Η λύση στην παγκόσμια κρίση είναι η απαλλοτρίωση των τραπεζών

Απαλλοτρίωση όπως θα κάναμε με κάθε τι άλλο που στέκεται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον την ανάπτυξη και την πρόοδο.

Είναι αδιανόητο ιδιωτικές εταιρείες να στέκονται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και είναι αδιανόητη η εξουσία που έχουν τα χεριά τους οι τράπεζες είτε ως τραπεζικά ιδρύματα, είτε ως πιστωτές, ως δανειστέ,ς ως οίκοι ή FUNDS. Ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε τόσο μεγάλη εξουσία συγκεντρωμένη σε ένα μόνο φορέα.

Θα αποφύγω τις κοινοτυπίες ότι απειλείται η δημοκρατία καθώς όταν υπάρχουν τέτοιες υπερεθνικές εξουσίες η Δημοκρατία πρακτικά δεν υφίσταται. Θα μπω στα ουσιαστικά των του καπιταλισμού λέγοντας ότι οι αγορές πάντα ήταν εργαλεία για το εθνικό κράτος και οδήγησαν στην δημιουργία μιας αστικής τάξης που τελικά μέσω της ευημερίας εδραίωσε την ύπαρξη και την ευημερία του κράτους. Το όλον ήταν πάντα ανώτερου του μέρους και ποτέ κανένα ιδιωτικό συμφέρον δεν στάθηκε εμπόδιο μπροστά στο συλλογικό.

Η τάξη αυτή πλέον καταρρίπτετε

Τώρα τα εθνικά κράτη και η αστική τάξη έχουν γίνει εργαλεία για τις αγορές και τις τράπεζες οι οποίες τράπεζες στα χέρια μετοχών δεν είναι εργαλεία για το κράτος αλλά για αυτούς τους λίγους.

Ο ρόλος της τράπεζας όμως στο καπιταλισμό είναι κομβικός. Είναι σαν τις αρτηρίες που αν μια από αυτές βουλώσει υπάρχει πρόβλημα. Η κρίση ξεκίνησε από τις τράπεζες. Οι αρτηρίες βούλωσαν και αντί να της ξεβουλώσουν τα κράτη έκοψαν τα μέλη τους όπως η Ευρωζώνη την Ελλάδα και την ιρλανδία. Οι αγορές είναι κλειστές για την Ελλάδα ειπώθηκε εννοώντας τις τράπεζες ως πιστωτές ως δανειστές ως οίκοι ή ως FUNDS. Το απίστευτο βρίσκεται στο γεγονός ότι η αρτηρία είναι κλειστή και αντί να την ξεβουλώσουμε και να φροντίσουμε να μην ξανακλείσει επενδύοντας στην αειφορία, σε θεραπεία δαρμό και νέκρωση υποβάλλεται το μέλος.

Η κρίση ξεκίνησε από τις τράπεζες και πορεύεται μόνο για αυτές και σε βάρος όλων. Είναι η πρώτη φορά στουε αιώνες που μπροστά σε μια κατάσταση χρεωκοπίας επιλέγεται να σωθεί το μέρος από το όλον. Επιλέγονται να σωθούν οι εταιρείες σε βάρος των εθνικών οικονομιών επιλέγονται οι τράπεζες σε βάρος των κρατών και των λαών

Η λύση στην παγκόσμια κρίση είναι η αναγκαστική απαλλοτρίωση των τραπεζών ως εγγύηση ότι πάντα θα υπάρχει ροη, μεταβολή, ζωή στα μέλη του σώματος της αγοράς. Απαλλοτρίωση όλων των τραπεζών και απαγόρευση της λειτουργιάς ιδιωτικών ως τοκογλύφων. Απαλλοτρίωση όπως θα κάναμε με κάθε τι άλλο που στέκεται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον την ανάπτυξη και την πρόοδο.

Ο κρατικός τραπεζικός πυλώνας δίπλα στο ιδιωτικό είναι μη ανταγωνιστικός και άρα μη βιώσιμος. Όμως ο κρατικός τραπεζικός τομέας μόνος του είναι εγγύηση καλής λειτουργίας του καπιταλισμού.

Γιάννης Παπαϊωάννου