Η Μεταπολίτευση από την ίδρυσή της ενσωμάτωσε όλες τις αριστερές παραδοχές και είναι ένα πολιτικό οικοδόμημα που χτίστηκε πάνω στις παραδοχές αυτές.Τα θεμέλιά της ήταν και είναι ο φιλοκομμουνισμός , τα  αντιδεξιά αντανακλαστικά που η Αριστερά και ο Ανδρέας Παπανδρέου κατασκεύασαν ,το  αδικαιολόγητο μένος εναντίον της εθνικής δημοκρατικής παρατάξεως που συκοφαντήθηκε για όλα τα δεινά της χώρας από της ιδρύσεώς της μέχρι σήμερα...

Η σημερινή χρεωκοπία της Μεταπολιτεύσεως δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι ηθική, πνευματική, πολιτιστική, εθνική. Είναι η χρεωκοπία των αριστερών ιδεών, του Μεγάλου Κράτους, ενός Κράτους δυνάστη που υποπτεύεται και εχθρεύεται τους Έλληνες πολίτες την πρωτοβουλία και τον πατριωτισμό τους.
Βεβαίως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση, φέροντας κατ’ αποκλειστικότητα τα τεκμήρια της ευθύνης, καθότι αυτά φέρουν την ευθύνη της Διακυβερνήσεως.
Όμως η καθολική χρεωκοπία παραμένει αριστερή υπόθεση.
Να γιατί:
Το ΠΑΣΟΚ ιδεολογικά κυρίαρχοκαι συγκρουσιακό  θέλησε τη ρήξη με το κράτος που παρέλαβε το 1981, επεδίωξε την αντικατάσταση της εθνικής ιδεολογίας από τα πρότυπα της εθνικής αποδομήσεως και του ασύδοτου «εκδημοκρατισμού». Ανέλαβε να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα της Αριστεράς και να την αποκαταστήσει σε όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της Μεταπολιτεύσεως, ενώ μέχρι τότε η επίσημη Ελλάδα καταδίκαζε την κομμουνιστική Αριστερά σε εθνική αποδοκιμασία.
Η ΝΔ ενοχική και γι’αυτό άτολμη, ανίκανη να υπερασπιστεί τα δικά της ζητούμενα, λιγότερο μαχητική υπέκυψε γρήγορα και εύκολα στην Αριστερά , συνήνεσε στη Μεταρρύθμιση του Κράτους που σκοπό είχε να μετατρέψει την Πολιτεία σε Σύστημα ΠΑΣΟΚ.Το ΠΑΣΟΚ είχε εκ των προτέρων ενοχοποιήσει και εξουδετερώσει την εθνική αντιπολίτευση. Ως εκ τούτου κατέστη ανέλεγκτο, αμετακίνητο, καθεστωτικό, κρατικιστικό, αυταρχικό.
Πανεπιστημιακό άσυλο, φοιτητικοί σύλλογοι, παντός είδους συνδικάτα ήταν εργαλεία χρήσιμα στον Ανδρέα Παπανδρέου για τη σύγκρουσή του με τη Μεγάλη Εθνική Παράταξη, αναγκαία και αποτελεσματικά για τη συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και την άνοδό του στην εξουσία, καταστροφικά όμως για τον Τόπο.
Αλλά και στην εξωτερική πολιτική, το μεταπολιτευτικό δόγμα του Ανδρέα Παπανδρέου «Δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν παραχωρούμε τίποτε» και του Κώστα Σημίτη «Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς», οδήγησαν τη χώρα στην πλήρη διεθνή ανυποληψία με τον ελληνισμότης Β.Ηπείρου, Κύπρου, Ίμβρου, Τενέδου σε μαρασμό και συρρίκνωση. Συγχρόνως η τουρκική προκλητικότητα στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Η διεθνής απαξίωση της χώρας συνεχιζόταν με τη λογική των ανοιχτών συνόρων και τη δημιουργία πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Από το 1993 μέχρι σήμερα η αθρόα λαθρομετανάστευση αρχικώς βαλκάνιων λαθρομεταναστών και εν συνεχεία Ασιατών και Αφρικανών ήταν στοχευμένο, συντονισμένο και καλά οργανωμένο σχέδιο με σκοπό την αλλοίωση της εθνικής κοινωνίας και τη μετάλλαξη του εθνικού κράτους.
Ενός εθνικού κράτους που είχε ήδη προηγουμένως υποστεί καίρια πλήγματα. Το ΠΑΣΟΚ σε κάθε νέα πρωτοβουλία εθνικής αποδόμησης που ανελάμβανε, εύρισκε απόλυτο «ηθικό» σύμμαχο την Αριστερά, η οποία ποτέ δε σταμάτησε να μάχεται για την ιδεολογική της επικράτηση και την ιστορική της αποκατάσταση και δικαίωση.
Η διαφορά στη Μεταπολίτευση ήταν ότι η Αριστερά δεν έπρεπε τώρα να αντιμετωπίσει ένα κράτος εθνικό, καλά οργανωμένοκαι σαφώς ασυμβίβαστο με τη μαρξιστική  αμετροέπεια όπως συνέβαινε μεταπολεμικώς. Αλλά ένα κράτος σε εθνική αφασία, με ένα πατριωτισμό δαιμονοποιημένο στα μάτια των αδαών πλέον Ελλήνων και μία συρρικνωμένη εθνική δημοκρατική παράταξη σε ιστορική και πνευματική ακύρωση.
Η μεγάλη πατριωτική δημοκρατική παράταξη που κράτησε τη χώρα στον Ελεύθερο Δημοκρατικό κόσμο της Δύσεως είχε στη Μεταπολίτευση ολοκληρωτικώς ηττηθεί.
Η Αριστερά ανεμπόδιστη πλέον ενίσχυσε την παρουσία της στον ολοένα αυξανόμενο Δημόσιο Τομέα , εισήλθε στα Πανεπιστήμια δια των φοιτητικών συλλόγων, διάβρωσε ιδεολογικά την εκπαίδευση με τους άθεους και μαρξιστές καθηγητές της και εδραίωσετα επιχειρήματά της στις πνευματικές και οικονομικές ελίτ.
Καθόλον αυτόν τον πολιτικό χρόνο η «δεξιά» παράταξη  λειτουργούσε στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ως Δεξιό ΠΑΣΟΚ , εναλλακτικός πόλος εξουσίας όταν η δυσαρέσκεια του κόσμου έστελνε το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση. Ποτέ όμως η μεταπολιτευτική Δεξιά δεν υπερασπίστηκε με σθένος τον εαυτό της, ποτέ δεν έδωσε μάχες για την ιδεολογία και τις αξίες της, πάντοτε ήταν δειλή κι ενοχική, ντρεπόταν για τον εαυτό της, την ιστορία της, τον κόσμο της, τις αρχές της.
(Φωτεινή εξαίρεση απετέλεσε μόνον η τριετία 1981-1984, όταν η ΝΔ με αρχηγό της τον Ηπειρώτη Ευπατρίδη Ευάγγελο Αβέρωφ, έδωσε πραγματική ιδεολογική μάχη ενάντια στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά υπερασπιζόμενη τις αρχές και τις αξίες της παρατάξεως, μαχόμενη για την ταυτότητα και την ιστορία της.
Πρωτοβουλία που αγκάλιασε με ενθουσιασμό η βάση της Δεξιάς παράταξης αναδεικνύοντας τότε τη ΝΔ πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια, τα σχολεία και τους χώρους της εργασίας.)
.
Θεσμικά κενά
Και εις ό,τι αφορά όμως  το Σύνταγμα του ’75 , η επιπολαιότητα και η προχειρότητα με τις οποίες σχεδίασαν από την αρχή οι εθνικές πολιτικές δυνάμεις τα πιο κρίσιμα ζητήματα της Πολιτείας όπως το ζήτημα της εθνικής ιδεολογίας παραμένουν ιστορικά πρωτοφανείς.
Ιδεολογικά η Μεταπολίτευση δεν εξασφάλισε τις εθνικές της προτεραιότητες, δεν έδωσεειδικό βάρος στον Πατριωτισμό, απέτυχε στηνπραγματική σύγκλιση ανάμεσα στην ιδεολογία της κοινωνίας και τις πατριωτικές διατάξεις του Συντάγματος, οι οποίες χωρίς εκτελεστικούς νόμους έμειναν γράμμα κενό.
Κυρίως όμως απέτυχε να θωρακίσει αξιακά το νέο τότε(1975) πολιτικό σύστημα και να συνδέσει ιστορικά τους Έλληνες με το πολυκύμαντο παρελθόν τους. Αντιθέτως άφησε τη διαχρονική εξουσία πνιγμένη στις ντροπές που της φόρτωσε η αριστερή προπαγάνδα.  Αφέθη η εξουσία ανυπεράσπιστη στα νύχια της μαρξιστικής και διεθνιστικήςΑριστεράς που δε συγχωρεί τα κενά εξουσίας. Η Μεταπολίτευση δεν έθεσε κανένα φραγμό στην αριστερή παραλυσία και αντί να έχει πρότυπο τη σύγχρονη δημοκρατική Δύση είχε την ανελεύθερη κομμουνιστική Ανατολή.
Ο αντικομμουνισμός από την άλλη ας μην ξεχνούμε ότι αποτελούσε τον κοινό παρονομαστή κάθε πολιτικής εξουσίας στη νεώτερη Ελλάδα από την απελευθέρωση του 44μέχρι και το 1974,χωρίς καμμιά διακοπή.Η τραγική μοίρα που επεφύλασσε η Μεταπολίτευσηστο Έθνος ήταν ότι απλώς και μόνο για να υπάρξει η πολιτική εξουσία , έπρεπε να εκλείψει η αντικομμουνιστική ιδεολογία.
Η μεταπολεμική αποστροφή απέναντι στο Μαρξισμό ενισχυμένη από την Κομμουνιστική Στάση 1946-1949 που αιματοκύλησε τον Τόπο, όχι μόνο εξαλείφθηκε μεταπολιτευτικώς , αλλά η ασυλία της Μαρξιστικής σκέψης απετέλεσε θεμελιώδη όρο της μεταπολιτευτικής εξουσίας.
.
Αριστερή Ηγεμονία
Εκτοτε η Αριστερά αποδομεί κάθε μέρα το εθνικό κράτος , οι παραδοχές της επιβάλλονται όχι μόνο στην πολιτική σκέψη και συζήτηση , αλλά στο δημοσιογραφικό λόγο , στα τηλεοπτικά παράθυρα στα πανεπιστήμια και στα σχολεία.
Ο αντισυμμοριακός αγώνας και η κομμουνιστική ανταρσία  έγιναν  εμφύλιος σπαραγμός και αδελφοκτόνος πόλεμος, οι χρυσές σελίδες προετοιμασίας των οχυρών ρούπελ και η άρνηση του Μεταξά στον Γκράτσι να παραδώσει το Έθνος μας στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 έγιναν το ΟΧΙ που το είπε ο ελληνικός λαός , ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας στη Μικρά Ασία έγινε ξαφνικά επεκτατικός και ιμπεριαλιστικός. Η γενοκτονία των Μικρασιατών και των Ποντίων από τους Τούρκους έγινε συνωστισμός στην παραλία της Σμύρνης.
Όταν όλοι ξέρουν ότι το 1946 – 1949 οι Έλληνες κομμουνιστές πήραν τα όπλα και χτυπούσαν το σώμα της Πατρίδος παρασυρμένοι σε ένα σλαυοκίνητο πόλεμο για να κάνουν την Ελλάδα σοβιετική επαρχία και τη Μακεδονία μας ανεξάρτητο κομμουνιστικό προγεφύρωμα.
Όταν όλοι ξέρουν ότι όταν ο Μεταξάς έλεγε το ένδοξο ΟΧΙ , το ΚΚΕ μιλούσε για τη βασιλομεταξική σπείρα που έσυρε την Ελλάδα στον πόλεμο την ίδια ώρα που ο Στάλιν συμμαχούσε με το Χίτλερ και ο Ζαχαριάδης προέτρεπε τους εν Ελλάδι συντρόφους του να μην πολεμήσουν.
Όταν όλοι ξέρουν ότι όταν ο ελληνικός Στρατός αποβιβαζόταν στη Σμύρνη οι Έλληνες πλειοψηφούσαν στην ευρύτερη περιοχή και όταν σύσσωμος ο Στρατός συγκροτούσε το Μικρασιατικό Μέτωπο , το νεοσυσταθέν ΣΕΚΕ και λίγο μετά ΚΚΕ φώναζε οίκαδε(γυρίστε πίσω) διατρανώνοντας την πεποίθησή του ότι ο πόλεμος αυτός είναι επεκτατικός και ότι διεξάγεται για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.Για το λόγο αυτό η πρόσκτηση της κομμουνιστικής ιδιότητος εν καιρώ πολέμου έγινε αδίκημα ιδιώνυμο από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
.
Οι μοιραίοι άνθρωποι μιας Αριστερής Γενιάς
Ένας ολόκληρος λαός, ζωντανή απόδειξη ενός τυραννισμένου Έθνους βουλιάζει σήμερα σε μια ψευδή εικόνα που δημιούργησε γι’ αυτόν χωρίς αυτόν η πιο αντιδραστική και ανθελληνική αριστερή προπαγάνδα.
Μετά από 37 χρόνια Μεταπολιτεύσεως, τα ίδια πρόσωπα της τότε Αριστεράς διοικούν την Ελλάδα με τις ίδιες ιδεολογικές «αξίες» και τις τσέπες «γεμάτες» (Δαμανάκη, Λαλιώτης, Διαμαντοπούλου, Ρέππας, Ανδρουλάκης, Ευθυμίου, Παπουτσής, Τσοχατζόπουλος, Τζουμάκας). Αυτοί που χρεωκόπησαν την Ελλάδα κι έκτισαν ένα γραφειοκρατικό και αντιπατριωτικό κράτος, απολύτως εχθρικό στον Έλληνα πολίτη, ισχυρίζονται ότι θα μας βγάλουν από την Κρίση.
Αυτοί που διέλυσαν την Πατρίδα , τη χρηστή δημόσια διοίκηση, την παιδεία, τα πρότυπα και την ηθική του ελληνικού λαού μιλούν τώρα για Πατριωτισμό και Πατριωτικό Καθήκον. Συνειρμοί που θα έπρεπε κανονικά να μας προκαλούν μόνο το γέλιο, αλλά στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο Τόπος, μας προκαλούν την οργή και την αποστροφή.
Αυτή είναι όμως σήμερα η πατρίδα που παραδίδει η μεταπολίτευση και η «γενιά» του Πολυτεχνείου:
Μια Πατρίδα καταχρεωμένη, απαξιωμένη, απογοητευμένη χωρίς ελπίδα, χωρίς όραμα, χωρίς μέλλον.Μία Πατρίδα που ματαίωσε τα όνειρα των νέων και τους στέλνει στην ανεργία και το εξωτερικό, χωρίς ενοχές, χωρίς τύψεις των όσων ευθύνονται, χωρίς τιμωρία των υπαιτίων. Από την «περήφανη» και «ισχυρή» Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη στη σημερινή αθλιότητα.
.
Τι πρέπει να κάνουμε
Ήρθε η ώρα οι εθνικές πολιτικές δυνάμεις να ρυθμίσουν τις τύχες της χώρας σε μία εντελώς αντίθετη ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση από τη γενιά της Μεταπολιτεύσεως για να βγούμε από το τέλμα.
Ήρθε η ώρα για μια Ελλάδα πραγματικά υπερήφανη με ισχυρή εθνική ταυτότητα που θα διεκδικεί τα δίκαιά της στο εξωτερικό και την ευρωπαϊκή οικογένεια, θα επιβάλλει την αξιοκρατία στο εσωτερικό, θα επαινεί και θα ενισχύει τη δημιουργικότητα, την πρωτοβουλία και την καινοτομία, θα στέκεται αρωγός στην ελληνική παραγωγή , θα μεριμνά για την ανταγωνιστικότητα και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και θα επιβραβεύει όλους τους άξιους Έλληνες.
Μία νέα άλλη Ελλάδα που θα δημιουργήσει ένα κοινωνικό κράτος με εύρυθμη λειτουργία και δικαιοσύνη προς όλους τους πολίτες. Μία Ελλάδα που δε θα ανέχεται το βόλεμα και το ρουσφέτι , μία Ελλάδα που οι καλλίτεροι δε θα είναι στο περιθώριο αλλά στο επίκεντρο της ζωής του Τόπου. Μία εν τέλει Πατρίδα που θα διδάσκει στους νέους της την αρετή, την πίστη και τη μαχητικότητα και θα αντιμάχεται με σθένος την αδράνεια, την αναποφασιστικότητα και τη μοιρολατρία που μας έφεραν εδώ.
Μία Ελλάδα με ισχυρούς θεσμούς, αξιοκρατία, αλλά και γνώση και πνευματικότητα με πανεπιστήμια και σχολεία στην υπηρεσία του Έθνους, των αξιών και των ηθών της δικαιωμένης παραδόσεώς μας και όχι στην υπηρεσία των κοινωνικών πειραμάτων της Νέας Τάξεως και του ξενόφερτου αριστερού διεθνισμού που θέλει να καταστρέψει ό,τι έμεινε και δημιουργήθηκε από μας.
Μια Ελλάδα που χρειάζεται μία ηθική μεταστροφήκαι μία πνευματική επανάσταση όλων των Ελλήνων για να γίνει και πάλι Ελληνική.
Με μία Ορθόδοξη Εκκλησία που θα πλησιάσει και πάλι το ποίμνιό της και θα πάψει να είναι εξουσία διαχειριστική, υπερασπιζόμενη αποφασιστικά την μακραίωνη παράδοσή μας.
Μία Ελλάδα με πνευματική και πολιτική ηγεσία αντάξια των περιστάσεων αλλά και της ιστορίας του Έθνους μας. Ηγεσία ικανή και έντιμη που θα υπηρετεί τις Ελληνίδες και τους Έλληνες και όχι τις αγορές και την παγκόσμια Νέα Τάξη.
Εμπρός για μία Νέα Ελληνική Πολιτεία.
.
Χαράλαμπος Καραθάνος
φαρμακοποιός
Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής – ΛΑ.Ο.Σ.