ΤΟΝ «ΑΝΩΝΥΜΟ» ΦΑΣΚΕΛΩΤΗ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΣΚΕΛΩΣΕΙ???

Eσύ που επιμένεις να κρίνεις, αρνούμενος πεισματικά να κριθείς, μάθε πως αν έχει μια φορά αξία το φασκέλωμα αυτών που βιάζουν την τύχη σου και τη ζωή σου, έχει πολλαπλάσια αξία το αυτοφασκέλωμα όλων εκείνων που με τη στάση τους, την ανοχή τους, ή ακόμη και την κουταμάρα τους, εκχώρησαν σε κάποιους άλλους το δικαίωμα να γίνονται μόνιμα βιαστές της ίδιας της αξιοπρέπειάς τους.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΕ ΚΑΛΕΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΣ… ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΟΣ....

Η έκκληση της αμαρτωλής τριάδας (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης) ήταν σαφής. Μέσα από την εναγώνια αναζήτηση στοιχείων που θα νομιμοποιήσουν την πολιτική εκτροπή, δε δίστασαν να καλέσουν ευθέως την κοινωνία να αναλάβει δράση σε βάρος του ίδιου της του εαυτού.

Πρόκειται για την πεμπτουσία της πολιτικής πρόκλησης ενός συστήματος που καταρρέει, για έναν επικίνδυνο πολιτικό χειρισμό των παραγόντων μιας έκπτωτης κυβέρνησης, που δεν αναζητεί απλά πολιτικούς συνενόχους στην πορεία καταστροφής που επέλεξε, αλλάεπιχειρεί να καταστήσει και την κοινωνία ολόκληρη, συνένοχο στον καθολικό της αφανισμό.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, θα είναι καταλυτικές για την πορεία των πολιτικών εξελίξεων. Και αυτό τους το ειδικό βάρος, οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός πως μέσα από αυτές, και για πρώτη ίσως φορά σε ολόκληρη τη μεταπολιτευτική περίοδο, ολόκληρη η κοινωνία συμπαρατάσσεται αντιμέτωπη με την πολιτική του αφανισμού της.

Καιροσκόποι, «καταλληλότεροι», και λοιποί πολιτικοί αχταρμάδες, συμπαραταγμένοι σε μια ερμαφρόδιτη συνομωσία πολιτικού αποπροσανατολισμού, και αισθανόμενοι την κατάφωρη αδυναμία τους να αποδυναμώσουν τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή, θα επιχειρήσουν να την εκτρέψουν σε ανώδυνες ατραπούς για το πολιτικό σύστημα.

Θα επιχειρήσουν να αφορίσουν τους πολιτικούς πρωταγωνιστές της υποταγής και της κοινωνικής εξαθλίωσης, για να διατηρήσουν στο απυρόβλητο την ουσία και το περιεχόμενο των πολιτικών που υπαγορεύονται έξωθεν και αναβιώνουν τον κοινωνικό και τον πολιτικό μεσαίωνα στον τόπο.

Σ αυτά τα επικίνδυνα σχέδια, η απάντηση οφείλει να είναι όχι μόνο δυναμική αλλά και απόλυτα στοχευμένη...

-Καμία έκπτωση στην ανάγκη της άμεσης ανατροπής και της παραδειγματικής τιμωρίας των ενόχων για την κατάντια του τόπου μας.Αλλά και...

-Κανένας συμβιβασμός στην ανάγκη της αποφασιστικής καταδίκης της πολιτικής του κοινωνικού και πολιτικού μεσαίωνα απ όποιον και αν εφαρμόζεται. Και φυσικά…

-Απόλυτη ενδυνάμωση στα αιτήματα που θα αποκαταστήσουν, θα εδραιώσουν και θα διευρύνουν περαιτέρω τη δημοκρατία, την ουσιαστική λαϊκή συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, την αναγόρευση της Ελληνικής κοινωνίας σε πρωταγωνιστή και καταλύτη των εξελίξεων.

Ο δρόμος του ξεσηκωμού πρέπει να έχει μόνο μια στόχευση. Να φτάσει μέχρι το τέλος.

Οποιαδήποτε ταλάντευση, ο απειροελάχιστος συμβιβασμός, ή όποια μικρή και μεγάλη ολιγωρία, δε θα σηματοδοτήσουν απλά μια επικίνδυνη πολιτική στασιμότητα.

Θα λειτουργήσουν ως χρυσή ευκαιρία για τους χορογράφους και τα τσιράκια τους, για ένα δραματικό και ανεξέλεγκτο πισωγύρισμα της πολιτικής και της κοινωνίας αιώνες πίσω. Θα δρομολογήσουν μια δραματική και ανεξέλεγκτη «βουτιά» της κοινωνίας στην ιστορία με όρους που θα την καταστήσουν θλιβερό κομπάρσο χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή, και θα την καταστήσουν ταπεινωμένο υποζύγιο στα εφιαλτικά σχέδια των ισχυρών του πλανήτη.

Σ αυτόν μεγάλο και όμορφο αγώνα για την τιμή και την αξιοπρέπειά μας, οφείλουμε να αναλάβουμε όλοι την ευθύνη που μας αναλογεί. Αυτή την ευθύνη, κανείς δεν έχει το δικαίωμα υποκρινόμενος να την μεταβιβάζει – δήθεν αφελώς – στον επόμενο.

Σ αυτόν τον μεγάλο και όμορφο αγώνα, η θέση όλων μας δεν είναι πίσω από τα πληκτρολόγια να καλούμε όλους τους άλλους να κάνουν κάτι, λες και αυτό δε μας αφορά.

Σ αυτόν τον μεγάλο αγώνα, η θέση όλων μας είναι στο πεζοδρόμιο. Εκεί που θα κριθεί η ζωή και οι εξελίξεις. Εκεί που κάποιοι συμπολίτες μας θα ματώσουν από τους μηχανισμούς του παρακράτους και την ανεξέλεγκτη δράση τους.

Σ αυτόν τον μεγάλο αγώνα, οι όμορφοι και οι σπουδαίοι, δεν έχουν μόνο το δικαίωμα να κρίνουν όλους τους υπόλοιπους για τις ελλείψεις ή και τα λάθη τους. Έχουν πρωτίστως την υποχρέωση να μην είναι απόντες και προστατευμένοι πίσω από την ασφάλεια του «ανώνυμου» ή του με ψευδώνυμο πληκτρολογούντος, αλλά να αποτελέσουν κομμάτι στο μεγάλο ρεύμα της αντίστασης και της ανατροπής.

Κι εσύ ανώνυμε ή επώνυμε αναγνώστη, πριν σχολιάσεις εύκολα και αβασάνιστα αυτές της γραμμές, αναλογίσου…

- Που θα είσαι αύριο όταν η κοινωνία θα σε χρειάζεται παρόντα στη δική της αναμέτρηση με το καθεστώς??? Στο δρόμο μαζί της ή γι ακόμη μια φορά καθισμένος στην καρέκλα σου να απεραντολογείς???

- Τι έκανες μέχρι σήμερα εκτός από ανέξοδη κριτική??? Συμμετείχες στους όποιους αγώνες ακόμη και με τα λάθη σου, ή διεκδίκησες για τον εαυτό σου το δικαίωμα να κρίνεις τα «λάθη» των άλλων προστατευμένος στην ανωνυμία σου και στην ασφάλεια του καναπέ σου???

-Αντιστάθηκες αποφασιστικά στον καιροσκοπισμό που συστηματικά επιχειρεί να καπηλεύεται συνθήματα προκειμένου να τα αφυδατώσει από το ουσιαστικό περιεχόμενό τους, και να αλώσει την ψυχή σου μέσα από αυτή του την προσπάθεια, ή επιστράτευσες την αξιοπρέπειά σου αρνούμενος να συνεχίσεις να υποβιβάζεσαι σε φερέφωνο και εκλογικό «κουκί» ανακυκλώνοντας με τη στάση σου σάπιους πολιτικούς, σάπιες πολιτικές, σάπια ιδανικά, σάπια οράματα και εν τέλει σάπια και παροπλισμένη πολιτικά κοινωνία???

Εσύ λοιπόν που επιμένεις στο «δικαίωμά» σου να κρίνεις τους πάντες, αρνούμενος να αποδεχτείς πως η πρώτιστη υποχρέωση σου είναι να τολμήσεις και ο ίδιος να κριθείς για ότι έκανες ή δεν έκανες, μάθε πως αν έχει μια φορά αξία το φασκέλωμα αυτών που βιάζουν την τύχη σου και τη ζωή σου, έχει πολλαπλάσια αξία το αυτοφασκέλωμα όλων εκείνων που με τη στάση τους, την ανοχή τους, ή ακόμη και την κουταμάρα τους, εκχώρησαν σε κάποιους άλλους το δικαίωμα να γίνονται μόνιμα βιαστές της ίδιας της αξιοπρέπειάς τους.