Καταπληκτικό άρθρο του γνωστού παλαίμαχου αγωνιστή της ΕΟΚΑ Φώτη Παπαφώτη. Ας το μελετήσει ο κάθε Έλλην για να αντλήσει γνώση! Η γνώση είναι δύναμη!

Έχουμε την τιμή να γνωρίζουμε αυτόν τον ξεχωριστό Έλληνα προσωπικά. Γνωρίστε τον και εσείς μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα ( http://www.papaphotis.org/ ), την οποία διαχειρίζεται μόνος του....

Έμαθε να χειρίζεται υπολογιστή στα εβδομήντα και γυμνάζετε μέχρι τώρα για να πολεμήσει ακόμα μια φορά.

Εμείς αναρωτιόμαστε αν ο Ελληνισμός έπαψε να γεννά τέτοιους Άντρες. Και επειδή το Έθνος δεν έχει πολλές εφεδρείες το αν υπάρχουν Άνδρες ή όχι θα το δούμε στο άμεσο μέλλον.

ΟΙ ΛΑΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ – ΔΕΝ ΠΟΛΙΤΕΥΟΝΤΑΙ.

Δύο είναι οι συντελεστές ενός Αγώνα:  Ο Λαός και οι Πολιτικοί. Στον καθένα από αυτούς τους δύο Συντελεστές ανήκει και ένας ρόλος.

Ο ρόλος του Λαού είναι να διατυπώνει με σαφήνεια και καθαρότητα το αίτημά του.  Και να απαιτεί επίμονα και αταλάντευτα από τους Πολιτικούς να αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να επιτύχουν αυτό που θέλει ο Λαός.  Και ο ρόλος των Πολιτικών είναι να πολιτεύονται με σοβαρότητα και σύνεση με στόχο να προάγουν σταδιακά και σταθερά τη δικαίωση του αιτήματος του Λαού.

Η συνεργασία αυτών των δύο ρόλων έχει αναπόδραστα ως βέβαιο αποτέλεσμα την επίτευξη του στόχου του Λαού.

Αντίθετα, η ΑΠΟΤΥΧΙΑ είναι εξασφαλισμένη αν υπάρξει αλλαγή ή έστω παρέκκλιση από το περιεχόμενο του ρόλου ενός εκάστου των δυο Συντελεστών όπως τούτο καθορίζεται πιο πάνω.

Ας φύγουμε από αυτή τη γενική θεώρηση κι ας δούμε συγκεκριμένα τη δική μας περίπτωση – το δικό μας Αγώνα για απελευθέρωση της Τουρκοκατακτημένης μικρής μας Πατρίδας, της Κύπρου μας.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, δυστυχώς, ο Κυπριακός Λαός δεν αγωνίζεται αλλά πολιτεύεται.  Και με αυτόν τον τρόπο έδωσε τη δυνατότητα στους Πολιτικούς να μην αγωνίζονται, με αποτέλεσμα το Εθνικό μας Πρόβλημα συνεχώς να οπισθοδρομεί, να γλιστρά προς τα κάτω, προς το βάραθρο, προς το χάος.

Πριν προχωρήσουμε σε ανάλυση αυτής της θλιβερής και πολύ επικίνδυνης κατάστασης την οποίαν ο Λαός παρασυρμένος από τους Πολιτικούς του Ηγέτες, εδημιούργησε με τη συμπεριφορά του, είναι χρήσιμον, νομίζω, να εξηγήσουμε την έννοια του «αγωνίζομαι» και την έννοια του «πολιτεύομαι».

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει ότι καταβάλλω έντονη και επίμονη προσπάθεια για να επιτύχω αυτό που θέλω.  Παλεύω, βάζω τα δυνατά μου, μοχθώ, πασχίζω να επιτύχω το σκοπό μου.  Μάχομαι ανυποχώρητος επί των επάλξεων και διεκδικώ δυναμικά τα δικαιώματά μου, το δίκαιον μου.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει μένω αμετακίνητος στο σκοπό μου και πολεμώ με δόντια και με νύχια να τον επιτύχω.  ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει δεν κάμνω ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ στο σκοπό μου.  Διεκδικώ πάντοτε το ίδιο.  Δεν υποχωρώ ποτέ.  Δεν κάμνω ελιγμούς.  Οι ελιγμοί είναι για τους Πολιτικούς που πολιτεύονται.  Όχι για το Λαό που αγωνίζεται.                        

Για τον Λαό μας, για μας, ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ είναι ο Στόχος του Αγώνα μας:-  Να απαλλάξουμε το Νησί μας από το μίασμα της Κατοχής και των Εποίκων.  Και ελεύθεροι πλέον, όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας να επανέλθουν στις εστίες τους και στις περιουσίες τους από τις οποίες εκδιώχθηκαν βιαίως από την Τουρκανταρσίαν του 1964 και την Τουρκικήν Εισβολήν του 1974.  Ουδέν τούτου ολιγώτερον και ουδέν τούτου περισσότερον.

ΓΙΑΤΙ ο Λαός ΟΦΕΙΛΕΙ να αγωνίζεται και όχι να πολιτεύεται;   Για τους ακόλουθους λόγους:

Πρώτον, για να διατηρείται ακέραιος ο σκοπός του Αγώνα του.

Δεύτερον, για να ενισχύει τους Πολιτικούς στην προσπάθειά τους να δικαιώσουν τον Αγώνα του Λαού.  Οι Πολιτικοί διευκολύνονται από το ανένδοτον του Λαού στο να αντιμετωπίζουν τις πιέσεις των ξένων για υποχωρήσεις.

Τρίτον, αν οι Πολιτικοί είναι ανεπαρκείς (ανίκανοι) ή ενδοτικοί (έτοιμοι να πουλήσουν την πατρίδα τους για να έχουν την εύνοια των ξένων και να διατηρούνται στην εξουσία), η εμμονή του Λαού στον ΑΚΕΡΑΙΟ σκοπό, απαγορεύει σ’ αυτή την κατηγορία των Πολιτικών να προδώσουν, ή έστω, να οδηγήσουν τον Αγώνα του Λαού εις αποτυχίαν.

Τέταρτον.  Για να πολιτευτεί ένας σωστά και να κάμει τους αναγκαίους ελιγμούς για να φτάσει με επιτυχία στο τέρμα του Αγώνα, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ χρειάζεται να γνωρίζει ΠΟΛΛΑ πράγματα τα οποία ΜΟΝΟΝ οι Πολιτικοί μπορούν να γνωρίζουν ο δε Λαός είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να γνωρίζει.  Ο Λαός π.χ., δεν μπορεί να ξέρει ούτε τις πραγματικές θέσεις των άλλων (του αντίπαλου και των άλλων χωρών), ούτε τις δυνατότητές τους, ούτε τις αδυναμίες τους, ούτε τους ειδικούς και γενικούς στόχους τους, ούτε τα εμπλεκόμενα συμφέροντα, ούτε τις πιθανές τοπικές ή διεθνείς αλλαγές και ανακατατάξεις, και, συνεπώς, ΟΥΤΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ για να επιτύχουμε αυτό που επιδιώκουμε.

Για τους τέσσερις αυτούς ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΥΣ λόγους ο Λαός ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ Ή ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ.

Όταν ο Λαός αγωνίζεται μόνον και δεν πολιτεύεται, οι Πολιτικοί θέλουν δεν θέλουν πολιτεύονται σωστά και με επιτυχία.  Όταν ο Λαός πολιτεύεται οι Πολιτικοί στερούνται της Δύναμης του Λαού και είναι εκτεθειμένοι σε πιέσεις, πολλές φορές αφόρητες, των ξένων.  Και αν οι Πολιτικοί χωρίς την κάλυψή τους από τη Δύναμη του Λαού, είναι ανεπαρκείς ή συμφεροντολόγοι, γίνονται εύκολα πιόνια των ξένων και κάμνουν ό,τι τους ζητήσουν ή τους διατάξουν.

Σήμερα το Εθνικό μας πρόβλημα βρίσκεται, εξαιτίας της, τουλάχιστον, ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΗΣ πολιτικής των Πολιτικών μας, στα Τάρταρα του Άδη!…  Στόχος των Συνομιλιών που γίνονται, όχι μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κατοχικής Δύναμης, αλλά μεταξύ των ΘΥΜΑΤΩΝ της Τουρκικής Εισβολής, δεν είναι η Απελευθέρωση, αλλά η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία η οποία ήταν Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ 74.  Εάν οι Συνομιλίες επιτύχουν του στόχου τους αυτού, τότε:-

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ Η ΚΥΠΡΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΜΕ ΒΕΒΑΙΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΝ, ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ, ύστερα από Δημοψήφισμα που θα διενεργήσει ο ΟΗΕ αιτήσει της Τουρκίας!…

Ο Λαός μας, αν θέλει να αποτρέψει τη ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΗ αυτή η εξέλιξη, ΜΠΟΡΕΙ!  Έχει τη δύναμη.  Και αν επιθυμεί να λυθεί σωστά το Εθνικό μας Πρόβλημα, ΟΦΕΙΛΕΙ χωρίς καθυστέρηση να σταματήσει να πολιτεύεται και να αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα ότι ο ρόλος του είναι ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ.  Και τότε να πει στους Πολιτικούς και να αξιώσει από αυτούς να πολιτευθούν κατά τρόπον που θα ελευθερώσει το κατεχόμενο τμήμα της πατρίδας μας. Το πώς θα πολιτευθούν είναι ευθύνη των Πολιτικών. Αν δεν έχουν τη δύναμη να ελευθερώσουν τα σκλαβωμένα εδάφη μας, ο Λαός μας ένα και μόνον δικαιούται και οφείλει να τους πει:  Αδειάστε μας τη Γωνιά!  Και μην ανησυχείτε!  Υπάρχουν άλλοι, ΑΞΙΟΙ και ΙΚΑΝΟΙ να αναλάβουν τα Ηνία του Απελευθερωτικού μας Αγώνα.