Ομιλία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στην τελετή για την επέτειο του Κινήματος του Ναυτικού και της ανταρσίας του «Βέλους»

Πανοσιολογιώτατε, κυρίες και κύριοι, Δεν είχα σκοπό να μιλήσω σήμερα. Ήθελα με τη σιωπή μου να αναδείξω τις λιτές εισαγωγικές σκέψεις του ναυάρχουν Νίκου Παππά, που είναι απόσταγμα μεγάλης ναυτικής και δημοκρατικής εμπειρίας. Και επειδή ο πολιτικός λόγος ακούγεται πάρα πολύ συχνά -εξίσου συχνά με τον δημοσιογραφικό λόγο αν και είναι λιγότερο ισχυρός απ’ αυτόν- ήθελα να αφήσω σήμερα το περιθώριο να στοχαστούμε με αφορμή τις επισημάνσεις του πρωταγωνιστή του Κινήματος του Ναυτικού και κυρίως της ανταρσίας, με την τιμητική έννοια της λέξης, του αντιτορπιλικού «Βέλους». Η Πολιτεία τιμά κάθε χρόνο το Πολεμικό Ναυτικό που έσωσε την τιμή των Ενόπλων Δυνάμεων αγωνιζόμενο για την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας. Όλοι οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας, με επικεφαλής τον Νίκο Παππά, είναι άξιοι της πατρίδος και στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας θέλω και εγώ σήμερα να τους τιμήσω για άλλη μία φορά. Μπορούν να νιώθουν ασφαλείς γιατί η Ιστορία έχει γράψει το κεφάλαιο που τους αφορά, ενώ αυτοί βρίσκονται εν ζωή. Αυτό είναι ένα εντυπωσιακό και σπάνιο προνόμιο. Όμως, κυρίες και κύριοι, δεν πρέπει να χάνουμε το μέτρο. Η δημοκρατική νομιμότητα, η αντίσταση κατά της δικτατορίας ήταν ο στόχος του Κινήματος του Ναυτικού. Η διαφορά ανάμεσα στην 20ή και την 21η Απριλίου είναι μία διαφορά δυσθεώρητη, καταλυτική. Όποιος νομίζει ότι η 20ή Απριλίου έπρεπε να οδηγήσει αφεύκτως στην 21η Απριλίου, δεν νομίζω ότι αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει ορθά την Ιστορία και είναι πάρα πολύ επιεικής απέναντι στους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου που ταπείνωσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις και το Έθνος ολόκληρο και οδήγησαν σε μία μεγάλη εθνική καταστροφή. Δεν ξέρω πώς θα προσλάβουμε ιστορικά μετά από πολλές δεκαετίες την περίοδο 1974-2011, πρόκειται όμως για την καλύτερη περίοδο του τόπου μας, την πιο ευτυχισμένη, την θεσμικά και δημοκρατικά ομαλότερη. Βεβαίως, έπρεπε να κερδίσουμε ως έθνος, ως τόπος, ως κοινωνία, πολλές χαμένες δεκαετίες. Υπήρξε απρονοησία, υπήρξε μία δημοκρατική αμεριμνησία. Τα μεγάλα πλεονεκτήματα της Μεταπολίτευσης δεν τα αξιοποιήσαμε με τον τρόπο που έπρεπε. Δεν αντιληφθήκαμε ότι ορισμένα αγαθά είναι εν ανεπαρκεία και αυτό έχει τώρα αποτέλεσμα να βιώνουμε μια μεγάλη δημοσιονομική και γενικότερα οικονομική κρίση, όχι μόνοι μας. Το ίδιο συμβαίνει με την Πορτογαλία, με την Ιρλανδία. Την ίδια αγωνία έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, πρέπει να ξέρετε. Υπάρχουν φωνές στις Ηνωμένες Πολιτείες πάρα πολύ ισχυρές στον χώρο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που διακηρύσσουν την χρεωκοπία ως λύση για το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι δυσβάσταχτο να έχουμε ένα τόσο μεγάλο δημόσιο χρέος σε σχέση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, αλλά το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι μόλις το 1,6% του συνολικού δημοσίου χρέους της ευρωζώνης. Για να έχουμε μία αίσθηση του μέτρου, το δημόσιο χρέος της Ιταλίας είναι το 25% του δημοσίου χρέους της ευρωζώνης. Ως ποσοστό των ετησίων δημοσίων εσόδων της χώρας, το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι μικρότερο του αμερικανικού. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση, μπορούμε να βγούμε από την περιδίνηση. Και πάντως είναι άλλο πράγμα η κατάληση της Δημοκρατίας, είναι άλλο πράγμα ο βιασμός της λαϊκής βούλησης και άλλο πράγμα η διαχείρηση μια πρωτοφανούς σε έκταση και βάθος οικονομικής κρίσης, που πρέπει να αντιμετωπιστεί δημοκρατικά, μέσα στο πλαίσιο του ισχύοντος Συντάγματος της χώρας, μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής ομαλότητας και νομιμότητας. Ποιος θα σώσει τον λαό; Ποιος σώζει τους λαούς στη Δημοκρατία; Τον λαό θα τον σώσει ο εαυτός του. Πώς εκφράζεται ο λαός; Ο λαός εκφράζεται μέσα από το δημοκρατικό του πολίτευμα, με τις επιλογές του. Τα πράγματα είναι εντυπωσιακά απλά μέσα στην κρισιμότητά τους. Πρέπει φυσικά να σκεφτόμαστε με τους όρους που επιβάλει η κρίση, με γενναιοδωρία, με ευψυχία, με αίσθημα εθνικής ενότητας, επιδιώκοντας την κοινωνική συνοχή, χωρίς να χάνουμε την αίσθηση της Δικαιοσύνης. Βεβαίως, η λύση θα βρεθεί μέσα από τη δουλειά μας, γιατί το μυαλό και τα χέρια των Ελλήνων είναι ο εθνικός πλούτος και φυσικά η εθνική γη. Γεννηθήκαμε, όμως, κυρίες και κύριοι, ως ανεξάρτητο κράτος, με όλα τα μειονεκτήματα που έχουμε και σήμερα. Το είπα στην τελετή για το Θωρηκτό «Αβέρωφ» πριν από λίγες μέρες. Γεννηθήκαμε ως προτεκτοράτο, γεννηθήκαμε με μεγάλο δημόσιο χρέος, γεννηθήκαμε με μία διάχυτη σκανδαλολογία σε σχέση με τους εξοπλισμούς, και πιο συγκεκριμένα σε σχέση με τα πλοία του τότε εμβρυώδους Πολεμικού Ναυτικού. Γεννηθήκαμε με έναν διογκωμένο δημόσιο τομέα, με μία καχεκτική Κοινωνία των Πολιτών. Προηγήθηκε το κράτος και ακολούθησε η κοινωνία. Τα πάντα εξαρτώνται από το κράτος. Οι πελατειακές σχέσεις δεν είναι μόνο οι πελατειακές σχέσεις των μικρών και ταπεινών ανθρώπων που βολεύτηκαν με μια θέση στο δημόσιο, αλλά είναι και οι πελατειακές σχέσεις των μεγάλων και ισχυρών οικονομικών παραγόντων που κουνούν το χέρι στο πολιτικό σύστημα και στον λαό, ενώ είναι κρατικοδίαιτοι οι ίδιοι σε πολύ μεγάλο βαθμό, κι ενώ θα περίμενε κανείς να πουν ποια είναι η δική του συμβολή στην προσπάθεια για την υπέρβαση της οικονομικής κρίσης, σε επενδύσεις, σε δημιουργία θέσεων εργασίας. Το Πολεμικό Ναυτικό, οι Ένοπλες Δυνάμεις, οι ένστολοι πολίτες σέβονται και τιμούν το Σύνταγμα, έχουν πλήρη συνείδηση της δημοκρατικής νομιμότητας, έχουν αίσθηση της βαρύτατης αποστολής να διαφυλάττουν την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα. Αυτό κάνει το Πολεμικό μας Ναυτικό. Αυτό κάνει ο Στρατός Ξηράς. Αυτό κάνει η Πολεμική μας Αεροπορία. Ναι, είναι περιορισμένη η δημοσιονομική μας κυριαρχία γιατί δεν έχουμε νομισματική πολιτική, γιατί πρέπει να εναρμονίσουμε την φορολογική μας πολιτική με τις απαιτήσεις των πιστωτών μας. Ούτως ή άλλως, αυτό συνέβαινε και θα συμβαίνει και συμβαίνει με όλλες τις χώρες μιας νομισματικής ένωσης, όπως η ΟΝΕ. Αλλά αλίμονο αν πιστεύουμε ότι θίγεται ο πηρύνας της εθνικής μας κυριαρχίας από πολιτικής, διπλωματικής και στρατιωτικής άποψης. Όχι, δεν θίγεται. Αυτό είναι προσβλητικό για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και δεν πρέπει να το δεχόμαστε ούτε αβασάνιστα να το λέμε. Χρειάζεται αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια γιατί μόνο έτσι μπορείς να διαπραγματευτείς. Μόνο έτσι μπορείς να υπερβείς την κρίση. Μόνο έτσι μπορείς να αντικρίσεις αυτούς από τους οποίους ζητάς αλλά και στους οποίους προσφέρεις. Κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα σε μία διαρκή ανοιχτή διαπραγμάτευση, όπως αυτή που διεξάγεται στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οικονομικών και πολιτικών θεσμών. Η σημερινή επέτειος, λοιπόν, είναι μία ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε το τι σημαίνει η αξία της Δημοκρατίας και της δημοκρατικής νομιμότητας, τι σημαίνει να είσαι αξιοπρεπής και ελεύθερος ως αξιωματικός και κυρίως ως πολίτης, τι σημαίνει να στοχάζεσαι σε βάθος γύρω από την Ιστορία, να κατανοείς το παρελθόν, να βιώνεις ενσυνειδήτως το παρόν σου για να μπορείς να έχεις ως Έθνος και ως κοινωνία μέλλον. Ο Ναύαρχος Νίκος Παππάς και όλοι οι σύντροφοί του αυτό μας έχουν διδάξει και γι’ αυτό αγαπητέ Ναύαρχε στο πρόσωπό σου ευχαριστούμε και τιμούμε όλη αυτή την ιστορική συντροφιά που κράτησε ψηλά τη σημαία του Ναυτικού, τη σημαία της Δημοκρατίας, τη σημαία του Έθνους. Σας ευχαριστώ πολύ.