Θα βγάλετε στην παρανομία και τους «Ράδιο Αρβύλα»;Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

 Καιρό τώρα προσπαθώ να καταλάβω για ποιο λόγο – αν εξαιρέσουμε τα βίντεο που αφορούν τον κ. Πάγκαλο, για να πούμε την αλήθεια – οι εικόνες με τις αποδοκιμασίες πολιτικών παίζουν μόνο στο διαδίκτυο ή σε ορισμένες μόνο εκπομπές, όπως το «Αποκαλυπτικό Δελτίο» του Γιάννη Παπαγιάννη....
 
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, υπάρχει μια «comme il faut» αντιμετώπιση, μια φευγαλέα αναφορά του τύπου «υπήρξαν μεμονωμένες αποδοκιμασίες» και μια ακόμη πιο φευγαλέα εικόνα κάπου στο τέλος σαν ένα είδος «τσόντας» που χώρεσε με το ζόρι.

Δεν μπαίνω στη συζήτηση αν ορθώς ή όχι γίνονται αποδοκιμασίες. Άλλοι συμφωνούν, άλλοι όχι. Στην κηδεία του Σάντα για παράδειγμα, ηλικιωμένος κύριος ύψωσε τη φωνή, λέγοντας προς τους «ταραξίες»: «Νομίζετε πως θα το ήθελε αυτό ο Λάκης; Να μην ακούσω τσιμουδιά»!

«Ποιος ήταν αυτός;», ρώτησε ένας άλλος της ίδιας γενιάς. Ένας τρίτος ανέλαβε να απαντήσει στον δεύτερο για λογαριασμό του πρώτου: «Είναι αυτός που έκατσε 18 χρόνια φυλακή»!

«Ε», απάντησε θυμωμένος ο μεσαίος. «Κι’ εγώ έκατσα οκτώ και συμφωνώ. Με τα χρόνια θα το πάμε τώρα;».

Ακούστηκε κι’ άλλη άποψη: «Η σιωπή μας δεν σας λέει τίποτε;», ρώτησε ένας νεώτερος, εννοώντας πως η σιωπή, η παγωμάρα, είναι χειρότερη από τις θορυβώδεις αποδοκιμασίες.

«Επειδή σωπαίνετε, γι’ αυτό τα πάθαμε όλα αυτά», απάντησαν οι «φωνακλάδες».

Επομένως, δεν είναι εκεί το ζήτημα. Άλλος το βλέπει έτσι και άλλος αλλιώς.

Το ζήτημα είναι πως πρόκειται για κάτι που συμβαίνει. Και επομένως πρέπει να το δουν, να το γνωρίζουν και να το κρίνουν και οι μη παρόντες σε τέτοιου είδους «δημιουργικές» συγκρούσεις.

Τι πρέπει να γίνει δηλαδή; Στην… παρανομία θα βγούμε για να δούμε κάτι που (καλώς ή κακώς) συμβαίνει;

Το γεγονός ότι δεν δείχνεις κάτι, δεν σημαίνει ότι και δεν έχει συμβεί. Αντίθετα, όταν κρύβεις κάτι, όταν δεν το δείχνεις στις πραγματικές του διαστάσεις, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μεγαλοποιηθεί.

Και επιτέλους, τι είδους αυτολογοκρισία είναι πάλι αυτή; Συμβολή των μέσων ενημέρωσης στην προσπάθεια να μην εξαφθούν περισσότερο τα πνεύματα; Πιστεύει κανείς ότι δεν έχουν εξαφθεί αρκετά; Ή ότι δεν εξάπτονται όταν διάφοροι λένε του κόσμου τις ανοησίες και του κόσμου τις προπαγάνδες προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα; Ή όταν διαπιστώνουμε πως έχουμε γίνει παιχνιδάκι (με επικεφαλής την κυβέρνηση) στα χέρια του Στρος-Καν; Ο οποίος μάλιστα διαψεύδει τον εαυτό του, εκδίδοντας ανακοινώσεις; Ή όταν ακούμε πως «τζιτζιφιόγκοι» έχουν διοριστεί σε θέσεις ευθύνης;

Μέσα στη σύγχυση, μάθαμε ότι το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμο στους «Ράδιο Αρβύλα», επειδή αποκάλεσαν τους βουλευτές «κλίκα» και «σπείρα των 300».

Συγγνώμη, αλλά από πότε ασκεί λογοκρισία το ΕΣΡ; Αν, για παράδειγμα, ο Αντώνης Κανάκης έλεγε πως «η Βουλή λειτουργεί σαν μια κλειστή κάστα», που «αναπτύσσει ανθελληνική και αντιλαϊκή δραστηριότητα», δεν θα υπήρχε πρόβλημα;

Αν έλεγε ότι είναι σπείρα εγκληματιών οι αυτουργοί της εθνικής προδοσίας των 340 δις ευρώ;

Αν έλεγε πως είναι ασυνείδητοι όσοι διασπάθισαν πέντε κοινοτικά πλαίσια στήριξης;

Αν έλεγε πως είναι απατεώνες αυτοί που αγόρασαν λεωφορεία και τους… φόρεσαν κεραίες για να τα κάνουν τρόλεϊ;

Αν έλεγε πως μόνο… (διαλέξτε κάτι από το ζωικό βασίλειο, δεν θέλω να προσβάλω τα ζώα) μπορούσαν να προκαλέσουν τέτοια καταστροφή;

Αν έλεγε πως εξ όσων γνωρίζουμε μόνο οι εγκληματικές οργανώσεις παραγγέλνουν νόμους στα μέτρα τους και επιβάλλουν στα μέλη τους τον νόμο της «ομερτά»;

Πώς είπατε; Πρέπει να προστατευτούν οι θεσμοί; Οι εκπρόσωποι των οποίων δεν μας προστάτεψαν;

Οι θιγέντες οφείλουν να εξηγήσουν στο ΕΣΡ ότι έχουν φροντίσει για την αυτοπροστασία τους, ψηφίζοντας και διατηρώντας σε ισχύ το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος περί γρήγορης παραγραφής.

Μόλις αποφασίσουν να το καταργήσουν και αρχίσουν να δικάζονται από τον φυσικό τους δικαστή, τα ξανασυζητάμε όλα αυτά.

Μέχρι τότε, ψάχνουμε για τα κλεμμένα! Οπότε, προς τι η ενόχληση;