Φυλετικός Κοινωνισμός μια οργανική συνωνυμία

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να μπει ένα λιθαράκι στα θεμέλια του ‘δικού μας’ σοσιαλισμού, ή αλλιώς κοινωνισμού, όπως είναι ο όρος στη γλώσσα μας. Η ιδεολογική θεμελίωση επί της αρχής (δηλαδή ως κοσμοθεωρίας και όχι ως ένα πακέτο οικονομικών μέτρων) του δικού μας κοινωνισμού είναι κατά τη γνώμη ακόμα ένα ζητούμενο παρά το πλούσιο ιδεολογικό μας παρελθόν από τoυς αδερφούς Strasser, το José Antonio, τον Ernst Rohm,

τον Michael Kühnen και άλλους. Νoμίζω οτι πρέπει να τονιστεί αφού αποδειχθεί με λογικά επιχειρήματα ότι ο εθνικισμός ή ο φυλετισμός (για μας έθνος = φυλή) είναι γεννήτορας του κοινωνισμού αλλά και το αντίστροφο. Αυτή η συνεπαγωγή και αντιστρόφως του εθνικισμού με τον κοινωνισμό αποτελεί τη μόνη ουσιαστικά εκ διαμέτρου αντίθετη ιδεολογία του διεθνιστικού καπιταλισμού που πάλι αποτελεί την αντίπαλη ταυτολογία αφού ‘εθνικός’ καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει αλλά ούτε και διεθνιστικός σοσιαλισμός αντίθετα με τις αντιφυσικές φαντασιώσεις της αριστεράς.

Λαμβάνοντας υπόψη κυρίως βιολογικά και ιστορικά αλλά και οικονομικά δεδομένα πρέπει να προχωρήσουμε μέσα από την ειλικρινή διαλεκτική και οχι την ερειστική να χτίζουμε τον Ελληνικό κοινωνισμό έστω και σαν έννοια αρχικά. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη μεγάλη συμμετοχή συναγωνιστών σε αυτό το διάλογο οι οποίοι προβληματίζονται έντονα σε αυτό το πεδίο, με την ελπίδα ότι στο τέλος όλοι να έχουμε μετατοπιστεί από τις αρχικές μας απόψεις κλείνοντας προς το νέο δημιούργημα. Νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε την αξία του οικονομικοκοινωνικού συστήματος για το μέλλον της φυλής. Αν εκεί δεν είμαστε ιδεολογικά εύρωστοι, συμπαγείς και ετοιμόλογοι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αρθρώσουμε αξιοπρεπή οικονομικό λόγο. Επίσης πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν είμαστε μια ‘μέση λύση’ μεταξύ κομμουνισμού και καπιταλισμού ούτε καν ο τρίτος δρόμος αλλά Ο ΜΟΝΟΣ δρόμος για την επιβίωση, το πολλαπλασιασμό και την ανέλιξη της φυλής. Δεν είμαστε απλά υβρίδια αλλά νέο είδος απόρροια της βιολογικής επιλογής!

Καταρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι το γεγονός οτι ο εθνοκοινωνισμός δεν είναι μια κατά βάση οικονομική θεωρία δεν τον καθιστά λιγότερο ικανό να χειριστεί οικονομικά θέματα αντίθετα τον καθιστά την πλέον ιδανική θεωρία αφού τοποθετεί την οικονομία ως επιφαινόμενο της ανθρώπινης (βιολογικής) δραστηριότητας. Το ότι δε βάζουμε το κάρο πριν το άλογο όπως λέει ο σοφός λαός δε μας κάνει κακούς ζευγάδες αλλά σόφρωνες. Επίσης το οτι δεν έχουμε στις τάξεις μας έναν Άνταμ Σμιθ όπως οι καπιταλιστές ή ένα Μαρξ όπως οι κομμουνιστές είναι διότι δεν έχουμε φτάσει στη διαστροφή να θεωρούμε τους οικονομικούς νόμους (πχ προσφορά και ζήτηση, υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων, επιτόκια κλπ) υπεράνω των φυσικών και βιολογικών. Αυτό που λέμε οικονομία με τη γενικότερη όχι με τη στενή σημερινή μορφή εμφανίζεται κατά τους ιστορικούς χρόνους και αλλάζει συνέχεια μορφή ως ατελές ανθρώπινο δημιούργημα, ενώ οι νόμοι των φυσικών επιστημών και των μαθηματικών καθώς και αυτοί που διέπουν τη φιλοσοφική σκέψη (λογική με την ευρύτερη έννοια) υπάρχουν έξω από την ανθρώπινη φύση και διάνοια και μάλιστα καθορίζουν τόσο την ανθρώπινη φύση και διάνοια όσο και την ανθρώπινη δημιουργία (πολιτισμός – οικονομία). Ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν η μόνη ιδεολογία με πολιτική έκφραση που επιχείρησε το αυτονόητο δηλαδή τη στροφή από το ατελές δημιούργημα του ανθρώπου την οικονομία, στη φύση και την ανέλιξη του ανθρώπου αυτού καθαυτού. Έτσι λοιπόν είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να σχεδιάσουμε μια ανθρωποκεντρική και βιοκεντρική οικονομία συμβατή με τη φύση ανθρώπων και οικοσυστημάτων.

Αφού θέσαμε τον άνθρωπο και την οικονομία στις σωστές μεταξύ τους θέσεις ας επιχειρήσουμε να δούμε γιατί ο εθνικισμός ή αλλιώς φυλετισμός γεννά τον κοινωνισμό. Καταρχήν ο εθνικισμός είναι η κοσμοθεωρία που θέτει ως υπέρτατο στόχο την επιβίωση, την αναπαραγωγή και την σωματική, ηθική και πνευματική ανέλιξη της φυλής. Τι είναι όμως η φυλή που τόσο την εκτιμούμε; Είναι το θεμελιώδες σύνολο βιολογικής επιλογής στη διαδικασία της εξέλιξης. Θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Όταν λέμε βιολογική επιλογή εννοούμε τη διαδικασία κατά την οποία ένα σύνολο ομοειδών προάγεται από τη μάχη των διαφορετικών ειδών ενώ ένα άλλο σύνολο είτε αφήνει λίγους απογόνους είτε εξαφανίζεται. Είναι γνωστό οτι τα άτομα πεθαίνουν επομένως η βιολογική επιλογή καθορίζει μόνο τα γονίδια που θα επιβιώσουν και θα αναπαραχθούν στο βάθος του χρόνου, τα αθάνατα σπειράματα που αναφέρει ο Dawkins στο γνωστό για τις αντιδικίες που προκάλεσε στους εξελικτικούς βιολόγους ‘εγωιστικό γονίδιο’. Υπάρχει σε μεγάλη μερίδα εξελικτικών βιολόγων η άποψη οτι ο ηρωϊσμός και αυτοθυσία των ανθρώπων για τη πατρίδα, τη φυλή και τα αγαπημένα τους πρόσωπα οφείλεται ακριβώς στο τεράστιο πλήθος κοινών γονιδίων που μοιράζονται με αυτούς έτσι η θυσία του ατόμου – φορέα των γονιδίων που είναι μια απώλεια για τη φυλή αντισταθμίζεται από το κέρδος της σωτηρίας πολλών περισσότερων ατόμων - φορέων. Επίσης είναι δεδομένο ότι τα κοινά έθιμα, γλώσσα παραδόσεις οφείλονται κυρίως σε γενετικούς παράγοντες οι οποίοι αλληλεπίδρασαν με το περιβάλλον σε κάποιο βαθμό, οπότε η τόσο φορτισμένη για μας συναισθηματικά λέξη ‘πατρίδα’ ή ‘έθνος’ να οφείλει το βάρος της σε γενετικές εγγραφές αιώνων! Με λίγα λόγια τα ‘αλληλοβοηθούμενα’ τόσα χρόνια κοινά μας γονίδια, μας τάσσουν συναισθηματικά και ηθικά από τη φύση μας με το μέρος της κοινότητας.

περισσότερα:  http://polemosgenel.blogspot.com/2011/09/blog-post_04.html#more