12 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν κατάργηση της μυστικής ψηφοφορίας

Ψήφιζε και μη ερεύνα

Το προνόμιο της μη έρευνας σε βάρος του Βουλευτή.για τις περιπτώσεις του Νόμου περί ευθύνης υπουργών.

Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν στα κρυφά -δηλαδή να ψηφίσουν κατά συνείδηση- θεωρούν ότι μπορούν να το πετύχουν στα φανερά. Στην πράξη μάλλον θέλουν να εκθέσουν αλληλους.

Οι βουλευτές  δεν έχουν κατανοήσει ότι με την ψήφο τους δεν αποφασίζουν για την ενοχή ή όχι κάποιου κατηγορουμένου αλλά για την άρση του προνομίου της μη έρευνας και μόνο. Πρακτικά αρνούνται την δυνατότητα να υπάρξει διάφανης τυπικός έλεγχος ο οποίος ενδέχεται να οδηγήσει κάπου. Κρατούν αυτή την δυνατότητα για τους ίδιους.

Η έρευνα και η διασταύρωση στοιχείων από τις αρχές δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση καταδίκη. Μιλάμε για μια απλή έρευνα.

Στην περίπτωση  όμως των βουλευτών καθίσταται παράνομη  αν λάβει χώρα χωρίς προηγούμενη έγκριση της βουλής.  Αυτή είναι η ουσία του προνομίου της βουλευτική ασυλίας. Η θεσμοθέτηση του σκότους και  το προνόμιο της μη έρευνας. Η διεξαγωγή της σε ελεγχόμενα και δαιδαλώδη πλαίσια και φυσικά η σύντομη παραγραφή.

Και ενώ όλοι οι Έλληνες υπάγονται σε κάθε είδους έλεγχο, φορολογικό ηλεκτρονικών ιχνών,  άνοιγμα λογαριασμών υποκλοπές και διασταύρωση στοιχείων, οι βουλευτές μπορούν ακόμη να φοροδιαφεύγουν χαλαρά. Μπορούν να παρανομούν να πέφτουν σε πταίσματα, πλημμελήματα ή και κακουργήματα  οικονομικά, φορολογικά  σεξουαλικής εκμετάλλευσης, παιδεραστίας ….

Ποιος το ξέρει; Ποιος μπορεί να ερευνήσει αφού η  έρευνα σε βάρος τους είναι παράνομη;

Πολιτικά με την κίνηση αυτή οι βουλευτές ΠΑΣΟΚ δείχνουν ότι η συντεχνία των βουλευτών δεν λειτούργει σωστά. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην δυνατότητα της συντεχνίας για αυτοκάθαρση.

Όλη αυτή η ιστορία είναι ακόμη μια απόδειξη ότι μιλάμε για απονομή δικαιοσύνης βάση σκοπιμοτήτων. Οι δώδεκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ  ουσιαστικά το παραδέχονται. Βέβαια ο στόχος της κίνησης για την βουλή είναι η πολιτική έκθεση του αντιπάλου,  ενώ για κοινωνία η αξία της κίνησης αυτής είναι μηδαμινή.

Η  λύση  για όλους εμάς τους παρατηρητές είναι η αφαίρεση  από την συντεχνία του προνομίου της  μη έρευνας.

Το ιδανικό θα ήταν ο βουλευτής να  υπάγεται στο φυσικό του δικαστή και σε κάθε είδους έρευνα των αρχών που ο ίδιος ψήφισε, θεσμοθέτησε και όπλισε με αρμοδιότητες.  Η έρευνα σε βάρος οποιουδήποτε Έλληνα δεν μπορεί να είναι παράνομη.

Με το τέλος της έρευνας όλα τα στοιχεία που θα προκύπτουν θα υποβάλλονται στην βουλή και θα τυγχάνουν ευρείας δημοσιότητας. Η βουλή  θα είναι και ο μόνος αρμόδιος να κρίνει αν μια επιλήψιμη πράξη αφορά  την πολιτική δράση του Βουλευτή ή το κοινό έγκλημα.

Το προνόμιο της ασυλίας έτσι παύει να είναι προνόμιο μη έρευνας.