H επιστροφή στα εθνικά νομίσματα ή η χαλάρωση του ευρώ είναι όρος επιβίωσης της ιδέας της ενωμένης Ευρώπης.

Σε αρθρο του SPIEGEL: Το ευρώ κινδυνεύει από τον ευρωσκεπτικισμό το

οποίο αναδημοσιεύται σε διάφορα έντυπα, ή κουβέντα κατά του ευρώ δεν ξεκινά από ρατσιστικά κίνητρα όπως θα περίμενε κανείς. Δεν δηλώνει κάποιος την ανωτερότητα του έναντι των υπολοίπων ευρωπαίων. Στο ρεπορτάζ για την Φιλανδία δεν διαβάζουμε εθνικιστικές κορώνες.

Η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού στην οποία αναφαίρεται το αρθρο ξεκινά από οικονομικά κίνητρα και στρέφεται ευθέως κατά των πακέτων διάσωσης των χωρών. Οι πολίτες γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται ότι μέσω της Ελλάδας της Ιρλανδίας της Πορτογαλίας και άλλων χωρών ουσιαστικά διασώζονται οι γερμανικές και Αμερικανικές τραπέζες. Στο άρθρο τιθεται ευθέως το ερώτημα: “Κινδυνεύουν τα προγράμματα διάσωσης του κοινού νομίσματος;

Περαιτέρω ο ευρωσκεπτικισμός στρέφεται εναντίων της καμαρίλας στην ένωση.

Ας είμαστε όμως τίμιοι παρατηρητηκοί και οξυδερκείς.

Η ενωμένη Ευρώπη μέχρι χθες δεν είχε ευρωσκεπιτικισμό και σήμερα έχει. Δεν γεμίσαμε ξαφνικά ρατσιστές. Δεν γεννήθηκαν ξαφνικά νέες ιδέες που γοητευτούν τα παραληρούντα πλήθη σε εκείνο το σημείο της πολιτικής σκηνής.

Η ενωμένη Ευρώπη αντιμετωπίσει τριγμούς και απειλείται από το ευρώ. Η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα ή η αλλαγή του ευρώ γίνεται όρος επιβίωσης της ιδεάς της ενωμένης Ευρώπης.

Η Αριστερά -φοβικά έως και ύποπτα- αρνείται να τραβήξει κόκκινη γραμμή με την Ευρω-ένωση φοβούμενη τον εθνικισμό. Ουσιαστικά έτσι αποδέχεται το Γερμανικό και τραπεζικό ιμπεριαλισμό και αφήνοντας ιδεολογικό κενό ανοίγει την πόρτα στο τέρας. Σε μια επίκαιρη αριστερά που αναγιγνώσκει σωστά και δίνει απαντήσεις, ο διεθνισμός δεν έχει και δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με αυτό ευρώ που διχάζει και διαλύει την ευρωπαϊκή ένωση.

Ας δούμε τό αρθρο: SPIEGEL: Το ευρώ κινδυνεύει από τον ευρωσκεπτικισμόέχοντας κατά νου ότι αυτά που γίνονται έχουν προβλεφτεί και τύχει επεξεργασίας δυο χρονιά πριν εδώ: Η μπίλια στον Πατριωτισμό.

Στο νέο τεύχος του εβδομαδιαίου γερμανικού περιοδικού DER SPIEGEL με τίτλο «Καρδιά του σκότους» δημοσιεύεται εκτενής ανάλυση για την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού στο εσωτερικό της ΕΕ. Με αφορμή το γεγονός ότι «η εκλογική νίκη του λαϊκού δεξιού κόμματος των Αληθινών Φιλανδών τρόμαξε τις Βρυξέλλες”, επισημαίενται ότι “σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο οι ευρωσκεπτικιστές έχουν ρεύμα δημοτικότητας. Τα καθεστηκυία κόμματα απαντούν με αυξανόμενο εθνικισμό”. Και τίθεται το ερώτημα: “Κινδυνεύουν τα προγράμματα διάσωσης του κοινού νομίσματος;». Στο δημοσίευμα επισημαίνονται μεταξύ άλλων τα εξής:

“Ειδικά εκεί, όπου η Ευρώπη εμφανιζόταν ιδιαίτερα ευρωπαϊκή, σπεύδει τώρα να διεκδικήσει την εξουσία ένα κίνημα, το οποίο ασκεί πολεμική κατά των μεταναστών και των αμβλώσεων, θωρεί τις Βρυξέλλες «καρδιά του σκότους» και απορρίπτει όλες τις χρηματοδοτικές βοήθειες σε «σπάταλα κράτη» όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. «Ήμασταν υπερβολικά ήπιοι απέναντι στην Ευρώπη», δηλώνει ο Timo Soini. Η Φιλανδία δεν πρέπει «να πληρώσει τα λάθη των άλλων».

Το εκλογικό αποτέλεσμα από το μακρινό Βορρά προκάλεσε τρόμο στην πολιτική καθεστηκυία τάξη των Βρυξελλών. Αν το κόμμα του Σοίνι μπει στην κυβέρνηση, διακυβεύονται πολύ περισσότερα από την παραδοσιακή φιλοευρωπαϊκή πορεία του Ελσίνκι. Θα απειληθεί ολόκληρο το πρόγραμμα της ευρω-διάσωσης, το οποίο πρέπει να ψηφίσει ομόφωνα η κοινότητα των κρατών: τόσο η προβλεπόμενη βοήθεια για την Πορτογαλία όσο και τα επιπλέον δισεκατομμύρια για το μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων και την προγραμματισμένη μεταρρύθμισή του. «Υπάρχει λόγος ανησυχίας», κατά τον σουηδό ΥΠΕΞ Carl Bildt, ενώ ο πρώην πρόεδρος του FDP Hans-Dietrich Genscher τονίζει: «Το αποτέλεσμα των εκλογών αποτελεί σήμα προειδοποίησης».

Ένα κύμα ευρωσκεπτικισμού παφλάζει πάνω από την Ευρώπη και οι πολιτικές ελίτ των πρωτευουσών αντιδρούν ασύνετα και αντιφατικά…Ο ευρωβουλευτής Markus Ferber (CSU) κάνει λόγο για «επαπειλούμενη έλλειψη αλληλεγγύης στην Ευρώπη» και προειδοποιεί για μια «εκρηκτικά επικίνδυνη» κατάσταση.

Πράγματι, οι επιτυχίες της ευρωπαϊκής λαϊκής Δεξιάς μπορεί να καταστήσουν οξύτερη τη σοβούσα κρίση του ευρώ…Αν δημιουργηθεί και ένα είδος κινήματος Tea Party, θα μπορούσε να δώσει τη χαριστική βολή στο ευρώ. Είναι πολύ μεγάλο το ρίσκο, γιατί οι σκεπτικιστές κερδίζουν έδαφος σε ολόκληρη την Ευρώπη: στη Δανία, στη Σουηδία, στην Ιταλία.

Μόνο στις χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα, τη Γερμανία και τη Γαλλία, η αντίθεση στην ΕΕ αποτελούσε για πολύ καιρό πρόγραμμα περιθωριακών ομάδων. Τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι η πίστη στην Ευρώπη ανήκε στη λογική του κράτους, πέρα από κομματικά σύνορα.

Και αυτό όμως μπορεί να αλλάξει, αφού μάλιστα οι νικητές των φιλανδικών εκλογών έδειξαν πώς μπορεί να συγκεντρώσει κανείς διψήφια εκλογικά ποσοστά με σωβινιστική μικροαστική νοοτροπία. Στη Γερμανία οι ευρωσκεπτικιστές προσπαθούν να κατακτήσουν το FDP. Και στη Γαλλία η εθνικιστική Δεξιά επιδιώκει να αναδειχθεί στο ύπατο αξίωμα…

Στη Γερμανία, το πάλαι ποτέ ευρωπαϊκό κόμμα των Φιλελεύθερων (FDP) ίδρυσε ήδη το δικό του συλλογικό κίνημα κατά των Βρυξελλών, το «Φιλελεύθερο Ξεκίνημα», με ηγέτη τον βουλευτή Φρανκ Σέφλερ, πρώην εκπρόσωπο ασφαλιστικής εταιρείας με το στρογγυλό αποφασιστικό baby face. «Αντιλαμβανόμαστε το κίνημά μας ως κίνημα της βάσης. Διεισδύουμε στο FDP ξεκινώντας από τη βάση».

Στη Γερμανία υπήρχε κριτική για το ευρώ πριν το ενιαίο νόμισμα αντικαταστήσει το γερμανικό μάρκο στα πορτοφόλια των πολιτών. Συνήθως προερχόταν από τη Δεξιά. Ο Σέφλερ όμως ισχυρίζεται ότι δεν έχει σχέση μ’ αυτήν. Η κριτική του για το ευρώ και τη διαχείριση της κρίσης εκ μέρους της κυβέρνησης βασίζεται σε κλασικά φιλελεύθερες πεποιθήσεις για το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία. Θέλει να αποφασίζει η γερμανική Βουλή για τα δημόσια οικονομικά και παραπέμπει στις ευρωπαϊκές συνθήκες, που απαγορεύουν την ανάληψη των χρεών άλλων χωρών.

Ο πρώτος χρόνος όμως καταπολέμησης της κρίσης του ευρώ οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο, λέει ο Σέφλερ. «Εξαργυρώσαμε τα 2/3 των φορολογικών εσόδων του κράτους για να καλύψουμε το δημόσιο χρέος άλλων χωρών χωρίς η γερμανική Βουλή να συμφωνήσει για το θέμα της χορήγησης εγγυήσεων και χωρίς να υπάρχει βιώσιμη βάση στις ευρωπαϊκές συνθήκες».

Για πολύ καιρό ο Σέφλερ θεωρούνταν μεμονωμένη περίπτωση, του οποίου τις παρεμβάσεις η ηγεσία του κόμματος μπορούσε να υποβαθμίζει ως οφειλόμενες σε γκρίνια. Τώρα όμως οι οπαδοί του αυξάνονται και τα ‘κλικ’ στην ιστοσελίδα του τετραπλασιάστηκαν τον τελευταίο καιρό.

Όπως ο Σέφλερ, έτσι και ο πρώην πρόεδρος του κόμματος και ευρωπαϊστής Wolfgang Gerhardt θεωρεί «απλώς αδύνατον να δίνουν υποσχέσεις οι εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης στις Βρυξέλλες χωρίς τουλάχιστον να συμβουλεύονται τους γερμανούς βουλευτές».

Στο επικείμενο συνέδριο των Φιλελευθέρων στο Ρόστοκ, ο Σέφλερ θα επιχειρήσει να περάσει σχετική πρόταση. Μαζί με 11 ακόμη βουλευτές θα κατεβάσει ψήφισμα, που πρακτικά έρχεται σε αντίθεση με όλα τα σημεία που χαρακτηρίζουν την κυβερνητική γραμμή. Ο Σέφλερ και οι μαχητές του απαιτούν την υποχρεωτική συμμετοχή τραπεζών και πιστωτών στην ευρω-διάσωση, καθώς και την πρόβλεψη εξόδου από την Ευρωζώνη εκείνων των κρατών-μελών, που δεν εκπληρούν τα κριτήρια σταθερότητας που ορίζει η ΟΝΕ. Η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να υποστηρίξει -κατά το ψήφισμα Σέφλερ- τη μη επαναγορά ομολόγων στο μέλλον από την ΕΚΤ από χρεοκοπημένα κράτη.

Η πρόταση του Σέφλερ θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στην καγκελάριο Μέρκελ. Αν ασπαστούν την άποψη των επαναστατών του FDP και βουλευτές του CDU, τα κόμματα της Χριστιανικής Ένωσης και των Φιλελευθέρων δεν θα έχουν πια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε να αποφασίσουν υπέρ του νέου ΕΜΣ. Ήδη ο Klaus-Peter Wilsch, βουλευτής του CDU, προσχώρησε στους επαναστάτες του FDP.

Ο Σέφλερ αισθάνεται στο μεταξύ αρκετά ισχυρός, ώστε να ζητήσει και αλλαγές στους Υπουργούς του FDP. «Δεν φτάνει να αλλάξει μόνο η ηγεσία του κόμματος. Το FDP θα πρέπει να αποκτήσει πόντους με νέα πρόσωπα και στο Υπουργικό Συμβούλιο», λέει ο Σέφλερ. «Αν θέλουμε να υλοποιήσουμε φιλελεύθερους στόχους στη φορολογική πολιτική ή στην ευρω-διάσωση, θα πρέπει να διορίσουμε δικό μας Υπουργό Οικονομικών»…

Ακόμα και η καγκελάριος εμφανίζεται δεκτική στα ευρωσκεπτικιστικά αντανακλαστικά. Λόγω της αντίδρασης του FDP, η Μέρκελ έδωσε εντολή για πολλαπλές βελτιώσεις του ευρωπαϊκού μηχανισμού βοήθειας, ενώ διαγράφονται και άλλες διορθωτικές κινήσεις κατά την επικείμενη διαπραγμάτευση για τον ΕΜΣ, όπως η απαίτηση περισσότερων δικαιωμάτων συναπόφασης για τα κοινοβούλια.

Είτε στο Ελσίνκι είτε στη Ρώμη είτε στη Χάγη, τα κόμματα κατά των Βρυξελλών μπορούν να απολαμβάνουν την αμφίβολη δόξα του συγκαθορισμού της ευρωπαϊκής πολιτικής από σήμερα κιόλας. Από φόβο για τους εκπροσώπους της λαϊκής Δεξιάς οι αρχηγοί των κρατών συμπεριφέρονται οι ίδιοι σαν δεξιοί λαϊκιστές, διχάζοντας έτσι όλο και περισσότερο την Ευρώπη.|”

Γιάννης Παπαϊωάννου