Εκτός… σύνδεσης «βγαίνουν» τα Internet Café!

Γιατί ένας δυναμικός κλάδος, με περίπου 5.000 εργαζόμενους και συνολικό ετήσιο τζίρο 100 εκατ. ευρώ, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός αγοράς

Εκτός… σύνδεσης βγάζει τα internet café το σχέδιο ρύθμισης της αγοράς τυχερών παιγνίων, που κατατέθηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση στις 17 Μαρτίου, αφού απαγορεύει να διεξάγουν ψυχαγωγικά παιχνίδια μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών και τα καταδικάζει σε οικονομικό μαρασμό.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; «Στην Ελλάδα λειτουργούμε περίπου 1.000 καταστήματα internet café τα οποία στην πλειονότητά τους ανήκουν σε 2-3 νέους επιχειρηματίες, το καθένα, απασχολούν 4-5 άτομα προσωπικό και έχουν έναν κύκλο εργασιών περί τα 100.000 ευρώ έκαστο», τονίζεται από πηγές της συγκεκριμένης αγοράς.

Κατά συνέπεια, το πλήγμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό αφού ένας δυναμικός κλάδος με περίπου 5.000 εργαζόμενους και έναν συνολικό ετήσιο τζίρο που κυμαίνεται γύρω στα 100 εκ. ευρώ, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός αγοράς, δεδομένου ότι σχεδόν το 80% του ανωτέρω τζίρου προέρχεται από τη διενέργεια ψυχαγωγικών παιχνιδιών.

Όπως προκύπτει από επιχειρηματίες του κλάδου το πρόβλημα έχει τις ρίζες του στο άρθρο 38 παράγραφος 1 του νομοσχεδίου όπου αναφέρεται ρητά ότι δεν καταργούνται τα άρθρα 3 και 7 του Ν.3037 / 2002, τα οποία προβλέπουν ότι «η διενέργεια παιγνίου με τους υπολογιστές αυτούς (σε καταστήματα που λειτουργούν ως επιχειρήσεις προσφοράς υπηρεσιών διαδικτύου), ανεξάρτητα από τον τρόπο διενέργειάς του, απαγορεύεται».

Σύμφωνα με την ίδια επιχειρηματολογία εφιστάται η προσοχή στο ό,τι «δεν πρόκειται για τυχερά παιχνίδια» και εκφράζεται προβληματισμός διότι «το κατατεθειμένο νομοσχέδιο όχι μόνο αγνοεί παντελώς την ύπαρξη και τη δραστηριότητά μας, αλλά απαγορεύει τη διενέργεια των ψυχαγωγικών παιχνιδιών στα καταστήματα παροχής υπηρεσιών internet, ενώ τα επιτρέπει οπουδήποτε αλλού».

Το οξύμωρο σύμφωνα με τους θιγόμενους είναι ότι από την 26η Οκτώβρη του 2006 υπάρχει καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (C-65/05) βάσει της οποίας η απαγόρευση των παιχνιδιών ψυχαγωγίας σε Internet Café όπως προέβλεπε ο Ν.3037/2002, δεν είναι συμβατή με την κοινοτική νομοθεσία. Για το λόγο αυτό οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων του χώρου συγκεντρώνουν υπογραφές για να πιέσουν για αλλαγή του νομοσχεδίου, ενώ παράλληλα έχουν προσφύγει, με επιστολή τους, και στην αρμόδια υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ζητώντας την παρέμβασή της. Όπως επισημαίνουν «η συγκεκριμένη πολιτική απόφαση θα αποστερήσει έσοδα από το ελληνικό κράτος σε μια κρίσιμη στιγμή και θα οδηγήσει έναν ολόκληρο κλάδο στην καταστροφή». Υπογραμμίζουν επίσης πως η δραστηριότητά τους κινδυνεύει να αποτελέσει παράπλευρη απώλεια της ρύθμισης μιας αγοράς που λειτουργεί παράνομα εδώ και πολύ καιρό και στον αντίποδα διευκρινίζουν ότι «τα internet café είναι σημεία συνάντησης και διασκέδασης νέων ηλικίας 15-35 ετών και δεν έχουν καμία σχέση με παράνομες δραστηριότητες που διεξάγονται πίσω από σκοτεινά τζάμια και κουρτίνες».

Τα θέματα που δημιουργεί το νομοσχέδιο όπως κατατέθηκε στη βουλή, σύμφωνα με τους επιχειρηματίες του κλάδου είναι τα ακόλουθα:

Θέμα - Περιγραφή προβλήματος/Άρθρο που προβλέπεται/Διατύπωση – Εντοπισμός προβλήματος/Τι προτείνεται

Ορισμός ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Φαίνεται να εξαιρεί αυτά που είναι εγκατεστημένα σε server και όχι στο ίδιο το τερματικό. Άρθρο 1 α) γγ) «Ηλεκτρονικά παίγνια: όταν για τη διεξαγωγή τους … software παιγνίων το οποίο ενσωματώνεται ή εγκαθίσταται σε αυτά (εννοεί στο hardware) και περιέχει το σύνολο των πληροφοριών …». Ο ορισμός θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα διαδικτυακά (online) ψυχαγωγικά ηλεκτρονικά παιχνίδια π.χ. παιχνίδια στο Facebook, Yahoo! Games, MSN Games, κτλ.

Πρόβλεψη για μέχρι 30 μηχανήματα σε αμιγείς χώρους Άρθρο 22 α) «Τα μηχανήματα μπορούν να τοποθετηθούν σε αμιγείς χώρους και μέχρι 30 μηχανήματα ανά κατάστημα». Να είναι απεριόριστος ο αριθμός, αλλά να αναλογεί ένα μηχάνημα ανά 3 τ.μ.

Δεν καταργούνται τα άρθρα 3 και 7 του Ν. 3037/2002 Άρθρο 38 §1. Στην ουσία απαγορεύει τα καταστήματα παροχής υπηρεσιών διαδικτύου να έχουν ψυχαγωγικά παιχνίδια. Η εν λόγω απαγόρευση πέρα από αντισυνταγματική (έτσι κρίθηκε με την ΣτΕ 246/2004) δεν φαίνεται να βρίσκει κάποια αιτιολογία σε επίκληση δημοσίου συμφέροντος. Να επιτρέπεται στα καταστήματα παροχής υπηρεσιών διαδικτύου (internet cafe) να παρέχουν ψυχαγωγικά παιχνίδια με αντίστοιχους όρους με τα αμιγή καταστήματα παιγνιομηχανημάτων. Με αυτόν τον τρόπο και το Ελληνικό Δημόσιο θα εισπράξει περισσότερα χρήματα από τα σχετικά παράβολα και τέλη και δεν θα κλείσει ένας ραγδαία αναπτυσσόμενος κλάδος.

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=44744