Από το "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" στο "νεοφιλελευθερισμός ή χρεοκοπία"

Της Ειρήνης ΚΟΣΜΑ

Μοιάζει να χωρίζουν αιώνες το ΠΑΣΟΚ από την περίοδο πριν από την εκλογική του νίκη, το φθινόπωρο του 2009 μέχρι σήμερα, που η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου γιορτάζει τα δεύτερα "γενέθλιά" της στην εξουσία.

Ένα από τα βασικά συνθήματα της προεκλογικής εκστρατείας του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο ο πρόεδρός του τότε επαναλάμβανε συχνά ήταν το περιβόητο "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα"... Χάρη και σε αυτό κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με διαφορά δέκα μονάδων από τη ΝΔ. Στην δεύτερη επέτειο της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ την ερχόμενη Τρίτη 4 Οκτωβρίου, το σύνθημα μοιάζει να έχει ξεχαστεί από την πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο επιβεβαιώνεται πανηγυρικά, μέσω της διάψευσής του. Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου κάνοντας πράξη το σύνθημα "Νεοφιλελευθερισμός ή χρεοκοπία" καταδικάζει την πλειοψηφία των πολιτών σε μία κοινωνική και εργασιακή  βαρβαρότητα πρωτοφανών διαστάσεων.

Παρότι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ο Γιώργος Παπανδρέου, σε αυτά τα δύο χρόνια, έχει υιοθετήσει νεοφιλελεύθερα μέτρα, τα οποία βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Η δε αιτιολόγηση της πρωτοφανούς πολιτικής κολοτούμπας που έχει διαπράξει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ συνοψίζεται είτε στο "νεοφιλελευθερισμός ή χρεοκοπία" είτε στο "δεχόμαστε πιέσεις από την τρόικα".

Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, από τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του έχει αναγάγει το ζήτημα του ελλείμματος και τους χρέους σε μείζον πολιτικό, καθιστώντας το βασικό άξονα για τη χάραξη της στρατηγικής του. Σε αυτό το πλαίσιο, επιβάλλει εξοντωτικά φοροεισπρακτικά μέτρα. Όχι για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εντάσσεται στο πλαίσιο μίας σοσιαλιστικής πολιτικής κατεύθυνσης, αλλά για την εξυπηρέτηση του χρέους. Παράλληλα, μειώνει τις δαπάνες για την δημόσια Υγεία και την Παιδεία, υποχρεώνοντας ολοένα περισσότερους να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα για την κάλυψη των αναγκών τους.

Η επέλαση ιδιωτών ακόμα και σε ευαίσθητους τομείς, όπως η ενέργεια ή ο έλεγχος των λιμανιών και των αεροδρομίων αποτελεί συμβολική νίκη με παγκόσμιο αντίκτυπο για το νεοφιλελεύθερο κορπορατικό κράτος,  όταν προωθείται από τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Η πλειοψηφία των φορολογούμενων που κυριολεκτικά ξεζουμίζονται, με κανέναν τρόπο δεν ανταμείβονται για τις θυσίες τους. Αντιθέτως, ο δημόσιος πλούσιος συρρικνώνεται προς όφελος μιας μειοψηφικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ που εκπροσωπείται από την κατ’ όνομα μόνο σοσιαλιστική κυβέρνηση.

Το χειρότερο είναι πως η λαίλαπα της βάρβαρης φόρο-επιδρομής που συρρικνώνει εισοδήματα, βαθαίνει την ύφεση, καταστρέφει μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αυξάνει την ανεργία είναι αδιέξοδη. Η πλειοψηφία των πολιτών καταδικάζονται στην φτώχεια, με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση ενός χρέους που αυξάνεται με ρυθμούς καταιγίδας. Στο 115% του ΑΕΠ το παρέλαβαν τον Οκτώβριο του 2009, στο 189% θα φτάσει το 2012.

Η προοπτική της χρεοκοπίας με τις οδυνηρές συνέπειές της, δύο χρόνια μετά την εκλογή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα για ολοένα περισσότερους πολίτες.

irini.kosma@emea.gr