ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ)

Αν χτυπήσω το χέρι μου, δε θα το κόψω. Θα προσπαθήσω να το θεραπεύσω. Μέχρι να εξαντλήσω όλα τα περιθώρια. Και μόνο αν δε θεραπεύεται με τίποτα και κινδυνέψω να πεθάνω, τότε μπορεί να αποφασίσω να το κόψω.

Δε χρειάζεται να καταλύσουμε το κράτος. Κράτος έχουμε, το οποίο κακήν - κακώς δουλεύει. Σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι...
εργάζονται. Μπορεί να μην απολαμβάνουμε το επίπεδο υπηρεσιών που θέλουμε, όμως όταν κάνουμε μια αίτηση, κάποια στιγμή η δουλειά μας γίνεται.
Αρα κάποιος δουλεύει.Σπάνιο είδος μεν (που είπε και κάποιος γνωστός μου) αλλά υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν. Πολύ. Βγάζουν και τη δουλειά όλων αυτών που δε δουλεύουν. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν γίνονται ποτέ προϊστάμενοι ή διευθυντές και θάβονται και προσπερνόνται από ανίκανους αφισσο-κολλητές. 

Η λύση που προτείνεται, δεν προϋποθέτει ούτε τη διάλυση του κράτους, ούτε των θεσμών (εξ αρχής τουλάχιστον), ούτε την ισοπέδωση της δημόσιας διοίκησης. Ολα αυτά, υπολειτουργούν, διότι η κεφαλή της εξουσίας (σύσσωμη η Ελληνική βουλή) είναι διαβρωμένη και επέτρεψε την γέννηση αυτού του τέρατος που ονομάζουμε Ελληνικό κράτος. Διόρισαν τα μπατζανάκια τους, τους έδωσαν πολλαπλούς παχυλούς μισθούς και τους ανέθεσαν τη διοίκηση του κράτους. Το παν είναι να κάτσεις στην καρέκλα. Μετά δε σε κουνάει κανένας. Μπορείς να κλέβεις, να τεμπελιάζεις, να διορίζεις και να ρημάζεις άνετα, αρκεί να μην σε πιάσουνε τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη της θητείας σου.

Πως λοιπόν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά;

Το κράτος θα δούλευε μια χαρά αν καταργούνταν η βουλευτική ασυλία και οι παραγραφές και αν υπήρχαν αυστηροί νόμοι (που να εφαρμόζονται) για την τιμωρία των δημόσιων λειτουργών που παρανομούν, κλέβουν ή παραβαίνουν το καθήκον τους. Σκεφτείτε πως θα συμπεριφέρονταν οι πολιτικοί μας αν γνώριζαν ότι σε περίπτωση που οποιοσδήποτε δημόσιος λειτουργός κλέψει έστω και ένα ευρώ, τότε η περιουσία του θα δεσμευθεί απο το Ελληνικό δημόσιο και ο ίδιος θα καταδικαστεί σε δωρεάν εργασία σε δημόσια έργα. (Φανταστείτε τον Πάγκαλο να σπάει με κομπρεσέρ χειρός τα μπετά στα διόδια που έφτιαξαν).  Τα λαμόγια που μας έχουν κάτσει στο σβέρκο, θα έφευγαν μακριά αφού πλέον δε θα μπορούσαν να κλέψουν.

Ενα άλλο θετικό βήμα θα ήταν επίσης η αιρετότητα στα βουλευτικά αξιώματα. Αλλα μας υποσχέθηκες και άλλα έκανες; Απ' το αυτί και στο σπίτι.

Ενα τρίτο θετικό βήμα θα ήταν η επικύρωση όλων των προς ψήφιση νόμων απο τους πολίτες. 

Πως θα εξασφαλίσουμε την εφαρμογή τέτοιων νόμων;

Σήμερα υποτίθεται ότι υπεύθυνος για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας στη χώρα μας είναι ο Πρόεδρος της δημοκρατίας.  Αυτόν όμως, τον εκλέγει η βουλή, δηλαδή η συμμορία που μας έφερε ως εδώ. Αρα είναι της απολύτου εμπιστοσύνης τους. (Το δηλώνουν άλλωστε κάθε φορά πριν τον ψηφίσουν).

Η προδοσία που διαπράχθηκε μας επιτρέπει να δικαιούμαστε να μην εμπιστευόμαστε τη διαφύλαξη ενός τόσο σπουδαίου αγαθού όπως η Ελληνική δημοκρατία, ούτε στον Παπούλια, ούτε και σε κανέναν άλλον πρόεδρο που πέρασε ή θα περάσει απο τη θέση αυτή.

Ο έλεγχος της εξουσίας στο λαό.

Προτείνω λοιπόν, αντί προέδρου δημοκρατίας, μια ομάδα 500 πολιτών, τυχαία εκλεγμένων, ένας ανα επάγγελμα (οι άνεργοι θα εκπροσωπούνται επίσης) οι οποίοι θα αντικαταστήσουν τον ρόλο του προέδρου. Θητεία έξι μήνες. Οποιος υπηρετήσει το θεσμό, δε θα ξανά-υπηρετεί. Το κράτος θα φροντίσει την εργασία του και την οικογένεια του για όσο διάστημα διαρκεί η θητεία του. Θα απολαμβάνουν σεβασμό και τιμές ισάξιες του σημερινού Προέδρου για όσο διάστημα διαρκεί η θητεία τους.

Ολοι οι νόμοι που συντάσσει η βουλή θα επικυρώνονται απο τους 500. Αλλιώς δε θα ισχύουν. Θα επιστρέφουν προς αναθεώρηση ή θα απορρίπτονται. Η κλήρωση ανα επάγγελμα θα εξασφαλίσει ότι μεταξύ των 500 θα υπάρχουν και γιατροί και μηχανικοί και νομικοί και όλοι, έτσι ώστε οι 500 να μπορούν να αξιολογούν τους νόμους που άπτονται του επαγγέλματος τους. Με τον τρόπο αυτόν επίσης δε θα διατρέχουμε τον κίνδυνο να συμπέσουν κάποια στιγμή π.χ. πολλοί φαρμακοποιοί που θα άλλαζαν τους νόμους προς το συμφέρον τους και με τον τρόπο αυτό θα επερχόταν ισορροπία ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα.

Οταν οι 500 δεν μπορούν να έχουν απόλυτη πλειοψηφία ή όταν εκτιμήσουν ότι ο προς ψήφιση νόμος  επηρεάζει τόσο σοβαρά τη ζωή του λαού ώστε να πρέπει να αποφασίσει ολόκληρος ο λαός, θα διενεργούν δημοψήφισμα (που είναι ο ορισμός της δημοκρατίας).  Μια διαδικασία θα ήταν η υποχρεωτική διενέργεια δημοψηφίσματος όταν το απαιτήσουν οι 100 απο τους 500.

Σε περίπτωση που γίνει καταγγελία απο οποιονδήποτε πολίτη κατα πολιτικού ή αξιωματούχου για υπεξαίρεση, απάτη ή παράβαση καθήκοντος, οι 500 θα συλλαμβάνουν τον ύποπτο και θα τον οδηγούν κατ' ευθείαν στη δικαιοσύνη. Οι αξιωματούχοι θα δικάζονται σε δικαστήρια με ενόρκους (τυχαία επίσης εκλεγμένους πολίτες). Τέλος οι εξεταστικές επιτροπές που δεν βλέπουν πουθενά σκάνδαλο. Η ηγεσία της αστυνομίας θα συμμορφώνεται υποχρεωτικά στις υποδείξεις των 500.

Η ομάδα των 500 προτείνω να είναι οπλισμένη. (Δεν είναι προϋπόθεση) Οι πολίτες που κληρώθηκαν να λαμβάνουν ολιγοήμερη εκπαίδευση στη χρήση όπλων.   Ισως το "οπλισμένοι" να ακούγεται ακραίο. Ομως αυτά που ζούμε είναι ακραία ήδη. Και για να σταματήσουμε μια κατάσταση που μας έφερε έως εδώ, πρέπει να απεμπλακούμε από ταμπού και να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία μας. Το σύστημα το κάνει. Γιατί όχι κι εμείς;

Δε χρειάζεται να καταλύσουμε το κράτος - αποφυγή χάους.

Κατα τα άλλα, τα κόμματα - κόμματα, οι πολιτικοί πολιτικοί και το κράτος - κράτος. Μόνο που τώρα η καρέκλα τους θα είναι ηλεκτρική. Και το διακόπτη θα τον έχει ο λαός.

Κοινοβουλευτική δημοκρατία, την οποία θα διασφαλίζει η μόνιμη παρουσία εκπροσώπων του λαού. 

Ο δρόμος είναι ανοικτός.

Εκτός της κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και του νόμου περι ευθύνης υπουργών, πολλά πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν για να αναπτυχθεί η χώρα μας όταν θα έχουμε απαλλαγεί από τα φίδια:

http://thalamofilakas.blogspot.com/2011/05/blog-post_3579.html 

Υπάρχουν απαντήσεις για όλα. Και πως θα αρνηθούμε το χρέος και πως θα πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις και πως θα φτιάξουμε την παιδεία μας και πως θα αναπτυχθούμε οικονομικά. 

Οταν επιτέλους τη χώρα αυτή την κυβερνήσουν Ελληνες, άνθρωποι δηλαδή που θα λειτουργούν με γνώμονα την ευημερία του Ελληνικού λαού και όχι την εξασφάλιση απατεώνων δανειστών, θα βρούμε λύσεις για όλα. Είμαστε λαός έξυπνος και ικανός.  Λίγο δύσκολοι στη συννενόηση, αλλά είμαστε εργατικοί, πανέξυπνοι και εφευρετικοί. 

Που θα βρούμε τα λεφτά για μισθούς και συντάξεις. 

Η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια. Ορυκτός πλούτος, φυσική ομορφιά, τουρισμός, επιστήμες, πολιτισμός. Αν καταφέρουμε να πάρουμε την εξουσία στα χέρια μας απο τους προδότες είμαι βέβαιος ότι θα μεγαλουργήσουμε.

Ποιος θα τα επιβάλει όλα αυτά;

Ολα αυτά θα πρέπει να τα επιβάλλουμε εμείς. Ο Ελληνικός λαός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συμφωνήσουμε ότι θέλουμε αυτό το πολιτικό σύστημα. Η μη συμφωνία μας σε κάποιο πολιτικό μοντέλο είναι αυτή που μας εμποδίζει να απαιτήσουμε. Δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτε αν δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Αν δεν έχουμε ένα σκοπό. Ενα όραμα.

Θεωρώ ότι το προτεινόμενο μοντέλο, είναι αρκετά γνώριμο ώστε να δεχθεί ο λαός την αλλαγή (θα υπάρχουν πάλι κόμματα, θα ψηφίσουμε κ.λ.π. και ταυτόχρονα αρκετά ριζοσπαστικό ώστε να εξασφαλίσει την αλλαγή προς την σωστή κατεύθυνση που χρειαζόμαστε και τη διασφάλιση της δημοκρατίας.  Το μόνο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι η αντικατάσταση του προέδρου απο μια ομάδα τυχαία εκλεγμένων πολιτών. 

Πλεονεκτήματα.

- Η ομάδα των 500 δε θα γίνει ποτέ κλίκα. Κάθε έξι μήνες οι πολίτες θα ανανεώνονται.
- Δε χρειάζονται αρχηγοί κινήματος που θα μπορούσαν να εξελιχθούν στους επόμενους δυνάστες μας.
- Αυτόματος καθαρισμός του πολιτικού συστήματος. (Είναι βέβαιο ότι οι σημερινοί βουλευτές θα παραιτηθούν την επόμενη μέρα πρωϊ - πρωϊ και ότι οι υγιείς πολίτες θα βγουν μπροστά μέσα απο τα σημερινά κόμματα ή νέα.
- Δε θα ψηφίζονται αντιλαϊκοί ή προδοτικοί νόμοι όπως το μνημόνιο.
- Θα τιμωρούνται οι κλέφτες και οι ψεύτες.
- Θα εφαρμόζονται δημοψηφίσματα για όλα τα σοβαρά θέματα.

Με δυο λόγια: Ισονομία και Δημοκρατία. 

Πότε είναι η ώρα;

Οι συγκεντρώσεις που γίνονται αυτές τις ημέρες, αποτελούν μια εξαιρετική ευκαιρία να αναλάβει ο Ελληνικός λαός την εξουσία. Αν τροποποιηθεί το σύνταγμα μας με τον τρόπο που περιγράφτηκε παραπάνω, δε χρειαζόμαστε ούτε νέους αρχηγούς, ούτε ομαδάρχες, ούτε τίποτε. Το σύστημα είναι κλειδωμένο. Η τυχαιότητα εξασφαλίζει ότι δε θα δημιουργηθεί μια νέα γενιά του πολυτεχνείου η οποία θα λυμαίνεται τη χώρα για άλλα 35 χρόνια. Η τιμωρία και η εξασφάλιση της τήρησης των νόμων εξασφαλίζει ότι

Τι πρέπει να κάνω;

Να μιλάς. Να μιλάς με όλους, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς. Σε κατα πρόσωπο επικοινωνία, στην παρέα, στις λαϊκές συνελεύσεις που γίνονται τώρα. Να εξαπλωθεί η ιδέα ότι η λύση στα προβλήματα μας είναι απλή. Φτάνει να τη δούμε και να τη θέλουμε. Στις λαϊκές συνελεύσεις, μιλάνε όλοι, αλλά μιλάνε για άσχετα πράγματα. Φτάνουν οι διαπιστώσεις. Είναι κλέφτες και προδότες. Το ξέρουμε. Υπάρχουν κομματόσκυλα που παίρνουν δεκαπλούς μισθούς. Το ξέρουμε. Χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία. Κι αυτό το ξέρουμε. Φτάνουν οι διαπιστώσεις. Ηρθε η ώρα των προτάσεων.

Το σύστημα θα δεχθεί την αλλαγή αυτή; 

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Είναι σαν την ιστορία με τα ποντίκια που έκαναν συνέλευση για να δούν πως θα εμποδίσουν τη γάτα να τα πιάνει και να τα τρώει:
"Να της κρεμάσουμε ένα κουδούνι στην ουρά" πρότεινε ένα ποντίκι "ώστε να την ακούμε όταν έρχεται και να την αποφεύγουμε" συμπλήρωσε.
"Ναι! Ναι!" αναφώνησαν με χαρά τα ποντίκια στη συνέλευση "Αυτό είναι!" φώναζαν ενθουσιασμένα.
"Ωραία λοιπόν! Τώρα χρειαζόμαστε εθελοντές για να κρεμάσουμε το κουδούνι" ανακοίνωσε το γηραιότερο ποντίκι.
Η συνέλευση έλαβε τέλος και τα ποντίκια πήγαν το καθένα στη φωλιά του.

Ολα αυτά τα ανατρεπτικά, δεν πρόκειται να γίνουν εύκολα. Θα γίνουν μόνο όταν ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο Ελληνικός λαός αποκτήσει ένα αίτημα για αλλαγή του συντάγματος. Οχι απαραίτητα όπως προτάθηκε εδώ, αλλά σίγουρα σε μια μορφή που θα δώσει τέλος στην κομματοκρατία. Ενα σύνταγμα που αντί να επιβραβεύει τα λαμόγια και να τα πλουτίζει, να τα ελέγχει και να τα τιμωρεί. Ενα σύστημα στο οποίο ο λαός θα έχει λόγο χωρίς να πελαγοδρομούμε.

Και ποιος τα λέει όλα αυτά; 

Ενας σαν εσένα. Δεν έχει σημασία το όνομα μου. Σημασία έχει τι λέω. Αν αυτά που λέω μπορεί να είναι παγίδα ή όχι. Αν μπορούν να κρύβουν κακούς σκοπούς. Αν όχι, τότε δεν έχει σημασία ποιος είμαι. Είμαι εσύ.

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ