Και τώρα, τί; Ξύλο, διαμαρτυρίες, υποκρισία, ψηφοφορία-τραγέλαφος, ομιλία στην Σοσιαλιστική Διεθνή περί δικαίωσης, και τώρα, για το μέλλον της πατρίδας, τί;

1. Οι παράγοντες του βαθέος κράτους έκαναν πάλι το θαύμα τους και τη σκαπούλαραν με δικαιολογίες επιπέδου παράστασης Δελφιναρίου. Ο ρόλος τους όμως παρέμεινε άθικτος και τώρα σίγουρα γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους.

2. Η πολιτική ηγεσία του Υπ.ΠΡΟ.ΠΟ. εμφανίστηκε δικαιωμένη από τις επιλογές της: όλοι τα έβαλαν με αυτούς που είχαν την υποχρέωση να εφαρμόσουν τις εντολές, όχι με αυτόν που δήλωσε ότι ήταν δική του επιλογή, κατόπιν του “test drive” της Κερατέας που είχε ο ίδιος σχεδιάσει! Όσο για τη δήλωση του πρώην ΥΠ.ΠΡΟ.ΠΟ. στο MEGA («Είχα πάντα μία απαρέσκεια στο να ασχολούμαι με τα αστυνομικά ζητήματα ως πολιτικός»), αφενός είναι σε πλήρη συνδιακύμανση με τις αλήστου μνήμης δηλώσεις του σε αλλοδαπούς για την ΕΥΠ, και αφετέρου προκάλεσε εύλογα την αυθόρμητη κραυγή "ΑΥΤΟΣ ήταν ο πολιτικός μας προϊστάμενος γ@#$ τ^& Π!@#$%^ μου; Ο Θεός μας φύλαξε!" που ακούστηκε από κάποιο μπαλκόνι της γειτονιάς μου...

3. Οι αγανακτισμένοι συνειδητοποίησαν ότι δεν έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν ειρηνικά την αντίθεσή τους με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική: αν γίνουν πολλοί, όπως και έγιναν, θα τύχουν ειδικού χειρισμού από το παρακράτος και θα τους αφαιρεθεί με συνοπτικές διαδικασίες η επιλογή να εκφράσουν την αγανάκτησή τους.

Σημείωση: Όταν είχα πει (http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/05/blog-post_8665.html), «τέτοιας τυπολογίας ενέργειες ούτε καν γέλωτα δεν του προκαλούν πλέον. Ξέρει πώς να τις διαλύσει εάν ξεπεράσουν το επίπεδο της ανούσιας εκτόνωσης και διανοηθούν να αγγίξουν την ουσία των κεκτημένων του.», ίσως δεν ήμουν και τόσο μεμψίμοιρος και σχολαστικιστής, όπως –ατυχώς, βάσει αποδείχθηκε από την εξέλιξη των γεγονότων–κατηγορήθηκα...

4. Οι τροϊκανοί, σε λειτουργία “business-as-usual”, ετοιμάζουν με αργούς ρυθμούς τις διαδικασίες για την νέα δόση –γιατί να βιάζονται άλλωστε– και σχεδιάζουν αυτά που θα μας ζητήσουν εκβιαστικά για την επόμενη –γιατί δεν είναι μύωπες σαν και εμάς, προνοούν για να έχουν να φάνε τόκους στο μέλλον.

Και ο μέσος Έλληνας; Που βιώνει μια ασφυκτική κατάσταση σε επίπεδο εργασίας, επιχειρηματικότητας, πιστωτικής συρρίκνωσης, φορολογικής επιδρομής, και το χειρότερο, έλλειψη βάσιμης προοπτικής για τη βελτίωση της κατάστασης κάποια στιγμή στο μέλλον; Έχει σκεφτεί κανείς πόσο επικίνδυνη είναι η στέρηση της δυνατότητας έκφρασης της οργής μέσω της αγανακτισμένης πλατείας Συντάγματος; Αυξάνουν τη θερμοκρασία, συμπιέζουν το χώρο και δεν περιμένουν έκρηξη;

Η κρασπεδοποίηση της εμπιστοσύνης του πολίτη στο παράδειγμα αστυνομικός-φίλος, το οποίο είχε αρχίσει να αναπτύσσεται λόγω αυξημένης εγκληματικότητας και των επιτυχιών της ομάδας ΔΙΑΣ, είναι καταστροφική και για τον πολίτη και για τον αστυνομικό. Πέρα από τα προφανή, και με τα περιπολικά αραγμένα λόγω έλλειψης βενζίνης, ας σκεφτούμε ένα άρρωστο σενάριο: μήπως κάποιοι θέλουν να υπάρξει έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς την Αστυνομία; Μήπως συμφέρει να συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό που να μην επαρκεί ούτε καν για τη φύλαξη αυτής της μικρής μερίδας των πολιτών που θα έχουν (τις ανάγκες και) την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για πρόσθετες υπηρεσίες φύλαξης; Μήπως κάποιοι θέλουν να καταντήσουν την Αστυνομία μια καρικατούρα που απλά θα μαζεύει τα σπασμένα των εταιριών ένοπλης παροχής υπηρεσιών φύλαξης; Μήπως κάποιοι θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν το μεγαλύτερο μέρος της;

Η λογική της άκριτης ιδιωτικοποίησης ξεπερνά τα όρια των ΔΕΚΟ: είναι μια φιλοσοφία η οποία εντάσσεται σε μια γενικότερη πολιτική προσέγγιση. Μικρότερο κόστος σημαίνει μικρότερο κράτος – οι κοινωνικές ανάγκες όμως δεν μικραίνουν αντιστοίχως. Υπάρχουν υπηρεσίες που δεν είναι πολυτελείας, ούτως ώστε να μην έχει αντίκτυπο η σφοδρή μείωσή τους. Ξέρουμε το επίπεδο των υπηρεσιών που χρειάζεται η κοινωνία για κάθε τομέα; Είναι τυχαίο ότι δεν έχει τολμήσει κανείς ούτε καν να το βγάλει σε δημόσια διαβούλευση; Ας πάψουμε όμως να ασχολούμαστε με λεπτομέρειες και ας μιλήσουμε για την ουσία: ποιος πολιτικός ή δημοσιογράφος ή συνδικαλιστής εμπλέκεται στα επεισόδια και θέλει να μας πει τη γνώμη του για να τη συζητάμε επί διημέρου όλοι οι υπόλοιποι;

Οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στο «πείραμα Ελλάδα» είναι τόσο σημαντικές για την επιβίωσή μας που δεν έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα να αποσπόμαστε από παραπετάσματα καπνού. Κανείς μας δεν είναι τόσο σημαντικός, από τον τελευταίο πολίτη ως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ώστε να βάζουμε στο επίκεντρο συζητήσεις για τον ρόλο μας και όχι για τις λύσεις που έχει ανάγκη η πατρίδα για να βγει από το βούρκο στον οποίο βρίσκεται. Δεν είναι ικανή λύση μια πρόταση που είναι καλύτερη από την πρόταση του διπλανού μας. Χρειαζόμαστε πραγματικές λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και όχι τρόπους διαχείρισης της καταστροφής ή γενικόλογες αντιδραστικές προτάσεις.

Όλη η ενέργειά μας πρέπει να είναι επικεντρωμένη στον σχεδιασμό, στην παραγωγή και στην εφαρμογή εθνικά σωτήριων λύσεων. Όποιος τολμά έστω να συνυπολογίζει τα συμφέροντα κάποιου από τα προβληματικά μέρη του ανίκανου συστήματος παραγωγής λύσεων αποτελεί πλέον κίνδυνο για την εθνική επιβίωση.

Ministre plénipotentiaire