Η 4η Δεκεμβρίου, οι Εκλογές και το "Ευτυχές 2012".

    Για τα πρόσφατα γεγονότα στις παρελάσεις και την πολιτειακή μας ηγεσία, δε θα σχολιάσω. Τα λέγαμε ήδη από πέρσι εδώ!   Σχετικά με το σημερινό μας θέμα, έχουμε ξαναγράψει για το μαθηματικό μοντέλο το οποίο χρησιμοποιούμε για την πρόβλεψη εκλογικών αποτελεσμάτων, ενώ πρόσφατα έχει εμπλουτιστεί και με τη δυνατότητα να προσεγγίζει χρονικά, τα πολιτικά συμβάντα ιδιαίτερης σημασίας. Χρησιμοποιούμε την ιδέα του πολιτικού χρόνου ως αλληλουχία και εναλλαγή διαδοχικών πολιτικών εξελίξεων,  που άλλοτε επιταχύνονται και άλλοτε όχι, μαζί με μια ποικιλία κοινωνικών παραμέτρων που αντλούνται από στατιστικά στοιχεία διαφόρων οργανισμών που δημοσιεύονται κατά καιρούς στο διαδίκτυο. ..

     Αυτά από τεχνικής πλευράς. Τι προβλέπει λοιπόν το μοντέλο μας σχετικά με τις επερχόμενες εξελίξεις;
     Εκλογές την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου. Ή κάπου εκεί πολύ κοντά.

    Τρεις βασικοί άξονες κατευθύνουν πλέον τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες και συναφώς προσδιορίζουν με μεγάλη ακρίβεια και τις εξελίξεις:

• Η εκμετάλλευση από την Κυβέρνηση του πολιτικού χρόνου που θα μεσολαβήσει μεταξύ της επίτευξης της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και της ορατής αποτυχίας διαχείρισής της μαζί με τις συνέπειες που θα επέλθουν τόσο από τις προβλέψεις  (επιτροπείας κλπ) όσο και από τις "εσκεμμένα τοποθετημένες μαύρες τρύπες" της συμφωνίας. Άλλο τέτοιο "παράθυρο" χρονικό δεν πρόκειται να υπάρξει στο ορατό μέλλον. Είναι σαφές ότι η Κυβέρνηση θα επιδιώξει την πολιτική και επικοινωνιακή κεφαλαιοποίηση της "ελάφρυνσης χρέους από τις πλάτες του λαού", που βεβαίως μόνο περί τέτοιας ελάφρυνσης δεν πρόκειται.
• Δια της ενεργού παρουσίας της ευρωπαϊκής επιτροπείας διαμορφώνεται ένα άκαμπτο πλαίσιο δράσης, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ως πολιτικό άλλοθι της επόμενης Κυβέρνησης, η οποία θα έχει τη δυνατότητα να το επικαλείται εμφανιζόμενη ως "αθώα του αίματος" αφού δεν θα έχει μετάσχει στην συνομολόγηση της συμφωνίας  που επέβαλλε την επιτροπεία αφενός και αφετέρου θα "νομιμοποιείται" να καμώνεται την αδύναμη να αντιδράσει αλλά γενναίως να αντιδρά φραστικά - και μόνο βεβαίως-  στα όποια νέα μέτρα.
• Είναι αναγκαία η εκτόνωση της μη ελεγχόμενης - πολιτικά ή κομματικά - κοινωνικής αντίδρασης σε μια χρονική περίοδο που θα δρομολογηθούν παρασκηνιακά ουσιώδους σημασίας προϋποθέσεις στο οικονομικό πεδίο για τις μετέπειτα εξελίξεις. Η εκλογική διαδικασία μπορεί να λειτουργήσει ως διαδικασία αποπροσανατολισμού και συγκράτησης της λαϊκής δυσαρέσκειας. Εδώ είναι αναγκαίο να υπογραμμίσουμε ότι τα πρόσφατα επεισόδια καταδεικνύουν ότι ναι μεν συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις ανέχονται ακραίες μορφές αντίδρασης, αυτές όμως οι μορφές υιοθετούνται δε ως πράξη και από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που δεν μετέχουν στην εκλογική δύναμη αυτών των παρατάξεων. Ελλείψει ενός ώριμου πολιτικού συστήματος που να είναι σε θέση να διαχειριστεί την κοινωνική δυσανεξία, η κοινωνία "διδάσκεται" και εμπεδώνει μεθόδους αντίδρασης από όποιον "βρεθεί" να της παράσχει τέτοιες διεξόδους.

     Επίσης, στο ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο πρέπει να επισημάνουμε πως η παρούσα Κυβέρνηση διαχειρίστηκε ένα εξαιρετικά πυκνό πολιτικό χρόνο. Μέσα σε δύο μόλις χρόνια υπέγραψε τουλάχιστον - γιατί έχουμε και τις επί μέρους - τρεις μείζονος σημασίας διεθνείς συμφωνίες (Μνημόνιο, 21η Ιουλίου και 26η Οκτωβρίου), αναθεωρώντας ανά τρίμηνο την οικονομική της πολιτική και κρινόμενη για τις πράξεις ή τις παραλείψεις της εξαιρετικά αυστηρά στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, οδηγώντας τη σε πρωτοφανή ρυθμό  έμπρακτης πολιτικής φθοράς, αφού σε κάθε ψηφοφορία έχανε έναν με δύο βουλευτές. Αυτό δεν το αναφέρουμε για να απαλλάξουμε την Κυβέρνηση εκ των βαρέων ευθυνών της. Κάθε άλλο. Έχει όμως σημασία να παρατηρήσουμε το γεγονός της τόσο έντονης πίεσης, ως μοναδικό ίσως στην πρόσφατη ή και στην πιο παλιά μας Ιστορία.
    Ίσως ποτέ άλλοτε Ελληνική Κυβέρνηση - και μαζί της και η χώρα - δεν σύρθηκε σε τόσο ταχείες συνομολογήσεις διεθνών συμφωνιών (τρεις μέσα σε μόλις δύο χρόνια!), σε τόσο πυκνές αναθεωρήσεις της οικονομικής της πολιτικής, ωσάν να επρόκειτο όχι για Κράτος αλλά για επιχείρηση και μάλιστα μικρομεσαία. Βεβαίως τα σφάλματα της Κυβέρνησης είναι πολλά και μερικά εξ' αυτών σημαντικά. Αλλά σε ποια επιχείρηση αλλάζουν άρδην ανά τρίμηνο οι πολιτικές, οι προβλέψεις, οι στόχοι, χωρίς να παρέχεται ένας αναγκαίος χρόνος ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα; Επιπλέον, σε ποια επιχείρηση - και θυμηθείτε αναφερόμαστε σε Κράτος!- μέσα σε δύο μόλις χρόνια θα προχωρούσαμε από δανειακή σύμβαση σε αναδιάρθρωση 21% κι από εκεί σε "κούρεμα" 50%; Όλα αυτά αποτελούν οικονομικά συμβάντα κι επιλογές μείζονος σπουδαιότητας και δεν υιοθετούνται άκριτα και χωρίς ενδελεχή σπουδή από κανέναν νουνεχή επιχειρηματία, τραπεζίτη ή ειδικό, αλλά και όταν υιοθετούνται "μετά φόβου Θεού" αφήνουμε και τον κατάλληλο χρόνο να παρέλθει. ώστε να "λειτουργήσουν" οι επιλογές μας. Στην περίπτωσή της χώρας μας τίποτα από αυτά δεν έγινε ή δεν φάνηκε να γίνεται.
    Αυτή η διαπίστωση μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ναι μεν πρόκειται για μια ανίκανη Κυβέρνηση, αλλά μας υποψιάζει εντόνως και για τις στοχεύσεις εκείνων που μας σύρουν σε αυτές τις επιλογές. Η ανικανότητα της Κυβέρνησης, η κοινωνική δυσαρέσκεια, οι πασίγνωστες αδυναμίες της Ελληνικής Οικονομίας, της Δημόσιας Διοίκησης και των άλλων δομών της χώρας δεν επαρκούν  ως αίτια ώστε να εξηγήσουν τον λόγο που επιλέχθηκε αυτή η παράδοξη πορεία για την Ελλάδα η οποία και επιταχύνεται. Αυτές οι αδυναμίες μόνο ως προφάσεις θα μπορούσαν να εκληφθούν. Ωστόσο, μας παρέχουν ενδείξεις προς επιβεβαίωση των δυσμενών σεναρίων που έχουμε εγκαίρως περιγράψει και εδώ.
    Μάλλον δικαιωνόμαστε ως προς την επιτάχυνση των εξελίξεων, την οποία και αναμέναμε, ενώ στην περίπτωση που το βασικό σενάριο των εκλογών υλοποιηθεί, τότε ο κ. Παπανδρέου "απελευθερώνεται" από τα ελληνικά πολιτικά πράγματα ώστε να διαδραματίσει τον πολιτικό ρόλο που θεωρούμε ότι του επιφυλάσσεται στη Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή σχετικά και με την εμπλοκή του Τουρκο-Ισραηλινού άξονα, τη διαπραγματευτική ατζέντα του οποίου θα χειριστεί ο νυν Πρωθυπουργός ίσως και μετά από κάποιο "θερμό επεισόδιο" μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, το οποίο δε θα μας εξέπληττε αν συνέπιπτε χρονικά και με τις δικές μας εξελίξεις.
    Υπό αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων, οι εικαζόμενες κατ' εμάς εκλογές θα προκύψουν ως αποτέλεσμα και εξωγενών πιέσεων ή παραγόντων που αναμένουμε να ενσκήψουν, εκτός από τις εσωτερικές ανάγκες που θα υπηρετήσουν και τις περιγράψαμε παραπάνω.
    Επομένως, η νέα χρονιά, το "ευτυχές 2012" αναμένεται να μας συναρπάσει ακόμη περισσότερο κι από τα μετα-Μνημονιακά χρόνια!  
http://tyxaios.blogspot.com/