Ο «διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο».Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τον Σεπτέμβριο του 2005, στη διάρκεια ενός δείπνου που ο Γ. Παπανδρέου παρέθεσε στο Καστρί για τους βουλευτές του, λέγεται πως κάποιοι από αυτούς τον παρότρυναν «να βγάλει τον δολοφόνο που έχει μέσα του».
Θρυλείται επίσης πως εκείνος τους είχε απαντήσει ότι τον καιρό που ήταν υπουργός των Εξωτερικών, οι τουρκικές  εφημερίδες τον αποκαλούσαν «διάβολο με αγγελικό πρόσωπο»!
Όσοι γέλασαν γέλασαν, τον καιρό εκείνο, με το αστειάκι. Μερικοί το βρήκαν πολύ κρύο για τα γούστα τους. Άλλοι, χαμογέλασαν ειρωνικά και αυτάρεσκα.
Ουδείς φανταζόταν πως ο κ. Παπανδρέου θα ανταποκρινόταν στην προτροπή.
Σήμερα, έχουν όλοι διαψευστεί.
Μεθοδικά, ο κ. Παπανδρέου έπλεξε τον ιστό του, επανεξελέγη, μετά την ήττα του 2007, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ανακάτωσε εκατό φορές την εσωκομματική τράπουλα, έφτιαξε επιτροπές και επιτροπούλες to Keep them busy, δεν άφησε ψέμα που να μην το πει στη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου, κέρδισε τις εκλογές, πέρασε έξι μήνες συκοφαντώντας τη χώρα στα πέρατα του κόσμου και παριστάνοντας ότι… εφαρμόζει το πρόγραμμά του και μετά, ντουγρού για το ΔΝΤ και τις αγκάλες της τρόικας.

Δεν σταμάτησε την πορεία του ο – κατά δήλωσή του – «διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο».

Αφού διαπίστωσε ότι οι υπουργοί – φίλοι του τα έκαναν μούσκεμα και την ώρα που άρχιζε πάλι η εσωκομματική μουρμούρα, την έκανε πάλι γυριστή, κατά το κοινώς λεγόμενο, και διόρισε τον παλιό του εσωκομματικό αντίπαλο υπουργό των Οικονομικών, εγκαθιστώντας τον κ. Βενιζέλο μπροστά στο βαρέλι και αναθέτοντάς του να βρει τον πάτο.

Την ίδια ώρα συνέχισε να εκτοξεύει πατριωτικές κορώνες στο εσωτερικό, προσυπογράφοντας παράλληλα ό,τι του σέρβιραν στο εξωτερικό και επιστρέφοντας κάθε φορά θριαμβευτής από όλες τις συνόδους της καταστροφής.

Παράλληλα, με ομιλίες σε συνεδριάσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας, προσωπικές επαφές, απειλές, εκβιασμούς και ύβρεις προς πάσα κατεύθυνση, συνεχίζει να εξασφαλίζει τις αναγκαίες ψήφους στο κοινοβούλιο που επικυρώνουν κάθε φορά το επόμενο εγκληματικό λάθος του και του προσφέρουν τη δυνατότητα να παραμένει στην εξουσία σε πείσμα του συνόλου του πληθυσμού της χώρας.

Ο κ. Παπανδρέου, όπως και ο κ. Βενιζέλος, γνωρίζουν ότι στο εξωτερικό έχουν αποφασίσει να μας στείλουν σε μεγάλο «κούρεμα».

Οι ίδιοι έχουν αποφασίσει να πάνε σε εκλογές αφού χρεοκοπήσουν εντελώς τη χώρα – άγνωστο γιατί το κάνουν και γιατί αναλαμβάνουν αυτή την ευθύνη, αφού, όπως καταλάβαμε, φοβούνται και το Γουδί του 1909 και το Γουδί του 1922.

Την τελευταία εβδομάδα, ο «διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο» αποφάσισε να στήσει μια ακόμη παράσταση, επισκεπτόμενος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συναντώμενος με τους αρχηγούς των κομμάτων, βλέποντας τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τηλεφωνώντας του την επομένη, διότι… είχε ξεχάσει να του πει το, κατά τη γνώμη του, σημαντικότερο.

Απ’ ό,τι καταλάβαμε στην πρώτη περίπτωση (στη συνάντηση) δεν είχε τίποτε να πει και στη δεύτερη, την άλλη μέρα το πρωί, ζήτησε από τον κ. Σαμαρά να πάνε μαζί στις Βρυξέλλες – αλλά και πάλι χωρίς να υπάρχει κάτι επί του οποίου να έχει υπάρξει μια προηγούμενη συμφωνία, μια κοινή γραμμή.

Εν ολίγοις, δεν μας έχει πει ο κ. Παπανδρέου ποια είναι η κόκκινη γραμμή του για το ύψος του κουρέματος.

Αυτό σημαίνει ότι δεν αισθάνεται πως μπορεί να έχει οποιαδήποτε γνώμη – ούτε ο ίδιος, ούτε ο λαλίστατος κ. Βενιζέλος.

Και πώς να έχει γνώμη και ποιος να τον ακούσει, όταν έχει τόσο πολύ συκοφαντήσει τη χώρα του και συνεχίζει να το κάνει;

Επειδή, λοιπόν, γνωρίζει ποια θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων, έστησε αυτό το θολό και ασαφές σκηνικό, κάνοντας μεγάλη φασαρία χωρίς καμιά ουσία, για να καλύψει τα νώτα του εντός και εκτός συνόρων.

Δημιούργησε το κατάλληλο περιβάλλον για να λάβει αρνητικές απαντήσεις από όλους (χωρίς να γνωρίζουμε τελικά ποια ήταν η… ερώτηση), ώστε να πάει την Κυριακή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, λέγοντας στους ξένους πως δεν έχει καμιά βοήθεια από τον πολιτικό κόσμο της χώρας.

Όσον αφορά στο εσωτερικό μέτωπο, προκάλεσε την άρνηση, ώστε όταν επιστρέψει με την χρεοκοπία στις αποσκευές του να έχει ποιον να κατηγορήσει.

«Μας κουρέψανε», θα πει. «Χρεοκοπήσαμε. Ζήτησα την βοήθεια της αντιπολίτευσης και αυτή μου γύρισε την πλάτη. Ζήτησα από τον κ. Σαμαρά να με συνοδέψει στις Βρυξέλλες για να φανεί ότι υπάρχει αρραγές εσωτερικό μέτωπο και αρνήθηκε».

Περίπου, στο γνωστό «πατριωτικό» ύφος του θα μας θυμίσει τους στίχους του Εθνικού Ποιητή: «Αν μισώνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά»!

Φυσικά, πρακτικά, το «πάμε μαζί στις Βρυξέλλες», δεν σημαίνει τίποτε. Πρόκειται για Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στο οποίο μετέχουν μόνο οι αρχηγοί των κρατών.

Πώς φανταζόταν τη σκηνή; Ο ίδιος μέσα και ο κ. Σαμαράς απ’ έξω να ασκεί πίεση με την παρουσία του;

Ο ίδιος μέσα να ζητά από τους άλλους να επιτρέψουν την είσοδο του κ. Σαμαρά για να πει την γνώμη του; Και τι θα έλεγε εκείνος;

Επρόκειτο να συμφωνηθεί κάτι, υπήρχε κάποιο σχέδιο, κάποια πρόταση που θα μπορούσε να υπάρξει μία μίνιμουμ συμφωνία επ’ αυτής;

Κάτι τέτοιο θα γινόταν κατανοητό, αν έβαζαν κάτω τα σενάρια του κουρέματος και έλεγαν: Λοιπόν, να συμφωνήσουμε ότι δεν θα δεχθούμε πάνω από 30% και να πάμε να το απαιτήσουμε μαζί;

Φυσικά, δεν υπήρξε ποτέ τίποτε από τα παραπάνω.

Το μόνο που υπάρχει είναι ο «διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο», που τελικά «έβγαλε τον δολοφόνο από μέσα του»!

Δεν γνωρίζω αν ο διάβολος ταξιδεύει με το αεροπλάνο, αλλά αυτή τη φορά ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να το σκεφθεί πολύ πριν μπει στο αεροπλάνο, επιστρέφοντας στην Αθήνα, μετά από μεγάλο κούρεμα και χωρίς την έκτη δόση.

Την προηγούμενη φορά, μετά τις (καταστροφικές και μη εφαρμόσιμες) αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, το έκανε και χειροκροτήθηκε κι’ από πάνω.

Αλλά πόσες φορές θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό; Κάποτε θα έλθει και η τελευταία φορά. Μόνο που θα έλθει μαζί με την χρεοκοπία…