Ομιλία Ε. Βενιζέλου στην συζήτηση στη Βουλή για το ν/σ του Υπ.Οικ. Κύρωση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Διενέργεια Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών»

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τις μέρες αυτές εξελίσσεται και πάλι μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης μια οξεία φάση της οικονομικής  και δημοσιονομικής κρίσης που όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος βιώνει και παρακολουθεί ταυτόχρονα τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια από το 2008. Οι Έλληνες πολίτες που ζουν το δικό τους πρόβλημα, που έχουν τη δική τους αγωνία και τη δική τους ανασφάλεια μπορούν να δουν στις τηλεοράσεις τους και να ακούσουν στα ραδιόφωνά τους την αγωνία και την ανασφάλεια όλου του διεθνούς οικονομικού συστήματος.
Η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική. Είναι φυσικά και ελληνική. Εμείς έχουμε τη δική μας ευθύνη για τις τοπικές διαστάσεις της κρίσης και η ευθύνη αυτή είναι πάρα πολύ μεγάλη αλλά η κρίση είναι πανευρωπαϊκή, είναι διεθνής. 

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο κάθε πολίτης θέλει να νιώσει ασφαλής, θέλει να νιώσει ότι ανήκει σε μια εθνική κοινότητα, θέλει να νιώσει ότι έχει πολιτική καθοδήγηση, θέλει να νιώσει ότι υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο σαφές που εφαρμόζεται με συστηματικό και πειθαρχημένο τρόπο από όλους εκείνους που έχουν κάποιο μερίδιο ευθύνης για την τύχη της χώρας αυτής. Δεν αναφέρομαι σε ευθύνες του παρελθόντος. Αναφέρομαι σε ευθύνες του παρόντος και σε προοπτικές του μέλλοντος. Ο πολίτης ξέρει πολύ καλά τι είναι αυτό που υφίσταται και θέλει μια προοπτική. Πρέπει λοιπόν να του δώσουμε απαντήσεις, να του δώσουμε μια χειρολαβή να πιαστεί. 

Μέσα λοιπόν σ’ αυτήν την πανευρωπαϊκή και διεθνή περιδίνηση, η Ελλάδα που έχει πρόβλημα, η Ελλάδα που είναι αυτή τη στιγμή υποτεταγμένη σε μια διεθνή εποπτεία, η Ελλάδα που έχει ανάγκη από δανειστές και υποστηρικτές στην Ευρωζώνη και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει και την υποχρέωση και την άνεση τώρα να τοποθετηθεί μέσα σ’ αυτό το νέο διεθνές περιβάλλον. Έχει τη δυνατότητα να πάρει μέρος στη συζήτηση, να συνδιαμορφώσει το αποτέλεσμα, να διαπραγματευτεί. Γιατί, όπως είχα την ευκαιρία να πω στο Eurogroup και στο ECOFIN τη Δευτέρα και την Τρίτη, η Ελλάδα είναι το εργαστήριο πάνω στο οποίο δοκιμάζεται η αντοχή του ίδιου του ευρώ και της Ευρωζώνης. Η προστασία της Ελλάδας από τους εταίρους μας είναι αυτοπροστασία της Ευρωζώνης και του ευρώ. Και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι πάρα πολύ καλά.

Εμείς συνεπώς έχουμε μια στρατηγική εθνική αλλά βεβαίως πρέπει να έχουμε και μία συναίσθηση ευρωπαϊκής ενότητας από την οποία αυτή τη στιγμή θέλουμε να αντλήσουμε τα πιο θετικά αποτελέσματα για τη χώρα μας. Μετέχουμε στο κεντρικό ρεύμα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, γιατί αυτοί είναι οι εταίροι μας, αυτοί είναι οι δανειστές μας και γιατί αυτή είναι η λογική των κρατών-μελών. 

Από την άλλη, έχουμε και θα έχουμε πάντα καθαρές και καλές σχέσεις με τους άλλους ευρωπαϊκούς θεσμούς που είναι κρίσιμοι και ζωτικοί για τη δική μας υπόθεση. Κορυφαίος τέτοιος θεσμός είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από την οποία αντλούν ρευστότητα οι ελληνικές τράπεζες, άρα οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα ελληνικά νοικοκυριά. Η στάση μας είναι ισορροπημένη, είναι ειλικρινής και μας επιτρέπει να αντλήσουμε το μέγιστο δυνατό όφελος σε μια στιγμή κρίσης που είναι και στιγμή δύσκολης διαπραγμάτευσης. 

Μέχρι πριν από λίγες ημέρες η κρίση αφορούσε τρεις χώρες που είναι στο πρόγραμμα στήριξης: Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία. Οι τρεις χώρες καλύπτουμε το 6% του δημοσίου χρέους και λίγο μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Τώρα η κρίση αφορά χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, αφορά το 40% του δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης. Αν εμείς έχουμε το 3% του δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης, η Ιταλία μόνη της έχει το 25% του δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης. Όσο είναι το σύνολο του ελληνικού δημοσίου χρέους, είναι οι δανειακές ανάγκες της Ιταλίας για ένα έτος, δηλαδή 355 δισ. ευρώ. Άρα μιλάμε για άλλο πράγμα. Και, όπως είπε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Τρισέ, αν η Ευρωζώνη δεν μπορεί να σώσει μία χώρα σαν την Ελλάδα, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Και έχει λόγο ύπαρξης η Ευρωζώνη.

Γιατί έχει δημιουργηθεί τώρα το πρόβλημα; Έχει δημιουργηθεί τώρα γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια ιστορική και θεσμική αδυναμία και ζει μια αντίφαση. Έχει κάνει μεγάλα βήματα σε σχέση με τη νομισματική ενοποίησή της, με το ευρώ, αλλά δεν έχει κάνει αντίστοιχα βήματα σε σχέση με την πολιτική και θεσμική ολοκλήρωσή της. Πάντα έχει μια αδυναμία, μια έλλειψη ταχύτητος. Οι εξελίξεις στις αγορές είναι πάντα πιο γρήγορες από τις εξελίξεις στις θεσμικές διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πάντα οι αγορές έχουν την τάση να απαξιώνουν και να αμφισβητούν τις αποφάσεις και τις πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τι διδάσκει όμως η ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Διδάσκει ότι πάντα μια κρίση οδηγεί σε μια υπέρβαση. Τελικά, γίνεται ένα βήμα μπρος με πολιτική απόφαση, με πολιτικό βολονταρισμό. Άρα, η κρίση είναι διεθνής, η κρίση θα οδηγήσει σε λύση. 

Η λύση για μας ποια είναι; Η ελάφρυνση του βάρους του ελληνικού δημοσίου χρέους. Η ελάφρυνση του βάρους του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι ελάφρυνση της οικονομίας, είναι ελάφρυνση των πολιτών, είναι ελάφρυνση των επιχειρήσεων. Ελάφρυνση σημαίνει επιμήκυνση στην πληρωμή του χρέους, σημαίνει μείωση των επιτοκίων, σημαίνει ενδεχομένως μηχανισμό επαναγοράς του δημοσίου χρέους στη δευτερογενή αγορά, σημαίνει σύστημα εγγυήσεων, σημαίνει ένα πλέγμα μέτρων που έχει συζητηθεί και που έχει περιληφθεί στην απόφαση του Eurogroup της 11ης Ιουλίου. 

Η απόφαση αυτή εντάσσει το ελληνικό πρόβλημα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κρίσης, της κρίσης της Ευρωζώνης, και εισάγει νέα στοιχεία στη συζήτηση τα οποία πάντα τα θέλαμε, πάντα τα αποζητούσαμε και τώρα έχουν υιοθετηθεί επισήμως. Τώρα μιλάνε όλοι για την ανάγκη μείωσης του κόστους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, μιλούν όλοι για το ενδεχόμενο ακόμα μεγαλύτερης επιμήκυνσης, μιλούν όλοι για την ανάγκη μείωσης των επιτοκίων, μιλούν για την ανάγκη ενός πιο ευέλικτου και δυναμικού ρόλου, του EFSF που είναι το Ταμείο Εγγυήσεων της Ευρωζώνης, που θα λειτουργεί σε συνδυασμό με το EFSM, το Ταμείο Εγγυήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως τον Ιούλιο του 2013, οπότε θα τεθεί σε εφαρμογή ο νέος ενιαίος μηχανισμός, το ESM. Τη Συνθήκη για το ESM την υπογράψαμε τη Δευτέρα 11 Ιουλίου και θα εισαχθεί προς κύρωση στα εθνικά Κοινοβούλια ως τμήμα του πρωτογενούς δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Γιατί συμβαίνουν αυτά τώρα; Αυτά συμβαίνουν τώρα γιατί η κατάσταση είναι ασύμμετρη, είναι μια κατάσταση ασύμμετρων απειλών.

Από τη μια μεριά έχουμε κάτι που το νόμισμα και η δημοσιονομική πολιτική είναι στοιχείο της κυριαρχίας τους, αλλά αυτό αμφισβητείται, όχι για την Ελλάδα που είναι σε πρόγραμμα υποστήριξης, αλλά για χώρες ακόμα και του μεγέθους των Ηνωμένων Πολιτειών. Δίπλα στα κράτη είναι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη και από την άλλη μεριά είναι οι μικρές ιδιωτικές οντότητες, οι οίκοι αξιολόγησης και οι εκτιμητικές εταιρείες, τα funds, που με ευελιξία, με ταχύτητα, με άλλα κριτήρια που δεν είναι κριτήρια πολιτικά και κοινωνικά, παίρνουν πρωτοβουλίες και ασκούν πίεση στο κυρίαρχο χρέος, στο δημόσιο χρέος, άρα στα κράτη και την κυριαρχία τους και στους διεθνείς οργανισμούς. 

Η συζήτηση για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο νέο ελληνικό πρόγραμμα ήταν μία συζήτηση που διαχύθηκε παγκοσμίως, γιατί μετέχουν όλες οι τράπεζες, μετέχει η Διεθνής Ένωση Τραπεζών, μετέχουν οι εκτιμητικές εταιρείες, μετέχουν οι οίκοι αξιολόγησης, αλλά αυτό δεν γίνεται μόνο για την Ελλάδα, αυτό γίνεται γιατί, μετά και τη Σύνοδο Κορυφής της Ντωβίλ μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας και μετά την υπογραφή της Συνθήκης για τον καινούργιο μηχανισμό, τον ESM, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στα ζητήματα του κυρίαρχου χρέους, του δημοσίου χρέους, είναι πλέον θεσμικό χαρακτηριστικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Ενσωματώνεται η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Άρα, υπάρχει ένα ευρύτερο πρόβλημα, όχι μόνο συγκυριακό και βεβαίως όχι μόνο ελληνικό ή ιρλανδικό ή πορτογαλικό. Ταυτόχρονα, έρχονται χώρες με πολύ καλές μακροοικονομικές επιδόσεις, με ρυθμούς ανάπτυξης, με παραγωγικό ιστό, με ανταγωνιστικότητα, όπως η Ιταλία, που όμως έχουν μεγάλες δανειακές ανάγκες. Έτσι η πίεση γίνεται πίεση στην καρδιά του συστήματος και εκεί αναδεικνύονται διαφορετικοί θεσμικοί ρόλοι. 

Τα κράτη-μέλη έχουν τις προτεραιότητές τους, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει τη δική της καταστατική ευθύνη: σταθερότητα τιμών, σταθερό και ει δυνατόν σκληρό ευρώ, αξιοπιστία, άρα ο καθένας παίζει το θεσμικό του ρόλο. Λέει, λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: “Εγώ έχω κάποιους κανόνες, οι οποίοι συνεκτιμούν και τη θέση των οίκων αξιολόγησης και δεν θέλω να φύγω από τους κανόνες αυτούς”. Λένε τα κράτη-μέλη: “Εμείς πρέπει να βρούμε λύσεις οι οποίες δίνουν διέξοδο, λύσεις πολιτικές”. Λέμε εμείς: “Είμαστε κράτος-μέλος και ψάχνουμε λύση μαζί με τα κράτη-μέλη. Έχουμε ζωτική ανάγκη από μία στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και θέλουμε απ’ αυτήν τη απόλυτη διασφάλιση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος”. 

Πρέπει να υπάρξει ένας συνδυασμός. Εάν δεν μας τα δίνει όλα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πρέπει ό,τι δεν μας δίνει να μας το δίνει το ευρωσύστημα γενικότερα, πρέπει να μας το δίνουν τα κράτη-μέλη και άλλοι μηχανισμοί, όπως ο EFSF. Αυτό έχει γίνει απολύτως κατανοητό. Γι’ αυτό και είναι ειλημμένη απόφαση το νέο πρόγραμμα να τεθεί σε ισχύ, έτσι ώστε όλα να έχουν τελειώσει πριν τις 15 Σεπτεμβρίου, οπότε η Ελλάδα πρέπει να πάρει την έκτη δόση, που τώρα θα είναι πρώτη δόση του νέου προγράμματος. Άρα, εμείς τι ζητήσαμε και τι πήραμε; Την πολιτική απόφαση ότι καλύπτονται οι δανειακές ανάγκες της χώρας και την πολιτική απόφαση ότι καλύπτονται οι ανάγκες χρηματοδότησης και ρευστότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. 

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το παιχνίδι με τις λέξεις τέτοιες κρίσιμες στιγμές πρέπει να σταματήσει. Καλώ τους Έλληνες πολίτες να ακούν μόνο τις υπεύθυνες πηγές ενημέρωσης. Ενεργώ κατ’ εντολήν του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης και είμαι μέλος της Κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αλλά ως Υπουργός Οικονομικών έχω ευθύνη απέναντι στον τόπο, απέναντι στο λαό, απέναντι σε κάθε πολίτη, απέναντι στις αποταμιεύσεις του και στο εισόδημά του. Και καλώ τους Έλληνες πολίτες να ακούν την Κυβέρνησή τους και τον Υπουργό των Οικονομικών που τους ενημερώνει υπεύθυνα. Δίνουμε με τον Πρωθυπουργό έναν αγώνα για τη σταθεροποίηση και τον έλεγχο της κατάστασης. Οι χειρισμοί είναι λεπτοί. Γίνονται επί τη βάσει σχεδίου και θα αποδώσουν αποτέλεσμα. 

Ο όρος selective default δεν πρέπει να μεταφράζεται στα ελληνικά κατά τρόπο ο οποίος είναι το λιγότερο δημαγωγικός και ανεύθυνος. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος χρεοκοπίας, καμία απειλή χρεοκοπίας. Δεν θα παίζει κανείς με τις λέξεις, με την αγωνία των πολιτών και με το μέλλον του έθνους. Και κυρίως δεν δικαιούται να παίζει με τις λέξεις κάποιος υπεύθυνος θεσμικός παράγοντας και αυτό αφορά όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, πρωτίστως την Αξιωματική Αντιπολίτευση και τον Αρχηγό της. Καλώ την Αντιπολίτευση να στηρίξει την Κυβέρνηση και να ακολουθεί με στρατιωτική πειθαρχία αυτά που λέμε, γιατί οι χειρισμοί πρέπει να είναι εθνικοί και αποτελεσματικοί. 

Κοιτώντας στα μάτια τους Έλληνες πολίτες και ξέροντας την αγωνία τους, τους διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι απολύτως καλυμμένο και απολύτως διασφαλισμένο στο πλαίσιο του ευρωσυστήματος, δηλαδή του συστήματος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών. Η Τράπεζα της Ελλάδος ενεργεί ως μέλος του ευρωσυστήματος, ενεργεί στο πλαίσιο των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα ασφάλειας, ρευστότητας και χρηματοδότησης. Αυτό ίσχυε και χθες σε σχέση με την τελευταία υποβάθμιση της Fitch, η οποία ήρθε στη συνέχεια υποβαθμίσεων πολλών άλλων χωρών από πολλούς εκτιμητικούς οίκους ακόμη και των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς καμία πραγματική επίπτωση για τις τράπεζές μας και το ίδιο ισχύει και για την αυριανή επικείμενη ανακοίνωση του αποτελέσματος των stress test, δηλαδή της δοκιμασίας αντοχής των ευρωπαϊκών τραπεζών, των τραπεζών των είκοσι επτά κρατών-μελών υπό συνθήκες ακραίου σεναρίου κρίσης.

Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα και η διαβεβαίωσή μου αυτή είναι θεσμική, επίσημη και απερίφραστη. Υπάρχουν οι μηχανισμοί μέσα στο ευρωσύστημα στο οποίο περιλαμβάνεται και η Κεντρική μας Τράπεζα και όλα είναι απολύτως διασφαλισμένα. Εάν δε κάποιοι επιχειρούν να μεταφράσουν κατά τρόπο λαϊκίστικο, ανεύθυνο και μικροκομματικό τον όρο «selective default», θέλω να επαναλάβω ότι αυτό δεν είναι μια πραγματική κατάσταση, δεν είναι πιστωτικό γεγονός, δεν είναι ούτε χρεοκοπία ούτε πτώχευση ούτε αδυναμία πληρωμής. Είναι μία βαθμολόγηση προσωρινή των ελληνικών ομολόγων, όπου αντί να είσαι στο βαθμό 3C ή D, είσαι στο βαθμό SD –selective default- για ένα χρονικό διάστημα. 

Προσέξτε μία παρομοίωση: Πριν αυτοματοποιηθούν οι σιδηρόδρομοι, υπήρχε ο κλειδούχος που γύριζε το κλειδί για να αλλάξει το τραίνο ράγες και να πάει από τη μία διαδρομή στην άλλη. Πρέπει τώρα, το τραίνο του ελληνικού δημοσίου χρέους από τις ράγες της “βαριάς” κατάστασης στην  οποία βρισκόμαστε, της μεγάλης και δυσβάσταχτης επιβάρυνσης, να αλλάξει ράγες και να πάει σε μια ελάφρυνση. Πρέπει να περάσει από τη διασταύρωση και ο κλειδούχος να γυρίσει το κλειδί. Αυτό κρατάει μία στιγμή και αυτό πρέπει να γίνει και γίνεται χωρίς κινδύνους, χωρίς κανένα πραγματικό πρόβλημα. Χρειάζεται σοβαρότητα μόνο. Σοβαρότητα, ψυχραιμία, αυτοπεποίθηση και -έλεος πια!- εθνική ενότητα. Διότι αυτός που την πληρώνει πάντα είναι ο φτωχότερος, ο πιο αδύναμος, δεν είναι ο πλούσιος που έχει βγάλει τα λεφτά του έξω ούτε αυτός που έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία. Στο όνομα των φτωχών και αδυνάτων πρέπει να ενεργήσουμε και στο όνομά τους σας μιλάω τώρα. Τη δική τους φωνή φέρνω στη Βουλή και τη δική τους φωνή πηγαίνουμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ο Πρωθυπουργός και στο Eurogroup και το ECOFIN εγώ. Δεν είναι ώρα για μικροκομματικές πλάκες και για λογοπαίγνια.

Η διαβεβαίωση, λοιπόν, είναι απόλυτη και το μήνυμα σαφές. Δεν θέλω να υψώνω τους τόνους με την Αντιπολίτευση, γιατί και η παραμικρή πράξη συναίνεσης διευκολύνει τη χώρα, ενισχύει τη διαπραγματευτική μας θέση και μειώνει το βάρος των πολιτών. Το γεγονός ότι ψηφίσαμε τους δυο νόμους για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τον εφαρμοστικό νόμο άλλαξε την ατμόσφαιρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Το γεγονός ότι η Aντιπολίτευση συνέπραξε στον διορισμό των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, έχει καταγραφεί στην απόφαση του Eurogroup ως γεγονός εξίσου σημαντικό με την επίθεση κατά της Ιταλίας. Για να καταλάβετε πόση σημασία έχει για τη χώρα και τους πολίτες, για το εισόδημά τους, για την εργασία τους, για την προοπτική τους, το να είμαστε εδώ σοβαροί και ενωμένοι. Είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο κρίσιμο.

Από του Βήματος της Βουλής, λοιπόν, λέω αυτά τα πράγματα στον ελληνικό λαό. Αυτά ισχύουν. Όλος ο δημοσιογραφικός σχολιασμός και όλη η πολιτική παραφιλολογία δεν μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Βρισκόμαστε στο μέσον μιας διαπραγμάτευσης. Τώρα, στη Ρώμη, συνεδριάζουν οι αναπληρωτές μας, δηλαδή οι επικεφαλείς των Συμβουλίων Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, προκειμένου να εφαρμόσουν τεχνικά την πολιτική απόφαση του Eurogroup. Και ανά πάσα στιγμή μπορεί να συνεδριάσει το Eurogroup ή να συγκροτηθεί έκτακτο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί φυσικά πρέπει να δοθεί μια οριστική, καθαρή απάντηση στις αγορές και γιατί πρέπει η απάντηση αυτή να είναι ασφαλής για όλους.

Εμείς έχουμε διαμορφώσει όχι μόνο το σχέδιο, αλλά και το δίχτυ προστασίας. Δεν κάνουμε ακροβασίες, ούτε αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Κινούμεθα εκ του ασφαλούς, όπως πρέπει. Και πρέπει η στήριξη να είναι απόλυτη, όχι χωρίς δικαίωμα κριτικής, όχι χωρίς τις κομματικές σημαίες και τις κομματικές επιχειρηματολογίες. Σεβαστές είναι οι θέσεις όλων των κομμάτων. Σεβαστή είναι η κριτική. 

Η Κυβέρνηση είναι εδώ για να αναλαμβάνει την ευθύνη της. Και ευθύνη ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν που της αναλογεί και ιστορικά και πολιτικά. Δεν ζητάμε από τα κόμματα –προς Θεού- να αλλάξουν την πεποίθησή τους ή τη βασική τους πολιτική πλατφόρμα, αλλά υπάρχουν φάσεις όπου έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία όλα να γίνονται με ενότητα, συνέπεια και χειρουργική ακρίβεια. Και βρισκόμαστε στη φάση αυτή.

Δεν έχει, λοιπόν, κανείς να φοβηθεί απολύτως τίποτα. Αντιθέτως, μία ψυχολογία η οποία έχει θετικά στοιχεία, μετουσιώνεται σε πραγματικό οικονομικό γεγονός. Και νομίζω ότι έχουμε όλοι και υποχρέωση και όφελος να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Και μπορούμε να τον βοηθήσουμε πάρα πολύ απλά με την ίδια τη συμπεριφορά μας και την ίδια τη διάθεσή μας την ψυχική. 

Είναι η στιγμή μιας εθνικής γενναιοδωρίας και μιας πολιτικής συστράτευσης. Έτσι θα κερδίσουμε την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική δικαιοσύνη. Γιατί οι πολίτες δεν έχουν πιστέψει ότι διασφαλίζεται η ισορροπία και η δικαιοσύνη. Κι αυτό θα γίνει. Θέλουμε λίγο χρόνο, λίγο ζωτικό χρόνο για να κάνουμε όσα έχουμε πει σε σχέση με το εθνικό φορολογικό σύστημα, που θα είναι και η βάση του νέου μοντέλου ανάπτυξης, που θα περιλαμβάνει πρωτίστως το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής.

Είναι λοιπόν, η ώρα της βοήθειας, της ενότητας. Είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξει πολύ μεγάλη ανταπόκριση.

Ευχαριστώ.