Η άγνοια είναι πιο επικίνδυνη από τα ναρκωτικά.

Το γεγονός πως τα ναρκωτικά σκοτώνουν είναι μια πικρή αλήθεια, και ένα μικρό παιδί να ρωτήσεις αυτό θα σου πει.

Αρκεί όμως αυτό για να μην τα δοκιμάσει κάποιος ?

Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική, σύμφωνα με τις σύγχρονες έρευνες .

Τα ναρκωτικά σκοτώνουν αργά , δεν πεθαίνει ο 13χρόνος που δοκιμάζει χασίσι , όχι θα του πάρει πολλά χρόνια μέχρι να φτάσει εκεί. Η αρχή απεναντίας είναι δελεαστική όταν δοκιμάσει ο εθισμένος , βρίσκει στα ναρκωτικά την "λύση στο πρόβλημα" του , βρίσκει ένα " φάρμακο" για να συνεχίσει να ζει, να παγώνει τα συναισθήματα του και να ξεφεύγει από την καθημερινότητα του . Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να φανταστεί τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια και για αυτό συνεχίζει.

Ο ναρκομανής δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που σέρνεται και ζητιανεύει όπως το έχει στο μυαλό του ο περισσότερος κόσμος , πολλές φορές είναι ο συνεργάτης μας, ο φίλος μας, ο υπαλλήλος μας, ο γείτονας μας ή κάποιος συγγενής μας...

Το να φτάσει σε σημείο να φαίνονται οι συνέπειες τις χρήσης ναρκωτικών είναι μια χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία.

Η ναρκομανία είναι μια "θανατηφόρα ασθένεια" πρέπει να το καταλάβουμε, να το εμπεδώσουμε και να το αποδεχτούμε, να ενημερωθούμε και να μην περιμένουμε να μας συμβεί κάτι τέτοιο και μετά να τρέχουμε πανικόβλητοι να βρούμε λύση. Στην Ελλάδα δυστυχώς υπάρχει μεγάλη άγνοια και το συγκεκριμένο θέμα παραμένει " ταμπού' για την κοινωνία μας , σπανία αντιμετωπίζεται ως " αρρώστια" και όχι ως αδυναμία θέλησης, ανηθικότητα , δειλία ή μια επιθυμία του ναρκομανή να πληγώσει τους άλλους.

Ο γονέας , σύντροφος , φίλος, γνωστός κάποιου ανθρώπου που υποφέρει από αυτή την "αρρώστια' οφειλέτο να ενημερωθεί σωστά για τη μέθοδο θεραπείας που θα προτείνει στον εθισμένο. Ας μην ξεχνάμε ότι πρέπει να κοιτάμε την κάθε περίπτωση διαφορετικά, μπορεί να πάσχουν όλοι από την ίδια ασθένεια αλλά όλοι είναι διαφορετικοί άνθρωποι, για αυτό είναι απαραίτητο να εξατομικεύουμε την κάθε περίπτωση και να την βάζουμε στο μικροσκόπιο.

Η ναρκομανία είναι μια συστημική ασθένεια, δηλαδή προσβάλει όλη την οικογένεια. Δεν υποφέρει μόνο ο χρήστης, συνήθως οι κοντινοί του ανθρώπου υποφέρουν πιο πολύ από τον ίδιο , είναι η λεγόμενη συνεξάρτηση.

Ο χρήστης υποφέρει άλλα με τα ναρκωτικά παγώνει τα συναισθήματα του, η οικογένεια είναι αυτή που σηκώνει όλο το βάρος του εθισμού, είναι οι άνθρωποι που τρέμουν - αγωνιούν και ζούνε σε ένα φαύλο κύκλο πανικού και φόβου που δεν οδηγεί πουθενά . Ως αποτέλεσμα της άγνοιας και της αδυναμίας να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, κλείνονται στον εαυτό τους και σιγά - σιγά χάνουν κάθε νόημα για τη ζωή . Είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να κρύψουν το πρόβλημα στον περίγυρο τους γιατί ντρέπονται και φοβούνται το καταλογισμό των ευθυνών και πολλές φορές γεμίζουν ενοχές και αναλογίζονται που έχουν κάνει λάθος στην ανατροφή των παιδιών τους.

Ας τονίσουμε όμως πάλι ότι εθισμός είναι μια " αρρώστια" όπως ο π.χ διαβήτης. Είναι μια "αρρώστια" που θεραπεύεται με τις κατάλληλες μεθόδους και αντιμετώπιση και όχι με γιατροσόφια του τύπου κλείσιμο στο σπίτι, γεωγραφικές αποδράσεις , αντικατάσταση με άλλα ναρκωτικά και ουσίες που χειροτερεύουν την κατάσταση. Ο γονέας ή το οικείο περιβάλλον πρέπει να σταματήσει να εθελότυφλη, να σταματήσει να το κρύβει και να το αντιμετωπίζει μόνος του, οφείλει να ενημερωθεί όπως θα έκανε για οποιαδήποτε άλλη "αρρώστια" .

Η έκθεση του προβλήματος είναι η αρχή της λύση.

Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από αυτό που περνάς.

Ζήτα βοήθεια!!

Για οποιαδήποτε πληροφορία και ενημέρωση καλέστε μας :

"ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ" 

Συμβουλεύτικο κέντρο εξαρτημένων & συνεξαρτημένων ατόμων.

Τηλ. επικοινώνιας :  23920 43443  // 6932 437 237 

www.aytognosia.com