ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΙΕΡΕΥΣ ΕΥΕΛΘΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (+) Γράφει + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στο Βερίνο, που ανήκει στην ποιμαντική μας αρμοδιότητα προχθές συνέβη ένα συγκλονιστικό γεγονός. Ξημερώματα της Δευτέρας 27ης Ιουνίου αιφνιδίως  και χωρίς καμμιά ενόχληση εκλήθη στα ουράνια Δώματα ο Πρεσβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους, ο οποίος -μαζί  με την Πρεσβυτέρα του Ανδρούλα-   είχε έλθει σαν προσκυνητής τό προηγούμενο βράδυ (26/06) στο Μοναστήρι.  Γύρω στις πέντε η ώρα, στο ξημέρωμα, η Πρεσβυτέρα προσπαθώντας να τον ξυπνήσει, ανακάλυπτε ότι ήταν νεκρός!

 Αντιλαμβάνεσθε τήν αναστάτωση στο Μοναστήρι. Η καλή Γερόντισσα Επιστήμη, η ιατρός 'Αδελφή Αικατερίνα, Δρ της ιατρικής, η ιατρός Αδελφή Αγάθη καί όλη η Αδελφότης είχαν ενώπιόν τους δύο μεγάλα προβλήματα: 1) να φροντίσουν καινα ετοιμάσουν τό νεκρό ιερέα καί όσα αυτή η φροντίδα συνεπάγεται καί 2) να ενισχύσουν τήν απαρηγόρητη Πρεσβυτέρα.

Στην αγωνιώδη αυτή προσπάθεια, ειδοποιηθείσα εγκαίρως, έλαβε μέρος καί η Ιερά Μητρόπολις. Οι Αιδεσιμολογιώτατοι Πρωτοπρεσβύτεροι π. Χρήστος Τσάκαλος, Αρχιερατικός Επίτροπος Αιγίου, καί π. Γεώργιος Λυμπέρης, Αρχιερατικός Επίτροπος Διακοπτού, έσπευσαν  πάραυτα στη Μονή καί  ανέλαβαν πρωτοβουλίες για την φροντίδα (δηλ. μεταφορά του σκηνώματος στην Πάτρα για νεκροψία κλπ),  την ετοιμασία του νεκρού  και τις πολύπλοκες διατυπώσεις μεταφοράς της σορού στην Κύπρο. Εν τω μεταξύ αφίχθησαν εσπευεμένως ο υιός του αποθανόντος Δημήτριος καί ο επί θυγατρί γαμβρός  του Γεώργιος.

Απονέμω λοιπόν τόν δίκαιο έπαινο στους προαναφερθέντες ιερείς μου π. Χρήστο καί π. Γεώργιο για την επιμέλεια, που έδειξαν μέχρις αυτοθυσίας, όπως επίσης στην Γερόντισσα της Μονής και την Αδελφότητα για τήν μεγάλη αγάπη με την οποία περιέβαλαν την βαρυπενθούσα καί πονεμένη Πρεσβυτέρα.  Από τη θέση αυτή θέλω να ευχαριστήσω και τον κ. Κώστα Παπασταύρου, που διατηρεί Γραφείο Τελετών στο Αίγιο, για την πολύτιμη συμβολή του στη διεκπεραίωση πολλών καί τόσο λεπτών χειρισμών,  που απαιτούνται στις περιπτώσεις αυτές. 

Δεν θα μπορούσα να κλείσω τό σημείωμα αυτό  αν δεν απηύθυνα τα θερμά συλλυπητήριά μου στην καλή Πρσβυτέρα κα Ανδρούλα καί στα Παιδιά του αειμνήστου εν Χριστώ αδελφού μας ιερέως π. Ευέλθωνος. 

Το σημείωμα αυτό δεν γράφεται για ιστορικούς μόνο λόγους. Σκοπός μας είναι να δώσουμε στη δημοσιότητα μια επιστολή, που έγινε γνωστή, μέσα απο το διαδίκτυο και τιτλοφορείται "Αποχαιρετιστήριος Επιστολή"  του κοιμηθέντος ιερέως. Μέσα από τις γραμμές της μπορείτε να διαβάσετε πως σκέπτεται ένας άγιος άνθρωπος!  Ο π. Ευέλθων με το κείμενο αυτό μας έδωσε ένα ζωντανό παράδειγμα αγιότητος. Να τι γράφει:

  

«Τά χρόνια πού επέτρεψε ο Θεός νά ζήσω στή γή ήταν αρκετά, ώστε νά πέσω σέ πολλά αμαρτήματα. Όσα θυμόμουνα καί όσα μπόρεσα τά έχω εξομολογηθεί σέ πνευματικούς Πατέρες. Γιά όσα λησμόνησα ή δέ μπόρεσα νά εξομολογηθώ, παρακαλώ τό Θεό νά γίνει ίλεως καί γιά μένα καί νά δείξει τό έλεός του σέ μένα τόν αμαρτωλό».

Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το γνήσιον φρόνημα της Ορθοδοξίας.   Μας υπενθυμίζει τους λόγους της Εκκλησίας, που ακούονται κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, στη δεύτερη γονυκλισία:  

Ας είναι η ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ 

Κύριε, «Σοί μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και Σοί μόνω λατρεύομεν. Ουκ οίδαμεν προσκυνείν Θεώ αλλοτρίω, ουδέ διαπετάζειν πρός έτερον Θεόν τας εαυτών, Δέσποτα, χείρας».

Αίγιον, Τρίτη 5 Ιουνίου 2011
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

H Αποχαιρετιστήριος Eπιστολή του π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους (+27.6.2011)

π. Ε. Χαραλ.     

.. /.. /20 ..

Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαι μοι σπεύσον·
ασώτως τον εμόν, κατηνάλωσα βίον·
εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών του ελέους Σου.
Νυν πτωχεύουσαν, μη υπερίδης καρδίαν·
σοι γαρ, Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω·
Ήμαρτον· σώσον με.

Επειδή είναι άδηλος και άγνωστος του καθενός η ώρα του θανάτου, σημειώνω εδώ λίγα λόγια, σαν διαθήκη, και όσα είναι δυνατόν, παρακαλώ τα παιδιά μου να τα εφαρμόσουν.

Τα χρόνια που επέτρεψε ο Θεός να ζήσω στη γη ήταν αρκετά, ώστε να πέσω σε πολλά αμαρτήματα.  Όσα θυμόμουνα και όσα μπόρεσα τα έχω εξομολογηθεί σε πνευματικούς Πατέρες.  Για όσα λησμόνησα η δε μπόρεσα να εξομολογηθώ, παρακαλώ το Θεό να γίνει ίλεως και για μένα και να δείξει το έλεός του σε μένα τον αμαρτωλό.
Αξιώθηκα, χωρίς να το αξίζω, να εισέλθω στις τάξεις του Κλήρου.  Το τιμητικό αυτό για μένα γεγονός θα γίνει αιτία για πιο αυστηρή κρίση εκ μέρους του Θεού. Γιατί το ξέρω, δεν ήμουνα σαν κληρικός αυτός που έπρεπε να ήμουν. Λυπούμαι και ζητώ συγγνώμη από όσους σκανδάλισα η επίκρανα η επλήγωσα η τους φέρθηκα με τρόπο που δεν έπρεπε. Ζητώ από όλους συγγνώμη. Ταυτόχρονα έχω ήσυχη τη συνείδηση ότι κανένα δεν έβλαψα ενσυνείδητα. Λάθη διέπραξα. Σε αμαρτίες υπέπεσα. Εσκεμμένα, όμως, δεν αδίκησα και δεν έβλαψα.

Εκείνους που περισσότερο στενοχώρησα η πίκρανα με τη συμπεριφορά μου, είναι η σύζυγος και τα παιδιά μου, τα πρόσωπα που αγάπησα περισσότερο σ' αυτό τον κόσμο. Παρακαλώ να μην μου κρατούν κακία και να προσεύχονται για τη ψυχή μου.
Εκείνο που έντονα θέλω είναι να έχουν πάντα αγάπη μεταξύ τους. Ο Γιώργος με τη Μαρία και τα παιδιά τους. Ο Δημήτρης και η Χρύσω και τα παιδιά τους. Η Ανδρούλα με τα παιδιά μας.

Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου το Θεό για τη γυναίκα που μου χάρισε. Αν σαν κληρικός, σαν πατέρας, σαν άνθρωπος μπόρεσα να κάμω κάτι στη ζωή, αυτό οφείλεται στην Ανδρούλα. Στάθηκε δίπλα μου σαν η πιο άξια σύζυγος, μητέρα και κατ' εξοχήν πρεσβυτέρα. Η γυναικεία διαίσθηση, η οξυδέρκεια και η αυστηρή κριτική της με προστάτευσαν σε κρίσιμες ώρες. Η αφοσίωση και συμπαράστασή της ήταν διαρκής, έστω κι αν εγώ πολλές φορές την πλήγωσα με τον εγωισμό και την απαράδεκτη συμπεριφορά μου. Την παρακαλώ να με συγχωρέσει για όλα.
            Πέρα από τα κατά σάρκα παιδιά μου, το Χριστόφορο, τη Μαρία, το Γιώργο, τη Χρύσω και το Δημήτρη, εξ ίσου αγάπησα και τα άλλα μου παιδιά, τον κόσμο του Παραλιμνιού. Έκαμα γι' αυτούς ο,τι καλύτερο μπόρεσα. Έκλαψα στον πόνο τους και χάρηκα στις χαρές τους. Βέβαια έκαμα και πολλά λάθη στη μακροχρόνια διακονία μου, αφού επέτρεψε ο Θεός να κρατήσω πολλές φορές σημαντικά πόστα και καίριες θέσεις, τόσο σαν κληρικός, όσο και σαν εκπαιδευτικός.

  Παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι μόνο εκείνοι που δεν κάνουν τίποτε δεν διατρέχουν τον κίνδυνο να υποπέσουν σε λάθη. Ενώ, όσοι εργάζονται, σίγουρα στην πορεία τους θα διαπράξουν πολλά.

Το πρώτο που θα ήθελα να πω είναι ότι καμμιά περιουσία υλική η όποιο δήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο δεν έχω και δεν αφήνω. Εάν ευρεθούν στο όνομά μου κάποιες καταθέσεις η οποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία, αυτά δεν ανήκουν σε μένα. Πρόκειται για χρήματα που κατά καιρούς μου δόθηκαν για πτωχούς και δεν πρόλαβα να τα δώσω. Να διατεθούν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Το μόνο που αφήνω στα παιδιά μου είναι η ευχή και η αγάπη μου. Εάν με ελεήσει ο Θεός, οι προσευχές μου θα είναι μαζί τους και στην μετά τον θάνατο ζωή. Δικό τους είναι και ο,τι άλλο βρίσκεται στο σπίτι μας.
Όταν θα με ετοιμάζουν για τον τάφο δεν θέλω να με ντύσουν με πλήρη ιερατική στολή.  Τα ράσα μου κι ένα επιτραχήλιο μου φτάνουν.

Η Ακολουθία στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου όσο πιο απλά και λιτά. Δεν χρειάζονται επικήδειοι. Ούτε πολλοί παπάδες. Θα ήθελα, όμως, να ευρίσκονται παρόντες όσοι με αγάπησαν.Θέλω την προσευχή τους, να ελεήσει ο καλός Θεός την ψυχή μου.

Για τάφο θα ήθελα εκείνο το χώρο που ευρίσκεται δεξιά του τάφου του Χριστόφορου (όχι προς τον διάδρομο). Πάνω στον τάφο, στο επίπεδο του εδάφους, σε μια λευκή πλάκα να χαρακτούν τα αρχικά μου, η ημερομηνία θανάτου μου και το πιο κάτω Κάθισμα από την ακολουθία του Όρθρου της Κυριακής του Ασώτου:

*********

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙ ΑΥΤΟΝ

Ο σεμνός ιερέας π.Ευἐλθων Χαραλάμπους (+27.6.2011)

Του π. Γεωργίου Κόρτα

Με αγάπη Χριστού, και βαθιά εκτίμηση προς το πρόσωπο του Πατήρ Ευέλθωντα, θα ήθελα να αναφέρω λίγα λόγια που με βαθιά συγκίνηση και αγάπη έγραψα για τον φίλο, πνευματικό και πατέρα μας.

Ο ταπεινός Ιερέας που τον στόλιζε πάντοτε άδολη ευσέβεια και βαθειά και ειλικρινής ευγένεια, και που όλοι τον αγαπούσαν για την ευθύτητα του χαρακτήρα και την απλότητα των ηθών του, την 27ην του μηνός Ιουνίου του 2011, αναχώρησε για να συναντήσει τον Μέγα Πατέρα μας και να τον υπηρετεί από την Άνω Ιερουσαλήμ.

Ο Ιερέας που αποτελούσε όχι μόνο για τον κόσμο του Παραλιμνίου αλλά και για όλους τους Ελληνοκύπριους πρότυπο ιεροσύνης, πρότυπο ανθρωπιάς, ελεημοσύνη μα πάνω από όλα πρότυπο σωστού χριστιανού.

o-tiron.blogspot.com

Χτες ημέρα μνήμης των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου κηδεύσαμε αυτόν τον ισαπόστολο, τον πατέρα Ευέλθωντα Χαραλάμπους. Μπορεί να είναι βαρύς ο χαρακτηρισμός αυτός αλλά για όσους τον γνώρισαν, τον έζησαν, τον άκουσαν ακόμα και όσους τον έχουν δει από μακριά ο χαρακτηρισμός αυτός είναι ισάξιος της ζωής του μακαριστού αυτού λευΐτη ιερέα.

Ο Πατήρ Ευέλθωντας ήταν ένας ήρεμος άνθρωπος, μια βιβλική μορφή, είχε ανοίξει ένα παράθυρο στον κόσμο της καλοσύνης και της αγάπης. Μας είχε διδάξει την ελεημοσύνη, την αγάπη στον Θεό πατέρα μας, την αγάπη προς τον συνάνθρωπο μας.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που τον γνώρισα. Στην κατασκήνωση του Αγίου Νικολάου της Στέγης, όπου είχε έρθει να εξομολογήσει τα παιδιά της κατασκήνωσης. Τότε για «πρώτη» φορά κατάλαβα τι θα πει εξομολόγηση. Ο πατήρ Ευέλθωντας, κατάφερε με τον μοναδικό του τρόπο, το αξέχαστο χαμόγελο του να μου ανοίξει τα μάτια της καρδιάς μου και να με κάνει να αγαπήσω την Εκκλησία αλλά και το μέγα μυστήριο της εξομολόγησης. Συνηθισμένος να λέω στον παπά τις παιδικές μου αμαρτίες, να μου διαβάζει την ευχή και μετά να φεύγω, αντίκρισα για πρώτη φορά τότε έναν παπά που μου συμπεριφέρθηκε σαν πατέρας. Μου μίλησε, μου εξήγησε, με αστείεψε, με αγκάλιασε με την απέραντη αγάπη του. Έφυγα απ’ εκεί και δεν θα ξεχάσω πόσο πολύ περίμενα να έρθει το επόμενο καλοκαίρι για να πάω να εξομολογηθώ στον πατήρ Ευέλθωντα.

Ο ζήλος του για την Εκκλησία ήταν πολύ μεγάλος, σωστός και συνετός μαζί με την πολυαγαπημένη του, και άξια αρωγό και συμπαραστάτη του, την πρεσβυτέρα Ανδρούλλα δημιούργησαν μία καταπληκτική οικογένεια και απέκτησαν τρία εκπληκτικά παιδιά, τον μακαριστό Χριστόφορο (+1995), την Μαρία και τον Δημήτρη. Ο Θεός τους αντάμειψε, στέλνοντας στα παιδιά τους, άξιους συντρόφους για την συνέχιση του πνευματικού τους αγώνα, τον Γιώργο (σύζυγος της Μαρίας) και την Χρύσω (σύζυγος του Δημήτρη) αλλά και τα μικρά αγγελούδια Ανδριανή, Χριστόφορο, Ευέλθων (από την Μαρία και τον Γιώργο) και Αναστασία και Ευέλθων (από τον Δημήτρη και την Χρύσω).

Το έργο του είναι ανεκτίμητο και ανυπολόγιστο. Παρόλο που όλοι θα έχετε διαβάσει, ή ακούσει οφείλω να αναφέρω σε συντομία την πιο κάτω βιογραφία του.

Γεννήθηκε στο κατεχόμενο χωριό Άγιος Γεώργιος Σπαθαρικού στις 3 Μαρτίου 1950. Την 1ην Ιουλίου 1973 χειροτονήθηκε διάκονος από το μακαριστό τότε Χωρεπίσκοπο Κωνσταντίας κ. Χρυσόστομο και την 3ην Νοεμβρίου 1979 πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κυρό Χρυσόστομο Α΄ στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου. Στις 4 Μαΐου 1980 χειροθετήθηκε Πνευματικός και Οικονόμος από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο Α΄. Την 10ην Μαρτίου 2002 χειροθετήθηκε Πρωτοπρεσβύτερος από τον Μακαριστό Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Πέτρο τον Ζ’ († 2004).

Ως διάκονος υπηρέτησε στον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά Αμμοχώστου μέχρι και την τουρκική εισβολή του 1974. Μετά την εισβολή υπηρέτησε ως διάκονος και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου μέχρι το 1999. Από το 1999 μέχρι και σήμερα υπηρετούσε ως Προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου.

Ο μακαριστός π. Ευέλθωντας ήταν κάτοχος πτυχίου Παιδαγωγικών και Θεολογίας. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στη Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση, και αφυπηρέτησε ως Διευθυντής Λυκείου το 2009. Υπήρξε συγγραφέας εποικοδομητικών βιβλίων.

Όταν πήγε στον Άγιο Δημήτριο το 1999 κατάφερε σε πολύ μικρό διάστημα να αναμορφώσει όλη την πνευματική ζωή της περιοχής με την αυθόρμητη συνδρομή των συγχωριανών του που στο πρόσωπό του βρήκαν τον Θρησκευτικό ποιμένα που τους έλλειπε χρόνια.

Μοναδική ήταν η αγάπη που έτρεφε για τα παιδιά, κάθε ηλικίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι νέοι αλλά και οι πιο παλιοί, διατηρούσαν μια μοναδική σχέση μαζί του.

Όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να γνωρίσαμε αυτόν το μοναδικό Ιερέα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την απίστευτα γλυκιά και συγκινητική φωνή του τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας ,το αυθόρμητο δάκρυ του τις ημέρες των Παθών ,τον υπέροχα εκφραστικό τρόπο της Θείας Λειτουργίας , την ανυπομονησία του να έρθει η εορτή του πολιούχου αγίου, του Αγίου Δημητρίου για να διοργανωθούν τα «Δημήτρια» και να μπορέσει να υμνήσει και να δοξολογήσει τον Άγιό του με εκδηλώσεις, αγρυπνίες, ομιλίες, και ότι άλλο σκεφτείτε.

Ήταν ο Ιερέας που συμμετείχε στη χαρά σου και σε απογείωνε , που συμμετείχε και συμπαραστεκόταν στην λύπη σου με το μοναδικό του βλέμμα, τις κινήσεις του ,την ηρεμία του και τις συμβουλές του ,που σου απάλυνε τον πόνο και σε έκανε να νοιώθεις πιο κοντά στο Θεό.

Δια μέσου του δικού του πόνου, έφερνε το χαμόγελο στον πονεμένο. Αφού πριν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια κήδευσε τον αγαπημένο του Χριστόφορο, τον πρωτότοκο του, και με τις εμπειρίες του χαμού του παιδιού του κατάφερνε να σε βοηθήσει να βλέπεις τον πόνο σου με διαφορετικό τρόπο έτσι ώστε να αγαλλιάζεται η ψυχή σου.

Αυτό πρόσφερε και στη δική μας οικογένεια, όταν τον Σεπτέμβριο του 2004 (11 Σεπτεμβρίου 2004) είχαμε χάσει τον πολυαγαπημένο μας αδελφό, πνευματικό, πατέρα Αρσένιο Μαχαιριώτη. Με το άκουσμα της είδησης, ο πατήρ Ευέλθωντας και η κυρία Ανδρούλλα, έτρεξαν στο σπίτι της πεθεράς μου και μας μίλησαν, μας αγκάλιασαν, μας στήριξαν

Όμως η παρουσία του και η στήριξη του είχε διάρκεια, αφού με το χαμό του ανθρώπου μας, πολλοί έτρεξαν να μας συλλυπηθούν, και να μας στηρίξουν εκείνες τις ημέρες. Ο χαμός του δικού σου ανθρώπου όμως δεν ξεχνιέται όσος καιρός και αν περάσει, και ο πατήρ Ευέλθωντας το γνώριζε αυτό, γι’ αυτό και όποτε μπορούσε μας έπαιρνε τηλέφωνο να δει πως είμαστε, ρωτούσε για την πεθερά μου και όποτε την έβλεπε, καθόταν μαζί της και περνούσε αρκετές ώρες δίνοντας της κουράγιο και ελπίδα.

Ο Ιερέας με την απίστευτη σχέση με τα παιδιά και όλη τη νέα γενιά, ο Ιερέας που δεν δίσταζε να παραμελήσει την οικογένεια του για να βοηθήσει όπου χρειάζεται χωρίς ποτέ κανείς να μάθει τίποτε, ο Ιερέας που δεν ξεχνούσε ποτέ τους φίλους του, που οι πολιτικοί του ήταν αδιάφοροι αν δεν βοηθούν όπου και αν ανήκουν, ο Ιερέας με το πλήθος ψαλτών-άνδρες και γυναίκες- όταν σήμερα οι περισσότερες εκκλησίες δεν έχουν ούτε έναν ,ο Ιερέας με το υποδειγματικό πνευματικό ,κοινωνικό και φιλανθρωπικό του Έργο ,ο Ιερέας οικογενειάρχης πρότυπο, ένας άνθρωπος γλυκύς, πράος, γεμάτος καλοσύνη, χιούμορ, μα πιο πολύ καλόκαρδος και ευγενικός!!!

Ο Μητροπολίτης Κένυας Μακάριος, φίλος με τον μακαριστό πατέρα Ευέλθωντα για αρκετά χρόνια, μιλώντας εκ μέρους τουΠάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεοφίλου του Β’ μας ανακοίνωσε ότι το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας θα τον ανακηρύξει «ΜΕΓΑΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ» για την μεγάλη προσφορά του πατήρ Ευέλθωντα (έχτισε άνω των 15 Εκκλησιών, Νοσοκομεία, Σχολεία, Συσσίτια και άλλα πολλά στην Αφρική)..

Είναι ο Ιερέας που για μένα προσωπικά αποτελούσε σύμβολο, μια βιβλική μορφή, ήταν και είναι το πρότυπο Ιερέα. Κανείς δεν μπορεί να γίνει πατήρ Ευέλθων, ήταν ένας και μοναδικός. Ευχόμαστε όμως εκεί στην Άνω Ιερουσαλήμ που βρίσκεται μαζί με τον Θεό Πατέρα μας, μαζί με την Παναγία, τους Αποστόλους, όλους τους Αγίους, μαζί με τους μακαριστούς γεροντάδες Παΐσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο, Δημήτριο Γκαγκαστάθη, τον γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό που τόσο αγαπούσε, τον φίλο του πατέρα Αρσένιο Μαχαιριώτη αλλά και τον γιό του Χριστόφορο να μας ευλογεί και να μας αγιάζει γιατί ήταν και θα είναι ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΙΕΡΕΑΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΠΑΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ….«...τον ευλογούντα και αγιάζοντα ημάς, Κύριε φύλαττε αυτόν και την οικογένεια του εις πολλά έτη Δέσποτα…» Αμήν

Αναρτήθηκε από τη συνοδοιπορία στις 6/30/2011 06:57:00 μμ