Ζέζα Ζήκου: "Η «αγέλη των λύκων» σουλατσάρει στην Αθήνα..."

Aμέσως μόλις κατατέθηκε από τον...

Παπακωνσταντίνου στη Βουλή το νομοσχέδιο που προβλέπει την ουσιαστική υπαγωγή των τραπεζών στον κρατικό έλεγχο –χωρίς να ανοίξει μύτη από τις θιγόμενες «ιδιωτικές» τράπεζες–, ο «φιλέλλην» Σόρος πέρασε από τη χώρα μας, φεύγοντας μάλιστα νωρίτερα από το συνέδριο του Ιnternational Crisis Group, που διοργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, και δήλωσε πως ήρθε για να βοηθήσει (!) την ελληνική κυβέρνηση σε μια κρίσιμη φάση. Στην κρίση χρεοκοπίας της Αργεντινής, το 2001, το πρώτο και κύριο πράγμα που έκανε η κυβέρνηση, υπό την απειλή της εθνικοποίησης, ήταν να προχωρήσει στον κρατικό έλεγχο των τραπεζών. Και ενώ η στάση πληρωμών ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει – περιλαμβανομένης της δέσμευσης των καταθέσεων της μεσαίας τάξης, προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές. Αυτό ήταν το μοιραίο τους λάθος, καθώς η μεσαία τάξη ενώθηκε με τους φτωχούς, που είχαν αρχίσει πραγματικά να πεινάνε. Δέκα μήνες διαδηλώσεων κορυφώθηκαν στην εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001, που υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντε Λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκούμενο Προεδρικό Μέγαρο και το διάδοχό του να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο. Tζορτζ Σόρος, λοιπόν. Ο κερδοσκόπος που μας αγάπησε... Μας συνέστησε πως η πιο λογική προσέγγιση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ήταν η υλοποίηση ενός «ανασχεδιασμού» (reprofiling) του χρέους, αποφεύγοντας το «κούρεμα» και διατηρώντας την ονομαστική αξία των ομολόγων στο 100%, με παράλληλη επέκταση της διάρκειας λήξεως (αποπληρωμής) των ομολόγων σε περισσότερο από δέκα χρόνια, και μείωση του επιτοκίου γύρω στο 3%! Αυτό θα ήταν ευεργετικό για τον ελληνικό λαό, την ελληνική οικονομία, και θα απέτρεπε την ανάγκη κεφαλαιοποίησης των δανειστριών τραπεζών. Αυτή είναι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα, είπε. Οκέι. Αλλά... πρέπει να το αποδεχτεί και η... «σκύλα» η Μέρκελ, διευκρινίζει. Τι... σπουδαίες αυτές οι «σοφές» συμβουλές του κ. Σόρος, του ανθρώπου που έχει κερδοσκοπήσει όσο κανείς ανά την υφήλιο την τελευταία εικοσαετία από τις επιθέσεις σε νομίσματα και χρέος, λέει ο καθείς. Όμως εγώ έχω μια απορία: Γιατί διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους; Πως πρόκειται, δηλαδή, για μια αμερικανικού τύπου αναδιάρθρωση, παρόμοια με αυτή που έγινε στην περίπτωση των χωρών της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 1980 με τα λεγόμενα ομόλογα Μπρέιντι, βάσει του σχεδίου Μπρέιντι, το οποίο προώθησε ο τότε υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Ν. Μπρέιντι, τα οποία είχαν συνοδευτεί με εγγυήσεις των ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου; Και στην Αργεντινή εφαρμόστηκε η λύση Μπρέιντι το 1982 στην κρίση –που προηγήθηκε της χρεοκοπίας του 2001–, η οποία έπληξε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Τότε η χώρα οδηγήθηκε στην αναδιαπραγμάτευση του χρέους της προς διεθνείς εμπορικές τράπεζες ύψους 36 δις δολαρίων. Με βάση τα ομόλογα Μπρέιντι, η αναδιάρθρωση του χρέους περιλάμβανε 35% «συγχώρεση» επί του κεφαλαίου και την έκδοση νέων ομολόγων, το ονομαστικό κεφάλαιο των οποίων ήταν εγγυημένο μέσω μακροχρόνιων zero coupon ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου. Δηλαδή η Μέρκελ θα εγγυηθεί για κάτι ανάλογο; Ε... δεν είμαστε καλά! Ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της Ρωσίας και της Αργεντινής μαζί, προειδοποιεί η Deutsche Bank, καθώς μία στάση πληρωμής της Ελλάδας αφορά σε υπερδιπλάσιο χρέος από τα 51 δις ευρώ της Ρωσίας το 1998 και τα 57,2 δις ευρώ της Αργεντινής το 2001. Οι «αυτοεκπληρούμενες προφητείες» των «λύκων»: Όσα μέτρα κι αν ληφθούν, όσα χρήματα κι αν δώσουν στην Αθήνα η Ευρώπη και το ΔΝΤ, η χρεοκοπία της είναι αναπόφευκτη. Πότε αποφασίστηκε η κάθοδος των «λύκων» στην Αθήνα; Έχει γραφεί κατ’ επανάληψη ότι όλα άρχισαν γύρω από ένα πολυτελές τραπέζι στο Μανχάταν, όπου, μεταξύ... τυρού και αχλαδίου, ο Τζορτζ Σόρος, ο Τζον Πόλσον, ο Στιβ Σβάρτσμαν της Βlackstone, o Νουριέλ Ρουμπινί και ο αποκαλούμενος και «πατέρας του ευρώ» Ρόμπερτ Μάντελ κάθισαν στις 17 Φεβρουαρίου του 2010 να... φάνε τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης, την Ελλάδα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Πότε αποφασίστηκε η κάθοδος των «λύκων» στην Αθήνα; Έχει γραφεί κατ’ επανάληψη ότι όλα άρχισαν γύρω από ένα πολυτελές τραπέζι στο Μανχάταν, όπου, μεταξύ... τυρού και αχλαδίου, ο Τζορτζ Σόρος, ο Τζον Πόλσον, ο Στιβ Σβάρτσμαν της Βlackstone, o Νουριέλ Ρουμπινί και ο αποκαλούμενος και «πατέρας του ευρώ» Ρόμπερτ Μάντελ κάθισαν στις 17 Φεβρουαρίου του 2010 να... φάνε τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης, την Ελλάδα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Όπως κυνικά ομολογεί ο Τζορτζ Σόρος, η αγορά των CDS ευνοεί αυτούς που επενδύουν στη χρεοκοπία (ενός κράτους ή μιας εταιρείας): Αν δικαιωθούν, κερδίζουν· αν όχι, δεν χάνουν. Όσο περισσότερο επενδύουν, τόσο υψηλότερα ανεβάζουν το κόστος δανεισμού για το στόχο στον οποίο έχουν επιτεθεί, οπότε τόσο πιθανότερη καθιστούν τη χρεοκοπία του. Αυτό σημαίνει ότι, εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, αυτοί στους οποίους ανήκουν τα swaps θα βγουν κερδισμένοι. Τόσο απλό. Οι δικοί του, όμως, άνθρωποι λένε ότι ο ίδιος «δεν έχει στην κατοχή του CDS για την Ελλάδα», όπως ο Πόλσον, ο οποίος υπολογίζεται ότι έχει στοιχηματίσει στη χρεοκοπία της Ελλάδας περί τα 4 δις ευρώ... Η «αγέλη των λύκων» σουλατσάρει στην Ελλάδα του Μνημονίου... Και με επίσημη πρόσκληση του πρωθυπουργού. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"