Πολιτική ανάλυση: Το διπλό νόημα της ψήφου - τρόπος χειραγώγησης του λαού..

Σε αυτό το άρθρο, θα κάνω μια προσπάθεια να αναδείξω βαθύτερες πολιτικές καταστάσεις που υπάρχουν στην πολιτική ζωή, για να εξυπηρετήσουν το εκάστοτε κόμμα. Καταστάσεις, που λόγο της φύσης τους, είναι δύσκολο να ανιχνευτούν από τον απλό πολίτη, ο οποίος αν δεν έχει 'μελετήσει' κάποια πράγματα δεν τις καταλαβαίνει και επικροτεί.
Μετά την ψήφιση του Μακροπρόθεσμου, και ενώ η ΝΔ υπερψήφισε σχεδόν τα μισά του άρθρα, είδα να γράφονται άρθρα σε blogs (π.χ. εδώ κι εδώ-από το επίσημο antinews), τα οποία θέλουν να μας ενημερώσουν για την ορθή στάση της ΝΔ στο να τα ψηφίσει. Μέχρι εδώ τίποτα δεν είναι το μεμπτό. Όποιος τα διαβάσει θα πει, πως καλά έκανε και τα ψήφισε, και με το δίκιο του. Αφού συμφωνεί με αυτά, να μην τα ψηφίσει;
Ας δούμε όμως όλη την εικόνα...
Όλοι θυμόμαστε το 2010 τον κ. Σαμαρά, να λέει πως ο Μηχανισμός Στήριξης εδώ που μας έφερε το ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαίος και μοναδική λύση, ωστόσο τον είδαμε να ψηφίζει 'ΟΧΙ' επι της αρχής για την εφαρμογή του Μηχανισμού Στήριξης, γιατί διαφωνούσε με τα μέτρα και τη πολιτική ΠΑΣΟΚ.


Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς δηλαδή, μας έχει δώσει το πιο σαφές παράδειγμα, του πως μπορεί κάποιος να ψηφίσει εκ του ασφαλούς 'ΟΧΙ' σε κάτι που θεωρεί μοναδική λύση, προκειμένου να στηρίξει έντονα κάποιο άλλο μήνυμα στην κοινωνία.


Χθες είδαμε τον κ. Καμένο (της ΝΔ) να λέει ΟΧΙ σε όλα τα άρθρα του μεσοπρόθεσμου, δηλώνοντας πως ο ίδιος δεν διαφοροποιείται από την γραμμή της ΝΔ (ναι στα σχεδόν μισά), επειδή... κατά την γνώμη του δεν εφαρμόστηκε σωστά ο κανονισμός στη βουλή σε ότι αφορά την ομιλία των βουλευτών. Δηλαδή, καταψήφισε εκ του ασφαλούς τα άρθρα που ο ίδιος αποδέχεται (μη διαφοροποίηση από την γραμμή της ΝΔ) για να στηρίξει έντονα το μήνυμα της μη σωστής εφαρμογής του κανονισμού της Βουλής.


Τα δύο παραπάνω παραδείγματα είναι αρκετά για να αποδείξουν, πως οι εκ του ασφαλούς ψηφοφορίες, δεν είναι αντικειμενικές ως προς αυτό που ψηφίζεται, αλλά χρησιμοποιούνται ως μέσον για να περάσουν κάποιο άλλο μήνυμα, διαφορετικό της ψήφου, το οποίο μπορεί να είναι είτε άμεσο είτε έμμεσο, είτε ξακάθαρο είτε κρυφό, είτε επιφανειακό είτε βαθύτερο.


Μια ψηφοφορία λοιπόν, στην πράξη έχει δύο σκέλη.


Α) Το ουσιαστικό θέμα της ψήφισή της - δηλαδή αυτό που αφορά (π.χ. το Μηχανισμό Στήριξης-Μνημόνιο στην 1η περίπτωση, ή τα άρθρα του Μεσοπρόθεσμου στη 2η περίπτωση)


Β) Την δικαιολογία που δίνει αυτός που ψηφίζει (-το μήνυμα που θέλει να το τονίσει με την εκ του ασφαλούς ψήφιση), αιτιολογία που μπορεί να είναι διαφορετική από το ουσιαστικό θέμα της ψηφοφορίας (π.χ. τα μέτρα και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ στην 1η περίπτωση, η μη σωστή εφαρμογή του κανονισμού της Βουλής στη 2η).


Από την στιγμή, που κάθε ψηφοφορία, μπορεί να έχει 2 διαφορετικές έννοιες, την ουσιαστική, και την δικαιολογία (στην εκ του ασφαλούς περίπτωση), ξεκινάνε όλα τα κακά. Οι παρανοήσεις, οι κατηγορίες, οι επιθέσεις, οι διαφορές και το πολιτικό παιχνίδι της ... κωλοτούμπας για όποιον χρησιμοποιεί και τις δύο θέσεις ανάλογα την περίπτωση.




Έτσι π.χ. γνωρίζουμε όλοι το πως η ΝΔ κάνει επίθεση στο ΛΑ.Ο.Σ,κατηγορώντας τον πως ψήφισε ΥΠΕΡ του Μηχανισμού Στήριξης-Μνημόνιο, όταν η ίδια αποκρύπτει πως αυτή εκ του ασφαλούς, δεν ψήφισε ΚΑΤΑ του ουσιαστικού θέματος (Μηχανισμού Στήριξης-Μνημόνιο, το οποίο το θεωρούσε ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ) αλλά κατά των μέτρων του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής του (δικαιολογία).


Αντίθετα η ΝΔ που έχει στηρίξει περισσότερα νομοσχέδια του ΠΑΣΟΚ από το ΛΑ.Ο.Σ., βγαίνει και λέει πως ψήφισε «τα καλά μέτρα», αποκρύπτοντας πως το ΛΑ.Ο.Σ όχι μόνο δεν ψήφισε τα «κακά μέτρα» (για τα οποία τον κατηγορεί η ΝΔ) αλλά και πολλά από τα «καλά μέτρα» που ψήφισε η ΝΔ, τα οποία ο ΛΑ.Ο.Σ. τα θεωρεί «κακά»! - Στο χέρι του καθενός είναι να αξιολογήσει τι είναι «καλό» και «κακό» μέτρο άλλωστε και να δει ποιός τον εκφράζει καλύτερα.


Το γεγονός πως η ΝΔ ψήφισε εκ του ασφαλούς με δικαιολογία στο Μνημόνιο 1, και όχι επί της ουσίας, της έδωσε έναν αντι-μνημονιακό χαρακτήρα, απέναντι στον κοινό πολίτη, ο οποίος δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει τις δικαιολογίες (ψηλά γράμματα) αλλά καταλαβαίνει την ουσία.

Βέβαια, η δικαιολογία δεν σημαίνει πως δεν παύει να υφίσταται, και χρησιμοποιείται ως όπλο, όταν έχει τελειώσει η «δουλειά» - το πολωτικό αντιμνημονιακό σύνδρομο για την κάλπη - προκειμένου να πείσει τον κόσμο, πως ο κόσμος κατάλαβε λάθος, πως η ΝΔ (ή το εκάστοτε κόμμα) ήταν ξεκάθαρο, και έτσι ο κόσμος, αφού έχει υποβοηθήσει το εκάστοτε κόμμα, να αναγκαστεί να αλλάξει στάση στην κατάλληλη στιγμή (όταν το κόμμα αποφασίσει να τονίσει έντονα την δικαιολογία) αντιλαμβανόμενος πως ο ίδιος έκανε λάθος - πως ο ίδιος νόμιζε πως η ΝΔ (ή το εκάστοτε κόμμα) είχε ψηφίσει επί της ουσίας, αλλά δεν ήξερε ότι είχε χρησιμοποιήσει την εκ του ασφαλούς δικαιολογία ψήφου. [-Τρόπος χειραγώγησης λαού]

Το ίδιο και με τον Καμμένο τώρα. Όλοι λένε μπράβο στον κ. Καμμένο που είπε όχι σε όλα τα άρθρα, αγνοώντας όμως ότι το είπε αξιοποιώντας (εκ του ασφαλούς) δικαιολογία - την βουλή, αφού ο ίδιος δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν διαφοροποιείται από την στάση της ΝΔ (ουσία - υπερψήφιση σχεδόν των μισών άρθρων). Από την στιγμή που επί της ουσίας δεν διαφοροποιείται με την ψήφιση των 22 άρθρων, αλλά διαφοροποιείται με εκ του ασφαλούς δικαιολογία (τύπου, τα καταψηφίζω ως ένδειξη διαμαρτυρίας), γιατί ο κόσμος τον συγχαίρει και τον διαφοροποιεί;


---


Εφόσον έχουμε κατανοήσει, και με πρακτικά παραδείγματα, πως κάθε ψηφοφορία μπορεί να ψηφιστεί ως προ το ουσιαστικό της θέμα, ή εκ του ασφαλούς ως προς κάποια δικαιολογία, για να εξυπηρετήσει κάποιους λόγους απέναντι σε έναν λαό που ξεκινά πάντα στηριζόμενος στο ουσιαστικό θέμα, μπορούμε να αναζητήσουμε τα κρυφά νοήματα της πολιτικής σκηνής και να κάνουμε εκτιμήσεις.


...
Αν το «διπλό νόημα της ψήφου» δεν ήταν αποδεκτός όρος στην πολιτική σκηνή, αλλά καταδικαστέος, θα ήμουν ο πρώτος που θα κατηγορούσα το ΛΑ.Ο.Σ. που δεν ψήφισε τα θετικά άρθρα του μεσοπρόθεσμου. Από την στιγμή όμως, που το «διπλό νόημα της ψήφου» είναι αποδεκτή συνηθισμένη κατάσταση είμαι αναγκασμένος να προσπαθήσω να κατανοήσω την δικαιολογία της καταψήφισης όλων των άρθρων.


Σύμφωνα με το ΛΑ.Ο.Σ. το ΠΑΣΟΚ είναι ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση (δικαιολογητικός λόγος και καταψήφισης επί της Αρχής του Μεσοπρόθεσμου. Ουσιαστικός λόγος, η πολύ αυξημένες πιθανότητες χρεοκοπίας αν δεν ψηφιστεί, με την παύση λειτουργίας του Μηχανισμού Στήριξης). Από την στιγμή, που το ΛΑ.Ο.Σ. θεωρεί την κυβέρνηση ανίκανη και ζητάει εκλογές, είναι λογικό να καταψηφίζει όλα τα άρθρα (σωστά και λάθος) στα πλαίσια της γενικότερης στάσης απέναντι στο ΠΑΣΟΚ «δεν είσαι ικανό, δεν ασχολούμαι, δεν σε νομιμοποιώ, σήκω και φύγε».


Π.χ. μεθαύριο, έχω την εντύπωση, πως η ΝΔ μπορεί να κατηγορεί το ΛΑ.Ο.Σ πως δεν ψήφισε τα άρθρα που ψήφισε αυτή, άρα δεν είναι τόσο σοβαρό όσο αυτή. Και αυτό θα το κάνει στα πλαίσια προπαγάνδισης, αξιοποιώντας την δική της στάση επί του ουσιαστικού θέματος και όχι επί της δικαιολογίας.


Ερχόμενος στην ΝΔ, βλέπουμε ότι η ΝΔ και ο Σαμαράς καταψήφισε το Μεσοπρόθεσμο με διάφορες εκ του ασφαλούς δικαιολογίες ότι «μας πάει πιο βαθιά στο αδιέξοδο, δεν μας βγάζει από το αδιέξοδο», ή «Αναφερόμενος στο δίλημμα μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία, έκανε λόγο για προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου που δεν πείθει κανένα», ή  «Το Μεσοπρόθεσμο δεν θα το ψηφίσει η ΝΔ, τόνισε, γιατί περιέχει «ανεδαφικές εκτιμήσεις, αντιφατικές προβλέψεις, είναι αντιαναπτυξιακό και άδικο κοινωνικά, βάζοντας στο απυρόβλητο τους φοροφυγάδες» κτλ. Έτσι αγνοεί κι αυτός την ουσία, πως αν δεν ψηφιστεί το Μακροπρόθεσμο παύει να ισχύει ο Μηχανισμός Στήριξης (όπου δεν δίνει καμία εναλλακτική γι' αυτό το ενδεχόμενο, για να πει κάποιος πως αναφέρεται στην ουσία).


Έτσι και το ΛΑ.Ο.Σ. και η ΝΔ ψήφισαν όχι επί της αρχής στο Μακροπρόθεσμο, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο καταψήφισης με δικαιολογία.


Η Δικαιολογία του ΛΑ.Ο.Σ είναι πως η κυβέρνηση είναι ανίκανη, άρα δεν έχει νόημα να ασχολείται καν.


Η Δικαιολογία της ΝΔ είναι πως το Μεσοπρόθεσμο λόγο κάποιων θέσεων δεν έχει μέλλον, αλλά έχει και καλές θέσεις.


Και εδώ ερχόμαστε στην ουσία.

+ Ο ΛΑ.Ο.Σ. επιμένει στην δικαιολογία του, δηλώνοντας πως δεν συμμετέχει σε μια διαδικασία ψήφισης νόμων/άρθρων που δεν οδηγεί πουθενά, και ζητώντας εκλογές.

- Η Νέα Δημοκρατία, ενώ θεωρεί πως το μεσοπρόθεσμο μας πάει σε αδιέξοδο, ενώ θεωρεί το ΠΑΣΟΚ ως ανίκανο που κάνει κινήσεις με εκβιασμούς και διλήμματα, συμμετέχει κανονικά στην διαδικασία και ψηφίζει τους νόμους, λες και δεν τρέχει τίποτα!.. Με αυτό το τρόπο δηλαδή, «ηρεμεί» το ΠΑΣΟΚ!

----------------------


Για να το θέσω λίγο παραστατικά το θέμα...


Είναι σε ένα αυτοκίνητο που τρέχει με 180 και πάει προς ένα γκρεμό, ο οδηγός-Παπανδρέου, ο συνοδηγός-Σαμαράς και ο επιβάτης-Καρατζαφέρης.


Ακολουθεί ο διάλογος:
- Παπανδρέου: «Αν δεν πάρουμε ένα πακέτο μέτρων, όπως: ανάβουμε τα φώτα, πατάμε την κόρνα, ουρλιάζουμε, πατάμε φρένο, τραβάμε χειρόφρενο, στρίβουμε το τιμόνι, πατάμε γκάζι, θα πέσουμε στον γκρεμό.. Συμφωνείτε να το πάρουμε το πακέτο και να κάνω αυτά που λέει μέσα;»
- Σαμαράς: «Σταμάτα να εκβιάζεις με τα πακέτα μέτρων... Αυτό θα μας φέρει πιο κοντά στο γκρεμό.. θα μας τσακίσεις!.. Ωστόσο λέει και κάποια καλά μέτρα το πακέτο σου!»
- Καρατζαφέρης: «Ρε σήκω φύγε από εκεί να αναλάβουμε εμείς τη θέση του οδηγού»


- Παπανδρέου: «Οκ, αποφάσισα να το πάρω το πακέτο μέτρων. Εγώ ψηφίζω να κάνουμε όλες τις ενέργειες που λέει. Επειδή είμαι ο οδηγός και έχω πλειοψηφία, θα τα κάνω όλα... Εσείς;»
- Σαμαράς: «Εγώ συμφωνώ στο να πατήσεις φρένο, και να στρίψεις το τιμόνι απαλά.. στο τέλος να τραβήξεις και το χειρόφρενο.. άντε, να πάρω και το να ουρλιάξουμε, στο τέλος», και θεωρεί πως πράττει το καθήκον του καλού και ψύχραιμου συνοδηγού (να προτείνει τις καλές λύσεις και να ηρεμεί τον οδηγό).
- Καρατζαφέρης: «Άμα δεν σηκωθείς εσύ ο ανίκανος παπανδρέου από την θέση του οδηγού να αναλάβει άλλος, ότι και να ψηφίσουμε εμείς δεν θα έχει νόημα...», και τραβάει όσο μπορεί (από το πίσω κάθισμα δεν είναι και εύκολο) τον Παπανδρέου για να πάρουν οι άλλοι την θέση...


- Παπανδρέου: «Οκ.. Ευχαριστώ παιδιά.....», και αρχίζει να ανάβει τα φώτα και να πατάει την κόρνα...


Όπως καταλαβαίνετε και οι δύο θέσεις, Σαμαρά-Καρατζαφέρη, είναι λογικές.
Όμως τη συγκεκριμένη στιγμή, ποια είναι σωστότερη ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος, και ποια αποσκοπεί σε μελλοντικά οφέλη (οδηγού), αν ο οδηγός τελικά καταφέρει και δεν πέσει στον γκρεμό αλλά το αφήσει το αμάξι ξεκρέμαστο στην άκρη;....