Tαυτοποίηση των διαχειριστών blogs και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Του Γιάννη Παπαϊωάννου

Καταρχήν θα πρέπει όμως να μπει μια τάξη στο χώρο των blogs γιατί κάποια κολώπαιδα “δημοσιογράφοι” τον έχουν καταστήσει περιθώριο.

Το φακέλωμα όμως όλων των διαχειριστών των blogs που αποφάσισε η κυβέρνηση και το ανακοίνωσε με τον τιτλο “ταυτοποίηση” είναι παράνομο. Πρόκειται βασικά για πρακτικές που μας γυρίζουν μερικές δεκαετίες πίσω και φυσικά για  συλλογής και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων...

Γνωρίζουμε ότι η επεξεργασία και η συλλογή  προσωπικών δεδομένων επιτρέπεται μόνο όταν το άτομο έχει δώσει τη συγκατάθεσή του.

Εξ όσων θυμάμαι δεν έδωσα καμία συγκατάθεση  στο Ελληνικό κράτος για μια τέτοια συλλογή και επεξεργασία προσωπικών ηλεκτρονικών δεδομένων. Άρα η ταυτοποίση καθίσταται παράνομη εξ αρχής και είναι Ηλεκτρονικό έγκλημα.

Σκέφτομαι να καλέσω τα αρμόδια όργανα να μου κοινοποιήσουν  στοιχεία που υπάρχουν για εμένα. Να καλέσω την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος να ερευνήσει για το ποιοι και γιατί συνέλεξαν ή συλλέγουν στοιχεία για εμένα, και περιμένω τα κομματα να ζητήσουν όπως παρουσιαστούν δημοσίως τυχών υπάρχουσες ήδη λίστες και στοιχεία και  που με αφορούν.

Κύριοι το blogging και το γράψιμο δεν είναι αδίκημα άλλα εργαλείο όπως το μαχαίρι και η τσάπα. Μπορούν να είναι χρήσιμα αλλά  μπορεί και να προκαλέσουν έγκλημα. Όμως δεν επιτρέπεται καμία ταυτοποίηση εκ των προτέρων στους κατόχους τσάπας, έτσι δεν επιτρέπεται και για το blogging.  Έρευνα και ταυτοποίηση  και δημιουργία αρχείου γίνεται στους εγκληματίες και αυτό  μετά την τέλεση αδικήματος.

Η κατοχή blog δεν είναι αδίκημα και σε κάθε περίπτωση ρωτώ:

Τι θα αφορά η ταυτοποίση ενός blog και του διαχειριστή του; Στο πολιτικό Blogging η ανακάλυψη και η ταυτοποίηση ενός ανωνύμου, θα σημαίνει αυτόματα ταύτιση ενός φυσικού προσώπου με μια πολιτική κατεύθυνση, πολιτική στόχευση, πολιτική προέλευση. Επιτρέπεται να ταυτοποιηθεί από το κράτος ένας δεξιός ή αριστερός  blogger που θέλει να είναι ανώνυμος;. Ας μην ξεχνάμε ότι η ταυτοποίηση καταλήγει σε ένα φυσικό πρόσωπο που έχει δικαιώματα. Μια ταυτοποίηση που του προσδίδει πιθανότατα μια κομματική ταυτότητα που ο ίδιος  για κάποιους λόγους θέλει να κρύψει. Δικαιούται το κράτος -που  ενδεχόμενος  να είναι και ο εργοδότης-, να γνωρίζει ότι ο τάδε υπαλληλος του είναι μέλλος ή φιλικά προσκείμενος του ΚΚΕ του Λαός, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ  ή της Χρυσής αυγής;

Ποιους αφορά ο νόμος; Τι θα κάνεις  για το ελληνόγλωσο blogging το οποίο δεν παράγεται στην Ελλάδα αλλά από ελληνόγλωσους πολίτες ξένων χωρών;  Τι θα κάνεις με το ξενόγλωσσο Ελληνικού ενδιαφέροντος blogging που παράγεται ή όχι στην Ελλάδα.  Τι θα κάνεις με τα blogs  των ομογενών, της Κύπρου, της Αμερικής, των Ελλήνων φοιτήτων σε ξένες χώρες, των τουριστών που έρχονται στην Ελλάδα και γράφουν;

Με ποιον τρόπο -αν όχι τον γλωσσικό- θα προσδιορίσεις το ποιους αφορά ο νόμος σου και ποιους όχι.  Από πότε η χρήση μιας γλώσσας  σε εισάγει αυτοδικαίως σε νόμους που διέπουν την χώρα που χρησιμοποιεί  την συγκεκριμένη γλώσσα;

Τι θα κάνεις με το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο νομικό κεκτημένο.

Σε ένα κόσμο γεμάτο πληκτρολόγια πως μπορείς να αποδείξεις -χωρίς την φυσική σου παρούσια την στιγμή που γράφω- ότι πίσω απο το πληκτρολόγιο είμαι εγώ ώστε να με ταυτοποιήσεις; Πως μπορείς να πεις ότι δεν ήταν η 8χρονη κόρη, μου η 35χρονη γύναικα μου, η γκόμενα που έχει το password μου ή κάποιος Ηacker. Ακόμη και να ψάξεις το PC μου δεν μπορείς να βρεις απόλυτη απόδειξη ότι τα κείμενα μέσα σε αυτό  είναι δικά μου.

Πως μπορείς να με σταματήσεις από το να χρησιμοποιώ ένα δεύτερο ή ένα τρίτο λογαριασμό ή να τα στέλνω με mail στον κολλητό μου στο Λονδίνο ώστε να τα βγάζει από εκεί ;

χμ! Η υπόθεση σας κύριοι είναι στο αέρα

Γιάννης Παπαϊωάννου