ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ μεν, Ενάντια στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ δε! Γράφει ο Κώστας Βενετσάνος

«Ζήτησα απ’ όλους ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους...» δήλωσε ο Πρωθυπουργός Γιώργιος Α. Παπανδρέου, μετά τη συνάντηση που είχε στις αρχές της εβδομάδας, με τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, εν όψει της προσπάθειας που θα καταβάλλει στις Βρυξέλλες κατά την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 11 και 25 Μαρτίου τ.έ*. Και πώς ν’ αναλάβουν τις «ευθύνες τους»; «... στηρίζοντας αυτή την εθνική προσπάθεια που κάνουμε» συμπλήρωσε ο Πρωθυπουργός, ενώ μετά τη συνάντηση που είχε με τον Γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, αναγνώρισε ότι η διαπραγμάτευση θα είναι «δύσκολη και σκληρή». Οι δύσκολες επιδιώξεις στην «εθνική» προσπάθεια που θα καταβάλλει ο Πρωθυπουργός, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι «ο Μηχανισμός στήριξης», δηλαδή η Τρόικα, και «οι όροι εξυπηρέτησης του χρέους» δηλαδή το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, αλλά και «η Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση, το λεγόμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» της Ανγκελας Μέρκελ. Ελπίζω να μην είναι κι αυτό στους «εθνικούς στόχους», ούτε ως αντιπαροχή της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δις. Η απάντηση του Αντώνη Σαμαρά ήταν ξεκάθαρη: Συναίνεση χρειαζόταν πέρυσι, που η Κυβέρνηση ενεργούσε μόνη της, «... το πρόβλημα σήμερα είναι η ασφυξία που προκαλεί στην ελληνική οικονομία το ίδιο το Μνημόνιο. Και βασική του λύση είναι η δραστική αλλαγή των όρων του Μνημονίου». Η πλήρης κατάργησή του θα λέγαμε εμείς γιατί είναι αντισυνταγματικό και άνευ νομίμου εξουσιοδοτήσεως, είτε της Κυβέρνησης, είτε της Βουλής. Είναι παράνομο και ανυπόστατο! Εάν προς αυτήν την κατεύθυνση εκινείτο ο Πρωθυπουργός και θα είχε την στήριξη όλων πλην των «αξιόπιστων» εθελόδουλων, και θα το επετύγχανε κατά πάσα πιθανότητα. Θα το επετύχγανε εάν χρησιμοποιούσε την ακατάβλητη δύναμη του αδυνάτου. Εάν, ως σύγχρονος Σαμψών – εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να εξυμνήσουμε τους ήρωες άλλων λαών και κυρίως το συμβολισμό τους – ως Σαμψών λοιπόν τους έλεγε: Στηρίζετε την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας μετά μάλιστα τα σκληρά μέτρα που λάβαμε ή είστε ιδεολογικά και πολιτικά υποχείρια των διεθνών τοκογλύφων, του μη παραγωγικού κεφαλαίου, που απομυζά τον ιδρώτα και την ικμάδα των λαών, που αποσκοπεί στη “διάλυση των Εθνών”1 και την ομογενοποίησή τους στην κρεατομηχανή του χρηματοπιστωτικού στέρφου, - μη παραγωγικού – κεφαλαίου. Ε, λοιπόν, εάν συμβαίνει το δεύτερο, “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”! Καταγγέλω τις συνθήκες Μάαστριχτ και Λισσαβώνας, καθώς και το ανυπόστατο Μνημόνιο που υπόγραψα «με το πιστόλι στον κρόταφο». - Δεν πληρώνω. Αναστέλω δηλαδή την καταβολή των τοκοχρεωλυσίων των επαχθών τοκογλυφικών δανείων, - Δέχομαι αναδιαπραγμάτευση του επιτοκίου το πολύ μέχρι 2% (αφού το παραγωγικό – βιομηχανικό κεφάλαιο κερδίζει 2-4%). - Κι αν δεν τα δεχθείτε και δεν τα επιβάλλετε όλα αυτά, τινάζω στον αέρα και το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που αληθινά απεύχομαι. Εξ’ άλλου “μαζί τα φάγαμε”. Εμείς με τις σπατάλες των πελατειακών σχέσεων, τις υπερτιμολογήσεις, κυρίως προς όφελός σας, τις μίζες κλπ. και εσείς με τις πωλήσεις άχρηστου και υπερτιμολογημένου πολεμικού και άλλου υλικού (όρα Siemens, υποβρύχια, C4I κλπ.) και τα άλλα κερδοσκοπικά παιχνίδια σας. - Τα νησιά, τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές κλπ. ξεχάστε τα, κυρία Μέρκελ. ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ. Εάν τα ορέγεστε, Μολών λαβέ. Μας σκάσατε πια. Και να πάψεις να παραμυθιάζεις τον εύπιστο λαό σου, ότι δουλεύει αυτός για μας. Εμείς δουλεύουμε γι’ αυτόν και το ξέρεις. Για τους βιομηχάνους σου δηλαδή κι “ότι στάξει” πάει και στο λαό σου. Και μην ξεχνάς, μας χρωστάς. Πρωτόγνωρα πράγματα Το Μνημόνιο του… 1843 Είπε ακόμη ο Πρωθυπουργός ότι είναι πρωτόγνωρες οι θυσίες του ελληνικού λαού και τα μέτρα που λαμβάνει η Κυβέρνησή του. Λάθος! Τον εφιάλτη τον έχουμε ζήσει κι άλλες φορές. Μπορεί το χρέος του 1897 ν’ αποπληρώθηκε στις ημέρες μας, αλλά το 1897 δεν ζούσε κανένας μας. Πολύ περισσότερο τον καιρό του 1ου Μνημονίου! Το 1843. Παρατηρείστε λοιπόν κάποιες καταστάσεις του πρώτου Μνημονίου, εκείνης της εποχής, κάντε τις συγκρίσεις και αναμείνατε παθητικά ή αντιδράστε ενεργητικά κι εμείς και η πολιτική μας ηγεσία που έχει κυριολεκτικά συντριβεί στην έσχατη δοκιμασία: Το καλοκαίρι του 1843 η Ελλάς έπρεπε ν’ αποπληρώσει στους τοκογλύφους της Ευρώπης τοκοχρεολύσια, για δάνειο που φαγώθηκε από τους Βαυαρούς συμβούλους, απ’ το παλάτι και στους εμφύλιους για την «επιβολή της τάξεως»! Το ύψος των τόκων που έπρεπε να καταβάλλει το ελληνικό δημόσιο ισοδυναμούσε με τον μισό προϋπολογισμό. Πρωθυπουργός τότε ήταν ο …Βασιλιάς Όθων! Επειδή η κυβέρνησή του λοιπόν έβλεπε ότι παρ’ όλα τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε στο λαό βεβαίως, δεν μπορούσε να καλύψει τις υποχρεώσεις της χώρας, ζήτησε νέο δάνειο για να πληρώσει το παλιό. Οι τρεις μεγάλες δυνάμεις τότε (Αγγλία – Γαλλία – Ρωσία) όχι μόνο το αρνήθηκαν, αλλά σε διάσκεψη στο Λονδίνο κατέληξαν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο για την Ελλάδα. Με το πρωτόκολλο στο χέρι ήρθαν οι πρεσβευτές των τριών μεγάλων δυνάμεων και απαίτησαν την ικανοποίηση των δανειστών. Των τοκογλύφων δηλαδή. Μετά από διαπραγματεύσεις ενός μηνός καταλήγουν στην υπογραφή μνημονίου, βάσει του οποίου η Ελλάς έπρεπε να πάρει μέτρα, ώστε να εξασφαλίσει εντός των προσεχών μηνών το αστρονομικό ποσό του 1/4 του προϋπολογισμού (3,6 εκατ. Δρχ.) για την ικανοποίηση των δανειστών. Για την εφαρμογή των όρων του Μνημονίου οι πρεσβευτές απαιτούν και παρίστανται στις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου! Παίρνουν δε ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής των μέτρων και των χρημάτων που εισπράττονται. Λες και ήταν …σήμερα Τα βασικά μέτρα που παίρνει η τότε Κυβέρνηση με βάση τις απαιτήσεις του Μνημονίου ήταν: 1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν. 2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, 3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια (ωραία ιδέα). 4. Επεβλήθη προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης”, που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή. 5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου. 6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα. 7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους. 8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου. 9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό. 10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης. 11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της σκληρής τραγωδίας ήταν να πάρουν μεν οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους, η χώρα όμως να οδηγηθεί σε βαθιά και μακροχρόνια οικονομική ύφεση, η οποία οδήγησε το λαό σε εξαθλίωση, αλλά αποτέλεσε και τη θρυαλίδα της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που μετέτρεψε την «ελέω Θεού», σε Συνταγματική Μοναρχία2. 1. Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ του Robert Cooper Διαπρεπής Διπλωμάτης, Γενικός Δ/ντης του Συμβουλίου της Ε.Ε. σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικο-στρατιωτικών υποθέσεων (2005). Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε αποσπάσματα μιας σελίδας του βιβλίου του. 2. Πηγές: Antipolon. Πάνος Παναγιώτου, Μάρθα Παπαδοπούλου. Β.«Ιστορία των Ελλήνων» Εκδ. Δομή, τόμος 12ος.