Αποφάσισε (επιτέλους) να μπει στον “πόλεμο”. Γράφει ο ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

 

Όταν το 1989 ο Μιχαϊλ Γκορμπατσόφ εισάκουσε την εκκωφαντική προτροπή του Ρόναλντ Ρίγκαν και επέτρεψε να γκρεμιστεί το Τείχος του Βερολίνου, στη… λάθος πλευρά του συμβόλου της διαίρεσης της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, έμελλε να ξεχαστούν η κουλτούρα, η οικονομία και το πολιτικό προσωπικό της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Με μια εξαίρεση… Την Άνγκελα Μέρκελ, κόρη ενός πάστορα και μιας δασκάλας, που ο Καγκελάριος της Ενοποίησης Χέλμουτ Κολ «υιοθέτησε» στο CDU. Και εκείνη, δεν δίστασε μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, να προχωρήσει σε μια πρωτοφανή πολιτική «πατροκτονία», να αφήσει σκιές πάνω από τον Χέλμουτ Κολ και τον φυσικό διάδοχό του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για τις παράνομες χρηματοδοτήσεις των Χριστιανοδημοκρατών, και να αρπάξει η ίδια την ηγεσία του κόμματος, που την προσέγγιζε μέχρι τότε ως «ξένο σώμα».

Μερικά χρόνια αργότερα, θα γινόταν η πρώτη γυναίκα, και μάλιστα προερχόμενη από την Ανατολική Γερμανία, Καγκελάριος της χώρας από το… φτέρνισμα της οποίας εξαρτάται η οικονομία της Ενωμένης Ευρώπης.

Η Άνγκελα Μέρκελ είδε την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε λόγω της κατάρρευσης της Lehman Brothers, το 2008, να εξελίσσεται σε κρίση του ευρώ, κυρίως λόγω της Ελλάδας. Γι’ αυτό και στο «blame game» της ευρωζώνης, είναι εκείνη που παριστάνει τη «σκληρή» απέναντι στη χώρα μας. Για να αποκαλύπτει τα πραγματικά συναισθήματά της, σε αυθόρμητες στιγμές όπως ο πανηγυρισμός μετά χαμόγελων, όταν της έδωσαν σε ραβασάκι την είδηση πως το Μεσοπρόθεσμο πέρασε από την ελληνική Βουλή.

Μέχρι και σήμερα, η Άνγκελα Μέρκελ έδειχνε να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου της ως κυρίαρχου ηγέτη της Ευρώπης. Αφήνοντας τον πληθωρικό Νικολά Σαρκοζί να έχει τον πρώτο λόγο. Μέχρι σήμερα. Όταν και προκάλεσε η ίδια ερώτηση, σε συνέντευξη Τύπου, για να ενημερώσει την παγκόσμια κοινότητα ότι η Γερμανία… μπαίνει στον πόλεμο.

Τον «πόλεμο» με τους διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης, που συνεχίζουν να κερδοσκοπούν, ποντάροντας στη χρεοκοπία της Ελλάδας, και κατ’ επέκταση της ευρωζώνης. Εξοργισμένη από την απροκάλυπτη παρέμβαση της Standard & Poor’s, η Μέρκελ δήλωσε ότι τα κράτη δεν θα επιτρέψουν στους Οίκους Αξιολόγησης να τους στερήσουν την ελευθερία τους να αποφασίσουν για τη στήριξη της Ελλάδας. Και κάλεσε τα συμβαλλόμενα μέρη της τρόικας, να δώσουν τη δική τους ηχηρή απάντηση.

Διόλου τυχαία μάλλον, ο ιστορικός σύμμαχος της Γερμανίας, η Αυστρία, ζητούσε δια του δικού της Καγκελάριου, Βέρνερ Φάιμαν, να προχωρήσει η Ευρώπη στη σύσταση ενός δικού της Οίκου Αξιολόγησης, ως αντίβαρο στους αμερικανογενείς που λειτουργούν σήμερα.

Η ηγετική αφύπνιση της Μέρκελ, δεν μπορεί παρά να γεννά προσδοκίες για το μέλλον, και μια Ευρώπη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα.

Ίσως να φταίει… το φεγγάρι του Ιουλίου, και το γεγονός ότι πλησιάζουν τα γενέθλιά της, στις 17 του μηνός. Μια μέρα που σύμφωνα με το ιστορικό ημερολόγιο, έχουν καταγραφεί τα γενέθλια του Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, ιστορικού πρεσβευτή του Ολυμπιακού Κινήματος. και ο θάνατος του Άνταμ Σμιθ, «πατέρα» του φιλελευθερισμού. Η μέρα της Παγκόσμιας Δικαιοσύνης, μια έννοια που πρέπει απαραιτήτως να αποκατασταθεί.