Ο Αντώνης Σαμαράς της τελευταίας ευκαιρίας : λέει αυτό που κάνει, κάνει αυτό που λέει ;

Στο Ζάππειο 2 ο Σαμαράς είπε την άποψη του για την κρίση, την οικονομία και την διέξοδο που βλέπει. Ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει, δε βλέπει ίσως αυτό που ήθελε, και αναρωτιέται αν αυτά δεν τάχει ξανακούσει χίλιες φορές. Κι αν έχει λόγο να πιστέψει τον πρόεδρο ενός κόμματος που – όσο κι αν φαίνεται αιωνιότητα – ήταν στην εξουσία μόλις ενάμιση χρόνο πριν και αδρανούσε, έκανε τα αντίθετα από αυτά που είχε διακηρύξει η αντέγραφε αδέξια και αδιέξοδα τις χειρότερες πρακτικές του ΠΑΣΟΚ της περιόδου Σημίτη. Αδράνεια, σκάνδαλα, προσωπικές στρατηγικές, ιδεολογικός και πολιτικός παροπλισμός υπήρξαν τα πεντέμισι χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ...

Στο blog αυτό, στο έτος 1 του ΔΝΤ στην Ελλάδα , – το 2010 – έχουμε μέσα από καμπόσα άρθρα παρακολουθήσει και σχολιάσει την πολίτη πορεία του Αντώνη Σαμαρά από την ανάληψη της αρχηγίας της ΝΔ.. Επειδή μας φαίνεται ότι συνολικά επιβεβαιώνουν την άποψη που εκφέρει ο τίτλος της ανάρτησης τα αναδημοσιεύουμε σήμερα. Παρόλο που είναι μακροσκελή, παρόλο που πολλές φορές ήταν επικριτικά και για τον ίδιο και πάνω από όλα για το κόμμα του, ο Σαμαράς φαίνεται τελικά να έχει το δικαίωμα της ισχυρογνωμοσύνης του.

Ίσως και να του αξίζει μια ευκαιρία στους καιρούς των προθύμων…

Για να μην μένουμε σε λεπτομέρειες ποια είναι η κόψη του ξυραφιού από την όποια θα κριθεί η σημερινή τοποθέτηση και η μελλοντική πορεία του κ. Σαμαρά  ;

Η επιμονή στην αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και η τελική έξοδος από αυτό. Ένα βήμα μετά το άλλο άλλο αλλά άλλο κριτήριο δεν υπάρχει.

Το Ζάππειο 2 είναι ρεαλιστικό χωρίς να είναι μαγικό γιατί τέτοιες λύσεις δεν υπάρχουν,δεν αρκεί μόνο του,πολλά θα εξαρτηθούν από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς συσχετισμούς και όπως ο Γιώργος με το περίστροφο μπορεί να φάμε το κεφάλι μας. Αλλά επειδή το έχουμε ήδη φάει μέσα στην πορεία του μνημονίου μια τελευταία δόκιμη αξίζει να γίνει.

Όσο ο Σαμαράς επιμένει στην αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και στην μη συγκυβέρνηση είναι ίσως ο μονός στον όποιο αξίζει να δοθεί όχι μια, αλλά η τελευταία ευκαιρία. Γιατί γύρω γύρω δεν φαίνονται κι άλλες λύσεις ….Αν υπάρχουν..

Σαμαρικά χρονικά λοιπόν…κι ο εκ των υστέρων χρόνος δείχνει και που επιβεβαιωθήκαμε αλλά και που κάναμε λάθη. Στο φινάλε τα blogs δεν είναι εναλλακτική επικαιρότητα …

24 Απριλίου του 2010 : στον παροξυσμό των ανοησιών περί ελλειμμάτων λέγαμε ότι το πρόβλημα είναι το χρέος…και ποια ήταν η φύση του μνημονίου… Τίτλος του άρθρου

Το ΔΝΤ προσωπικό κατόρθωμα του Γιώργου είπε ο Σαμαράς …κοινό τους πρόβλημα μάλλον

«Συνέβη τελικά εκείνο που δεν έπρεπε», δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς. «Αιφνιδιασμένος και χωρίς κανένα σχέδιο για το αύριο, ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να μεταθέσει σε άλλους τις δικές του ευθύνες και δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά στο προσωπικό του "κατόρθωμα", που λέγεται οικονομική εξάρτηση του τόπου μας από το ΔΝΤ».

Ο πρόεδρος της ΝΔ πρέπει να αποφασίσει γιατί οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες. Η είναι οικονομολόγος – που είναι – και έχει να πει πράγματα που ενδιαφέρουν την χώρα, η είναι διάδοχος του Καραμανλή και υπερασπίζεται τον προκάτοχο του.Και τα δυο μαζί δεν γίνονται. Δεν διαφωνούμε με τον κ. Σαμαρά ως προς τις ενδεχόμενες ευθύνες χειρισμών του πρωθυπουργού και των συνεργατών του στο εξάμηνο που πέρασε. Ούτε φυσικά αμφιβάλλουμε, η προσωπική ιστορία του κ. Σαμαρά δεν το επιτρέπει, για την πραγματική ευαισθησία του για θέματα που εμμέσως η αμέσως άπτονται της εθνικής κυριαρχίας, όπως βεβαία ο ίδιος την αντιλαμβάνεται.

Θα ήταν ιδανικό να είχαν γίνει όλα τέλεια, να μην έχουν υπάρξει παλινωδίες, αντιφάσεις ακόμα και ύποπτες ενέργειες. Αλλά οι εκ των υστέρων προφήτες…και η κυβερνητική  Η ουσία όμως είναι αλλού : οι ευθύνες αυτές είναι περιθωριακές σε σχέση με την διάσταση του ελληνικού προβλήματος όπως αυτή για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση αναδεικνύεται στο σύνολο της. Και η διάσταση αυτή είναι πολύ απλά η εξής :

Ότι και να είχε κάνει ο Πρωθυπουργός στο εξάμηνο η χώρα θα είχε προσφύγει σε εξωτερική κηδεμονία. Δεδομένης της ιστορικής στιγμής στην Ευρώπη, με κυβερνήσεις αμφιβόλου ευρωπαϊκού προσανατολισμού, δυσπιστία των ευρωπαίων πολιτών που βιώνουν την κρίση για πολλά χρόνια απέναντι στις Βρυξέλλες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα είχε κληθεί να διαδραματίσει ρόλο. Οι χειρισμοί θα είχαν λίγο αλλάξει κάποιες πτυχές αυτής της πραγματικότητας αλλά όχι την φύση της.

Αυτό κύριε Πρόεδρε, ο Γιώργος, αν και συνετέλεσε στα πλαίσια της συμμετοχής του στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, δεν το έκανε μόνος του αλλά μαζί με τους υπόλοιπους ΠΑΣΟΚ  και ΝΔ. Η ιστορία και όχι η Βουλή θα επιμερίσει αν θέλετε ποσοστά, εν είδει πανεπιστημιακής άσκησης,  αλλά θα καταλογίσει την ευθύνη εξ αδιαιρέτου  στους δυο πολιτικούς σχηματισμούς.

Η πικρή αυτή αλήθεια προκύπτει αβίαστα από όχι από τα ελλείμματα αλλά από το χρέος της χώρας, που οι κυρίαρχες μεταπολιτευτικές δυνάμεις – ΠΑΣΟΚ και ΝΔ – δημιούργησαν, και του οποίου ακόμα και σήμερα αρνούνται, να αναγνωρίσουν τις πραγματικές διαστάσεις.

Το χρέος της χώρας δεν αντιμετωπίζεται πλέον με δανεισμό όχι γιατί είναι αναλογικά μεγαλύτερο από αυτό άλλων χωρών αλλά γιατί, και ας το λέει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλήθεια είναι :

η χώρα παράγει όλο και λιγότερο,

η ανταγωνιστικότητα της συνεχώς υποχωρεί,

το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ διευρύνεται και η ετήσια εξυπηρέτηση του είναι πλέον δυσβάστακτη

και τα νέα δάνεια, αντί να δημιουργούν πλούτο, εξυπηρετούν το χρέος, και επιδεινώνουν τη κατάσταση.

Όλα αυτά και ειδικά το τελευταίο, οι δανειστές της χώρας το ξέρουν και για το λόγο αυτό γελούν με τους μηχανισμούς στήριξης, δεν έγιναν στο εξάμηνο. Δεν το έκανε ο Γιώργος μόνος του, δεν είναι κατόρθωμα του. Έγινε συνεχώς,από όλες τις κυβερνήσεις και απλά  όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, οι δανειστές  μας έκαναν ότι κάνει ο κάθε δανειστής που δεν θέλει να αιφνιδιαστεί πατήσει από μια ενδεχόμενη χρεωκοπία του δανειζόμενου.

Δεν άφησαν τον δανειζόμενο να χρεοκοπήσει γιατί αυτό δεν ελέγχεται αλλά οργάνωσαν

την διαδικασία επιτήρησης,

ενεχυριασμού

και κατάσχεσης των περιουσιακών του  στοιχείων.

Αυτό είναι το πραγματικό νόημα του μηχανισμού στήριξης. Και αυτό είναι το κοινό πρόβλημα του Σαμαρά και του Παπανδρέου. Και το δικό μας.

Γιατί το πόσο αυτό θα διαρκέσει, τι και πόσο θα κοστίσει, και μέχρι πόσες γενιές θα θυσιαστούν θα εξαρτηθεί από την ικανότητα του πολιτικού συστήματος να ανασυνταχτεί και όχι από την κατάρρευση του.

---------------------------------

26 Απριλίου 2010 : σε μια ομιλία ο Σαμαράς λέει το πρώτο μισό συγγνώμη στον κόσμο για τα πεπραγμένα της ΝΔ σε μια ανάλυση που αν και σέβεται τις ισορροπίες ονομάζει τα πράγματα με οξυδέρκεια. Τίτλος του άρθρου

Η (μισή) συγγνώμη του κ. Σαμαρά

Μια πρώτη συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό ήρθε από τον κ. Σαμαρά χθες στην ιδιαίτερη πατρίδα του σε ομιλία του στην Καλαμάτα.

Πρώτη γιατί όλες οι προηγούμενες ήταν ήξεις-αφήξεις.

Αυτή τη φορά όμως η δήλωση του κ. Σαμαρά είναι χωρίς αμφισημίες ως προς το αποτέλεσμα της διακυβέρνησης Καραμανλή.

“Εμείς δεν μασάμε τα λόγια μας. Η προηγούμενη διακυβέρνηση, η δική μας διακυβέρνηση, έκανε σφάλματα. Σοβαρά σφάλματα. Δεν πολέμησε τον κρατισμό, δεν επανίδρυσε το κράτος, δεν έλεγξε το χρέος. Συγκράτησε τα ελλείμματα, αλλά δεν αντέστρεψε τη συσσώρευση χρέους. Διόγκωσε το κράτος, δεν το συρρίκνωσε. Το διατήρησε μη λειτουργικό και αντιπαραγωγικό. Δεν το άλλαξε...Υποτάχθηκε στην λογική του πολιτικού κόστους.

Κι εφ’ όσον δεν έκανε ότι είχε υποσχεθεί κι ότι όφειλε να κάνει στην αρχή, όταν είχε άνεση κινήσεων και τη μεγάλη εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, ήταν πολύ δύσκολο να τα κάνει όλα αυτά αργότερα. Όταν πια είχε προκύψει η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση.

Για όλα αυτά οφείλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη από τους οπαδούς μας, από τους ψηφοφόρους μας, από τον Ελληνικό λαό. Γιατί τα υποσχεθήκαμε και δεν τα κάναμε…”

Ο κ. Σαμαράς έχει οξυδέρκεια. Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα και πιο συνοπτικά η αποτυχία της ΝΔ για την σχεδόν εξαετή διακυβέρνηση. Αλλά η συγγνώμη είναι μισή για δυο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι η λέξη σφάλματα.

Σφάλματα κάνουν όλοι, το σφάλμα είναι ανθρώπινο  αλλά η πολιτική κριτική δεν ασκείται με όρους ανθρωπισμού. Ασκείται με πολιτικούς και κοινωνικούς όρους. Το σοβαρό σφάλμα, όταν αναιρεί τον πολιτικό προσανατολισμό μιας παράταξης δεν λέγεται σφάλμα, αλλά ιδεολογική υπαναχώρηση και πολιτική μειοδοσία. Ο ίδιος το ξέρει καλά υπάρχουν κόκκινες γραμμές που όταν στην πολιτική ξεπεραστούν η πολιτική φυσιογνωμία αλλάζει. Ασχέτως αν είχε δίκιο η άδικο για το Σκοπιανό, ο ίδιος παραιτήθηκε και η πολιτική του φυσιογνωμία παρέμεινε. Η ΝΔ της τελευταίας διακυβέρνησης συνειδητά – πλην ελαχίστων περιπτώσεων – παρέμεινε στην εξουσία παραιτουμένη από την πολιτική και ιδεολογική αυτονομία της. Αυτό δεν είναι απλά σφάλμα η σοβαρό σφάλμα. Είναι δήλωση αναξιοπιστίας. Η άρση της αναξιοπιστίας θα περάσει αναγκαστικά από την ομολογία των λόγων που οδήγησαν την ΝΔ σ’ αυτήν.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι οξυδερκής, το είπαμε. Ονομάζει περιεκτικά στην παραπάνω φράση τα σφάλματα, δηλαδή τους άξονες της ιδεολογικής υπαναχώρησης και της πολιτικής μειοδοσίας της Νέας Δημοκρατίας. Το λέει πολύ καλύτερα από ότι το είπαν δημοσιογράφοι, πολιτολόγοι, επικοινωνιολόγοι, φίλοι και αντίπαλοι της ΝΔ.

Προσχώρηση στον κρατισμό και την αντιπαραγωγικότητα του δημόσιου τομέα ως μηχανισμού εξασφάλισης συνδικαλιστικών και ψηφοθηρικών ευνοιών που αποδείχτηκαν ανεπαρκείς να κατευνάσουν την οργή της κοινωνίας

Εύκολη εισοδηματική και κοινωνική πολιτική δανείων για την εξασφάλιση της ανοχής των θεσμοθετημένων συντεχνιών ειδικά αυτών των ΔΕΚΟ που αποτελούν την χοάνη του δημοσίου.

Διόγκωση του κράτους και του δημόσιου χρέους, ειδικά μετά την αποπομπή  του Αλογοσκούφη – τον οποίον έδωσε ως αποδιοπομπαίο τράγο η ίδια η ΝΔ τόσο στους αντιπάλους όσο και στους οπαδούς της - στην διάρκεια της απόλυτης ηγεμονίας Σουφλιά με κομπάρσους στην υποτιθέμενη τρόικα τους κκ. Παπαθανασίου και Χατζηδάκη.

Ο Αλογοσκούφης θυσιάστηκε στην υποτιθέμενη λαϊκή δεξιά, δηλαδή τους αδέξιους  αντιγραφείς του λαϊκού ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι η υποταγή στη λογική του πολιτικού κόστους  : Η ανάγωγη της μακροπρόθεσμης πολιτικής αδιαφορίας για την υποθήκευση της χώρας, σε κοντοπρόθεσμη πολιτική αρετή ψηφοθηρίας και προσωπικής επιβίωσης που αποδείχτηκε επιπλέον ατελέσφορη.

Η Νέα Δημοκρατία αδιαφόρησε για το κράτος, το δημόσιο και την κοινωνία, αυτό κρύβεται  πίσω από τα σοβαρά σφάλματα όπως τα ονομάζει ο κ. Σαμαράς, αύτη είναι η ουσία της ιδεολογικής υπαναχώρησης και της πολιτικής μειοδοσίας που αναίρεσε την παραταξιακή φυσιογνωμία της Νέας Δημοκρατίας.  Αυτός είναι ο πρώτος λόγος και όσο ο κ. Σαμαράς  δεν τον ονομάζει – περιγράφοντας σωστά μεν τα χαρακτηριστικά του αλλά αποκαλώντας την παραίτηση της νέας Δημοκρατίας σοβαρό σφάλμα - δεν πρόκειται να πείσει και η συγγνώμη θα μείνει μισή.

Ο δεύτερος λόγος είναι η συγκάλυψη των προθέσεων

Συγκάλυψη που υπαινίσσεται η φράση περί διεθνούς κρίσης και καθυστέρησης από την εποχή που η Νέα Δημοκρατία είχε “άνεση κινήσεων και τη μεγάλη εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού”. Η Νέα Δημοκρατία δεν έκανε γιατί έχοντας μειοδοτήσει ιδεολογικά και πολιτικά, δεν ήθελε να κάνει. Δεν ήθελε, όχι δεν μπορούσε, και η κρίση που ήρθε μετά είναι άσχετη μ αυτήν την επιλογή.

Τι να θυμίσουμε ; τους υπουργούς της περιόδου 2004-2007 που γελοιοποιούσαν καθημερινά τον Αλογοσκούφη και τους νόμους περί ΔΕΚΟ και τον πρωθυπουργό που σιωπούσε ;

Τους υπουργούς και βουλευτές της περιόδου 2007-2009 που βάφτιζαν το νόμιμο ηθικό η απειλούσαν κουνώντας το δάχτυλο στη Βουλή ότι δεν θα παραιτηθούν ;

Η Νέα Δημοκρατία επέλεξε να επωφεληθεί ως κόμμα, και ως άτομα πολλές φορές, τα σκάνδαλα και οι καθυστερημένες αποπομπές υπουργών υπό το βάρος της αγανάκτησης της κοινωνίας το υπενθυμίζουν – από το άρρωστο κράτος της μεταπολίτευσης που από κοινού δημιούργησε με το ΠΑΣΟΚ. Δεν επέλεξε να το αλλάξει.

Και αυτό πρέπει να το ομολογήσει για να παύσει η συγγνώμη να είναι μισή.

Κύριε Σαμαρά έχετε αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ με την  πίεση του ΔΝΤ θα κάνει και πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει ; και που θα έπρεπε να είχαν γίνει στα τελευταία έξι χρόνια.

Ο κ. Σαμαράς έχει ήδη διασχίσει την πολιτική και προσωπική του έρημο μια φορά και δεν χάθηκε. Ίσως μια δεύτερη διάσχιση είναι απαραίτητη για την επιβίωση στα χρόνια του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Την άσκοπη και ψηφοθηρική αντιπολίτευση δεν έχει ανάγκη να την κάνει : το ΔΝΤ θα την κάνει για λογαριασμό του. Αλλά το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τον συμπαρασύρει στην πτώση του. Εκτός αν αποδεχτεί τον αναπόφευκτο χαρακτήρα του ΔΝΤ προς το παρόν και ασχοληθεί με δυο πράγματα :

Την συντόμευση των χρόνων ΔΝΤ στην Ελλάδα με την ανάπτυξη αναπτυξιακών προτάσεων στη νέα συγκυρία γιατί η παλιά έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί

Τα του οίκου του, δηλαδή την πραγματική ανάλυση και την άρση της πολιτικής και ιδεολογικής παραίτησης της Νέας Δημοκρατίας.

-----------------------------------------------

Στις 29 Απριλίου του 2010 σ ένα άρθρο γράφαμε για τις επερχόμενες προτάσεις συγκυβέρνησης στο Σαμαρά. Τίτλος του άρθρου

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Σαμαρά : Το ΔΝΤ, ο βαρύς χειμώνας και η πολιτική άνοιξη της Νέας Δημοκρατίας.

Το 1986 ένα καναδέζικο φιλμ εμφανίζεται μ’ έναν περίεργο τίτλο : “Η παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας”. Κωμωδία ηθών, πραγματεύεται την παρακμή της αμερικανικής ηγεμονίας – πιο πολύ για την έλλειψη καθαρής ιδεολογικής ηγεμονίας στον κόσμο που τότε ανοιγόταν μπροστά μας στην δεκαετία του 80  -  μέσα από την κρίση ιδεών στο ερωτικό και σεξουαλικό πεδίο.

Ο τίτλος του γίνεται διάσημος και από τότε μέχρι και σήμερα, βιβλία, συνεντεύξεις, άρθρα , ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι, ιστορικοί και επικαιρογράφοι, τον έχουν υιοθετήσει. Στην πρώτη σκηνή ο πανεπιστημιακός καθηγητής ιστορίας μιλάει στους φοιτητές του σε μια παράδοση μαθήματος λέγοντας τα εξής :

“ Τρία πράγματα είναι σημαντικά στην Ιστορία. Πρώτον οι αριθμοί, δεύτερον … οι αριθμοί, και τρίτον οι αριθμοί. Αυτό σημαίνει ότι οι μαύροι της Νότιας Αφρικής είναι καταδικασμένοι κάποια μέρα να κερδίσουν, ενώ αυτοί της Βόρειας Αμερικής πιθανότατα δεν θα κερδίσουν πότε. Η Ιστορία δεν είναι ηθική επιστήμη, η νομιμότητα, η συμπόνια, η δικαιοσύνη, οι έννοιες αυτού του είδους είναι ξένες προς την Ιστορία.”

Πριν οι “ηθικότατοι” παράγοντες της πολιτικής μας ζωής αρχίσουν να ουρλιάζουν να πούμε γρήγορα ότι η παραπάνω αλήθεια δεν αποκλείει, στην πορεία της ιστορίας, τα “απίθανα γεγονότα”. Απλά  αυτά τα γεγονότα, και η έλευση τους ως υπόθεση πολιτικής στρατηγικής και τακτικής, είναι υπόθεση αγίων, οραματιστών και επαναστατών. Και όταν επέλθουν και πάλι εκ των υστέρων η ιστορία θα βρει τον τρόπο να τα επανεντάξει στην λογική των αριθμών, αργά η γρήγορα. Και απ’ όσο ξέρουμε η Νέα Δημοκρατία (και το ΠΑΣΟΚ) ούτε Ιωάννα της Λορένης, ούτε Λένιν, ούτε Μάρτιν Λουάρ Κινγκ, είναι.

Τι σημαίνει αυτό  ; η στρατηγική και η τακτική ενός κόμματος εξουσίας θεμελιώνεται πρώτα με βάση τους αριθμούς. Και τι λένε οι αριθμοί :

Οι κακοί “αριθμοί” λένε

Ότι το ελληνικό χρέος είναι 300 δισ. ευρώ περίπου στο 125 % του ΑΕΠ, θέτει την χώρα υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ, είτε το θέλουμε, είτε όχι.Ποιος φταίει για αυτό ; η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ότι και να πουν οι πολιτικοί αυτό δεν αλλάζει. Το αν αυτό ήταν δυνατόν να αποφευχθεί είναι θέμα των των ιστορικών και θα πάρει χρόνο, αλλά για τους πολιτικούς είναι θεολογική συζήτηση γιατί η χρησιμότητα τους είναι να δείξουν το μέλλον και όχι να αναλύσουν το παρελθόν.

Οι αριθμοί δείχνουν επίσης ότι αυτό συμβαίνει όχι επειδή ο Παπανδρέου είναι Αμερικανός η Αμερικανόφιλος αλλά γιατί, στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Ευρώπη και περισσότερο οι δεξιές πλειοψηφίες και κυβερνήσεις αποδεδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Ο Παπανδρέου έπαιξε με την απειλή του ΔΝΤ- ίσως δεν είχε άλλη λύση απέναντι στους απρόθυμους ευρωπαίους -  και έχασε.

Ότι η αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι προτιμότερη από την αναδιάρθρωση του ( χωρίς να μπορεί ακόμα να και αποκλειστεί η δεύτερη πιο καταστροφική πιθανότητα) γιατί η αναδιάρθρωση θα θέσει τη χώρα σε πιο μακροχρόνια κηδεμονία με περισσότερους κινδύνους τόσο σε οικονομικά όσο και εθνικά θέματα.

Ότι δυστυχώς αναχρηματοδότηση η αναδιάρθρωση θα γίνουν μέσω της υποθήκευσης και της εκμετάλλευσης προς όφελος κατ αρχήν των επιβλεπόντων (ΔΝΤ-ΕΕ) του όποιου εγχωρίου  πλούτου της Ελλάδας αφού δεν σταθήκαμε ικανοί αφενός να πάρουμε τα μέτρα που έπρεπε και να αξιοποιήσουμε εγκαίρως αυτά που  διαθέτουμε.

Οι καλοί “αριθμοί” λένε ότι

Η Ελλάδα εξακολουθεί να μην είναι αυτό που παρουσιάζουν οι Fitch, Standard & Poor's και άλλες Moody’s. Όπως πολύ καλά γνωρίζει η CIA και το βιβλίο γεγονότων της (CIA fact Book), ο ΟΗΕ και το πρόγραμμα ανάπτυξης του αλλά και η Εurostat,  “ η Ελλάδα είναι μια αναπτυγμένη χώρα, με υψηλά στάνταρ ζωής και πολύ υψηλό δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης στην 25η θέση του κόσμου, και στην 22η θέση του κόσμου σε σε ποιότητα ζωής”.

Αυτή η χώρα μπορεί σε 3 με 5 χρόνια να έχει ξεφορτωθεί το ΔΝΤ. Άλλα χρειάζεται να κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, να αλλάξει το αναπτυξιακό της μοντέλο και πάνω από όλα να φροντίσει να μην υποδουλωθεί πιο μακροπρόθεσμα στην διάρκεια της διαδικασίας “εξυγίανσης¨”.

Τι λένε συνολικά οι αριθμοί κύριε Πρόεδρε της Νέας Δημοκρατίας ; Ότι εσείς ο ίδιος, άσχετα με το τι λένε οι διάφοροι της παράταξης σας, πρέπει να κάνετε τρία πράγματα :

Μην ασχολείστε πλέον με το αν έπρεπε η όχι το ΔΝΤ να είναι εδώ η όχι. Είναι εδώ δεν ήρθε μόνο του, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το έφεραν αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένο να συνυπάρξει μαζί του. Σε τελική κατάληξη τυπικά δεν το έφερε η Νέα Δημοκρατία.

Πείτε καλύτερα τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα και άρα η κυβέρνηση στα χρόνια του ΔΝΤ και τι δεν πρέπει να κάνει. Άλλα συγκεκριμένα. Δηλαδή παρουσιάστε όχι τις γενικές αντιρρήσεις σας άλλα δώστε ένα φύλλο πορείας στην κυβέρνηση και τους ελεγκτές του  ΔΝΤ και της ΕΕ με τα πράγματα που συμφωνείται να γίνουν και αυτά που διαφωνείτε να γίνουν. προτείνεται ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και το ΔΝΤ άλλα ρεαλιστικό μην πείτε ότι γίνεται αύριο.

Και στο μεσοδιάστημα καθαρίστε το κόμμα σας γρήγορα.Πριν κάποια χρόνια ο Chirac, πλησιάζοντας τότε στα 60, θυσίασε μια ολόκληρη γενιά 40αρηδων και 50ρηδων του κόμματος του που ενεπλάκησαν αλόγιστα στην γαλλική εποχή της κομματικής διαφοράς των 80 με 90, άλλα έγινε πρόεδρος.

Δείξτε την έξοδο από το ΔΝΤ, μην ασχολείστε άλλο με την έλευση του. Και φυσικά μην μπείτε στον πειρασμό της συγκυβέρνησης που θα σας προταθεί σύντομα, αν δεν έχει ήδη γίνει….

Τότε ίσως διασχίσετε τον βαρύ χειμώνα και επέλθει η πολιτική άνοιξη της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς αυτή την φορά η άνοιξη της να βλάψει την χώρα. Γιατί η νέο-καραμανλική άνοιξη την έβλαψε..Κι ας μην μπορείτε να το πείτε ανοιχτά.

Αν τολμήσετε την διάσχιση του Ρουβικώνα θα είστε μόνος για κάποιο χρόνο, μέχρι οι ανεγκέφαλοι του κόμματος σας να καταλάβουν. Σας έχει ξανασυμβεί, δυο φορές σε μια ζωή είναι δύσκολο αλλά μήπως είναι αναγκαίο  ;

------------------------------------

Στις 2 Μαΐου για την αναμενόμενη  απόφαση περί μνημονίου και τις πιέσεις στο Σαμαρά. Τίτλος του άρθρου

Παιχνίδια ρόλων στο πολίτικο σύστημα και η πίεση στον κ. Σαμαρά

Ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντώνης Σαμαράς είναι σε δύσκολη θέση.  Η απόφαση που θα πάρει είναι ακόμα πιο οδυνηρή από αυτήν που τον οδήγησε εκτός  ΝΔ μέχρι το 2004, στην εξορία της ευρωβουλής μέχρι το 2007, την σύντομη υπουργοποίηση του 2009, και στον πρόσφατο θρίαμβο του στις προεδρικές εκλογές της ΝΔ τον περασμένο Νοέμβριο.

Ποια είναι αυτή η απόφαση ; Η απόφαση αυτή έχει δυο σκέλη. το ουσιαστικό και το επικοινωνιακό αλλά η σχέση τους δεν είναι ανώδυνη.

Το ουσιαστικό : Τι θα κάνει η ΝΔ με το μηχανισμό στήριξης, την παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα και τα μέτρα που θα ζητηθούν ; Ήδη ο μηχανισμός – με την γενική του έννοια - έχει μοιράσει τους ρόλους.

Πρώτα βγήκαν διαπρεπείς σημιτικοί εκσυγχρονιστές όπως ο κύριος Παπαδόπουλος. Και είπαν πρέπει να πάρουμε σκληρά μέτρα, μόνοι μας και γρήγορα.

Στην συνέχεια το ίδιο είπαν Παπαντωνίου και Αλογοσκούφης από κοινού σε ομιλία στο London School of Economics. Στην ομιλία τους κατηγόρησαν πολιτισμένα ο ένας το κόμμα του άλλου, αλλά δεν είπαν λέξη για την πολίτη δανεικών που από κοινού ακλούθησαν ούτε ια το ύψος της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς στην Ελλάδα. Που υπολογίζεται το λιγότερο σε 20 με 30 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, δηλαδή σχεδόν ισόποση με την ετήσια δόση του δανείου του μηχανισμού στήριξης.

Αλλά το ΠΑΣΟΚ ωρίμασε γρήγορα, σε έξι μήνες ξέχασε την φοροδιαφυγή που η ΝΔ έλεγε ότι δεν πιάνεται, και μας διασκεδάζει στις τηλεοράσεις με τους γιατρούς στο κολωνάκι και τα μπαρ στην παραλιακή. Που αν το ξανακάνουν θα πει τα ονόματα τους. Και τα μέτρα αφορούν τους γνωστούς υπόπτους, μισθωτούς και συνταξιούχους.

Η ΝΔ σαν κόμμα σοβαρό, το είπε και ο κ. Μητσοτάκης του οποίου η προτίμηση και η άνεση στο MEGA Channel θυμίζει τις κεντροαριστερές καταβολές του, πρέπει να στηρίξει τα μέτρα. Αυτή είναι η μόνη υπεύθυνη στάση για την Νέα Δημοκρατία και τον κ. Σαμαρά. Του το λένε όλοι.

Η υπεύθυνη αυτή στάση μπορεί και να τον οδηγήσει σε μια συγκυβέρνηση, η μια άλλη, υπό την εποπτεία του μηχανισμού, κυβέρνηση, τα σενάρια είναι ήδη εδώ και είναι σίγουρο, ότι προσφορές για μια θέση, ένα ρόλο στο στενό περίγυρο του μηχανισμού, του γίνονται ήδη.

Τι απόφαση θα πάρει για το ουσιαστικό σκέλος ο κ. Σαμαράς ; Θα δούμε. Προς το παρόν ασχολείται μα το αν ήταν η όχι αποφευκτό το ΔΝΤ αλλά ο χρόνος περνά. Θα πρέπει να πει αν συμφωνεί με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν και ακόμα περισσότερο μ’ αυτά που θα ανακοινωθούν άμεσα. Θα αναγκαστεί  να μιλήσει στην κοινωνία, μ’ αυτούς τους όρους : Συμφωνεί η όχι ; Γιατί αυτό σχετίζεται με το δεύτερο σκέλος :

Το επικοινωνιακό : Τι θα ψηφίσει στη Βουλή, αν ο συμμαθητής του και αντίπαλος του, φέρει προς ψήφιση οτιδήποτε σχετίζεται εμμέσως η αμέσως με την παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα ;  Και η λογική λέει ότι ο κ. Παπανδρέου έχει και  υπέρ και κατά υπέρ της χρήσης της Βουλής.

Η γνώμη μας είναι ότι μέτρα θα παρθούν και κάποια είναι αναγκαία. Τα μέτρα αυτά θα παίρνονται συνεχώς για τουλάχιστον δυο με τρία χρόνια. Μας λένε πέντε για να κερδίσουν τα κρίσιμα δυο πρώτα.

Αλλά  οι χειρισμοί που έγιναν μέχρι τώρα, οι καθυστερήσεις, οι διχογνωμίες, οι αντιφάσεις αλλά και η πολιτική αδυναμία σύγκρουσης με κατεστημένες δυνάμεις οδηγούν το ΠΑΣΟΚ σε μέτρα αδίκου, μονομερούς, αντιαναπτυξιακού χαρακτήρα.

Για αυτό η στήριξη του Σαμαρά είναι απαραίτητη. Ο Μητσοτάκης και ο Καρατζαφέρης δεν αποτελούν γενική καλή μαρτυρία.

Τι τελικά θα πράξει ο κ. Σαμαράς ;

Χωρίς αντίπαλο δέος, με το σύνολο των κυβερνητικών δυνάμεων υπέρ των μέτρων, θα δοθεί το στίγμα μιας ανανεωμένης συμφωνίας να πληρώσουν την κρίση μόνο οι εργαζόμενοι και η μεσαία τάξη. Αν αυτό διευκολύνει τους χειρισμούς της αρχής, θα γιγαντώσει την κρίση του πολιτικού συστήματος στη συνέχεια. Αυτό που ζητείται από το Σαμαρά είναι να δηλώσει συνυπεύθυνος. Για να έχουν όλοι τις ίδιες πιθανότητες να επιβιώσουν.

Θα ήταν σφάλμα και για τον εαυτό του αλλά και για τη χώρα να το πράξει, δίνοντας έτσι μια λευκή επιταγή στους διαχειριστές της συγκυρίας.

Το ενδεχόμενο ΟΧΙ του Σαμαρά ίσως σε βάθος χρόνου εξιλεώσει – μαζί με άλλα που πρέπει να κάνει - την Νέα Δημοκρατία και την προφυλάξει από την κατάρρευση με την οποία απειλείται το πολιτικό σκηνικό. Ενώ το ΠΑΣΟΚ θα φθείρεται για είπε μεν αλήθεια για την κατάσταση που παρέλαβε, αλλά ψέματα για την ικανότητα του να κυβερνήσει και να την αντιμετωπίσει. Το ΝΑΙ του Σαμαρά θα κατανοηθεί ως είναι υπόσχεση προς στο ΠΑΣΟΚ ότι μαζί θα επιβιώσουμε η μαζί θα εκφυλιστούμε.

Αλλά δεν θα προσφέρει τίποτα στο κόσμο που σήμερα χρειάζεται και κάποιους συσχετισμούς υπέρ του. Και αυτό περιμένει από τον κ. Σαμαρά, ότι κι αν λένε οι υπεύθυνοι ... της κρίσης … σωτήρες.

Αναμένουμε κ. Σαμαρά :

Και σήμερα υπάρχουν προφανείς εθνικές διαστάσεις στο ΝΑΙ η ΟΧΙ που θα πείτε.

Και κατανοούμε ότι είναι παρά πολύ δύσκολο.

-------------------------------------------

Και στις 4 Μαΐου μετά το επιζητούμενο τότε όχι του Σαμαρά στο μνημόνιο, πολύ πριν ακόμα και μέσα στην ΝΔ οι ανεγκέφαλοι καταλάβουν  ότι ο Σαμαράς τους έδωσε παράταση ζωής, γράφαμε ότι η απόφαση του αυτή του εξασφαλίζει κάποια διάρκεια που ίσως αποδειχτεί κρίσιμη. Τίτλος του άρθρου 

Μπράβο κ. Σαμαρά : θα σας κοστίσει αλλά πήρατε τη σωστή απόφαση

Με τη μορφή νομοσχεδίου και το χαρακτήρα του κατεπείγοντος κατατέθηκαν στη Βουλή τα μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη – μέλη της ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Την Τετάρτη θα γίνει η συζήτηση του ν/σ, σε μία και μόνη συνεδρίαση, στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής και την επόμενη μέρα, τη Πέμπτη, αναμένεται να ψηφιστεί από την Ολομέλεια. Στο ν/σ έχουν ενσωματωθεί και τα χθεσινά φορολογικά μέτρα, που αφορούσαν την αύξηση του ΦΠΑ και του φόρου κατανάλωσης σε ποτά, τσιγάρα, και καύσιμα.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι το νομοσχέδιο  αποτελεί εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και ζητά την εφαρμογή του άρθρου 28 του Συντάγματος για την ψήφισή του, το οποίο προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, δήλωσε ότι «επί της ουσίας πρόκειται για σύμβαση, αλλά η κυβέρνηση το φέρνει με τη μορφή νόμου για να αποφευχθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών». Η κυβέρνηση απαντά ότι το νομοσχέδιο δεν αποτελεί εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αφού η χώρα είναι μέλος της ΕΕ και συνδρομητής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η Ντόρα πήγε στο Σαμαρά για να “κόψει κίνηση” και να δείξει ότι αυτή στηρίζει τη λύση ΔΝΤ-ΕΕ. Όπως και οι υπεύθυνες δυνάμεις του τόπου δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Μητσοτάκης, τα κανάλια και μέχρι πρότινος ο κ. Καρατζαφέρης, που τώρα θα αλλάξει. Έδωσε και συνέντευξη, η Ντόρα, στα γερμανικά όπου διαπιστώσαμε ότι ομιλεί άψογα τις βασικές γλώσσες συνεργασίας με τους Αμερικανογερμανούς πρώην εταίρους και νυν διοικητές της χώρας. Άδικο είναι για τη Ντόρα ίσως αυτό το σχόλιο αλλά πάει γυρεύοντας. Κάποιες φορές η σιωπή …

Και αργά το βράδυ, πράγμα που το ελπίζαμε αλλά δεν το πιστεύαμε, ο κ. Αντώνης Σαμαράς, χάλασε τη σούπα. Το ζητήσαμε με δυο άρθρα την τελευταία περίοδο ( Παιχνίδια ρόλων στο πολίτικο σύστημα και η πίεση στον κ. Σαμαρά και το ΔΝΤ, ο βαρύς χειμώνας και η πολιτική άνοιξη της Νέας Δημοκρατίας ) αλλά δεν ήταν καθόλου προφανές. Και τέλος ο κ. Σαμαράς ανακοινώσε οτι η  ΝΔ θα καταψηφίσει τα μετρά και το νομοσχέδιο. Το κείμενο της σχετικής ανακοίνωσης είναι εδώ : Το καταψηφίζουμε!

Το Sxolioblog δεν συμμερίζεται το σύνολο της ανακοίνωσης του κ. Σαμαρά.

Δεν συμφωνεί οτι η κρίση δανεισμού είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ. Δεν θεωρεί την ΝΔ άμοιρη ευθυνών για την σημερινή κατάσταση της χώρας. Και δεν θεωρεί τους κερδοσκόπους, τους εβραίους, τους γερμανούς και τους αγγλοσάξονες ως τους πρώτους υπαίτιους της ελληνικής και ευρωπαϊκής κρίσης. Εμείς φταίμε πρώτοι και κύρια το πολιτικό σύστημα, δεν θα κουραστούμε να το γραφούμε.

Κάποια από τα μέτρα στα οποία το Μνημόνιο μας αναγκάζει, είναι σωστά και έπρεπε να τα είχαμε πάρει μόνοι μας. Άλλα μέτρα είναι άνισου, αδίκου και αντιαναπτυξιακού χαρακτήρα.

Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή από την δημιουργία και την ενεργοποίηση του μηχανισμού. Αλλά οι δυσμενείς όροι δημιουργίας και ενεργοποίησης του μηχανισμού, οφείλονται εν μέρει στην προχειρότητα των χειρισμών και στην συσσώρευση μέτρων που γράφονται στο γόνατο.

Αλλά διαπραγμάτευση χωρίς συσχετισμούς δεν γίνεται. Και για αυτό η απόφαση του κ. Σαμαρά είναι σωστή και εθνικά συμφέρουσα.

Αν το σύνολο των κυβερνητικών κομμάτων ψηφίσει τα μέτρα, ο συσχετισμός γίνεται ιδιαίτερα αρνητικός για τη χώρα και για τον κόσμο, ακόμα και για αυτούς που έχουν κάθε δικαίωμα να λοιδορούν την ΝΔ για τα πεπραγμένα της.

Άσχετα με τα κίνητρα του, γιατί τις επόμενες μέρες θα ακούσει τα εξ αμάξης, με πρώτο, μην σας παραξενεύει, οτι ευθύνεται για νέες ανόδους των speads η την πτώση του χρηματιστηρίου, ο κ. Σαμαράς πήρε την σωστή απόφαση. Αυτήν που βοηθά τη χώρα και την κυβέρνηση. Οτι κι αν λένε οι ανεγκέφαλοι, οι καλοθελητές και οι συνήθεις ύποπτοι μεταπράτες.

Φυσικά δεν έσωσε ακόμα της πιθανής κατάρρευσης, ούτε τον εαυτό του, ούτε την Νέα Δημοκρατία. Αλλά δεν έθεσε την θεμέλιο λίθο για την κατάρρευση.

Αν και διάδοχος του νεοτέρου Καραμανλή στα χρόνια του ΔΝΤ, δηλαδή αναλώσιμος, η απόφαση του αυτή του εξασφαλίζει κάποια διάρκεια που ίσως αποδειχτεί κρίσιμη. Βέβαια έχει πολλά να κάνει ακόμα για να εξιλεωθεί και αυτός και το κόμμα του.

----------------------------------------------

ΑΣ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΟΥΜΕ

Το Ζάππειο 2 είναι ρεαλιστικό χωρίς να είναι μαγικό γιατί τέτοιες λύσεις δεν υπάρχουν,δεν αρκεί μόνο του,πολλά θα εξαρτηθούν από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς συσχετισμούς και όπως ο Γιώργος με το περίστροφο μπορεί να φάμε το κεφάλι μας. Αλλά επειδή το έχουμε ήδη φάει μέσα στην πορεία του μνημονίου μια τελευταία δόκιμη αξίζει να γίνει.

Όσο ο Σαμαράς επιμένει στην αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και στην μη συγκυβέρνηση είναι ίσως ο μονός στον όποιο αξίζει να δοθεί όχι μια, αλλά η τελευταία ευκαιρία. Γιατί γύρω γύρω δεν φαίνονται κι άλλες λύσεις ….Αν υπάρχουν..

http://to-sxolio.blogspot.com/2011/05/blog-post.html