ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. Γράφει ο "ΙΑΣΩΝ"

Όσο κι αν προκαλεί ενίοτε ο λόγος  του Παγκάλου αλλά κι η επιπόλαια συμπεριφορά του σε σοβαρότατες περιπτώσεις κατά το παρελθόν που δεν του συγχωρούνται ( ΙΜΙΑ, Οτσαλαν, δηλώσεις για τις ένοπλες δυνάμεις) Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την τολμηρή, πικρή, αδυσώπητη αλήθεια που έχει το θάρρος εκστόμιση.Μεταφέρουμε μερικές από τις δηλώσεις του στον ΑΘΗΝΑ 984, της 23/9/2011.

Χρεοκοπία.
«Είχα πει, ότι δεν θα περιέλθουμε σε κατάσταση Αργεντινής, εάν αγωνιστούμε όλοι προς την κατεύθυνση που δείχνει η κυβερνητική πολιτική. Αυτό ήταν η πεποίθησή μου και αυτό εξέφρασα. Τώρα, τι είναι η κατάσταση τύπου Αργεντινής; Είναι η χρεοκοπία της χώρας. Ξέρετε, μου κάνει κατάπληξη ότι διάφοροι, με μεγάλη ελαφρότητα και -θα έλεγα- με εγκληματική ελαφρότητα, αποδέχονται το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας και λένε, "και δεν βαριέσαι και τι θα γίνει, ποιοι θα χρεοκοπήσουν; Θα χρεοκοπήσουν αυτοί που έχουν". Μα, δεν είναι λύση αυτό. Θα χρεοκοπήσει το δημόσιο. Και το δημόσιο όταν θα χρεοκοπήσει, σημαίνει ότι δεν θα έχει ταμειακά διαθέσιμα. Σημαίνει ότι δεν θα μπορεί να πληρώσει συντάξεις, μισθούς και δεν θα μπορεί να πληρώσει κοινωνικά βοηθήματα. Δεν θα λειτουργεί η Υγεία, δεν θα λειτουργεί η Παιδεία. Αυτά τα θέματα, όσο και να έχουν γίνει περικοπές στις συντάξεις, όσο και να έχουν γίνει δυσβάσταχτες περικοπές στους μισθούς, όσο και να είναι βαριά η φορολόγηση που επιβάλλουν τα ενδιάμεσα σχέδια και όλη η προσπάθεια που κάνουμε, πιστεύω ότι κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να θεωρεί την προσπάθεια να εξυγιάνουμε την οικονομία -μέσα στα πλαίσια μιας παρέμβασης συνομολογημένης και συμφωνημένης με τους εταίρους μας και με τη βοήθειά τους, με το δανεισμό που μας παρέχουν-, ότι είναι προτιμότερη από το χάος. 

Η χρεοκοπία είναι χάος. Δεν μπορώ να καταλάβω, πώς μερικοί μπορεί να είναι οπαδοί του χάους και να το λαμβάνουν τόσο επιπόλαια, ως ενδεχόμενη απόληξη των προσπαθειών τους. Εκτός αν θέλουν άλλο πράγμα, εκτός αν θέλουν άλλο κοινωνικό και οικονομικό καθεστώς, που αυτό είναι ενδεχόμενο για μερικούς. Σου λέει, "θα γίνει χάος, θα γίνει επανάσταση και θα έρθω εγώ, με το 5% που παίρνω στις κάλπες και δεν έχω καμία ελπίδα να δω ποτέ εξουσία, θα έρθω στα πράγματα και θα κάνουμε αυτό που νομίζω". Γιατί υπάρχουν νοσταλγοί του αυταρχισμού στη χώρα μας και εκδηλώνουν τα φρονήματά τους με διάφορους τρόπους, γιατί είναι ελεύθεροι να το πράττουν».

«Απευθύνομαι σε συγκεκριμένα κόμματα της Βουλής, που είναι κομμουνιστικής έμπνευσης και είναι κόμματα που, αυτή τη στιγμή, δεν καταφέρνουν να πείσουν το εκλογικό Σώμα...».

Δημοσιος τομευς..

Υπάρχει το μέγεθος του δημοσίου τομέα, ως ποσοστό, επί του συνόλου του πληθυσμού στη μέση χώρα της Ευρώπης. Θα δείτε ότι η Ελλάδα, στους περισσότερους τομείς της δημόσιας δραστηριότητας, ξεπερνάει κατά πολύ αυτό το μέγεθος (σ. σ. του δημοσίου τομέα). Στους περισσότερους είμαστε πρώτοι, δηλαδή έχουμε περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους από όσους έχουν όλες οι άλλες χώρες. Και σας ρωτάω: είναι πράγματι το επίπεδο των υπηρεσιών και η ποιότητα που παρέχεται στον Έλληνα πολίτη τέτοια, που να δικαιολογεί τόσο μεγάλο δημόσιο τομέα; Όχι, φαντάζομαι, θα απαντούσαμε όλοι. Άρα, το μέγεθος του δημοσίου τομέα δεν σημαίνει και καλό κράτος, ισχυρό κράτος, σημαίνει απλώς πελατειακή σχέση, πελατειακό σύστημα...
Είπα ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε". Δεν εννοούσα ότι κλέψαμε ή ότι έχουμε ένα μεγάλο τραπέζι με φαγητά. Εννοούσα, ότι με τη μέθοδο του διορισμού στο δημόσιο τομέα, όλοι μαζί εξογκώσαμε το δημόσιο τομέα, πολίτες και oι υπεύθυνοι με μεγαλύτερη πολύ ευθύνη βέβαια, και δημιουργήσαμε την κατάσταση αυτή. Πρέπει να δείτε, όμως, ότι όταν ακούστηκαν φωνές, οι οποίες υποστήριζαν την εξυγίανση του κράτους, οι φωνές αυτές καταδικάστηκαν από το λαό...
Προσπαθούμε να επιτύχουμε τη συναίνεση και τη συμπαράσταση όλου του λαού και των πολιτικών δυνάμεων και νομίζω ότι έχουμε δίκιο...
Θεωρώ ότι η Ελλάδα θα γίνει ευνομούμενη ευρωπαϊκή χώρα, σύγχρονου τύπου, όταν ο καθένας θα πληρώνει τους φόρους που του αναλογούν».

Απεργιες Μετωπα

Να σας πω, τι θα γίνει τη Δευτέρα; Τη Δευτέρα, οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς θα απεργήσουν. Απεργούν μαζί τους και οι ιδιοκτήτες ΤΑΞΙ, οι οποίοι συναντήθηκαν -λέει- με τους ηγέτες των συνδικάτων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και σύμπτηξαν μέτωπο.


Τι είδους μέτωπο είναι αυτό; Δηλαδή, κατά ποία λογική, οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου έχει συμμετοχή το Δημόσιο, έχουν συμφέρον να δοθούν αποζημιώσεις ή να κατοχυρωθεί το μονοπώλιο των οδηγών ΤΑΞΙ στον επαγγελματικό τους τομέα; Τι είδους σχέση είναι αυτή; Δεν υπάρχει πουθενά, ούτε στην πιο κολασμένη φαντασία, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι εξ αντικειμένου σε ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς, όπως είναι τα ΤΑΞΙ, είναι αδύνατον να υπάρξει οποιαδήποτε σύμπραξη ή επαφή μεταξύ τους. Άρα, εδώ έχουμε μια καθαρά πολιτική συμμαχία, με σκοπό να γίνει μπάχαλο και να αποτύχει πάση θυσία η κυβέρνηση».

Για το κλεισμο των Ξενοδοχειων .

«Εντός των ημερών, κλείνουν έντεκα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας. Κλείνουν έντεκα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας, όχι γιατί έπεσαν έξω στην καθημερινού τύπου διαχείριση. Ίσα - ίσα, φέτος, ήταν αυξημένος ο Τουρισμός και ακόμα και στην Αθήνα, που δεν υπήρξε αύξηση, υπήρξε μικρότερη πτώση, από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Κλείνουν τα ξενοδοχεία της Αθήνας, ανάμεσα στα οποία είναι και το King George, διότι οι εκλεκτοί νέοι του κ. Τσίπρα και των άλλων κομμάτων της άκρας Αριστεράς, τα κατέστρεψαν. Τα κατέστρεψαν. Κράτησε δύο μήνες η αναρχία στην πλατεία Συντάγματος. Έφυγαν πελάτες, ακυρώθηκαν πακέτα μέσα στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, αλλά και τα κατέστρεψαν, κυριολεκτικά. Έσπασαν τις προσόψεις, έσπασαν τις πόρτες - αυτό έκαναν. Δεν άκουσα καμία αποδοκιμασία από τον κ. Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας, τους καλεί σε περαιτέρω εξεγέρσεις».

Για τα Μέτρα

 «Θα πρέπει να ληφθούν όσα μέτρα χρειάζεται να ληφθούν, για να επιτύχουμε αυτό που σας είπα πριν, το κράτος να δαπανά λιγότερα από όσα εισπράττει. Αυτό το θεωρώ τόσο αυτονόητο, που δεν δέχομαι και καμία συζήτηση. Θεωρώ, δηλαδή, όποιος κάνει συζήτηση επ' αυτού, είναι δύο πράγματα: ή εχθρός του πολιτεύματος -δηλαδή, θέλει να ανατρέψει το ισχύον οικονομικό και πολιτικό σύστημα και την αστική Δημοκρατία, όπως τη λένε οι επαναστάτες-, ή δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται...», πρόσθεσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Και συνέχισε: «Έχουμε μια Βουλή, εις την οποία ο ένας λέει, "θα φύγετε νύχτα, γιατί θα σας κυνηγούν τα ειδικά δικαστήρια", ο άλλος λέει "στο Γουδί", ο τρίτος λέει "γομάρια", η άλλη παίρνει φρατζόλες και γάλατα και τα δείχνει από το βήμα της Βουλής. Και μόνο αυτή η κατάντια της Βουλής, είναι χαρακτηριστική της κατάντιας του πολιτικού διαλόγου στη χώρα. Επί δύο μήνες, δεν μπορούσα να περάσω από την πλατεία Συντάγματος, γιατί είναι γεμάτη από μερικούς, όχι πλειοψηφία, δεν ήταν οι άνθρωποι αυτοί, ήταν όμως 20.000 - 30.000 άνθρωποι, τους οποίους ο Τύπος πολύ συχνά εκθείαζε και ηρωοποιούσε».

Συναίνεσι –συγκυβερνήσι-Εκλογές

Ή, εάν θέλετε, μια κυβέρνηση, η οποία θα προκύπτει από τη στήριξη των δύο κομμάτων. Δεν λέω, αν θα είναι τα ίδια πρόσωπα. Πώς θα ρυθμιστούν οι σχέσεις, οι συσχετισμοί δυνάμεων. Δεν με αφορά αυτή η ιστορία. Δεν είμαι ο αρχηγός της παράταξής μου και προφανώς θα εκφράζουν την άποψή τους και τα εκλεγμένα όργανα του κόμματος, το προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος του ΠαΣοΚ κ.λπ. και τα αντίστοιχα όργανα της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά, εάν αυτό είχε επιτευχθεί, θα μπορούσε ίσως να διευκολύνει την περαιτέρω πορεία. Αλλά, εκλογές, για να έρθει κάποιος άλλος και μάλιστα -θα μου επιτρέψετε να επαναλάβω αυτή την πεποίθησή μου- για τον οποίο τίποτα δεν γνωρίζουμε, πέρα από γενικότητες, και να πει ότι "εγώ θα σας κάνω άλλα ή καλύτερα" και με τη βάση αυτή να ψηφίσουμε, με αποκλειστικό κίνητρο τη δυσαρέσκεια και την πίεση που υπάρχει αυτή τη στιγμή πάνω στην κοινή γνώμη, όχι, δεν επιθυμώ και θα προτιμούσα να εξαντληθεί η τετραετία αυτή. Και θα μου επιτρέψετε να σας πω, ότι θεωρώ τελείως αίολη και επικίνδυνη την άποψη που κατά κόρον εκφράζει -ας πούμε- η κομμουνιστική Αριστερά, ότι έχουμε χάσει τη νομιμοποίησή μας, επειδή -λέει- άλλα είχαμε ως πρόγραμμα και άλλα εφαρμόζουμε. Θα σας πω, ότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να γίνει δεκτό ως επιχείρημα, γιατί λόγοι για να εφαρμόσεις άλλα από αυτά που προβλέπεις, υπάρχουν πάρα πολλοί. Και, εν πάση περιπτώσει, ακόμα και εάν πρόκειται για απλή ασυνέπεια, μα και αυτή η ασυνέπεια θα κριθεί από το λαό, όταν έρθει η ώρα. Όπως, επίσης και το ενδεχόμενο να είσαι συνεπής, πρέπει να κρίνεται από το λαό, όταν ψηφίζει».