Ο αθλητισμός των Ελλήνων δεν χρησιμοποιούσε βοηθήματα για να μάθουν οι νέες γενιές στο εύκολο κέρδος και την εύκολη επικράτηση, αλλά ήταν μια σκληρή μα γόνιμη άσκηση καταπόνησης, αντοχής και υπερίσχυσης έναντι του αντιπάλου. Και φυσικά δεν αποτελούσε κοινωνία Ελλήνων και βαρβάρων προς κοινωνική ένταξη και αντιρατσιστική ανοησία, αφού στους ολυμπιακούς και τους λοιπούς αγώνες δεν μετείχαν ξένοι όπως δεν μετείχαν ξένοι και στην ελληνική κοινωνία. 

Σκοπός ήταν η προαγωγή κι όχι η αλλοτρίωση της εθνικής κοινότητας. Γνωρίζω καλώς ότι κάποιοι θα θεωρήσουν την αναφορά στον αρχέτυπο ελληνικό αθλητισμό ως φασιστική ενδεχομένως ή και απάνθρωπη. Ή ακόμη και γραφική. Δεν είχαν όμως την ίδια γνώμη οι Έλληνες της μακρινής αλλά τόσο γόνιμης αυτής εποχής ούτε και οι αντίπαλοι της Φυλής μας που βλέπανε τα ανθελληνικά τους όνειρα να συντρίβονται από τις παλαίστρες κιόλας. Οι δε πατέρες μας προτιμούσαν την ακεραιότητα και την ευρυθμία της Πατρίδας τους υπέρ κάθε άλλης μαλθακότητας και διαλλακτικότητας. Στα στάδια λοιπόν οι Έλληνες μάθαιναν το ισόβιο μάθημα της υπεροχής και της ανδρείας μέσα κι έξω από τους αθλητικούς χώρους.

Υπήρχε βέβαια παράλληλα κι ένα ακόμη κορυφαίο μάθημα που λάμβαναν οι Έλληνες μέσα από τους αγωνιστικούς στίβους και τις παλαίστρες. Το μάθημα αυτό λέει ότι επάνω από τη νίκη είναι μονάχα η δόξα. Υπήρχε η σαφής διάθεση της τήρησης της επιθυμίας για πάλη δίχως καμία απολύτως αίσθηση υποχωρητικότητας ακόμη και υπό τις πλέον δύσκολες συνθήκες. Ο αγών θα δινόταν όσο δύσκολος κι αν ήταν ο αντίπαλος, όσο δύσκολη κι αν ήταν η κατάκτηση του στόχου, σε όποια καλή ή κακή κατάσταση βρισκόταν ο μαχόμενος Έλληνας. Ο Εθνικιστής και Εθνάρχης Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς είχε πει ενώπιον της εποποιίας του 1940 ότι θα νικήσουμε αλλά για τους Έλληνες πάνω απ’ όλα είναι η δόξα.

Είμαστε ο μοναδικός λαός στον κόσμο που είχαμε σκοπό τόσο μέσα από την εκπαίδευση όσο και μέσα από τον αθλητισμό να παράξουμε ένα σκεπτόμενο και μαχόμενο λαό, ήρωα της καθημερινότητας και του πολέμου, δυνατό στο πνεύμα και το σώμα ώστε να κατακτήσουμε λευτεριά και πρωτιά αδιαμφισβήτητη μεταξύ όλων των εθνών. Είχαμε άλλωστε ακόμη και μουσικούς και λόγιους αγώνες προκειμένου να δημιουργήσουμε αυτή την αρμονία ενεργειών. Αυτόν τον Ελληνισμό οραματίζεται ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός κι αυτόν έφερα στον νου μου σαν άκουσα τον ΙΔ Ολυμπιόνικο που συνέθεσε ο μέγιστος αρχαίος Έλληνας ποιητής Πίνδαρος από τη γενέθλια γη μου, την Θήβα http://www.youtube.com/watch?v=NbWFsukWcro.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ