Στην…τούρλα του Σαββάτου. Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Δεν μπορώ να διανοηθώ  καν τι  άλλο θα μπορούσε να έχει συμβεί από τώρα, που γράφω αυτές τις γραμμές μέχρι εσείς να τις διαβάζετε τυπωμένες στην εφημερίδα μας. Δυο είναι τα σίγουρα: 1. Ο κύριος Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου , δόξα σοι ο Θεός μας τελείωσε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και αυτό που  δεν είμαι σε θέση να ξέρω τώρα είναι το πότε ακριβώς ή με ποιο τρόπο και 2. Όλες οι σημαντικές εξελίξεις στην Ελλάδα γίνονται κυριολεκτικά «στην τούρλα του Σαββάτου».
Εν ολίγοις, όπως οι κλασικές μας παροιμιώδεις  φράσεις λένε σοφά, αφού ο Γιώργος τα έκανε όλα « Άρτζι μπούρτζι και λουλάς», έφτασε στο σημείο να χάσει « τ’ αυγά και τα Πασχάλια», οπότε  «πάνω στην τούρλα του Σαββάτου», είναι γεγονός ότι  «όποιος πρόλαβε τον Κύριον οίδε» αφού στη χώρα αυτή «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» και όλοι εμείς τα λέμε «έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα και πασαλιμανιώτικα» και αφού πλέον  «μπλέξαμε τα μπούτια μας»...

Ετυμολογία; Μια καλή εκδοχή  για την φράση είναι μιλάμε για  «το τέλος του 2012»,  τη γνωστή ημερομηνία που οι Μάγιας προσδιόρισαν και ως «Τούρλα του Σαββάτου» (αρχαίος Μεξικάνικος κώδικας που υπονοεί το τέλος του κόσμου). Μια άλλη εκδοχή αναφέρει την «τούρλα» ως  παραφθορά της «τρούλας» που είναι από την πλευρά της μια λαικότερη λέξη αντί για «τρούλλος» και υπονοεί τον τρούλλο της εκκλησιάς, δηλαδή το ψηλότερο και φυσικά εμφανέστερο σημείο της εκκλησίας που όταν γίνεται «του Σαββάτου» υπονοεί την πιο σημαντική στιγμή της τελευταίας μέρας της εβδομάδας. Την «τούρλα του Σαββάτου». Την τελευταία στιγμή εν ολίγοι, πέραν της οποίας …ουδέν.
Αυτή η – μέχρι στιγμής τουλάχιστον-  ασυνάρτητη «αρθρογραφική»  μου…παράκρουση πάντως, δεν μπορεί ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ να συγκριθεί με τα όσα πραγματικά παρανοικά έγιναν και ακούστηκαν από το βράδυ της Τετάρτης , κυρίως από το Γιώργο Παπανδρέου μέχρι αυτή τη στιγμή, που ήδη μπήκαμε στις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής.
Ο οποίος, προφανώς υπό την επήρεια κάποιου παράγοντα – μπορεί να ήταν φάρμακα αντιφλεγμονώδη αντιπυρετικά, στεροειδή αναβολικά, αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, μπορεί απλώς κάποιες απλές συμβουλές της μαμάς του, ενδεχομένως κάποιες «συμβουλές» Ελλήνων ή αλλοδαπών συνεργατών του μυαλοπώληδων, αποφάσισε μόνος του να εξαγγείλει δημοψήφισμα, έφυγε άρον – άρον για τις Κάννες για να ενημερώσει Μέρκελ και Σαρκοζί που αισθάνθηκαν αιφνιδιαστικά σαν τον Καντάφι λίγο πριν αποχαιρετίσει τα εγκόσμια, άκουσε τα εξ αμάξης απ΄ όλους τους Ευρωπαίους «εταίρους» για τη χειροβομβίδα του δημοψηφίσματος που είχε πετάξει, κατεξευτελίστηκε από τα σχόλια κυρίως του Σαρκοζί αλλά και της Μέρκελ και της Λαγκάρντ και επέστρεψε ξημερώματα στην Ελλάδα χωρίς να έχει καταλάβει  τι είχε γίνει. Χωρίς να έχει αντιληφθεί πόσο είχε αυτο-υπονομευτεί . Χωρίς να έχει «συλλάβει» το κακό που είχε κάνει στην εικόνα της Ελλάδος και των Ελλήνων.
Ήπιε ένα χυμό γκρέιπφρουτ και κοιμήθηκε μερικές ώρες και αφού ξύπνησε και έκανε μια ώρα «διάδρομο» ενώ άκουγε να τον ενημερώνουν ότι το μισό ΠΑΣΟΚ βρισκόταν υπό παραίτηση ή ανεξαρτητοποίηση, ότι όλοι οι «σύντροφοί» του τον  έβριζαν  και οι Έλληνες απανταχού της γής περίμεναν την παραίτησή του, πήγε στην έκτακτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου όπου ύστερα από πολύωρη συνεδρίασε συμφώνησε να ακυρώσει τα περί δημοψηφίσματος και να παραιτηθεί – για να μην τον διώξουν κακήν κακώς- , εμφανίστηκε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και τους έβγαλε – με τα γνωστά κακά Ελληνικά του- ένα 45λεπτο ασυνάρτητο λόγο χωρίς να αναφερθεί σε τίποτε από τα προηγούμενα,  σαν να είχε ξεχάσει τι είχε συμβεί. 
Και μετά, παρά το ότι άκουσε την Άννα Διαμαντοπούλου να του υπενθυμίζει ότι μια ώρα νωρίτερα άλλα είχε συμφωνήσει να πει και να κάνει αλλά και τη Βάσω Παπανδρέου να του λέει «στην ψύχρα» ότι «Είσαι εκτός τόπου και χρόνου, η εικόνα σου είναι θλιβερή, δεν έχεις ιδέα από την κατάσταση που υπάρχει στην κοινωνία», πήγε στο γραφείο του να αυτοσυγκεντρωθεί και να προετοιμαστεί για την ομιλία του στην Ολομέλεια. Όπου, λες και μυστηριωδώς θυμήθηκε, είπε ότι δεν είναι γαντζωμένος στην καρέκλα του και ότι είναι διατεθειμένος να γίνει συνεννόηση με τον Σαμαρά και να προχωρήσει και ο ίδιος στις αποφάσεις που θα τον οδηγήσουν σε παραίτηση από την πρωθυπουργία.
Ανεξάρτητα του τι έχει επακολουθήσει μέχρι τη στιγμή που τυπώνεται η εφημερίδα μας, θεωρώ ότι ο πρώτος αρμόδιος να ασχοληθεί μαζί του είναι ο διαπρεπής καρδιολόγος Δημήτρης Κρεμαστινός ( βουλευτής του ΠΑΣΟΚ) με την υπόνοια ότι κάποια στιγμή, μάλλον πριν πάει στις Κάννες, υπέστη ισχαιμικό επεισόδιο που δεν υπήρχε περίπτωση να αντιληφθεί. Το πιο πιθανό είναι, το ισχαιμικό αυτό επεισόδιο αυτό να του δημιούργησε αφανές εγκεφαλικό, με επιπτώσεις στο κέντρο του λόγου και της μνήμης και με βλάβες στο «Τουρκικό εφίππιο» , βλάβη που προκαλεί «κενά» στη λειτουργία του εγκεφάλου αλλά όχι μόνιμες βλάβες.
Αν –όπως ελπίζω- η πολιτική τον έχει  ήδη αναγκαστικά συνταξιοδοτήσει, θα έχει το χρόνο να πάει να κοιταχτεί. Αν πάλι όχι, ο καλός Θεός ας μας βοηθήσει.