TO «INVEST IN GREECE» -OI KATAΡΙΑΝΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΚΑΙ Η ΑΤΟΛΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ

Που βρισκόμαστε σήμερα: Καράβι με πολλές βλάβες, με καπετάνιο και  πλήρωμα ακατάλληλους, μεσοπέλαγα και εν μέσω τρικυμίας.
 (Δημ Μπουραντάς καθηγητής Μάνατζμεντ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο βιβλίο του «ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΑ»)

Πριν  από μερικούς μήνες, ο καπετάνιος και το πλήρωμα του καραβιού «ΕΛΛΑΣ», μας ανακοίνωσαν την ενεργοποίηση του Invest in Greece, ενός «εργαλείου», ενός μηχανισμού που σαν αντικειμενικό σκοπό θα είχε την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων μεγάλης κλίμακας μέσω της θεσμοθετημένης διαδικασίας του περίφημου fast truck (Διαδικασία Ταχείας Αδειοδότησης)....
Μεγάλα σχέδια, μεγάλες προσδοκίες, μεγάλη αποτελεσματικότητα, πολλές θέσεις εργασίας, ανάπτυξη και εν τέλει αντιστροφή του άσχημου κλίματος που έχει βαρύνει τη ζωή μας, τις ψυχές μας, το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Οι τηλεοπτικοί δίαυλοι παρουσίασαν την πανηγυρική πρώτη συνεδρίαση της “Delta Force”¹ (βλέπε Invest in Greece ) για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων στη χώρα μας. Όλοι τότε νοιώσαμε πιο ήσυχοι, πιο σίγουροι, πιο βέβαιοι για το μέλλον, περισσότερο αισιόδοξοι για την έξοδό μας από το τούνελ της κρίσης.

 Βέβαια είχε προηγηθεί το φιάσκο της υλοποίησης του επενδυτικού σχεδίου στον Αστακό, όπου τελικά ο πακτωλός χρημάτων από το Κατάρ άλλαξε ρότα μετά από τις «επιτυχημένες» κινήσεις του κυβερνητικού κλιμακίου που τελικά δεν έπεισαν τους καταριανούς επενδυτές να φέρουν τα κεφάλαιά τους στο Πλατυγιάλι. Για το εν λόγω θέμα γράφτηκαν πολλά μα ο παρονομαστής είναι κοινός: Ότι ο καπετάνιος και το πλήρωμα είναι ακατάλληλοι…..!!!!Όμως για να μη ξεφεύγουμε από το θέμα πρέπει να επισημάνουμε ότι η οικονομία πρωτίστως, είναι ψυχολογία, είναι ανάλυση προσδοκιών που καθοδηγούν τις συμπεριφορές ατόμων και κρατών. Τέτοιες συστημικές συμπεριφορές καθορίζουν τότε και την έναρξη των διαδικασιών έτσι ώστε να λειτουργήσει ο μηχανισμός υλοποίησης των επενδυτικών σχεδίων.

        Καθώς φαίνεται αυτή η απλή  αρχή αλλά και όχι απλοϊκή αλήθεια, που διδάσκονται από το πρώτο κιόλας έτος οι φοιτητές των οικονομικών σχολών, δεν υπέστη τη βάσανο από την πλευρά των κρατούντων έτσι ώστε να μην παρουσιάζεται στην τηλοψία μόνο η πρώτη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Invest in Greece, αλλά να υπάρχει και συνέχεια, δηλαδή  ο ελληνικός λαός να γίνεται κοινωνός υλοποίησης επενδυτικών σχεδίων που πραγματικά θα ωφελήσουν τη χώρα. Ακόμα οι κρατούντες φαίνεται ότι δε διαθέτουν τέτοια αντανακλαστικά που θα τους επέτρεπαν να κινούνται με ταχύτητα τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και στην υλοποίηση αυτών. Κατά συνέπεια αγνοούν ή αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η οικονομία αποτελεί μια δυναμική διαδικασία, όπου ό χρόνος παίζει σημαντικότατο ρόλο. Η στατικότατα και η αδράνεια ( μ’ όλες τις μορφές που μπορεί αυτή να εκδηλωθεί) αποτελούν εγκληματικά λάθη. 


Ο νέος επενδυτικός νόμος σύμφωνα με την Κυβέρνηση άρχισε να ενεργοποιείται από 21/04/2011, δηλαδή  δεκαεπτά – δεκαοκτώ μήνες μετά την ανάληψη της κυβέρνησης υπό τον Γ.Α. Παπανδρέου και σχεδόν ένα χρόνο μετά την προσφυγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ. και τους λοιπούς σωτήρες. Οποία ταχύτης και αίσθηση του κατεπείγοντος σε περίοδο κρίσης!!! Έχουν ακούσει κάτι περί διαχείρισης κρίσεων; Άλλωστε γιατί να υπάρξει αυτή η αίσθηση του κατεπείγοντος; Η λήψη τετριμμένων και στερεότυπων μέτρων όπως μειώσεις μισθών και συντάξεων και αυξήσεις φόρων, η οποία οδήγησε την οικονομία σε βαθιά ύφεση και σε πορεία ελεγχόμενης(;) πτώχευσης, αποτέλεσε πρότυπο εφαρμογής μακροοικονομικής πολιτικής, προς αποφυγή ασφαλώς. Σαν απλός πολίτης  διατυπώνω την εξής αφελέστατη  ερώτηση: Τελικά το περίφημο invest in Greece τι αποτέλεσμα έχει;  Ποιες μεγάλες επενδύσεις θα γίνουν, ξεκίνησαν ή σχεδιάζονται να γίνουν στην Ελλάδα; Πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν; Με τι αποδοτικότητα; Τι μεταβολές θα επέλθουν στο ΑΕΠ της Ελλάδας;  Αυτά τα ερωτήματα μπορούν να απαντηθούν από το Ιnvest in Greece;  Σπεύδω να διευκρινίσω σε κάθε καλοπροαίρετο κριτή ότι τα παραπάνω ερωτήματα ουδόλως είναι θεωρητικά. Απλά και ξεκάθαρα αντανακλούν την ουσία της υλοποίησης κάθε επενδυτικού σχεδίου. Αρκεί κάποιος να ανατρέξει σ’ ένα εγχειρίδιο εισαγωγής στην Πολιτική Οικονομία για να πάρει τις απαντήσεις που θέλει.

      Και το  επικίνδυνο παιγνίδι σε βάρος  του ελληνικού λαού συνεχίζεται, θεωρώντας ότι είμαστε αφελείς. Το Invest in Greece την 26/04/20100 δημοσίευσε στον ιστότοπό του: Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για απόσπαση προσωπικού από το Δημόσιο και Φορείς του Ευρύτερου Δημοσίου Τομέα με σκοπό τη Στελέχωση της Εταιρείας «Επενδύστε στην Ελλάδα A.E.», με καταληκτική ημερομηνία υποβολής των δικαιολογητικών την 20/05/2011. Δηλαδή αποδεικνύεται με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο ότι η εν λόγω υπηρεσία δεν είναι στελεχωμένη επαρκώς, γεγονός που ασφαλώς συντελεί ώστε να αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της. Με άλλα λόγια να υλοποιεί διαδικασίες fast truck για στρατηγικές επενδύσεις. Επιπλέον αν ληφθεί υπόψη ότι από την καταληκτική ημερομηνία της 20/05/2011 μέχρι την επιλογή και τελικά την ανάληψη καθηκόντων του προσωπικού, θα παρέλθει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα μέσα σε περίοδο κρίσης, τότε μάλλον το fast truck θα αποδειχθεί slow walking. Και εν τω μεταξύ η απουσία προσέλκυσης επενδύσεων στην χώρα συνεχίζεται, ενώ τα spreads «τραβούν την ανηφόρα» και οι κερδοσκόποι απανταχού της γης με τα ασφάλιστρα κινδύνου (τα περίφημα CDS – τα’ μαθε κι’ αυτά ο ελληνικός λαός) να κάνουν πάρτυ. Να γιατί αυτές όλες οι ενέργειες είναι άκρως επικίνδυνες.

      Στη διαχείριση των κρίσεων και ειδικότερα όταν πρέπει να εμποδίσουμε μια άσχημη κατάσταση να γίνει χειρότερη, δηλαδή όταν πρέπει να γίνει περιστολή κρίσεων, ο πρώτος κανόνας είναι η άμεση ενέργεια που συγχρόνως πρέπει να είναι και αποφασιστική. Και όταν ακόμη πρέπει να επιλυθεί η κρίση πάλι η πρώτη κίνηση πρέπει να είναι γρήγορη και αποφασιστική. Δυστυχώς οι παραπάνω βασικές αρχές δε φαίνεται να  εφαρμόζονται από εκείνους που υποτίθεται ότι θα μας οδηγήσουν εκτός κρίσης. Κατά τ’ άλλα ο κάθε ενδιαφερόμενος αν ανατρέξει σε στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας  για το 2011 και συγκεκριμένα στο δείκτη «Ευκολία στην άσκηση Επιχειρηματικής Δραστηριότητας», θα διαπιστώσει ότι το πλοίο «ΕΛΛΑΣ» βρίσκεται στην 109^η θέση, ενώ το αμέσως προηγούμενο έτος ήταν στην 97^η θέση. Σημειώνεται ότι η Κύπρος καταλαμβάνει την 37^η θέση , τα Σκόπια την 38^η θέση, η Βουλγαρία την 51^η θέση και η Τουρκία στην 65^η θέση. Τα συμπεράσματα προδήλως παραλείπονται.

      Και σαν να μην ήσαν αρκετές αυτές «οι βλάβες» στο καράβι «ΕΛΛΑΣ» και ενώ ο καπετάνιος και το πλήρωμά του περίμεναν ότι εν τέλει τα επενδυτικά κεφάλαια του Κατάρ θα προσγειωθούν στο Ελληνικό, η «τρικυμία»  που επικρατεί -όχι ασφαλώς ως φυσικό φαινόμενο, αλλά ως συνισταμένη ασυνεννοησίας, ανικανότητας, ανεπάρκειας όλων αυτών που χειρίζονται τα σοβαρά αυτά ζητήματα- έβαλε ένα μεγαλοπρεπέστατο stop  στην υλοποίηση και αυτού του επενδυτικού σχεδίου. Το one stop shop έτσι όπως λειτούργησε στη συγκεκριμένη περίπτωση  μετετράπη σε ολετήρα της επένδυσης. Το καράβι πάλι λοξοδρόμησε μεσοπέλαγα. (Καπετάνιος και πλήρωμα εκπέμπουν σε διαφορετικό μήκος κύματος που λέει κι’ ο απλός λαός- άλλα κάνει η πρύμη κι’ άλλα η πλώρη…). Έτσι αναδείχθηκαν παθογένειες, ασυγχώρητα λάθη στους χειρισμούς και επιβεβαιώθηκε δυστυχώς για ακόμη μια φορά ότι η εμπιστοσύνη στη σημερινή κυβέρνηση είναι κάτι το ζητούμενο. 

Επιπλέον δε, όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» του Σαββάτου 7/5/2011, το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ με την 1938/2010 απόφασή του θεωρεί ότι στην έκταση των 5.500 στρεμμάτων του Ελληνικού μπορεί να χωροθετηθεί μόνον μητροπολιτικό πάρκο και εγκαταστάσεις αεροδρομίου, για το οποίο μάλιστα αναφέρει ότι δεν καταργήθηκε, αλλά απλώς έπαψε να λειτουργεί!! Δηλαδή με άλλα λόγια οι ιθύνοντες περί επενδύσεων λογάριαζαν χωρίς το ξενοδόχο. Αν αυτό δεν αποτελεί τον ορισμό του αλαλούμ, τότε σίγουρα αποτελεί έλλειψη σοβαρότητας και υπευθυνότητας στη διαχείριση των κρατικών ζητημάτων.

      Δεν υπάρχει συνεννόηση μεταξύ μηχανοστασίου  και γέφυρας του καραβιού, παρόλο που το τελευταίο πελαγοδρομεί επικίνδυνα εν μέσω τρικυμίας… ».  Η δε συνέντευξη του εκτελεστικού προέδρου του Ιnvest in Greece στην έγκριτη εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, την 28/02/2011 (σελ.6), που προανήγγειλε μετά βαΐων και κλάδων την υλοποίηση της επένδυσης στο Ελληνικό από τους εμίρηδες του Κατάρ, μόνο πικρά χαμόγελα μπορεί πλέον να προκαλέσει και να δημιουργήσει συνειρμούς άλλου είδους, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς όλα τα παραπάνω. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συνέντευξη δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια πολλή ωραία ομολογουμένως έκθεση ιδεών που πέτυχε τους επικοινωνιακούς στόχους που είχαν τεθεί. Όντως αποτελεί ένα άριστο κείμενο –υπόδειγμα για διδασκαλία σε σπουδαστές επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων. Αλλά για την ταμπακιέρα ούτε λόγος. Και η ταμπακιέρα έχει αυτή τη στιγμή κεφαλαιώδη σημασία για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το invest in Greece ως θεσμοθετημένος πλοηγός του πλοίου «ΕΛΛΑΣ» που είναι εντεταλμένος να προσελκύσει στρατηγικές επενδύσεις, κατά πάσα πιθανότητα χρησιμοποιεί εσφαλμένους  χάρτες πλοήγησης ή χαράσσει λάθος πορεία που οδηγεί το σκάφος σε ξέρες και υφάλους. Ποια είναι η αντίδραση του πλοηγού; Οι «πιασάρικες» καταχωρήσεις στον οικείο ιστότοπο του Invest in Greece ουδόλως διαφωτίζουν  τον ελληνικό λαό για υλοποίηση επενδύσεων με διεθνοποιημένο και εξαγωγικό χαρακτήρα. Γιατί; Διότι απλούστατα δεν υπάρχουν!!!. Η τρανταχτή απουσία διεθνώς ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, εθνικών επωνυμιών (brand names) σε συνδυασμό με την απουσία φορολογικών κινήτρων, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή κ.α. κλιμακώνουν τις ζημίες στις μηχανές του πλοίου.

       
 Ωστόσο ο καπετάνιος και το πλήρωμα αδυνατούν να επέμβουν αποφασιστικά και αποτελεσματικά. Και έτσι ο Κώστας Βεργόπουλος σε άρθρο του επιβεβαιώνει: «Η ελληνική κυβέρνηση δεν πείθει κανέναν, ενόσω αρνείται να αντιληφθεί αυτό που έχουν ήδη αντιληφθεί οι δανειστές της: ότι με κατεστραμμένη οικονομία, ούτε αλλαγή προκύπτει ούτε τα χρέη εξυπηρετούνται. Ότι απαράκαμπτη προϋπόθεση για αμφότερα είναι η αποκατάσταση των αυξητικών ρυθμών. Όταν σπάζει ο κινητήρας, η οικονομία δεν πηγαίνει πουθενά. Προϋπόθεση για να πάει οπουδήποτε, είναι ο κινητήρας να διατηρείται σε κίνηση». (Ελευθεροτυπία 6/5.2010 σελ 8). Με άλλα λόγια έχει διαρραγεί το οικονομικό κύκλωμα, δε λειτουργούν οι ροές που αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις αυτού του κυκλώματος. Υπ’ αυτές τις συνθήκες επέρχεται η κατάρρευση  της οικονομίας. Τα νερά  μπήκαν ορμητικά  στο σκαρί του πλοίου «ΕΛΛΑΣ» Οι διαδικασίες απάντλησης θα αποτρέψουν τα χειρότερα; Είδομεν…  Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη. Τα νούμερα δε βγαίνουν, η πολιτική του μνημονίου που θα αποτελούσε μεταξύ των άλλων το ανάχωμα στην έφοδο των spreads, ώστε να «ηρεμήσουν» οι αγορές, απέτυχε παταγωδώς. 


Τώρα πια άρχισαν οι συζητήσεις το πώς η χώρα θα καλύψει τις ανάγκες της για το 2012 και 2013, αφού απαιτούνται 27 δις για κάθε χρόνο και λαμβανομένου υπόψη ότι η προσφυγή στις περιβόητες αγορές καθίσταται αδύνατη λόγω του ύψους του κόστους του χρήματος. Άρα η πεμπτουσία του προβλήματος είναι η ανάταξη του παραγωγικού ιστού. Μόνο η παραγωγή και μάλιστα παραγωγή εξαγώγιμων και ανταγωνιστικών αγαθών θα εκκινήσουν τη μηχανή της οικονομίας, θα λειτουργήσει το οικονομικό κύκλωμα που αναφέραμε προηγουμένως. Και οι επενδύσεις κύριοι επαΐοντες αποτελούν μια εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση για να βρει η χώρα το δρόμο προς την ανάπτυξη.

        Συνεπώς και από αυτό καθ’ αυτό το γεγονός αβίαστα συμπεραίνει ο οποιοσδήποτε, ότι τελικά αυτή η οικονομική κρίση αναδεικνύει εκτός από τα εγγενή προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και  την επικρατούσα πολιτική χρεοκοπία. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής του management Δημ. Μπουραντάς : « Δυστυχώς και η σημερινή κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης  πάσχουν από τεράστιο έλλειμμα ηγεσίας και μάνατζμεντ και ιδιαίτερα διαχείρισης της κρίσης…Υπήρχε χρόνος τους πρώτους τρεις μήνες να ληφθεί με τη μέγιστη δυνατή αποφασιστικότητα και ταχύτητα ένα πακέτο κατεπειγόντων μέτρων, ώστε να φτιαχτεί ένα ανάχωμα και το νερό της κρίσης  να πάει στο διπλανό οικόπεδο. Αυτό ασφαλώς απαιτούσε γνώση, εμπειρία, ικανότητα, βούληση και τσαγανό. Απαιτούσε την αίσθηση του κατεπείγοντος…» . Είναι πλέον γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας που αποτελεί καθεστηκυία τάξη, έχει πλέον εγκλωβιστεί σε λογικές, αξίες και πρακτικές μικροκομματικών συμπεριφορών του παρελθόντος, αγωνιώντας για την επιβίωσή  του.  Έτσι οι πολίτες στην πλειοψηφία τους έχουν χάσει  κάθε ίχνος εμπιστοσύνης σ’ αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα και στους θεσμούς. Από τους «νονούς» στους «προστάντζες» και από τους τζιτζιφιόγκους  στη διεκδίκηση των αναδρομικών από τους συνταξιούχους βολευτές, στενάζει η χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία.

      Και εν μέσω αυτού του ορυμαγδού, είπαμε να αισθανθούμε και λίγο εθνικά υπερήφανοι. Η πτωχή πλην τίμια Ελλάς θα μπορούσε επιτέλους να προχωρήσει στην ανακήρυξη της ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) και κατόπιν ασφαλώς στην οριοθέτησή της. Αμ δε!!  Δια χειλέων  του αρμοδίου υπουργού εξωτερικών, την κάναμε γαργάρα για να μη στεναχωρηθεί η φίλη και σύμμαχος Τουρκία. Τέτοιο μαντρί τέτοιο τυρί Η δικαιολογία πολύ διπλωματική.

 Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, στο ραδιοφωνικό σταθμό Real Fm δήλωσε: « Η Αθήνα δε θέλει να επιβαρύνει τις διερευνητικές επαφές που έχουν ξεκινήσει, με τελικό στόχο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας..» Τι σημαίνουν όλα αυτά;


  Πρώτον ότι η Ελλάδα φαίνεται ότι διακατέχεται  από φοβικό σύνδρομο. Ωστόσο αν δεν απαλλαγούμε από αυτό τότε θα αυξάνεται η επιθετικότητα της Τουρκίας, εμείς θα υποχωρούμε συνεχώς και αυτή η συνεχής υποχώρηση θα αυξάνει ακόμη περισσότερο την επιθετικότητα της γείτονος. Τι μας διδάσκει όμως ο Θουκυδίδης; « Ο εχθρός γίνεται απρόθυμος να πολεμήσει όταν βεβαιωθεί ότι ο αντίπαλός του είναι αποφασισμένος να το κάνει. Τότε μόνον λιγότερο επιθετικούς θα έχουμε τους εχθρούς» (Θουκ. Ι.,144,3) Εμείς όμως εντρυφούμε στα τούρκικα τηλεσκουπίδια  και στα μαθήματα μαγειρικής που μας σερβίρουν….


Δεύτερον: Αντί να ακολουθούμε τη στρατηγική του κατευνασμού, πρέπει να υιοθετήσουμε την εφαρμογή αποτρεπτικής στρατηγικής με δυναμικές αντιδράσεις σε συνδυασμό με συστηματική και σοβαρή διαφώτιση και ενημέρωση αφενός μεν των αμερικανικών κέντρων αποφάσεων, ώστε επηρεαστεί επί τα χείρω η στάση που τηρούν έναντι της Τουρκίας, αφετέρου δε της διεθνούς κοινής γνώμης για τις έκνομες ενέργειες της Τουρκίας.


 Τρίτον: Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Είναι παγγίνως γνωστό ότι η Κύπρος έχει οριοθετήσει ΑΟΖ με την Αίγυπτο αλλά όχι με την Ελλάδα, αφού η τελευταία φοβήθηκε αντιδράσεις της Τουρκίας. Τι αντιδράσεις; Μήπως θα μας κηρύξουν τον πόλεμο οι φίλοι και σύμμαχοι Τούρκοι; Να λοιπόν η λάθος στρατηγική του κατευνασμού που ακολουθείται. Αλλά συμβαίνει και το άλλο αξιοπερίεργο. Έχουν γίνει – γίνονται συζητήσεις με την Αίγυπτο για το εν λόγω θέμα χωρίς να δεσμεύσουν το Καστελλόριζο που αποτελεί καρφί στους οφθαλμούς της Τουρκίας, αλλά η Αίγυπτος έχει ανακοινώσει ότι ξεκινά έναρξη συνομιλιών με Τουρκία για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ τους, τη στιγμή που δεν έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα!!! Τι συμβαίνει λοιπόν; Απεμπολούμε  το Καστελλόριζο; Αυτό είναι το αποτέλεσμα της στρατηγικής του κατευνασμού;


 Τέταρτον: Ο κ. Δρούτσας  χαρακτηρίζει το θέμα της ανακήρυξης και οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ ως «μόδα»!!!! Τι να πει κανείς... Ως απάντηση στη «μόδα», παρατίθεται η παρακάτω άποψη  από το καθηγητή Νίκο Λυγερό που είναι  αποστομωτική: 


      «Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι διπολικό. Αυτό σημαίνει ότι είναι ριζικά διαφορετικό από τον προβληματισμό των 12 Ναυτικών Μιλίων. Στην ουσία υπάρχει διαφορά και με την υφαλοκρηπίδα. Πολλά χρόνια δώσαμε βαρύτητα στα δύο πρώτα, δίχως ν' αντιληφθούμε την αποτελεσματικότητα της ΑΟΖ. Τώρα που έγινε κατανοητό από όλους ότι η ΑΟΖ προσφέρει νέες δυνατότητες και έχει άλλες ιδιότητες, δεν πρέπει να παραμείνουμε σε μία διπολική σχέση για τον καθορισμό της.  Σε πρώτη φάση είναι επείγον να αποδεχθούμε την ιδέα της μη αποτελεσματικότητας των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, ως αρχικό σημείο. 


Με άλλα λόγια, η Τουρκία μπορεί να ανήκει στον τελευταίο γύρο των γενικών διαπραγματεύσεων μετά από την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Κύπρο. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει λόγος να δικαιολογηθούμε όσον αφορά στο θέμα της διαπραγμάτευσης μαζί της. Δεν μας ενδιαφέρει, διότι το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι διπολικό. Αν πρέπει να υπάρξει απολογία θα είναι αν η Ελλάδα δεν συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με τα άλλα κράτη. Διότι μόνο αυτά τα στρατηγικά βήματα μπορούν να φέρουν όφελος στην πατρίδα μας.  Σε δεύτερη φάση, λοιπόν, πρέπει να αποδείξουμε ότι θέλουμε να υλοποιήσουμε αυτή τη στρατηγική προσέγγιση για να αποκτήσουμε άμεσα την ΑΟΖ και να εφαρμόσουμε τα δικαιώματά μας σε αυτό το πλαίσιο, ακόμα κι αν δεν είναι ολοκληρωμένο σε σχέση με το τελευταίο κράτος της γενικής διαπραγμάτευσης…Σε τρίτη φάση, πρέπει να αποφύγουμε τις πολιτικάντικες αντιπαραθέσεις πάνω στο θέμα της ΑΟΖ. 


Το πεδίο δράσης δεν είναι κομματικό και δεν πρόκειται να γίνει σε διεθνές επίπεδο. Οι κομματικές εξηγήσεις και δικαιολογίες δεν μας αφορούν για την ΑΟΖ και για τις μέλλουσες διακρατικές μας συμφωνίες. Δίνονται μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση και δεν πείθουν κανέναν, ούτε τους ειδικούς, ούτε τον λαό μας. Το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Οποιαδήποτε απολογία τέτοιου τύπου δεν είναι παρά μια άστοχη κίνηση αντιπερισπασμού, που δεν προσφέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα…. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα δεν είναι παρά μόνο θέμα πολιτικής βούλησης. Δεν υπάρχουν ουσιαστικά εμπόδια, δεν υπάρχει κόστος. Ενώ, αν δεν αρχίσουμε επιτέλους αυτή τη διαδικασία και δεν κάνουμε χρήση του timing μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, τότε θα πρέπει να το παλέψουμε στα δικαστήρια, διότι οι άλλες χώρες αν κάνουν συμφωνίες, για να εφαρμόσουν τη στρατηγική του de facto, θα πρέπει να αποδείξουμε την ισχύ του de jure. Ας επικεντρωθούμε στην ουσία κι ας αρχίσουμε τα στρατηγικά μας βήματα, δίχως άλλη καθυστέρηση» http://www.lygeros.org/lygeros/7258-gr.html

      Ερωτούμε  λοιπόν τον κ. Δρούτσα:

      1) Είναι μόδα κ. Υπουργέ  η άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο; 

      2) Είναι μόδα κ. Υπουργέ η εφαρμογή των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου;

    3) Είναι μόδα κ. Υπουργέ το  γεγονός ότι η θέσπιση της ΑΟΖ ουσιαστικά ενσωματώνει και εξελίσσει την έννοια της υφαλοκρηπίδας, αποδυναμώνοντας έτσι τις τουρκικές αιτιάσεις;

    4) Είναι μόδα κ. Υπουργέ ότι  στην ΑΟΖ, σύμφωνα με τον καθηγητή της Πολιτικής Οικονομίας του πανεπιστημίου του Maryland και μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και επιμελητή της έκδοσης  Greece and the Law of the Sea, το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση την εκμετάλλευση, τη διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και υπεδάφους της θάλασσας, καθώς και κυριαρχικά δικαιώματα, που αναφέρονται στην εξερεύνηση και οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θαλάσσης ανέμων;

      5) Είναι μόδα κ. Υπουργέ ότι  τα παραπάνω βασίζονται στα  άρθρα 55, 56 και 57 της Σύμβασης  για το Δίκαιο της Θάλασσας, που η χώρα μας κύρωσε με  νόμο  την 21/07/1995;

      6) Είναι μόδα κ. Υπουργέ ότι από την ύπαρξη της Σύμβασης του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αλλά παράλληλα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της ΑΟΖ;

      Τελειώνοντας  αυτό το άρθρο, ως κατακλείδα παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του  Βασιλείου. Μαρκεζίνη «Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα» Εκδόσεις Λιβάνη. Σελ. 279:  « Ο κίνδυνος , λοιπόν, εξ ανατολών αυξάνεται όχι μόνο διπλωματικά, πολιτικά και στρατιωτικά. Αυξάνεται και γιατί οι γείτονες έχουν ιστορικά μορφωμένους και αποφασιστικούς ηγέτες τη στιγμή που ο δικός μας καλοζωισμός και όψιμος μοντερνισμός έχει κατεβάσει το επίπεδο πολιτικού διαλόγου στο χαμηλό επίπεδο προσωπικών συμφερόντων που τόσο αρμόζει στην πλειοψηφία του πολιτικού και πνευματικού μας κόσμου». 

      Τα  συμπεράσματα δικά σας αγαπητοί αναγνώστες.
 

ΝΙΚΟΣ Κ. ΔΕΝΙΟΖΟΣ 
Οικονομολόγος- Περιφερειολόγος  M.Sc.
Διδάκτωρ  Οικονομικής Γεωγραφίας-Περιφερειακής  Ανάπτυξης
Αρχιπλοίαρχος Λ.Σ.ε.α.
Απόφοιτος Σχολής Εθνικής Άμυνας
  Απόφοιτος  του “George C. Marshall European Center for Security Studies” ( Germany)