Η Μεταπολίτευση και… ο ζουρλομανδύας . Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

Ακόμη δεν ορκίσθηκε ο νέος πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος και η κυβέρνησή του και ξεκίνησε η σπέκουλα εναντίον τους. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, που υποτίθεται τον στηρίζουν, ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα με μικροκομματικά κριτήρια. Ο κ. Παπανδρέου συγκαλεί δικό του «Πασοκικό υπουργικό συμβούλιο», προφανώς νομίζει ότι είναι ακόμη πρωθυπουργός, ο δε κ. Σαμαράς μιλάει μονίμως για εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου. Όλα τα άλλα τα έχει λύσει.Ξεχνώντας ότι οι εκλογές έχουν νόημα, από την στιγμή που η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει. Και για να μην χρεοκοπήσει, θα πρέπει η κυβέρνηση να πετύχει σε όλους τους στόχους της. Πραγματικά, τι νόημα έχει σήμερα να αντιδικεί το 21% της Ν.Δ. με το 11% του ΠΑΣΟΚ; Ποιον Έλληνα αφορά αυτή η σκιαμαχία;..

Οι μόνοι που ασχολούνται αποκλειστικώς με το κυβερνητικό έργο είναι οι υπουργοί του ΛΑ.Ο.Σ. και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Γιατί εμείς δεν ποντάρουμε στην πτώχευση της χώρας, γιατί για εμάς ο πατριωτισμός συνδέεται με την εθνική ανόρθωση και όχι με το να βγάλουμε 10 βουλευτές περισσότερους, γιατί οι διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες για το εθνικό μας μέλλον και όχι επειδή μάς τις επιβάλλει το ΔΝΤ και η Τρόικα.

Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο σκέπτομαι, τι νόημα θα έχει να εκλεγώ βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. στην Α’ Πειραιώς, αν η Ελλάς επιστρέψει χρεοκοπημένη στην δραχμή, έχει τριψήφιο πληθωρισμό, το κράτος αδυνατεί να καταβάλει την μισθοδοσία στους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, οι καταθέσεις έχουν εξανεμισθεί και η Τουρκία απέναντι αναμένει να καταρρεύσουμε μόνοι μας; Και να προσθέσω: τι αξία θα έχει τότε ακόμη να πω ότι εγώ δεν ψήφισα ποτέ στην ζωή μου ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, ότι εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα, ότι είχα πάντοτε μία πατριωτική και ηθική στάση ζωής; Απολύτως καμμία. Η εθνική χρεοκοπία δεν θα βρει κανέναν μας δικαιωμένο.

Για αυτό, ας σταματήσουμε τις πομφόλυγες και τα εύκολα λόγια. Να φτιάξουμε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, γιατί κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πληρώνει τα δικά μας ελλείμματα. Να δούμε την χρησιμότητα όλων των δημοσίων οργανισμών. Να εξετάσουμε τις μαύρες τρύπες των Ο.Τ.Α. και των νοσοκομείων και να τις κλείσουμε. Να γίνουν όλα μετρήσιμα στην δημόσια διοίκηση. «What you can measure, you can manage», λέει η βασική αρχή της Διοικήσεως.

Τέρμα οι πελατειακές σχέσεις και η φαυλοκρατία. Τέρμα στο «κράτος-κουβερνάντα». Το κράτος είναι για να διασφαλίζει την εθνική ανεξαρτησία και την δημόσια τάξη, να αποδίδει δικαιοσύνη μέσω του δικαστηρίων, να εγγυάται ένα αξιοπρεπές και ανταγωνιστικό σύστημα στην παιδεία και στην υγεία και να προγραμματίζει τις μακρο-οικονομικές πολιτικές που θα επιφέρουν ευημερία και ανάπτυξη. Το κράτος ΔΕΝ είναι για να μας βρίσκει εργασία και να μας παρηγορεί σε κάθε άσχημη στιγμή της ζωής μας. Εμείς έχουμε την προσωπική ευθύνη των επιλογών μας, όχι το κράτος, ούτε η απρόσωπη κοινωνία.

Αυτό δεν αναιρεί την κοινωνική αλληλεγγύη και τις θεσμικές υποχρεώσεις του κράτους στην εκπαίδευση και στην πρόνοια. Εξισορροπεί όμως και σταθμίζει με δίκαιο τρόπο την δημόσια παρέμβαση με την προσωπική ευθύνη, εκάστου εξ ημών. Ας επανακτήσουμε λοιπόν τις αξίες του πατριωτισμού, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας. Διότι όπως σωστά έλεγε ο Ronald Reagan «η διαφορά της Δημοκρατίας από την λαϊκή δημοκρατία είναι αυτή μεταξύ του μανδύα και του ζουρλομανδύα». Και εμείς από την Μεταπολίτευση και εντεύθεν επιλέξαμε τον ζουρλομανδύα.