ΜΑΤ.Η άλλη άποψις. Γράφει ο "ΙΑΣΩΝ"

Πρόλογος.

Διάβασα το άρθρο: «Τα (Μ.Α.)ν(Τ.)ρόσκυλα της εξουσίας!!!» που αποτελεί ένα διάνθισμα βοθρολυμματων ενός ακατάσχετου στομίου -οχετού που μόλις ξεβούλωσε και  αποκαλεί, χαρακτηρίζει τους αστυνομικούς ως « κτηνάνθρωπους που κτυπούν ανυπεράσπιστους συνταξιούχους!!!… ότι θα έπρεπε να φορούν μεταξωτά εσώρουχα!!...

  ότι δεν διαφέρουν από τους κουκουλοφόρους  με τους οποίους έχουν αγαστή συνεργασία..!! ότι είναι  ντοπαρισμένοι μπράβοι!!  » και αλλά παρεμφερή, που δημοσιευθεισών  στα περισσότερα ιστολογία..

Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των ερευνών για το ατύχημα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη ότι δυστυχώς συνέβη στον άτυχο διαδηλωτή, αλλά και τις ευθύνες που θα αποδοθούν στους οποίους ένοχους,  υπάρχει και η άλλη άποψις.

                                                                   ***

Η κατασυκοφάντησης της Αστυνομιας                                                                             

Πιθανώς να μπορούσε να λεχθεί και με καλλίτερο τρόπο. Ενώ τα καλόπαιδα των αναρχοκομουνιστών πάσης αποχρώσεως αρπάζουν κάθε ευκαιρία για να επιτεθούν, αυτοί και οι ντροπαλοί τους φίλοι , μας εξηγούν κάθε φορά ότι δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να αμυνθούν.

Όμως .Οι εικόνες που βλέπουμε αδιάψευστες, ηχηρές προκαλούν την λογική. Αν η όρασης μεταφέρει σε όλους μας την ίδια στιγμιαία όψη της πραγματικότητες. Συνήθως τα  μακριά ξύλινα κοντάρια των  ερυθρών σημαιών, της μειοψηφίας των στρατευμένων   στην υπηρεσία της αυτής μεγαλειότητες του ΚΚΕ, έχουν μετατραπεί σε σάρισες με τις οποίες, οι «φιλειρηνικοί» αυτοί διαδηλωτές, κτυπούν τους αστυνομικούς.  Την ιδία στιγμή, άλλοι εξ’ ίσου «ευγενείς» νέοι συγγενών ιδεολογικών προβληματισμών, ζωσμένοι με ειδικά σακίδια «εξοπλισμού» για διαδήλωση, εκτοξεύουν διαβαθμισμένες πέτρες, ορατές κι’ αυτές, αν όλοι βλέπουμε, εννοούμε και λέγουμε τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη. Αλλού, ένα αυτοκίνητο τυλιγμένο στις  φλόγες. Παραπέρα κάδοι αναποδογυρισμένοι παραδομένοι  στην ίδια τύχη.

Οι άνδρες των ΜΑΤ είναι ο   καθημερινός ανελέητος διαρκής στόχος.. .«Ευγενικές»  Ύβρεις, «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ» χειρονομίες, «μαλακά» μάρμαρα και «γλυκιάς»  πέτρες διανθισμένες με Μολότοφ που στοχεύουν μόνον τα κεφάλια και τα σώματα των ανδρών των  ΜΑΤ ή τις Ελληνικές Σημαίες..

Μια κατάστασης αντάρτικου των υπολείπου διαρκεί από την επανεκλογή της ΝΔ  με μια μικρή διακοπή στους Ολυμπιακούς αγώνες και που έκτατε δεν σταμάτησε ποτέ.

Οι αστυνομικοί ενώ εισπράττουν αυτή την συμπεριφορά, είναι “υποχρεωμένοι” κατά τα ΜΕΜ (μέσα ενημερώσεως μαζών) αλλά και κατά την γνώμη πολλών αρθρογράφων στις ιστοσελίδες του διαδικτύου, , να ανταποδώσουν με γλαδιόλες και γαρδένιες ή γιασεμιά ενώ τα βιολιά του Δήμου, θα παίζουν, όπως οι ηρωικοί μουσικοί στο κατάστρωμα του Τιτανικού, λίγο πριν από την βύθιση του. Ίσως θα πρέπει να απωθούν τους «ευγενικούς και «ειρηνικούς» πυρπολητές –διαδηλωτές  προσφέροντας τους γλυκό του κουταλιού ή σιροπιαστό με λίγο κονιάκ σοκολατούχο.

 Και ενώ αυτά, συμβαίνουν μέρα παρά μέρα μεσημέρι εν Αθήναις, τελούντα τοις πάση γνωστά, το βράδυ, σε όλα τα δελτία απόψεων, ( οι ειδήσεις σε βάθος χρόνου έχουν προσεκτικά-επιλεκτικά ταυτισθεί με ότι θεωρείται άποψη και γνώμη των ΜΕΜ) μία «είδησης»  επικρατεί . Η «βία» που επεδείχθη από τα αστυνομικά όργανα στις πλέον πρόσφατες κινητοποιήσεις. Δηλαδή το προχθεσινό« μεγαλειώδες πανελλαδικό συλλαλητήριο»., μέχρι να γένη το αυριανό και ούτω καθ’ εξής.

Ταυτόχρονος η πανηγύρια  πολιτική ηγεσία με την ανύπαρκτη λαϊκιστική πολιτειακή δεν εννοεί να αντιλήφθη  ή μάλλον υποκρίνεται αγνόησα,

α) ότι  τα ανθρωπινά όρια έχουν κάποιο μετρό. Και  βεβαίως οι άνδρες των ΜΑΤ δεν εξαιρούνται.

β) Ότι οι «διαδηλώσεις» στην Αθήνα  έχουν σταδιακός μετατραπεί σε ανταρτικό των πόλεων και απαιτούν άλλου είδους αντιμετώπιση για την όποια τα ΜΑΤ δεν επαρκούν.

Έτσι  είναι αυτονόητο και αναμενόμενο. Όταν καθημερινός  οι άνδρες των ΜΑΤ δεν γίνονται παρανάλωμα  κυριολεκτικώς  κατά τυχη.. Οταν όλη την ημέρα δέχονται  ύβρεις , υφίστανται  επιθέσεις με πέτρες ξύλα μάρμαρα,

Όταν η πολιτική ζωή του τόπου διαπνέεται από μισαλλοδοξία μίσος ύβρεις, λεκτικό βανδαλισμό και οι εκπρόσωποι μας μόνο που δεν πιάνονται πολιτισμένα στα χεριά...
Όταν τα Μέσα Αποβλακώσεως λυσσομανούν αφρίζοντας με γουρλωμένα μάτια ουσιαστικά όχι κατά αυτής ή της άλλης κυβερνήσεως αλλά της έννοιας της τάξεως και του σεβασμού των νομών, από αριστερισμό και «προοδευτισμό»..
Όταν η κατασυκοφάντησης της αστυνομίας είναι αυτοσκοπός των λαϊκιστών και η αστυνομία όχθες, σήμερα, πάντα φταίει. Όχι για ότι πρατττει. Ούτε για ότι δεν πράττει . Αλλά διότι υπάρχει.

είναι προφανές , ότι θα ύπαρξη απάντηση δυστυχώς εξ όσου επιθετική με συνέπειες όπως η χθεσινή..

Επιπλέον θα  πρέπει να κατανοήσουμε κάποτε ως κοινωνία, ως πολίτες, ως πνευματική ηγεσία, ως Μεμιάς συνδικαλιστικοί φορείς   ότι δεν υπάρχουν δυο ειδών άνθρωποι. Αυτοί για τους οποίους λυπούμε  (αν οι τραυματίες δεν είναι αστυνομικοί) και άλλοι που δεν λυπούμε γι αυτούς και είναι τα «γουρούνια οι μπάτσοι».

Διότι θύματα άκλαυτα λησμονημένα και περιφρονημένα είναι ο αστυνομικός που τραυματίσθηκε στα Ζωντανά και έμεινε φυτό. Ή ο ιδιωτικός υπάλληλος -φύλακας στο Ελληνικό 27 ετών, που κι αυτός είναι φυτό, από κλωτσιές με μπότες των «παιδιών» στο κεφαλιά Οι αστυνομικοί   που δολοφονουνται κατά την εκτελεσι του καθηκοντος τους ή τραυματιζονται χωρις ουδεις να ενδιαφερεται γι’αυτους ως εάν αυτοί δεν είναι άνθρωποι , δεν έχουν οικογενεια , δεν έχουν παιδια συζυγο υποχρεωσεις . Είναι αναλώσιμοι..

Δηλαδή η υπερευαίσθητη επιλεκτικά Δημοκρατία μας, θα πρέπει να πέψη να είναι μεροληπτικά αναίσθητη.

Έτσι λογά της ανικανοτητος του λαϊκισμού της άγνοιας  και της ασυνειδησίας των πολιτικων.. καταλήγουμε σ’ αυτήν την τραγελαφική κατάσταση, που καθημερινώς πλέον υφιστάμεθα όλοι μας. Όλοι αυτοί οι επαγγελματίες «διαδηλωτές», και κατ’ εξοχήν  οι σημαιοφορουντες και κουκουλωμένοι πυρπολητές, που αποδεδειγμένως με δεδηλωμένο πρόγραμμα  και ιδεοληψία θέλουν να καταστρέψουν την δημοκρατία, φαίνονται,  ως το απαύγασμα της Δημοκρατίας, που  «αγωνίζεται για νόμιμες διεκδικήσεις». Ενώ διαχρονικός, είναι η απόλυτος, η ολοκληρωτική,  άρνησης της. Ταυτοχρόνως, οι άλλοι, οι εντεταλμένοι να την  προστατεύσουν, διακινδυνεύοντες την ακεραιότητά τους, έναντι πενιχρού μισθού και απειλών κατά των ιδίων και των οικογενειών των, παρουσιάζονται ως όργανα  μιας αντιδραστικής καταστολής.

Οι λόγοι είναι προφανείς. Οι αστυνομικοί συστηματικώς αφοπλίζονται ηθικώς. Προβληματίζονται αν λειτουργούν καλώς. Αντιμετωπίζουν την καταφρόνια του περιγύρου των, όταν σύσσωμος η κοινωνία, την οποίαν έχουν ταχθεί να μαλάττουν, φαίνεται, σε όλα τα επίπεδα, κατήγορος. Ταυτοχρόνως, η κοινή γνώμη ζυμώνεται, καλλιεργείται, προετοιμάζεται για μια «δικαιολογημένη» αντίδραση στη «βία»  που «εξασκούν κατά συρροών» οι αστυνομικές δυνάμεις. Ενώ τα  επόμενα συλλαλητήρια αναγγέλλονται σωρηδόν,  από   το ΚΚΕ  και τους ανταγωνιζόμενους το ΠΑΜΕ συνδικαλιστές, καθημερινώς, ως εάν, οι αφίξεις– αναχωρήσεις των μέσων μεταφοράς.

Επίλογος..

Ίσως το διαβάσατε κι εσείς. Λίγο πριν πληροφορήθηκα ότι σημερινή επίθεση  των γενναίων κουκουλοφόρων με βόμβες μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων επί της οδού Καλλίδρομου, την ώρα που υπήρχε πλήθος κόσμου στη λαϊκή αγορά που γίνεται στην ίδια οδό είχε ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δυο συμπολιτών μας που νοσηλεύονται στην εντατική του νοσοκομείου Γ Γεννηματάς με σοβαρά εγκαύματα (εξωτερικά και εσωτερικά)   διασωληνωμένοι..

Ιασων