ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ «ΟΛΟΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΩΣΤΕ Η ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ «ΕΥΚΑΙΡΙΑ». Του Γιώργου Θεοχάρη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΤΟ AGIORITIKOVIMA.GR «Να ενισχύσουμε την πίστη και να δώσουμε ελπίδα στους ανθρώπους και βέβαια, όπου είναι εφικτό, να συνδράμουμε οικονομικά, αυτό είναι το κλειδί για την ποιμαντική μας διακονία σήμερα», υπογραμμίζει σε συνέντευξη του στοagioritikovima.gr ο Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων νήσων Νεκτάριος. Παράλληλα, ο Ιεράρχης επιτίθεται στις ξένες δυνάμεις «που τόσα χρόνια μας δάνειζαν χωρίς μέτρο, για να καταναλώνουμε τα προϊόντα τους και τώρα, στη δύσκολη ώρα, κάνουν πως δεν φέρουν καμία ευθύνη». Ενώ παραδέχτηκε ότι η Ορθοδοξία είναι στόχος συγκεκριμένων λόμπυ τονίζοντας, «Η Εκκλησία όμως θα ζήσει!»Αναφορικά με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης είπε, «Να χαράξουμε όλοι οι θεσμοί μία από κοινού πορεία για να γίνει η κρίση, όπως λέει και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ευκαιρία να πορευθούμε προς μία αλλιώτικη κατεύθυνση».. -Σεβασμιώτατε, η  Εκκλησία σήμερα είναι δίπλα στον άνθρωπο; Πολλοί συνάνθρωποι μας  ζουν χωρίς ηλεκτρικό και θέρμανση. Τι λέτε; Η Εκκλησία μας αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην πραγματικότητα της εποχής μας γιατί οι άνθρωποι, όπως διαφαίνεται παντού, μόνο σ’  αυτήν έχουν πια εμπιστοσύνη. Είναι γεγονός ότι η κρίση έχει οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα όλοι ομολογούν ότι το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, παρά τις δυσκολίες, ουδόλως ελαττώθηκε, αλλά μάλλον αυξήθηκε. Εκκλησία όμως δεν είναι μόνο οι Ιερές Μητροπόλεις και οι Ενορίες ως νομικά πρόσωπα ή ως ιερείς. Εκκλησία είμαστε όλοι μας, κλήρος και λαός. Χρειάζεται όλοι μας να έχουμε ευαισθησία απέναντι στον πόνο και την δυσκολία του πλησίον μας. Να ενημερώνουμε όπου χρειάζεται, αλλά και να κινητοποιούμαστε και στη βάση, όχι μόνο να ζητούμε από την κορυφή να επιτελέσει το χρέος της. -Αρκετοί  λένε  ότι η Εκκλησία  δεν έχει  φωνή…; Τι σημαίνει άραγε αυτό; Θέλουμε μία Εκκλησία που να λειτουργεί δυναμικά , ως η μικρά ζύμη που όλο το φύραμα ζυμοί ή μία Εκκλησία που να κάνει θόρυβο με το έργο και τις θέσεις της; Έχω την αίσθηση ότι η Εκκλησία μιλά μέσα από την διακονία του λαού και παρεμβαίνει όταν χρειαστεί και με το λόγο της. Δεν μπορεί όμως κανείς να παραγνωρίσει ότι η Εκκλησία είχε μιλήσει για την κρίση, ιδίως στα χρόνια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Διέβλεπε τι θα γινόταν και τα αδιέξοδα στα οποία το κοινωνικό σύστημα πορευόταν ολοταχώς και είχε διακηρύξει το «όπισθεν» στις αξίες, στην ενότητα του λαού, στην αγάπη προς τον πλησίον, στο σεβασμό στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος, στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας. Είναι γεγονός όμως ότι ο λόγος τότε θεωρήθηκε ξεπερασμένος από τους θεωρούμενους ως προοδευτικούς της διανοήσεως, των ΜΜΕ, της πολιτικής. Τώρα όμως κανείς δεν έχει το θάρρος, μέσα στην αυτοκριτική για το τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ, να αναγνωρίσει ότι η Εκκλησία είχε προειδοποιήσει για το πού πηγαίναμε. Δυστυχώς και κάποιοι στον δικό μας χώρο δεν θέλησαν, για δικούς τους λόγους, παρότι στην ουσία συμφωνούσαν, να συνταυτιστούν σε μία προσπάθεια συμπροβληματισμού και από κοινού πορείας, με αποτέλεσμα, ενώ η Ιστορία δικαίωσε τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο, η πραγματικότητα να είναι σκληρή για όλους.  "Χρειαζόμαστε λοιπόν μετάνοια και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο'' -Η κρίση εξαπλώνεται παντού και χτυπά τις πόρτες χιλιάδων Ελλήνων. Τι  θα μας σώσει άραγε; Πρωτίστως χρειάζεται να δούμε και να πούμε την αλήθεια στο λαό μας, όλοι μας. Η κρίση δεν είναι πρόσκαιρη. Έχει τις ρίζες της στον τρόπο με τον οποίο πορεύτηκε ο πολιτισμός μας. Όταν στηριζόμασταν όλοι στη δυνατότητα καταναλώσεως αγαθών, χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να τα παράγουμε ή αναθέτοντας σε άλλους για λογαριασμό μας αυτή την εργασία, ήταν βέβαιο ότι κάποια στιγμή οι δυνατότητες αναπαραγωγή του συστήματος θα εξαντλούνταν. Αν συνυπολογίσουμε και την ηθική κρίση, η οποία ήρθε ως αποτέλεσμα της ευμάρειας (διάλυση οικογένειας, ναρκωτικά, προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις), καταλαβαίνουμε γιατί αμβλύνθηκαν οι αντιστάσεις μας, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο να αντιτάξουμε αλληλεγγύη, πίστη, ελπίδα στη δυσκολία. Χρειαζόμαστε λοιπόν μετάνοια και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Να χαράξουμε όλοι οι θεσμοί μία από κοινού πορεία για να γίνει η κρίση, όπως λέει και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ευκαιρία να πορευθούμε προς μία αλλιώτικη κατεύθυνση. Εδώ μεγάλος θα είναι ο ρόλος της παιδείας. Αλλά και η Εκκλησία μπορεί να εμπνεύσει αλληλεγγύη και πνεύμα φιλαδελφίας, ώστε να βοηθηθούν άμεσα όσοι έχουν ανάγκη. Θέλω να επισημάνω και τον άσχημο ρόλο που έχουν διαδραματίσει οι ξένες δυνάμεις. Τόσα χρόνια μας δάνειζαν χωρίς μέτρο, για να καταναλώνουμε τα προϊόντα τους και τώρα, στη δύσκολη ώρα, κάνουν πως δεν φέρουν καμία ευθύνη. Δεν είναι λοιπόν απλά τα πράγματα. Καλύτερα όμως να ξεκινήσουμε από τους εαυτούς μας και ο Θεός δεν θα μας αφήσει. -Οι άνθρωποι που σας επισκέπτονται τι είδος προβλήματα σας θέτουν; Τι τους ΄΄βασανίζει΄΄ περισσότερο και τι τους νουθετείτε να κάνουν; Κυρίως οικονομικά και οικογενειακά είναι τα προβλήματα των περισσοτέρων ανθρώπων που μας επισκέπτονται. Πέρα από τις όποιες αλλαγές που η ποιμαντική της Εκκλησίας μάς δίνει την δυνατότητα να συστήσουμε, αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει και προσευχόμαστε ιδιαιτέρως είναι να μην λείψει η πίστη στην Πρόνοια του Θεού από την πλευρά των ανθρώπων. Εκεί θεωρούμε ότι είναι το κλειδί για την ποιμαντική μας διακονία σήμερα. Να ενισχύσουμε την πίστη και να δώσουμε ελπίδα στους ανθρώπους και βέβαια, όπου είναι εφικτό, να συνδράμουμε οικονομικά. -Ο  διαχωρισμός Κράτους –Εκκλησίας  θα έλυνε χρονίζοντα προβλήματα μεταξύ των δύο θεσμών  ή θα δημιουργούσε περισσότερα; Δε νομίζω ότι στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο διαχωρισμός θα έλυνε κάποιο σημαντικό πρόβλημα. Άλλωστε, οι ρόλοι μας είναι ήδη διακριτοί και θα έλεγα ότι από την μεριά του Κράτους δεν υπάρχει στις μέρες μας ουσιαστικά ο σεβασμός στο ρόλο της Εκκλησίας στην κοινωνία, την ιστορία και την παράδοση του λαού μας. Στα λόγια αναγνωρίζουν την προσφορά μας, αλλά στην πράξη είναι έτοιμοι να μας βάλουν στο περιθώριο αμφισβητώντας το ρόλο της  Εκκλησίας στη σύγχρονη πραγματικότητα. -Η Εκκλησιαστική   περιουσία γιατί δεν αξιοποιείται; Τι φταίει και εκατοντάδες ακίνητα μένουν ανεκμετάλλευτα; Πέρα από τα γνωστά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την εσκεμμένη ή ακούσια αβουλία της Πολιτείας να επιτρέψει την αξιοποίηση δεσμευμένων τμημάτων της ελάχιστης πλέον περιουσίας που έχει απομείνει στην Εκκλησία, έχουμε αναλάβει όλοι μας προσπάθεια να κάνουμε ό,τι είναι εφικτό, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο. Έχω την χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι μαζί του, όντας Αντιπρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, και διαπιστώνω και την δική του αγωνία για μία Εκκλησία οικονομικά ανεξάρτητη, που θα μπορέσει να αξιοποιήσει ό,τι της έχει απομείνει, αλλά και να βοηθήσει τον λαό μας να αντιμετωπίσει την κρίση καλύτερα. -Σεβασμιώτατε, επί της ευκαιρίας θα ήθελα να πείτε και για τις προκλητικές συμπεριφορές ορισμένων κληρικών που σκανδαλίζουν τους πιστούς  με αποτέλεσμα συχνά η Εκκλησία να είναι στο  ΄΄μάτι του κυκλώνα΄΄. Κάτι δεν πρέπει να γίνει και σε αυτό; Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια αυτές οι όποιες προκλητικές συμπεριφορές ελαχίστων έχουν περιορισθεί. Ο κόσμος όμως καλό θα είναι να βλέπει την όλη προφορά και δράση της Εκκλησίας και όχι την στάση κάποιων ολίγων, οι οποίοι και λογοδοτούν έναντι του Θεού και της Εκκλησίας και είναι βέβαιο ότι δεν εκφράζουν την ιερατική της αυτοσυνειδησία. -Υπάρχουν και φωνές που  λένε ότι  πρέπει να υπάρχουν και άμισθοι κληρικοί .Τι λέτε; Αν αυτό θα γίνει για να απαλλαγεί η Πολιτεία από την δέσμευση που η ίδια ανέλαβε όταν απαλλοτρίωσε προς όφελος υποτίθεται του λαού την εκκλησιαστική περιουσία, με βρίσκετε κάθετα αντίθετο. Αν θα γίνει γιατί κάποιοι αισθάνονται την ανάγκη, εκτός από την εργασία την οποία κάνουν, να προσφέρουν και στην Εκκλησία τον χρόνο τους και την διάθεση διακονίας τους, τότε θα ήμουν ο τελευταίος που θα μπορούσε να έχει αντίρρηση. Μου δίνετε όμως την ευκαιρία να επισημάνω και κάτι άλλο. Από κάποιους ο ρόλος του ιερέα θεωρείται αντιπαραγωγικός και οπισθοδρομικός. Με την ίδια λογική το ίδιο ισχύει και για το ρόλο του δασκάλου και για άλλα λειτουργήματα. Επιτέλους, πρέπει να καταλάβουμε ότι η παραγωγικότητα δεν μετρά με γνώμονα μόνο το πόσα έσοδα προσφέρει στον προϋπολογισμό του κράτους, αλλά και με τι είδους ανθρώπους εφοδιάζει το κοινωνικό σύνολο. Αν θα πρέπει να θρηνούμε για κάτι σήμερα, είναι για το ότι δεν εμπιστευθήκαμε λειτουργήματα όπως του ιερέα και του δασκάλου, αλλά τα απαξιώσαμε στη συνείδηση των πολλών, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολες οι αντιστάσεις στους πειρασμούς που μας οδήγησαν στην κοινωνική αποσάθρωση. -Η   κρίση  των ηθικών αξιών πιστεύετε ότι ευθύνεται για την γενικότερη κατάσταση σήμερα; Προφανώς. Το θέμα είναι πόσο το συνειδητοποιούν οι ταγοί μας. Γιατί στους λόγους, τα προγράμματα και τις υποσχέσεις τους δεν βλέπουμε προτάσεις για μία αλλιώτικη κοινωνία, που θα στηρίζεται σε αξίες. Φοβούνται να ομολογήσουν ότι πιστεύουν αρκετοί. Και είναι κρίμα. "Η Εκκλησία όμως θα ζήσει'' -Η Ορθοδοξία μας, μήπως αποτελεί στόχο συγκεκριμένων λόμπυ ..;Αρκετοί  λένε ότι  επιδιώκουν την απαξίωση της. Κι εδώ η απάντηση είναι « προφανώς» . Η Εκκλησία όμως θα ζήσει. Άλλωστε «πύλαι  Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Εμείς όμως χρειάζεται να παλέψουμε περισσότερο και να μην επαναπαυτούμε μόνο στην αποδοχή των όσων θεωρούν τους εαυτούς τους πιστά μέλη της Εκκλησίας, αλλά να ανοιχτούμε προς όλους. -Σεβασμιώτατε, πολλοί αναρωτιούνται εάν σήμερα υπάρχουν Άγιοι; Αν πιστεύουμε στο Θεό και αγαπούμε την Εκκλησία, είμαστε βέβαιοι ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει. Άλλωστε, η αγιότητα δεν είναι προνόμιο κάποιας εποχής. Νομίζω ότι σήμερα υπάρχουν πολλοί αφανείς άγιοι, αλλά και οι μορφές που επέτρεψε ο Θεός να εμφανιστούν στον κόσμο μας και να δράσουν, όπως οι γέροντες Παίσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος, οι νεομάρτυρες των χωρών του πρώην Ανατολικού μπλοκ, αλλά και όσοι διακονούν πιστά το Θεό είτε από τον κλήρο είτε από το λαό, που άλλους γνωρίζουμε και άλλους γνωρίζει ο Θεός, μας δείχνουν ότι η αγιότητα υφίσταται και θα υπάρχει. Κλειδί για όλους μας όμως είναι πάντοτε η Θεία Ευχαριστία. Εκεί όλοι οι χριστιανοί προσεγγίζουμε το μυστήριο της αγιότητας και καλούμαστε να το κάνουμε πράξη στη ζωή μας. -Παρά τα όσα ακούστηκαν  για την υπόθεση Βατοπεδίου (και τίποτε σχεδόν  μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχθεί)  στο Άγιο Όρος καθημερινά συρρέουν χιλιάδες προσκυνητές…. Η υπόθεση αυτή μας πόνεσε όλους. Όχι μόνο για τον θόρυβο που έγινε, αλλά γιατί κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την προσπάθεια μιας αγιορείτικης μονής να μπορέσει να αξιοποιήσει την όποια περιουσία επέτρεψε ο Θεός να έχει, όχι για να καλοπερνούν οι μοναχοί, αλλά για να επιτελεί την αποστολή της, που είναι η πνευματική ενίσχυση των προσκυνητών, η φιλοξενία και η πρόταξη του ορθόδοξου ήθους, αλλά και η κοινωνική και φιλανθρωπική μαρτυρία. Φαίνεται πως σιγά-  σιγά διαφαίνεται η αλήθεια. Και μακάρι ο Θεός να επιβραβεύσει την υπομονή των πατέρων.  Ο λαός του Θεού πάντοτε θα εμπιστεύεται το Περιβόλι της Παναγίας και δεν θα πάψει να αναζητεί παρηγοριά και ελπίδα στην πνευματικότητα του Αγίου Όρους. -Η υπόθεση Βατοπεδίου μήπως τελικά ήταν μία σκευωρία για να πληγεί η εικόνα του Αγίου όρους που επί χίλια και πλέον χρόνια ήταν  ανέγγιχτο; Είχα την ευκαιρία να συζητήσω με τον ηγούμενο και τους πατέρες το περασμένο καλοκαίρι. Τα όσα μου είπαν με ικανοποίησαν κατά άνθρωπο. Είμαι βέβαιος ότι η Παναγία μας θα στηρίξει και θα φανερώσει την αλήθεια. Αλλά θα μου επιτρέψετε να πω ότι το Άγιον Όρος δεν πρόκειται να πληγεί, όσος θόρυβος κι αν γίνεται από τους μάτην κοπιώντας όψιμους ενδιαφερομένους για την Εκκλησία και την παρουσία της μέσα στην κοινωνία.