Νιώθω σα να χάθηκε κάποιος δικός μου έγραψε μία φίλη στο facebook. Παρακολουθώ την τελευταία του δημόσια εμφάνιση στα περσινά βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ένα ολόκληρο θέατρο όρθιο, γεμάτο συναδέλφους του, να τον χειροκροτά για ώρα. Και σχεδόν δακρύζω..
Σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι θα αξιωθούν να το ζήσουν αυτό.. Να φεύγεις και να μην υπάρχει κανείς που να έχει να πει έναν κακό λόγο για σένα. Να φεύγεις και να νιώθουν ότι χάνουν ένα κομμάτι τους άνθρωποι που ποτέ δε σε γνώρισαν από κοντά. Να φεύγεις και να κάνεις τους γιατρούς του νοσοκομείου, που έδινες την τελευταία σου μάχη, να βουρκώνουν. Εκείνοι που παίζουν με τον θάνατο κάθε μέρα..
Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε πλήρης. Πλήρης αγάπης. Πλήρης αποδοχής. Πλήρης βραβεύσεων. Πλήρης.
Έφυγε με το προσωνύμιο του καλού ανθρώπου. Δεν έφυγε ένας star. Δεν έφυγεένας μεγάλος ηθοποιός (που ήταν). Έφυγε ο δικός μας Θανάσης, που έδωσε και πήρε αγάπη όχι χάρη στο ταλέντο του, αλλά χάρη στην αξία του. Και η αξία ενός ανθρώπου είναι πολύ πιο πολύτιμη από το όποιο ταλέντο του.
Ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένας λαϊκός ηθοποιός. Ένας ηθοποιός που έσταζεαλήθεια. Όχι όμως ως απόσταγμα της πολύχρονης θεατρικής του εκπαίδευσης. Αλλά από ένστικτο. Στα χνάρια του Βασίλη Λογοθετίδη, του Ορέστη Μακρή και της Ρένας Βλαχοπούλου..Αστείος και συγκινητικός συνάμα.
Στην πρώτη φάση της κινηματογραφικής του καριέρας (γιατί ο Βέγγος είναι από τους λίγους Έλληνες ηθοποιούς που ξέρουν να κάνουν κινηματογράφο και αφιέρωσε πολύ μεγάλο μέρος της καριέρας του σε αυτό) χτίζει σιγά σιγά έναν τύπο. Έναν ιδιότυπο σύγχρονο καραγκιόζη με χαραγμένα τα ελληνικά χαρακτηριστικά πάνω του. Έναν παπατρέχα γκαφατζή. Θυμίζει κάτι από αδελφούς Μαρξ. Έχει τον πιο αστείο τρόπο να εκτελεί τα γκαγκς. Κι αυτό είναι τεράστιο ταλέντο, για όσους τολμήσουν να το υποτιμήσουν..
Όμως ο Θανάσης Βέγγος δεν ήταν απλά ένας..γκαφατζής. Ήταν ένας κλόουν και όπως κάθε κλόουν έκρυβε μια αδιόρατη θλίψη μέσα του. Μια προσεκτική ματιά αρκεί για να την ανακαλύψετε ακόμα από τη Μανταλένα, αλλά εκεί που αποφασίζει να τη μοιραστεί μαζί μας είναι στο εξαιρετικό Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; το 1971. Εδώ δεν υπηρετεί πια μία απλή σπλάστικ κωμωδία. Το χιούμορ είναι πιο πικρό. Πίσω από το γέλιο υπάρχει πάντα ένα μελαγχολικό μειδίαμα..
Κάπου εκεί κάνει τη διαφορά.. Κάπου εκεί αφήνει χιλιόμετρα πίσω του τους έτερους μεγάλους κωμικούς αυτής της χώρας. Κάπου εκεί ο πράκτορας Θου-Βου δίνει τη θέση του στον Θανάση..
Τα παράδοξα όμως στην πολύχρονη καλλιτεχνική διαδρομή του Θανάση Βέγγου δε σταματούν εκεί.. Η εμπειρία έχει δείξει ότι συνήθως οι κωμικοί ηθοποιοί φτάνουν στο ζενίθ τους περίπου στη μέση της καριέρας τους. Μετά τα 60 (αν μας επιτρέπεται να βάλουμε ηλικιακά πλαφόν) έχουμε μία επανάληψη των κωμικών τους μοτίβων, μία μανιέρα που χάνει σιγά σιγά τον δημιουργικό της οίστρο, μία δικαιολογημένη κούραση που αντικατοπτρίζεται στην οθόνη και στη σκηνή.
Στην περίπτωση του Βέγγου η κούραση αυτή ήταν αναπάντεχα δημιουργική. Τα τελευταία 20 χρόνια της καριέρας του είναι ίσως και τα πιο ενδιαφέροντα της καλλιτεχνικής του πορείας. Είναι τα χρόνια που θα κατέβει στην Επίδαυρο για ναδιδάξει Αριστοφάνη. Και είναι και τα χρόνια που, με τη βοήθεια του Παντελή Βούλγαρη και του Θόδωρου Αγγελόπουλου, θα αναγεννηθεί σε έναν ηθοποιό που θα μας χαρίσει ορισμένες από τις σπουδαιότερες κινηματογραφικές στιγμές του ελληνικού σινεμά.
Ο Βέγγος του Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου, του Όλα είναι δρόμος, του Το Βλέμμα του Οδυσσέα και του Ψυχή Βαθιά σχεδόν σε παραλύει με την ερμηνευτική του δύναμη και αλήθεια. Δεν υποδύεται. Είναι.
Σε έναν αναστεναγμό του στο Ψυχή Βαθιά πάνω από το άψυχο σώμα του εγγονού του, θαρρείς ότι κρύβεται όλη η Ελλάδα..
Είναι όμως όλα αυτά ο πραγματικός λόγος που ολόκληρη η Ελλάδα σκύβει σήμερα ευλαβικά πάνω από τη σορό του; Είναι η υποκριτική του δεινότητα που κάνει τους πάντες να μιλούν για μία σημαντική απώλεια; Ή μήπως είναι η στάση ζωής του, που μας ξυπνάει τον καλό μας εαυτό και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις προσωπικές μας Ερινύες;
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς ποτέ να πουλήσει την προσωπική του ζωή, χωρίς κακεντρέχειες και μικρότητες σε έναν χώρο που πορεύεται αγκαλιά με αυτές, ο Θανάσης Βέγγος κέρδισε το στοίχημα.. όχι μόνο της αθανασίας (αυτό το έχουν κερδίσει κι άλλοι), αλλά της απόλυτης αποδοχής και αγάπης (κι αυτό σπανίζει..).
Βαθιά υπόκλιση, τελευταίο χειροκρότημα κι ένα μεγάλο ευχαριστώ..
stopcartel Newsdesk
Ο Θανάσης Βέγγος έφυγε πλήρης. Πλήρης αγάπης. Πλήρης αποδοχής. Πλήρης βραβεύσεων. Πλήρης.
Έφυγε με το προσωνύμιο του καλού ανθρώπου. Δεν έφυγε ένας star. Δεν έφυγεένας μεγάλος ηθοποιός (που ήταν). Έφυγε ο δικός μας Θανάσης, που έδωσε και πήρε αγάπη όχι χάρη στο ταλέντο του, αλλά χάρη στην αξία του. Και η αξία ενός ανθρώπου είναι πολύ πιο πολύτιμη από το όποιο ταλέντο του.
Ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένας λαϊκός ηθοποιός. Ένας ηθοποιός που έσταζεαλήθεια. Όχι όμως ως απόσταγμα της πολύχρονης θεατρικής του εκπαίδευσης. Αλλά από ένστικτο. Στα χνάρια του Βασίλη Λογοθετίδη, του Ορέστη Μακρή και της Ρένας Βλαχοπούλου..Αστείος και συγκινητικός συνάμα.
Στην πρώτη φάση της κινηματογραφικής του καριέρας (γιατί ο Βέγγος είναι από τους λίγους Έλληνες ηθοποιούς που ξέρουν να κάνουν κινηματογράφο και αφιέρωσε πολύ μεγάλο μέρος της καριέρας του σε αυτό) χτίζει σιγά σιγά έναν τύπο. Έναν ιδιότυπο σύγχρονο καραγκιόζη με χαραγμένα τα ελληνικά χαρακτηριστικά πάνω του. Έναν παπατρέχα γκαφατζή. Θυμίζει κάτι από αδελφούς Μαρξ. Έχει τον πιο αστείο τρόπο να εκτελεί τα γκαγκς. Κι αυτό είναι τεράστιο ταλέντο, για όσους τολμήσουν να το υποτιμήσουν..
Όμως ο Θανάσης Βέγγος δεν ήταν απλά ένας..γκαφατζής. Ήταν ένας κλόουν και όπως κάθε κλόουν έκρυβε μια αδιόρατη θλίψη μέσα του. Μια προσεκτική ματιά αρκεί για να την ανακαλύψετε ακόμα από τη Μανταλένα, αλλά εκεί που αποφασίζει να τη μοιραστεί μαζί μας είναι στο εξαιρετικό Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; το 1971. Εδώ δεν υπηρετεί πια μία απλή σπλάστικ κωμωδία. Το χιούμορ είναι πιο πικρό. Πίσω από το γέλιο υπάρχει πάντα ένα μελαγχολικό μειδίαμα..
Κάπου εκεί κάνει τη διαφορά.. Κάπου εκεί αφήνει χιλιόμετρα πίσω του τους έτερους μεγάλους κωμικούς αυτής της χώρας. Κάπου εκεί ο πράκτορας Θου-Βου δίνει τη θέση του στον Θανάση..
Τα παράδοξα όμως στην πολύχρονη καλλιτεχνική διαδρομή του Θανάση Βέγγου δε σταματούν εκεί.. Η εμπειρία έχει δείξει ότι συνήθως οι κωμικοί ηθοποιοί φτάνουν στο ζενίθ τους περίπου στη μέση της καριέρας τους. Μετά τα 60 (αν μας επιτρέπεται να βάλουμε ηλικιακά πλαφόν) έχουμε μία επανάληψη των κωμικών τους μοτίβων, μία μανιέρα που χάνει σιγά σιγά τον δημιουργικό της οίστρο, μία δικαιολογημένη κούραση που αντικατοπτρίζεται στην οθόνη και στη σκηνή.
Στην περίπτωση του Βέγγου η κούραση αυτή ήταν αναπάντεχα δημιουργική. Τα τελευταία 20 χρόνια της καριέρας του είναι ίσως και τα πιο ενδιαφέροντα της καλλιτεχνικής του πορείας. Είναι τα χρόνια που θα κατέβει στην Επίδαυρο για ναδιδάξει Αριστοφάνη. Και είναι και τα χρόνια που, με τη βοήθεια του Παντελή Βούλγαρη και του Θόδωρου Αγγελόπουλου, θα αναγεννηθεί σε έναν ηθοποιό που θα μας χαρίσει ορισμένες από τις σπουδαιότερες κινηματογραφικές στιγμές του ελληνικού σινεμά.
Ο Βέγγος του Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου, του Όλα είναι δρόμος, του Το Βλέμμα του Οδυσσέα και του Ψυχή Βαθιά σχεδόν σε παραλύει με την ερμηνευτική του δύναμη και αλήθεια. Δεν υποδύεται. Είναι.
Σε έναν αναστεναγμό του στο Ψυχή Βαθιά πάνω από το άψυχο σώμα του εγγονού του, θαρρείς ότι κρύβεται όλη η Ελλάδα..
Είναι όμως όλα αυτά ο πραγματικός λόγος που ολόκληρη η Ελλάδα σκύβει σήμερα ευλαβικά πάνω από τη σορό του; Είναι η υποκριτική του δεινότητα που κάνει τους πάντες να μιλούν για μία σημαντική απώλεια; Ή μήπως είναι η στάση ζωής του, που μας ξυπνάει τον καλό μας εαυτό και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις προσωπικές μας Ερινύες;
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς ποτέ να πουλήσει την προσωπική του ζωή, χωρίς κακεντρέχειες και μικρότητες σε έναν χώρο που πορεύεται αγκαλιά με αυτές, ο Θανάσης Βέγγος κέρδισε το στοίχημα.. όχι μόνο της αθανασίας (αυτό το έχουν κερδίσει κι άλλοι), αλλά της απόλυτης αποδοχής και αγάπης (κι αυτό σπανίζει..).
Βαθιά υπόκλιση, τελευταίο χειροκρότημα κι ένα μεγάλο ευχαριστώ..
stopcartel Newsdesk
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.