Για τις εκδόσεις "ΚΑΚΤΟΣ" οι Αθηναίοι δεν ήταν Έλληνες!

Oι φυλετικώς «ασαφείς» κάτοικοι της Ελλάδας.

Στον τόμο αυτόν από τις εκδόσεις "ΚΑΚΤΟΣ" μαθαίνουμε:
1. Οι Γεφυραίοι δεν είναι Έλληνες.
2. Τον πληθυσμό της Αττική φυλετικώς δεν τον αποτελούσαν Έλληνες μα εξελληνισμένοι. 
3. Η δημοκρατική αντίληψη της ζωής ήταν κάτι ξένο προς το ελληνικό πνεύμα, ενώ, αντίθετα, αποτελεί «διηνεκή» καρπό της εβραϊκής αντίληψης του κόσμου μας.
4. Το κύριο μειονέκτημα του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι η διαφθορά.
5. Μόνον ιλαρότητα είναι δυνατόν να προκαλέσει "η ακόμη (;) κυρίαρχη άποψη" πως ο Χριστιανισμός επέβαλε το «ιουδαϊκό πνεύμα» στους Έλληνες.
6. Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν, κυρίως λόγω της Αθήνας, φυλετικώς αλλοιωθεί...
7. Ο Ιησούς ήταν Γαλιλαίος άρα Έλληνας ....με περιτομή.
8. Ο Χριστιανισμός μπορεί, ακριβώς, να θεωρηθεί "μεγαλειώδης" προσπάθεια «διόρθωσης» του ελληνικού κόσμου.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ!

ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!

ΕΙΣΑΓΩΓΗ


Οι φυλετικώς «ασαφείς» κάτοικοι της Ελλάδας.


Και αν, ακροθιγώς έστω, εξετάσει κανείς τα ζητήματα και προβλήματα που θέτει στον ερευνητή η μελέτη της αρχαίας Αθήνας, ευχερώς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι φυλετικώς και μόνο εξηγείται η κατίσχυση της δημοκρατικής θεώρησης του κόσμου στην τότε Αττική. Η εγκατάσταση, πράγματι, στην Αθήνα των περίφημων Γεφυραίων, επηλύδων από τη Φοινίκη 30 που όμως, λογικά,(;) ταυτίζονται με τους Εβραίους 31, και η αιματηρή ανάδυση τους στο πολιτικό προσκήνιο υπήρξαν γεγονότα που δρομολόγησαν την καταστροφή της παραδοσιακής κοινωνικής οργάνωσης στην Αττική (τον πληθυσμό της οποίας εξάλλου φυλετικώς δεν αποτελούσαν Έλληνες μα εξελληνισμένοι Πελασγοί 32). Πράγματι, η δημοκρατική αντίληψη της ζωής βάση της οποίας οπωσδήποτε συνιστά η χωρίς επιφυλάξεις και προϋποθέσεις θεώρηση ως ίσων όλων των μελών ορισμένου κοινωνικού συνόλου, αρχικά ήταν κάτι ξένο προς το ελληνικό πνεύμα, ενώ, αντίθετα, αποτελεί «διηνεκή» καρπό της εβραϊκής αντίληψης του κόσμου μας 33 επιπλέον οι Έλληνες ήδη από την εποχή του Ηροδότου ήταν σε θέση να ξέρουν 34 το κύριο μειονέκτημα του δημοκρατικού πολιτεύματος, δηλαδή την εγγενή σε αυτό διαφθορά, που, με τη σειρά της, αποτελεί έδαφος πρόσφορο στην ανάπτυξη ισχυρότατων συσπειρώσεων 35. Και τέλος, για να θυμηθεί κανείς την έμφαση την οποία προσδίδουν κυρίως Ισπανοί μελετητές στην έννοια του «παράδοξου» που, κατά κανόνα, διέπει την από τον άνθρωπο αντίληψη της Ιστορίας,μόνο ιλαρότητα είναι δυνατόν να προκαλέσει η ακόμη κυρίαρχη άποψη πως ο Χριστιανισμός επέβαλε το «ιουδαϊκό πνεύμα» στους Έλληνες. Ακριβώς το αντίθετο έγινε: δεδομένου ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν, κυρίως λόγω της Αθήνας, φυλετικώς αλλοιωθείκαι καθώς ο Ιησούς ήταν Γαλιλαίος, δηλαδή Φιλισταίος, άρα απόγονος λαών που είχαν πάει στην Παλαιστίνη κυρίως από χώρες ελληνικές, ο Χριστιανισμός μπορεί, ακριβώς, να θεωρηθεί μεγαλειώδης προσπάθεια «διόρθωσης» του ελληνικού κόσμου —στην οποία προσπάθεια βέβαια κατά βάση αντέδρασαν οι φυλετικώς «ασαφείς» πια κάτοικοι της Ελλάδας.


Δημήτρης Μιχαλόπουλος