Το «Όχι» του 2011.Γράφει ο Νίκος Χριστοδουλόπουλος

Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, (δυστυχώς και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας), δέχθηκε ανήμερα της Εθνικής Επετείου, ένα ηχηρό «χαστούκι» από αγανακτισμένους Έλληνες πολίτες, απ’ άκρου εις άκρο της χώρας και όχι από μια ομάδα ανθρώπων, όπως θέλουν να παρουσιάζουν τα γεγονότα τα φερέφωνα.
Μπορεί να τα ξεκίνησε μια ομάδα ανθρώπων που μπορεί και να ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, αλλά μαζί της συντάχθηκε αυθόρμητα και όλος ο λαός που τα επιδοκίμασε και συμμετείχε στις διαμαρτυρίες κατά των πολιτικών.
Διότι αν ήταν μια μικρή ομάδα, ευκολότατα θα μπορούσε να απομονωθεί από τους ίδιους τους πολίτες που πήγαν να παρακολουθήσουν είτε τη στρατιωτικές παρελάσεις είτε αυτές της μαθητιώσας νεολαίας... Αλλά και αυτό ακόμη το φαινόμενο, όπου έγιναν παρελάσεις, οι παρελαύνοντες να στρέφουν την κεφαλή τους στην αντίθετη από την εξέδρα των επισήμων κατεύθυνση ή να φορούν μαύρα περιβραχιόνια ή να κουνούν μαύρα μαντήλια ή να έχουν οι μουσικοί μαύρες κορδέλες στα όργανά τους (τα μουσικά εννοώ) δεν είναι μαζική διαμαρτυρία;

Τα περί μικρής ομάδος ή για 300 ακραίους και εξτρεμιστές που μίλησε ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ (αλήθεια τόσους μέτρησε;), την στιγμή μάλιστα που οι αδιάψευστες εικόνες έδειχναν την πραγματικότητα, μάλλον είναι για την εμπέδωση της αυτοπεποίθησης στους ίδιους τους πολιτικούς που υπηρετούν το σύστημα και που διαπιστώνουν ότι το «πολιτικό πουλόβερ» άρχισε σιγά-σιγά να ξηλώνεται από τον ίδιο το λαό, που πλέον δεν εμπιστεύεται κανέναν και πανθομολογεί ότι όλοι το ίδιο είναι.

Δεν βλέπει χρώματα και κόμματα, αλλά τους σύγχρονους πολιτικούς στο σύνολό τους, που ανέχονται την ατιμωρησία συναδέλφων τους που έβαλαν βαθειά το χέρι στο μέλι και παρανόμησαν και δεν έχει πληρώσει κανείς και για τίποτα. Μόνο όταν είναι εκτός πολιτικής σκηνής, ανοίγουν το στόμα τους και ομολογούν αλήθειες, όπως πρόσφατα οι κύριοι Βερελής, Κουλούρης, Κατσανέβας και πρώην συνεργάτες του ΠΑΣΟΚ συνταγματολόγοι και μη καθηγητάδες, που τώρα που εθίγησαν και τα δικά τους θυλάκια των περισκελίδων, τα βρίσκουν όλα αντισυνταγματικά και παράνομα, (όχι ότι δεν είναι πολλά από αυτά που ψηφίζουν), ενώ όταν νομοθετούσαν αυτοί ήταν όλα νόμιμα και δεν έβλεπαν τι γίνεται γύρω τους.

Δεν ήταν λοιπόν μια μικρή ομάδα, αλλά μέγα πλήθος και με μέγα πάθος, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, που θέλησε να διαμαρτυρηθεί για την εφαρμοζόμενη από την παρούσα κυβέρνηση πολιτική, ιδιαίτερα την οικονομική, που οδήγησε τη χώρα στην αγκαλιά της ΤΡΟΪΚΑΣ και του ΔΝΤ, καθώς και στο «κούρεμα» γενικά των εισοδημάτων του και μάλιστα χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Και γι αυτό υπάρχουν ευθύνες, όχι μόνο πολιτικές αλλά και ποινικές και θα πρέπει κάποτε να αποδοθούν.

Όπως θα πρέπει να αποδοθούν και οι ανάλογες ποινικές ευθύνες σε όλους εκείνους που με πλαστά στοιχεία κατόρθωσαν να εξαπατήσουν τους ηγέτες της ΕΕ για να μπει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, και μάλιστα χωρίς να ρωτήσουν τον ελληνικό λαό, και να έρχονται σήμερα οι ηγέτες της ΕΕ και να κατηγορούν τους Έλληνες ως πλαστογράφους, απατεώνες και λοιπούς μη κοσμητικούς χαρακτηρισμούς για ένα περήφανο λαό.

Κάποτε πρέπει να βρεθεί κάποιος για να «καθίσει στο σκαμνί» τους κύριους υπεύθυνους, διότι μερικοί απ’ αυτούς έχουν και το θράσος να βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα και να δίνουν συμβουλές ή να εισηγούνται μέτρα, που όταν αυτοί ήταν στις πρωθυπουργικές ή υπουργικές θέσεις δεν έκαναν τίποτα για να μην οδηγηθούμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.