Η έξοδος της Αιτ/νίας… Όπως ταιριάζει σε Έλληνες και σε πατριώτες. Αντάξιους απογόνους των ηρώων της Εξόδου!….

Σ’ όλη την Ελλάδα ανάβουν «σπίθες». «Σπίθες» διαμαρτυρίας. Για την αθλιότητα, που μας κατακλύζει και μας πνίγει. Και κάπου-κάπου , η «Σπίθα» γίνεται έκρηξη και πυρκαγιά.

Και κάποιοι άλλοι μιλούν για σεισάχθεια. Το μέτρο, με το οποίο ο σοφός Σόλων απάλλαξε, στην αρχαία Αθήνα, απ’ το άχθος(=βάρος) της χρεοκοπίας ένα μεγάλο τμήμα του αθηναϊκού λαού.

Παντού, λοιπόν, «σπίθες» και «σεισάχθειες». Κι εδώ στην Αιτωλοακαρνανία «άκρα σιγή, σιωπή του τάφου», που λέει κι ο εθνικός μας ποιητής στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του.

Και να που, στο Αγρίνιο, βγήκε, πριν λίγες μέρες, στο δρόμο ένα δίδυμο ηλικιωμένων: Ένας παπάς κι ένας δάσκαλος. Και καλούσαν τον κόσμο σε αφύπνιση και συστράτευση για τη σωτηρία της πατρίδας.
Κι, όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, άλλοι τους δέχονταν με ενθουσιασμό, άλλοι με συγκατάβαση και κάποιοι άλλοι με ειρωνεία ή και σκαιότητα:
-Καλά, τους είπαν κάποιοι, χάθηκαν οι νεότεροι να κάμουν αυτή τη δουλειά;
-Κι εμείς για τους νέους ψάχνουμε, τους αποκρίθηκαν. Να ξεσηκωθούνε και να μπούνε μπροστά. Κι εμείς να τους ακολουθήσουμε ή και να σταθούμε παράμερα. Για να χειροκροτούμε και να επευφημούμε τα λόγια τους και τις πράξεις τους. Αλλά, να που καθυστερούν πολύ! Και, μέχρι να ξεσηκωθούν, εμείς οι μεγαλύτεροι αισθανόμαστε ντροπή και φόβο!
-Και σαν τι ντρέπεστε και φοβάστε! τους είπαν.
-Φοβόμαστε, μήπως και συναρμολογηθούν τα οστά των ηρώων, που είναι θαμμένα στο Ηρώο του Μεσολογγίου. Και έρθουν και μας φωνάξουν:

«Εμείς, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, χύσαμε το αίμα μας και δώσαμε τη ζωή μας για την πατρίδα και την ελευθερία της! Κι εσείς οι απολιόρκητοι εθελόδουλοι, τη σκλαβώσατε στους ντόπιους απατεώνες και τους διεθνείς τοκογλύφους!
Πώς είναι δυνατόν, όταν, όπως θα ’λεγε κι ο Βάρναλης, «σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα, όπου σας έβρει, σας πατεί», εσείς να μένετε «άβουλοι και μοιραίοι αντάμα, προσμένοντας ίσως κάποιο θαύμα»!
Ποιοι περιμένετε να κάνουν το θαύμα! Πάντα οι…κάποιοι άλλοι”;

Τέτοια ακούνε και τέτοια αποκρίνονται ο παπάς με το δάσκαλο. Και συνεχίζουν την προσπάθειά τους. Και τον αγώνα τους…
Με την ελπίδα πάντα ότι οπωσδήποτε κάποιοι άλλοι, νεότεροι θα πάρουν τη σκυτάλη και θα μπούνε μπροστά. Για την έξοδο απ’ το καθεστώς της εθελοδουλείας!

Όπως ταιριάζει σε Έλληνες και σε πατριώτες. Αντάξιους απογόνους των ηρώων της Εξόδου!….

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com