Μιχαήλ Μπακούνιν για τους Εβραίους και τα Έθνη

Σίγουρα πολλοί έχουμε ακούσει για τον Μπακούνιν. Άλλοι λίγο και άλλοι πολύ. Αυτό που ίσως δεν ξέρουν όμως οι περισσότεροι (όχι πως είναι κάτι άγνωστο ή καμιά σπουδαία ανακάλυψη που κάναμε) είναι οι απόψεις του Μπακούνιν για δύο θέματα για τα οποία ο σημερινός αναρχικός χώρος δεν δίνει σημασία, και αυτό αν θέλετε καταδεικνύει και την υποκρισία του όλου πράγματος. Αυτά είναι ο Διεθνής Εβραϊσμός και τα Έθνη.

Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του "Θεός και Κράτος" όπου βλέπουμε τον αντιεβραισμό του. Οι επιρροές του πάνω και σε αυτό το ζήτημα προέρχονταν κυρίως από τον Προυντόν (Πατέρα του αναρχισμού).

Αποσπάσματα:

"Ο Ιεχωβάς, ο μοναδικός Θεός τους, ο Θεός του Μωυση και των προφητών, ήταν ακόμα Θεός αποκλειστικά εθνικός, που χρησιμοποιούσε για την ανταμοιβή και τιμωρία των πιστών του, του εκλεκτού λαού του, επιχειρήματα υλικά, συχνά ηλίθια και πάντοτε θηριώδη".

" Όμως οι Ιουδαίοι, παρά το στενό εθνικό πνεύμα που τους διακρίνει ακόμα και σήμερα, είχαν τότε γίνει εκ των πραγμάτων, πολύ πριν τη γένεση του Χριστού, ο πιο κοσμοπολίτικος λαός του κόσμου. Εν μέρει συρόμενοι σαν αιχμάλωτοι, αλλά ακόμη περισσότερο ωθούμενοι από το πάθος του χρήματος που τους χαρακτηρίζει, είχαν διασπαρεί σ'όλες τις χώρες φέρνοντας παντού τη λατρεία του Ιεχωβά, στον οποίο παρέμεναν ακλόνητα πιστοί μολονότι φαινόταν διαρκώς να τους εγκαταλείπει."

"Για να περάσει κάποιος από την μια θρησκεία στην άλλη- εκτός κι αν το κάνει από υπολογισμό, όπως οι Εβραίοι της Ρωσσίας και της Πολωνίας που βαφτίζονται 3 ή και 4 φορές για να πάρουν τα ανάλογα επιδόματα- για μιαν αληθινή αλλαγή θρησκεύματος χρειάζεται λίγο πίστη."

Αργότερα όμως και μετά την κόντρα του με τον Μαρξ για την υποψηφιότητα της ηγεσίας της Πρώτης Διεθνούς και την τελική αποβολή του από αυτήν, όπως επίσης και μετά από σχόλια του Μαρξ αποκαλώντας τους οπαδούς του Μπακούνιν "Κοζάκους", αλλά και αναφερόμενος στη "Ρωσική πονηριά" του αντιπάλου του, ο Μπακούνιν γινόταν πιο εχθρικός (όπως φαίνεται και από τα γραφόμενά του) με τους Εβραίους.

Σύμφωνα με τον Ναθαναήλ Weyl: " Ο Μαρξ κέρδισε τη μάχη για τον έλεγχο της διεθνούς, πρώτιστα γιατί είχε πλούσιους φίλους που πλήρωσαν τα έξοδα μεταφοράς των εκπροσώπων που χρειαζόταν για να του δώσουν την πλειοψηφία. Ο Μπακούνιν στερήθηκε τέτοιες διασυνδέσεις."

Αποσπάσματα από την "Πολεμική κατά των Εβραίων"(1872):

"Ο Μαρξ είναι Εβραίος και είναι περικυκλωμένος από ένα πλήθος μικροπρεπών, περισσότερο ή λιγότερο νοημόνων, ραδιούργων, ευκίνητων, κερδοσκόπων Εβραίων, την ώρα που οι Εβραίοι βρίσκονται παντού, σαν εμπορικοί και τραπεζικοί παράγοντες, συγγραφείς, πολιτικοί, ανταποκριτές εφημερίδων όλων των αποχρώσεων. Εν συντομία (οι Εβραίοι είναι) λογοτεχνικοί μεσάζοντες, την ίδια ώρα που είναι οικονομικοί μεσάζοντες, με το ένα πόδι στην τράπεζα και το άλλο στο σοσιαλιστικό κίνημα και με τα οπίσθια τους καθισμένα στον Γερμανικό Τύπο. Αυτοί έχουν γραπώσει τον έλεγχο όλων των εφημερίδων, και μπορείτε να φανταστείτε τι εμετικά έντυπα είναι το αποτέλεσμα τους.

Τώρα, αυτός όλος ο Εβραϊκός κόσμος, ο οποίος συγκροτεί μια σέκτα εκμετάλλευσης, ένα λαό από βδέλλες, ένα αδηφάγο παράσιτο, στην οποία είναι στενά και βαθιά συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον, χωρίς να λογαριάζουν όχι μόνο συνοριακές, αλλά επίσης ούτε και πολιτικές διαφορές- αυτός ο Εβραϊκός κόσμος είναι στις ημέρες μας, κατά μεγάλο μέρος, στη διάθεση του Μαρξ ή του Ρότσιλντ. Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μια ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο σεβασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο. Τι κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό Εβραϊκό Έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στο μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξη του."

Από το "Κράτος και Αναρχία" (1873):

"Ως προς την καταγωγή του ο Κύριος Μαρξ. Είναι ένας Εβραίος. Συνενώνει μέσα του, θα μπορούσε να πει, όλα τα χαρακτηριστικά και τα μειονεκτήματα αυτής της ταλαντούχας φυλής. Νευρικός, όπως λένε, σε σημείο δειλίας, είναι εξαιρετικά φιλόδοξος και ματαιόδοξος, εριστικός, μισαλλόδοξος και απολυταρχικός όπως και ο Ιεχωβάς, ο Κύριος Θεός των προγόνων του, ο οποίος είναι, όπως ο ίδιος ο Μαρξ, εκδικητικός σε σημείο παραφροσύνης. Δεν υπάρχει ψεύδος ή συκοφαντία της οποίας δεν είναι ικανός να επινοήσει εναντίον οποιουδήποτε είχε την ατυχία να του διεγείρει την ζηλοφθονία του, ή το μίσος του."

Όσον αφορά την άποψη του Μπακούνιν για τα Έθνη θα παραθέσω ένα απόσπασμα πάλι από το "Θεός και Κράτος". Αν και σίγουρα ο Μπακούνιν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σε καμία των περιπτώσεων Εθνικιστής, αναγνώριζε την υπόσταση Εθνικοτήτων!

Απόσπασμα :

" Η καθολική εμπειρία, η μοναδική απαρχή και πηγή όλων των γνώσεων μας, μας δείχνει ότι κάθε νοημοσύνη είναι πάντοτε συνυφασμένη μ'ένα συγκεκριμένο ζωικό σώμα και ότι η ένταση, η ισχύς αυτής της ζωτικής λειτουργίας εξαρτάτε από την σχετική τελειότητα του οργανισμού. Το συμπέρασμα της καθολικής εμπειρίας δεν έχει εφαρμογή μόνο στα ζωικά ήδη. Το διαπιστώνουμε και στους ανθρώπους, που η πνευματική και ηθική τους δύναμη ολοφάνερα εξαρτάτε από τη μεγαλύτερη ή μικρότερη τελειότητα του οργανισμού τους σαν ράτσα, έθνος, τάξη και άτομα.*

Σημείωση Μπακούνιν:

* Οι ιδεαλιστές, όλοι όσοι πιστεύουν στο άυλο και στην αθανασία της ψυχής, πρέπει να έρχονται σε τρομερή αμηχανία εξαιτίας της διαφοράς που υπάρχει ανάμεσα στην νοημοσύνη των φυλών, των λαών και των ατόμων. Εκτός κι'αν υποτεθεί ότι τα διάφορα τμήματα της θεϊκής ουσίας μοιράστηκαν άνισα, πως είναι δυνατόν να εξηγηθεί αυτή η διαφορά; - δυστυχώς υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ολότελα ηλιθίων ανθρώπων, βλακών μέχρι κτηνωδίας..."

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι το εξής: Ήταν ο Μπακούνιν ένας κακός Φασίστας και ΝΑΖΙ ή μήπως κάποιοι εθελοτυφλούν και ταυτόχρονα έχουν γίνει πιόνια της Παγκοσμιοποίησης;

Και για να προλάβω μερικούς. Όχι, δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα από εκείνη την εποχή! Πάλι οι ίδιες οικογένειες είναι μέσα στο παιχνίδι (βλ. Ρότσιλντ, Ροκφέλερ που μέχρι σήμερα εκπροσωπούν και επίσημα τους Μπίλντερμπεργκ, αφού εκπρόσωπος και των δύο παραβρίσκεται υποχρεωτικά σε κάθε συνεδρίαση).

Σέρφις