαχητές της Φυλής. Τώρα είναι η στιγμή που όρισε ο Θεός να σκορπίσουμε τους λιγοστούς νόθους και τα υπερεθνικά λυκόρνεα που θέλουν να πάρουν τη θέση Ελλήνων Ηρώων. Με όπλα μας αλύγιστα Ελληνισμό και Εθνικοκοινωνισμό, θα προχωρήσουμε στο ξερίζωμα της παλιάς αρρώστιας και την καινούρια γέννα της Νέας Μεγάλης Ελλάδος Μας.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.