του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Το κίνημα των «αγανακτισμένων», που κατά τη γνώμη κάποιων εμφανίστηκε στη μέση του πουθενά, αποτέλεσε αντικείμενο θαυμασμού, αλλά και κίνητρο ελπίδας. Ωστόσο και λοιδορήθηκε. Και επιχειρήθηκε να απαξιωθεί. Και με καχυποψία αντιμετωπίστηκε. Και κυρίως εμπορευματοποιήθηκε με ταχύτατους ρυθμούς όσο οτιδήποτε άλλο.
Το βέβαιο είναι ότι αυτό το κίνημα εδράζεται πάνω στα συναισθήματα απελπισίας αυτού του λαού, που συνειδητοποιεί καθημερινά ότι απέναντί του έχει αποφασισμένους και αδίστακτους αχυρανθρώπους, τσιράκια της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της δικτατορίας των τραπεζιτών, που επιχειρούν να του κλέψουν τη ζωή του, την ελπίδα του, τα όνειρά του, τις προσδοκίες για το μέλλον των παιδιών του.
Το βέβαιο επίσης είναι ότι αυτό το κίνημα, με μια έννοια απετέλεσε και ώριμη ανάγκη των καιρών, αφού τροφοδοτήθηκε από την απογοήτευση των μαζών, που ανεξάρτητα από το βαθμό ωρίμανσης της πολιτικής τους σκέψης, διαπιστώνουν με απελπισία το απόλυτο κενό στη δυνατότητα του πολιτικού συστήματος να εμπνεύσει τη δράση τους, και την ατολμία του να οργανώσει αποτελεσματικά τους αγώνες τους, προκειμένου να ανακοπεί άμεσα ο επικίνδυνος κατήφορος στον οποίο κατρακυλά ο τόπος.
Τώρα το πολιτικό σύστημα το αμφισβητεί αυτό το κίνημα, γιατί δεν ανέχεται από τον «τσαμπουκαλεμένο» λαό να του γυρίζει την πλάτη.
Γιατί δεν ανέχεται αυτοί τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπεί να το φτύνουν κατάμουτρα.
Γιατί αποστεώνεται και αφυδατώνεται από την κοινωνική βάση πάνω στην οποία υποτίθεται ότι είναι εντεταλμένο να λειτουργεί και για λογαριασμό της οποίας υποτίθεται ότι υπάρχει.
Από την άλλη μεριά οι χορηγοί καιροφυλακτούν...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.