Κυβέρνηση διετίας. του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Η μαύρη διετία Παπανδρέου στη διακυβέρνηση της χώρας, η οποία εξάντλησε όλες τις αντοχές της κοινωνίας και ξεπέρασε κάθε κόκκινη γραμμή, οδήγησε μετά από μαραθώνιες και δραματικές διαβουλεύσεις σε συμφωνία ανάμεσα στα δύο (πρώην) μεγάλα κόμματα και τον ΛΑ.Ο.Σ., για μια κυβέρνηση συνεργασίας η οποία κατέληξε σε συμφωνία και για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, το οποίο δεν είναι άλλο από τον γνωστό τραπεζίτη και βασικού πρωταγωνιστή της Ελλάδας του Ευρώ και της αναπτυξιακής φούσκας κ. Λουκά Παπαδήμο.

Όλοι οι χειρισμοί που έγιναν κατέδειξαν την αδήριτη και επιτακτική ανάγκη για ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος, η οποία μπορεί να προκύψει μόνο από λαϊκή ετυμηγορία...

Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας σε μια προσπάθεια αυτοσυντήρησης επέλεξε τον κ. Παπαδήμο για πρωθυπουργό, ποντάροντας στην «έξωθεν» καλή μαρτυρία του, κυρίως προς τις αγορές, αλλά και προς τον Γαλλογερμανικό άξονα.

Στόχος της «συγκυβέρνησης» είναι η αποφυγή της άμεσης προσφυγής στις κάλπες, ώστε το κατεστημένο να βρει τον χρόνο και τρόπο για να ανασυνταχθεί. Το σκεπτικό είναι η κυβέρνηση Παπαδήμου να περάσει όλα τα μέτρα που έχουν αποφασίσει οι ξένοι και οι ντόπιοι διαπλεκόμενοι χωρίς να γίνουν εκλογές.

Παράλληλα θα γίνει προσπάθεια, ώστε να δημιουργηθούν διχαστικές τάσεις μέσα στην Αριστερά, η οποία καταλαμβάνει ιστορικά υψηλά σε όλες τις κρυφές δημοσκοπήσεις (και όχι σ’ αυτές που μας παρουσιάζουν τα ΜΜΕ των διαπλεκόμενων). Στόχος αποτελεί, να ΜΗΝ επιτευχθεί ΕΝΩΣΗ όλης της Αριστερής παράταξης (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜ.ΑΡ-ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ), γεγονός που θα δημιουργήσει ανεπανόρθωτο χτύπημα στο πολιτικό κατεστημένο.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μια μεταβατική κυβέρνηση… Είναι μια κυβέρνηση με ορίζοντα ΔΙΕΤΙΑΣ… Αποτελεί το τελευταίο και ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ στοίχημα του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.

Άλλωστε αν ο στόχος ήταν η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, θα είχε ακολουθηθεί άλλη διαδικασία και θα υπήρχαν άλλα πολιτικά ζητούμενα, που δεν θα απέκλειαν εκ των προτέρων από την εξεύρεση λύσης καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις. Οι άνθρωποι επέλεξαν να βγουν από το κάδρο της οργής, για να μπορέσουν να διασωθούν πολιτικά… Ασφαλώς πρόκειται για μια ακόμα ανεύθυνη και μικροκομματική επιλογή, η οποία δεν έχει καμία τύχη να περάσει στην κοινωνία.