Στο τρόπο που πολιτεύονται διαγράφεται ο φόβος.

Ηλικιακά ανήκουν στην γενιά της ήττας του 1974 και ίσως λίγο πιο πίσω .

Η γενιά των πολιτικών βαμπίρ, η οποία πέρα από την μηδαμινή αντίσταση την Χούντα και την απώλεια της μισής Κύπρου μας φόρτωσε με έναν μεταφυσικό φόβο για την Τουρκία. Φόβος τον οποίο ιδεολογικά τον αποδεχτήκατε μέσα από την έννοια τουρκικός αναθεωρητισμός.

Αυτός ο φόβος τους χάραξε της πολιτική μας ιστορία 37 χρόνια τώρα.

Για να καλύψουν αυτό τον φόβο οι πολιτικοί αυτοί οδήγησαν την χώρα μας χωρίς πολλά λόγια και χωρίς επαφή με την οικονομική πραγματικότητα σε μια καταστροφική νομισματική ένωση, σε Γκριζοποιήση του Αιγαίου και σε αυτοδεσμεύσεις για τα 12 μίλια, για τα Ίμια, για το πετρέλαιο και την ΑΟΖ . Το αποτέλεσμα των ενεργειών τους στην οικονομία είναι η σημερινή τρομερή χρεοκοπία. Χρεοκοπία την οποία η Ελλάδα δεν την αντιλαμβάνεται ως τέτοια και δεν θα την αντιληφθεί πλήρως παρά μόνο αν πεταχτεί εκτός ευρώ.

Η χώρα μας βρίσκεται στα χνάρια της Αργεντινής. Εγκλωβισμένη νομισματικά στο ευρώ αδυνατεί να προκαλέσει υποτίμηση ή να ασκήσει στοιχειώδη οικονομική πολιτική. Αδυνατεί κάνει επιμήκυνση αναδιάρθρωση ή αθέτηση πληρωμών χωρίς την έγκριση των εταίρων της που ειρωνικά συνάμα είναι και δανειστές της. Η χώρα είναι εγκλωβισμένη σε ένα μνημόνιο σχεδιασμένο από τους ξένους το οποίο σκορπά ύφεση διαλύει βάση σχεδίου την χώρα και αυξάνει το χρέος. Οι Elites αποδέχονται τον ρόλο του πειραματόζωου και εκλιπαρούν τους δανειστές εταίρους να αποδεχτούν τα δώρα τους τα οποία τα κοστολογούν στα 50- δις.

Έτσι στο επόμενο διάστημα βάση σχεδίου θα καταστραφούν πλήρως τα υπόλοιπα μεγάλα τμήματα της ελληνικής οικονομίας όπως έγινε με την οικοδομή και την αγροτιά, και θα οδηγηθούν στην εκποίηση κάτω του κόστους διάφορες δημόσιες επιχειρήσεις. Το χρέος θα συνεχίζει να αυξάνει με τουλάχιστον 5% τον χρόνο και όλοι εκεί έξω θα αρπάζουν ότι μπορούν πριν να γίνει κατανοητό στην χώρα τι συμβαίνει. Ήδη οι Γερμανοί στοχεύουν στο ΟΤΕ και η Γάλλοι στον Ιππόδρομο και από εκεί στο ΟΠΑΠ και έρχονται και άλλοι για την ΔΕΗ τα νερά και τους λιγνίτες και το Αιγαίο.

Αν η κατάσταση εκτραχυνθεί από το προκαθορισμένο σχέδιο, κάτι που μπορεί να συμβεί από ένα τυχαίο γεγονός μια ασυμφωνία σε ένα συμβούλιο κορφής κάποιες δηλώσεις ή ένα Βετο σε ένα κοινοβούλιο, οι Έλληνες θα ανακαλύψουν μια φρικτή αλήθεια. Ότι οι τραπεζικές καταθέσεις τους δεν υπάρχουν σε ρευστό παρά μόνο ως νούμερα τυπωμένα σε χαρτιά. Σε όλη την Ευρώπη έτσι είναι.

Παράλληλα σχετικά σύντομα ακόμη και ο τρίμηνος δανεισμός θα είναι αφόρητος και ίσως απίθανος. Τα κουπόνια και ανταλλακτικές ενώσεις είναι προ των πυλών. Ήδη η στάση πληρωμών στο εσωτερικό συμβαίνει καθημερινά η ύφεση ετοιμάζεται να μεγαλώσει και άλλο ενόψει νέων μέτρων.

Και όταν τελειώσουν όλα αυτά –ίσως σε λίγους μήνες ή και ένα δυο χρόνια-θα έρθει σαν ώριμο φρούτο από την ευρωζώνη η «φιλική» πρόταση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Θα είναι πλέον προφανές ότι εάν η χώρα βγει από το ευρώ η κρίση που την μαστίζει θα μετρήσει λίγα ακόμη θύματα και θα τελειώσει. Τελειώνοντας θα δώσει την θέση της σε γιγαντιαία ανάπτυξη αλλά μόνο εκτός ευρώ.

Όμως τότε η φοβική γενιά θα αρνηθεί ποντάροντας στο νομικό κενό. Μα τίποτα από όσα γίνονται σήμερα δεν είναι νόμιμα καταγεγραμμένα, και όμως γίνονται νομικό καθεστώς κάθε τρίμηνο. Τα Μνημόνια, ο μόνιμος μηχανισμός η συμμετοχή ευρωπαίων στην διάσωση η τρόικα οι αναδιάρθρωσεις. Όμως τότε, αν η Ελλάδα αρνηθεί θα τις ζητήσουν και άλλα μέτρα ως εισιτήριο για να παραμείνει στο ευρώ, και πάλι το χρέος της θα τοκιστεί εκ νέου.

Και έτσι η Ελλάδα θα πορεύεται και θα πληρώνει με μνημόνια ΕSM και αλλά αντίστοιχα προϊόντα το εισιτήριο παραμονής της στο ευρώ για χρόνια

Αν όμως η τεθεί επίσημα αίτημα εξόδου από το ευρώ από μέρους μας θα αρχίσει μια κουβέντα η οποία θα καταλήξει κάπου πολύ καλυτέρα από ότι είμαστε τώρα. Αλλά για να το δούμε αυτό θα πρέπει να ξεπεράσουμε τους φόβους μας.

Αν τους ξεπεράσουμε θα αντιληφθούμε ότι η συνεχή επίκληση του, η συνεχή παρουσία του φόβου στο πίσω μέρος του μυαλού των Ελλήνων είναι καταστροφική. Βάση αυτού του φόβου αγοράζουμε ανά τριετία «Ειρήνη» από του εταίρους μας μέσω της αγοράς οπλικών συστημάτων. Μέσω αυτού το φόβου πήγαμε στο ευρώ και μέσω αυτού αποδεχόμαστε τα μνημόνια υπέρ των τραπεζών. Μέσω αυτού αποδεχόμαστε και τον τουρκικό αναθεωρητισμό και υιοθετούμε αυτοδεσμεύσεις. Μέσω αυτού του φόβου της απομόνωσης σίγουρα αύριο θα δώσουμε πολλά για να αγοράσουμε ειρήνη και ευρώ.

Είναι ένας φόβος που πρέπει να ξεπεραστεί. Είναι μια γενιά που πρέπει να ξεπεραστεί. Είναι ένας τρόπος θέασης που πρέπει να ξεπεραστεί.

Η Ελλάδα είναι μέρος του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ και της ενωμένης Ευρώπης μέλος της διεθνής κοινότητας. Η έξοδος από το ευρώ δεν θα μάς καταστήσει παρία του κόσμου και αποσυνάγωγο, αλλά ισάξιο μέλος ευρωπαϊκής ένωσης, στην ίδια μοίρα με τα κράτη που δεν μετέχουν του ευρώ.

Φέρνω ως παράδειγμα εδώ την Ευρώπη Σεγκεν για την οποία πρόσφατα η Γαλλία έδειξε να αναθεωρεί την στάση της. Το ίδιο θα κάνουμε και εμείς. Θα βγούμε από το ευρώ αναθεωρώντας την σχέση μας με το Μααστριχτ διαχωρίζοντας την οικονομική μας πολιτική ώστε να έχουμε δυνατότητα να στρώσουμε την οικονομία μας . Εναλλακτικά θα πετύχουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη. Έτσι όπως πορευόμαστε όμως δεν πετυχαίνουμε τίποτα

Αυτό μόνο θα συμβεί και αντίθετα με τους φόβους σας

δεν θα ανοίξει η γη να μας καταπιεί.

Γιάννης Παπαϊωάννου