Ένα ακόμη μαστίγιο. Η "κερδοσκοπία".

Το μίσος στους κερδοσκόπους το οποίο έχει μπηγωθεί στις μάζες επί πολλά χρόνια από τους ανθρώπους οι οποίοι προβάλλονται από τα «πολιτικά κόμματα» και τα ΜΜ«Ε» ως «οικονομολόγοι», «αναλυτές», «δημοσιογράφοι», «ειδικοί» κλπ είναι πολύ δύσκολο να εξαλειφθεί. Οποιαδήποτε κερδοσκοπία θεωρείται στις μέρες μας ως μεγάλο κακό. Στην πραγματικότητα η σύνδεση της κερδοσκοπίας με κακό είναι παραπλανητική σύνδεση...
Από μόνη της η κερδοσκοπία δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Εξαρτάτε από την περίπτωση. Η αλήθεια είναι συγκεκριμένη. Υπάρχουν διαφόρων ειδών κερδοσκοπίας: εργατική (καλή) και λωποδυτική (κακή). Όταν σκεφτεί κανείς χωρίς παρωπίδες, θα καταλάβει ότι η εργατική κερδοσκοπία είναι σοβαρή και αρκετά δύσκολη εργασία.

Ας δούμε πραγματική εργασία των πωλήσεων (κερδοσκοπία αγαθών). Είναι βαριά εργασία. Για να πωληθεί κάτι με κέρδος πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος προμηθευτής και να στηθούν κατάλληλες οικονομικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Πρέπει να πάει κανείς για το προϊών, να το διαλέξει, να το καταμετρήσει, να το φορτώσει, να το φέρει, να το κατεβάσει και να το αποθηκεύσει. Να το τακτοποιήσει στην αποθήκη και στον εκθεσιακό χώρο. Να δουλέψει με τους αγοραστές και τους πωλητές. Να κάνει τα λογιστικά και τους λογαριασμούς με τους προμηθευτές. Να διατηρεί τους χώρους καθαρούς κλπ. Όλα αυτά δεν είναι εύκολα, απαιτούν εργασία με το κεφάλι και με τα χέρια. Υπάρχει ταυτόχρονα και μεγάλος κίνδυνος να τα χάσει όλα από ανταγωνισμό ή άλλα αίτια. Να καταλάβει κανείς όλες αυτές τις δυσκολίες μπορεί μόνο αυτός που έκανε αυτήν την εργασία. Αλλά όλοι οι τσίπρες, οι παπαχελάδες, κατιαμακρήδες και διάφοροι άλλοι που καθημερινά τρυπώνουν στα σπίτια μας από τηλεπαράθυρα δεν ασχολήθηκαν ποτέ με καμιά ουσιαστική εργασία. Έκαναν μόνο μπλά-μπλά σκορπώντας δεμαγωγικές ιδέες. Αυτοί ξέρουν καλά να ανάβουν ζήλιες και μίσος ανάμεσα σε πρακτικούς ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν να φτιάχνουν την ζωή τους εδώ, στην γη, στην πραγματική κοινωνία. Όταν σκεφτεί κανείς προσεκτικά, τότε βλέπει ότι η (υγιείς) κερδοσκοπία είναι η βάση των κοινωνιών και ότι σ’ αυτήν βασίζεται όχι μόνο η αγοροπωλησία. Η παραγωγή προϊόντων δεν είναι κερδοσκοπία; Και βέβαια είναι. Το προϊών πρέπει να πωληθεί, να πωληθεί με κέρδος. Δηλ ο παραγωγός αγοράζει τις πρώτες ύλες, τα μηχανήματα, τα εργαλεία, ξοδεύει για τα εργατικά και για τις εγκαταστάσεις: αυτό είναι το κόστος. Πουλάει, βέβαια, με ανώτερη τιμή από αυτό που του έχει κοστίσει με σκοπό να βγάλει κέρδος, δηλ κερδοσκοπεί. Αυτό είναι καλό για την κοινωνία στο σύνολο και είναι υγιές. Μόνο που δεν αρέσει σε μάρξσους, σε τσίπρες και σε άλλους πολλούς τσαρλατάνους. Τι είναι η κερδοσκοπία; Πολύ απλά είναι εργασία και κέρδος. Τίποτε άλλο. Σε πλύστες περιπτώσεις είναι καλό και υγιές. Τι είναι κέρδος; Είναι επινοήσεις των «καταραμένων» καπιταλιστών; Όχι, το κέρδος είναι η φυσική ροή της ζωής. Δεν επινοήθηκε από ανθρώπους. Έχει επινοηθεί από την φύση. Εκεί που εσείς βλέπετε ζωή εκεί πάντα υπάρχει κέρδος. Εκεί που εσείς βλέπετε εξελίξεις θανάτου εκεί πάντα υπάρχει ζημία. Κοιτάξτε, από μικρό καρπό μεγαλώνει ένα μεγάλο δένδρο. Αυτό είναι κέρδος. Σπέρνετε ένα σακί πατάτες και φροντίζετε το χωράφι. Ύστερα παίρνεται 10 σακιά πατάτες. Τα 9 σακιά είναι το κέρδος. Και έτσι πρέπει να είναι όταν εσείς ασχολείστε με μια χρήσιμη και δημιουργική εργασία. Και όταν εσείς κάνετε κάτι χρήσιμο τα αποτελέσματα δημιουργούν μια αξία ή , όπως έλεγε ο μπαμπάς του εβραιοκομμουνισμού Μαρξ, πρόσθετη αξία (υπεραξία). Αυτό είναι καλό και βραβεύσιμο. Όταν εσείς δεν έχετε κέρδος κάνετε μια άχρηστη για όλους εργασία. Γιατί οι τηλεπαθαθυράδες και τα τσιπράκια του συστήματος ξόδεψαν και ξοδεύουν τόση ενέργεια για να διασύρουν την υγιή κερδοσκοπία; Γιατί όλοι αυτοί ανάβουν το μίσος για την επιχειρηματικότητα και το εμπόριο; Απλούστατα γιατί αυτά τα δύο είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του κομμουνισμού (και μετά μας λένε ότι ο κομμουνισμός πέθανε…..) Θέλουν να χτυπήσουν την μεσαία τάξη της κοινωνίας, δηλ όχι τον μισθωτό (σκλαβωμένο απ’ αυτούς) εργάτη, αλλά τον άνθρωπο με κάποιες διοικητικές και διανοητικές ικανότητες. Για την εβραιοδημοκρατία τους ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η οποιαδήποτε εθνική ελίτ, είναι το μέρος της κοινωνίας που μπορεί να σκέφτεται ακόμα ελεύθερα και εθνικά. Ο εβραιοδημοκρατία τους θέλει μόνο δύο επίπεδα στην πυραμίδα της κοινωνίας: τους μισθωτούς και τα κατακάθια του κράτους. ΓΕΝ.ΕΛ. http://polemosgenel.blogspot.com/